GDN 389 ดอกไม้กินคนและสวนสวรรค์ทองคำ

แปลโดย ข้าแปลเจ้าอ่าน 

ให้กำลังใจผู้แปลโดยงด การกอปปี้ งดแชร์ 
แล้วมาอ่านด้วยกันที่ https://imakeuread.blogspot.com/

ฮั่นหลางและเฟิงไทจีเดินสังเกตไปรอบ ๆ ในสวนใต้ดินที่ลึกลับ

แม้ว่าฮั่นหลางชอบเรียนชีววิทยา แต่ก็ไม่ถึงระดับขั้นหลงใหล ในขณะที่เฟิงไทจีนับได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งในสาขาชีววิทยาของกาแลคซีทางช้างเผือก เขาตะโกนออกมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เขามาถึงที่นี่ นอกจากนี้เขายังชี้มือไปที่พืชที่ไม่มีอยู่ในทางช้างเผือก ในลักษณะตื่นตาตื่นใจ เนื่องจากมันอาจเป็นพืชที่อาจมียีนพิเศษที่เขาต้องการ

ต้องใช้สามารถเพื่อทำการตรวจสอบสวนใต้ดินนี้ที่มีพื้นที่ราว ๆ 10,000 ตารางกิโลเมตรมากขนาดไหน? ฮั่นหลางคิดและพูดออกไปว่า "พวกเราจะเก็บพืชที่มีประโยชน์บางส่วนไว้ก่อน สำหรับขั้นตอนต่อไปข้าจะอธิบายให้ยุนซานรับรู้ และลงมาตรวจสอบหลังจากนั้นอีกครั้ง"

"เนื่องจากเราจะไม่ออกเดินทางในเร็ว ๆ นี้ มันยังมีเวลาเหลือเฟือที่จะศึกษาเรื่องนี้อย่างละเอียด"

เฟิงไทจีพยักหน้าซ้ำ ๆ ก่อนกล่าวว่า "เจ้าต้องโน้มน้าวยุนซาน! ถ้าเขาไม่เห็นด้วยข้าจะสู้กับเขา!"

ฮั่นหลางยิ้มและพูดออกไปว่า "ยุนซานไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตผล ..เก็บพืชที่เราต้องการก่อน แล้วเราค่อยสอนให้คนอื่น ๆ มาเก็บเกี่ยวพวกมัน มันจะเร็วกว่าการที่เราจะทำเอง เจ้าเพียงแค่ต้องบอกพวกเขาว่าจะทำอย่างไร"

ที่กล่าวเช่นนั้น เนื่องจากในความเป็นจริง ในตอนนี้มีเพียงบลูสตาร์ที่เริ่มทำงานเก็บเกี่ยว จิ้งจอกเงินที่ฉลาดตัดสินใจที่จะเดินตามฮั่นหลาง มันสังเกตไปรอบ ๆ ในขณะที่ไข่ดำ มันไม่อยากทำงานให้กับเฟิงไทจี

โชคดีที่บลูสตาร์มีความสามารถมาก นอกไปจากความเร็วของมันแล้ว มันยังมีความแม่นยำสูงมาก หลังจากที่ผ่านการเปลี่ยนแปลง บลูสตาร์ได้ปรับเปลี่ยนรูปแบบการต่อสู้ของปีศาจกรงเล็บและภูตกรงเล็บ ในตอนนี้มันกลายเป็นมือสังหารที่มีความแม่นยำ

พืชใดที่เฟิงไทจีจ้องมองไป บลูสตาร์จะกระโดดเข้าไปเก็บเกี่ยวด้วยกรงเล็บของมันได้อย่างถูกต้อง มันจะขุดพืชออกมาพร้อมกับรากและมอบให้เฟิงไทจี มันทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ในขณะที่ เฟิงไทจี เก็บพืชที่มีมูลค่าทางการวิจัย ฮั่นหลางก็เดินไปรอบ ๆ พร้อมกับจิ้งจอกเงินและไข่ดำ แม้ว่าฮั่นหลางจะไม่ได้รู้จักพืชหลายชนิดนัก แต่การสำรวจไปรอบ ๆ เพื่อเปิดทรรศนะของเขามันก็ไม่เลวร้ายอะไร

ขณะที่ฮั่นหลางเดินต่อไป เขาและเฟิงไทจีเริ่มเดินแยกห่างกันออกไปเรื่อย ๆ ฮั่นหลางเดินดูไปรอบ ๆ อย่างไม่มีจุดหมาย โดยจะหยุดเพื่อศึกษาเมื่อเขาเจอพืชที่น่าสนใจ ตรงกันข้ามกับเฟิงไทจี เขากำลังเก็บตัวอย่างพืชอย่างตะกละตะกลาม เขาต้องการสิ่งเหล่านี้ ความแตกต่างในความคิดส่งผลให้พวกเขาเดินห่างกัน

"พวกเจ้าคิดว่าใครเป็นคนสร้างสวนใต้ดินนี้?" ฮั่นหลางถามจิ้งจอกเงิน และไข่ดำออกไป "ทำไมพวกเขาถึงสร้างสวนแห่งนี้ขึ้นมา?"

จิ้งจอกเงินและไข่ดำไม่มีคำตอบ นอกจากนี้ไข่ดำกินพลังงานและจิ้งจอกเงินก็กินเนื้อ ทั้งสองไม่มีความสนใจในพืชที่กินไม่ได้เหล่านี้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถตอบฮั่นหลางได้

ฮั่นหลางกำลังคิดและเดินต่อไป สำหรับเขาแล้วการจัดเก็บพืชไม่สำคัญเท่ากับการสืบหาที่มาของสวนใต้ดินนี้ เนื่องจากเขาเป็นคนที่อยากรู้อยากเห็นมาก

พรึบ

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังมาจากระยะไกล ราชาเถาสวรรค์สองต้นพุ่งออกมาจากพื้นดินและดูเหมือนจะต่อสู้กับอะไรสักอย่าง เฟิงไทจีถึงกับต้องปล่อยพืชประหลาดออกมาเพื่อปกป้องตัวเอง

"ไป!" เขาตะโกนออกมา

ฮั่นหลางพร้อมด้วยจิ้งจอกเงินและไข่ดำก็ตกใจและรีบไปทางที่เถาราชาสวรรค์ขึ้นอยู่ พวกเขาพบเฟิงไทจี

เขาถูกปกคลุมด้วยน้ำมูกโปร่งใสตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าราวกับว่าใครบางคนเทมันลงมาที่ตัวเขา

ไม่ไกลออกไปนัก ดอกไม้แปลกประหลาดที่มีปากยักษ์ถูกฟันทิ้งโดยบลูสตาร์และเถาราชาสวรรค์ จากรอยตัดปรากฏของเหลวใสไหลออกมาจากพวกมัน

"มันเป็นดอกไม้กินคนกลายพันธุ์" เฟิงไทจีกล่าวออกมาด้วยความรำคาญ "ข้าไม่ได้ระวัง จึงถูกมันกลืนกิน เมือกนี้เป็นกรดและสามารถกัดกร่อนเหยื่อของพวกมัน มันจะละลายเหยื่อจนกลายเป็นคาร์โบไฮเดรต จากนั้นดอกไม้เหล่านี้ก็จะสามารถดูดซับสารอาหารคาร์โบไฮเดรต"

“มันอาจจะเป็นดอกไม้กินคนนี้ที่ทำให้ปู่ของยุนซานตกใจ เพราะฉะนั้นห้ามไม่ให้ผู้คนเข้ามาในสวน แต่ข้าไม่เป็นไร ข้าเป็นขุนศึกและได้รับการป้องกันจากเสื้อเกราะ มันจะกลับมาปกติหลังจากที่ข้าล้างมันด้วยสารทำความสะอาด"

หลังจากที่เฟิงไทจีกล่าว เขาเอาสารทำความสะอาดออกมา และสาดลงบนร่างกายของเขา สารทำความสะอาดช่วยล้างกรดที่มาจากดอกไม้กินคนและชำระกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ออก

ฮึม?

ฮั่นหลางตกใจเล็กน้อย เมื่อเขามองไปข้างหน้าที่เต็มไปด้วยดอกไม้ชนิดหนึ่ง เลยออกไปมีจัตุรัสกลางเป็นลานหิน ตรงกลางเป็นเก้าอี้แกะสลักที่ทำมาจากหินสีฟ้า ด้านหลังมีอนุสาวรีย์หินสามเหลี่ยมจารึกข้อความบางอย่าง

"สิ่งนี้คืออะไร?" เฟิงไทจีมองตามฮั่นหลางไปที่จัตุรัสและถามออกมา

ฮั่นหลางบุ้ยปากและพูดว่า "ข้าเดาเหตุผลที่ปู่ของยุนซานไม่อนุญาตให้คนเข้ามาในสวนนี้เนื่องจากดอกไม้กินคน แต่สิ่งนี้คืออะไรกัน..."

"ดูเหมือนจะมีข้อความจารึกที่อนุสาวรีย์นี้"

"มันเป็นอัตชีวประวัติ!?" เฟิงไทจีมองมันและตะโกนออกมาในทันที

มันเป็นเรื่องอัตชีวประวัติของผู้สร้างสวนใต้ดิน เขาได้ทิ้งมันไว้เบื้องหลัง

ผู้สร้างสวนใต้ดินคนนี้มีชื่อว่า เทียนจาง ซึ่งเป็นสมาชิกคนหนึ่งของเผ่ายักษ์ เขาเป็นคนโง่เขลาเมื่อตอนที่ยังเป็นเด็กหนุ่ม เขาใช้พลังอันยิ่งใหญ่ของเขาปฏิบัติตัวเช่นยักษ์พาลและทำสิ่งเลวร้ายมากมาย

ต่อมาเทียนจางได้เจอชายชราคนหนึ่งที่ชื่อว่า ลำโพงดอกไม้ เขารู้สึกว่าชายชราคนนี้ร่ำรวย เขาจึงตัดสินใจที่แบล็กเมล์

ใคร ๆ ก็รู้ว่าลำโพงดอกไม้นี้เป็นผู้เชี่ยวชาญที่ซ่อนตัวจากโลกภายนอก และเขาก็ทำการลงโทษเทียนจางอย่างไร้ความปราณี ลำโพงดอกไม้พาเทียนจางไปยังที่หนึ่ง ที่เรียกว่าสวนสวรรค์ทองคำ และบังคับให้เขาทำงานที่นั่น

ตอนแรกเทียนจางก็ทนได้ แต่เมื่อผ่านไปหลายวัน เขาก็เริ่มกลายเป็นคนที่หลงไหลในดอกไม้และพืชอย่างไม่คาดฝัน

ลำโพงดอกไม้ยอมสงบศึก สอนเขาอย่างอดทนและยอมรับเขาเป็นศิษย์ฝึกหัด

ถ้าไม่ใช่อุบัติเหตุที่ตามมา เทียนจางอาจมีโอกาสได้เป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านพืชภายใต้การแนะนำของลำโพงดอกไม้ แต่น่าเสียดายที่วันหนึ่งในขณะที่เทียนจางกำลังจะกลับมาที่พักหลังจากการดูแลพืชในสวน ลำโพงดอกไม้ก็ผลักไสเขาออกไป

เทียนจางต่อต้าน ลำโพงดอกไม้จึงจัดการเขาจนมีสภาพร่อแร่และโยนเขาออกไปในดาร์คเน็ต

เทียนจางเป็นคนที่ดื้อรั้น แม้ลำโพงดอกไม้ได้จะแสดงอย่างชัดเจนว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาเช่นอาจารย์และศิษย์ได้สิ้นสุดลงแล้ว และเขาก็ไม่อยากเห็นหน้าเทียนจางอีกต่อไป แต่เทียนจางปฏิเสธที่จะจากไป

หลังจากนั้นไม่นาน เทียนจางก็ค้นพบความจริงว่า ศัตรูของลำโพงดอกไม้ได้ตามมาเพื่อแก้แค้นและลำโพงดอกไม้ก็ไม่ใช่มนุษย์หรือเป็นมนุษย์สายพันธุ์ที่ชาญฉลาด หากแต่ลำโพงต้นไม้เป็นสัตว์ที่ชาญฉลาด เขาได้กลายเป็นลิงยักษ์ทองคำในระหว่างการต่อสู้

มันเป็นมหากาพย์การต่อสู้ ลำโพงดอกไม้ที่กลายเป็นลิงยักษ์ทองคำได้นำสัตว์ร้ายทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในสวนสวรรค์ทองคำเข้าปะทะกับกลุ่มสัตว์ที่ไม่รู้จักอีกกลุ่มหนึ่งอย่างรุนแรง ในขณะนั้นสนามรบรู้สึกเหมือนใกล้จะถึงช่วงเวลาที่โลกจะแตก

ลูกผู้ชายที่แท้จริงเช่นเทียนจาง เขาย่อมจะยืนอยู่ด้านข้างอาจารย์ของเขาโดยไม่ลังเล ไม่ว่าเขาจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์เดรัจฉานก็ตาม เทียนจางได้ยอมรับลำโพงดอกไม้ว่าเป็นอาจารย์ของเขาแล้ว

ลำโพงดอกไม้รู้สึกประทับใจอย่างมากและไม่ได้ออกปากไล่เทียนจางอีกต่อไป พวกเขามีเป้าหมายเดียวกัน ควบคู่ไปกับสัตว์ประหลาดลึกลับที่ทรงพลังมากมายในสวนสวรรค์ทองคำ พวกเขาก็ประสบความสำเร็จในการรักษาสวนสวรรค์ทองคำมหัศจรรย์ไว้ได้ ศัตรูก็พ่ายแพ้และถอยออกไป

แม้ว่าพวกเขาจะชนะการต่อสู้ แต่สถานที่ตั้งของสวนสวรรค์ทองคำได้ถูกเปิดเผยและลำโพงดอกไม้ก็ต้องจากไป

สำหรับเทียนจาง เขาก็เป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดที่เป็นเหมือนมนุษย์ ดอกไม้ลำโพงเชื่อถือในศิษย์ของเขา แต่สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ในสวนสวรรค์ไม่เห็นด้วยที่จะให้ยักษ์ไปกับพวกเขา ลำโพงดอกไม้ค่อนข้างหนักใจในเรื่อง เขาไม่สามารถเลือกระหว่างพวกพ้องของเขากับศิษย์ของเขาได้

ในเวลานี้ เทียนจางที่ซื่อสัตย์ได้เข้าใจภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของอาจารย์ของเขา และเขาขอออกไปเองด้วยความสมัครใจ

ด้วยความเศร้าและความตกใจ ลำโพงดอกไม้ได้มอบหนังสือและเมล็ดพันธุ์ให้กับเทียนจาง

ต่อมาลำโพงดอกไม้ สวนสวรรค์ทองคำและสัตว์ที่ทรงพลังที่เคยอาศัยอยู่ในสวนก็หายตัวไปจากดาร์คเน็ตที่ไม่มีที่สิ้นสุด เทียนจางได้มาที่นี่หลังจากที่อาจารย์ของเขาจากไป เขาทำการปลูกเมล็ดพันธุ์ที่อาจารย์ให้ไว้ ณ ที่แห่งนี้

เมล็ดเติบโตอย่างน่าอัศจรรย์ และในที่สุดก็กลายเป็นต้นไม้เทพเจ้า เทียนจางซ่อนตัวอยู่ในต้นไม้ขนาดใหญ่นี้และใช้ชีวิตที่โดดเดี่ยวมาจนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของชีวิตของเขา สวนใต้ดินนี้เป็นที่สะสมของพืชที่แปลกใหม่ในดินแดนต้องสาปเพื่อฆ่าเวลาของเขา

ไม่ว่าจะเป็นสายพันธุ์หรือคุณภาพของพืชในสวนใต้ดินขนาดกว้าง 10,000 ตารางกิโลเมตรนี้ พวกมันยังไม่สามารถเทียบได้กับหนึ่งใน 10,000 ของสวนวรรค์ทองคำ เขาไม่เคยมีโอกาสได้กลับไปในสวนวรรค์ทองคำอีกครั้งและไม่สามารถไปหาอาจารย์ได้ มันเป็นช่วงเวลาที่เขาเสียใจตลอดชีวิตของเขา

ถึงจุดนี้เห็นเหตุผลได้ชัดว่า ทำไมจึงมีต้นไม้มหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่และสวนแห่งนี้

เผ่าต้นไม้เทพเจ้าได้เข้ามาตั้งถิ่นฐานที่นี่หลังจากการตายของเทียนจาง ระบุว่ามันเป็นสัญลักษณ์ของเทพเจ้า ดังนั้นชื่อของเผ่าจึงมีชื่อว่าเผ่าต้นไม้เทพเจ้า

เฮ่อ...

หลังจากอ่านบันทึกเหล่านี้แล้ว เฟิงไทจีถอนหายใจยาวออกมาก่อนจะพูดว่า "สวนวรรค์ทองคำ เป็นสถานที่ที่มีมนต์ขลังอยู่จริง ๆ? มันไม่น่าเชื่อเลย!”

ฮั่นหลางได้สังเกตเห็นรายละเอียดบางอย่างในข้อความบันทึก ตามข้อความ ศัตรูที่ทำลายสวนวรรค์ทองคำ หลังจากที่พวกเขาเสียชีวิตจะมีเลือดเป็นสีทอง

ฮั่นหลางฆ่าหมาป่าขาวที่มีพลังมากเมื่อไม่นานมานี้ หมาป่าสีขาวนั้นมีเลือดสีทอง มีการเชื่อมต่ออะไรบางอย่างที่ฮั่นหลางเองก็ยังไม่ทราบแน่ชัด?

"นานแค่ไหนที่เจ้าจะเสร็จสิ้นการเก็บพืชในสวน?" ฮั่นหลางถามเฟิงไทจี

เฟิงไทจีส่ายหัว "สถานที่แห่งนี้ใหญ่เกินไป ข้าไม่สามารถยุ่งกับการทำแบบนี้ได้เอง อย่างไรก็ตามเราโชคดีมากที่ได้เห็นในตอนนี้ ..จากสิ่งที่ข้าเห็น ในนี้มีพืชที่หายากหลายร้อยชนิดที่ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน ถ้าเราค้นหาต่อไปข้าจะพบมากยิ่งขึ้น ข้าคิดว่ามันไม่ยากที่จะหาพืชชั้นสูงได้มากกว่าล้านชนิดในสวนใต้ดินนี้"

"เพียงแค่มีผู้เล่นยามค่ำคืนเท่านั้น ..แม้ว่าสารพิษของเขาจะไม่ได้ทำมาจากพืชทั้งหมด บางส่วนมาจากสารที่ผลิตมาจากสัตว์หลายชนิด แต่เขาก็มีความเชี่ยวชาญด้านพฤกษศาสตร์มากที่สุดนอกจากข้า เราสองคนสามารถปรับปรุงประสิทธิภาพได้ ถ้าเราทำงานร่วมกัน"

"ถึงกระนั้นก็ตาม” เฟิงไทจีก็เปลี่ยนเรื่อง "เทียนจางได้บันทึกไว้ว่านอกจากเมล็ดพืชต้นไม้นี้แล้ว เขายังมีหนังสืออยู่ด้วย ทำไมเราถึงไม่เห็นเขาพูดถึงหนังสือหลังจากที่ลำโพงดอกไม้จากเขาไป?"

ฮั่นหลางยักไหล่และพูดว่า "ใช่ ข้าก็อยากรู้เรื่องนี้ ..หนังสือที่ลำโพงดอกไม้ทิ้งไว้ มันควรมีคุณค่ามากกว่าสวนใต้ดินนี้ แต่เทียนจางไม่ได้กล่าวถึงเรื่องนี้ในอัตชีวประวัติของเขาเลย"

"ค้นหาให้ละเอียด ด้วยเนตรแห่งความมืด ข้าจะออกไปทำงานของข้าต่อ" เฟิงไทจีกล่าว

เฟิงไทจีโบกมือก่อนเดินเข้าไปในสวนพร้อมด้วยเจ้าทึ่มบลูสตาร์ และเก็บสะสมพืชที่หาได้ยากต่อ มีเพียงแค่บลูสตาร์ที่ตามไป ในขณะที่จิ้งจอกเงินและไข่ดำไม่ได้ขยับตามไป

"เนตรแห่งความมืด เปิด!"

ฮั่นหลางมองอย่างไปรอบ ๆ สวนใต้ดินนี้ โชคร้ายที่การใช้วิสัยทัศน์พิเศษของเขานั้นเหมาะสำหรับการมองหาศัตรูซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิต แต่การมองหาหนังสือนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ฮั่นหลางไม่ได้ค้นพบอะไร นอกจากเก้าอี้หินของเทียนจางที่ตั้งอยู่ตรงกลางลานมันดูมีความพิเศษมาก เนตรแห่งความมืดไม่สามารถมองผ่านโครงสร้างภายในได้เลย

ฮั่นหลางมองอย่างใกล้ชิดด้วยความอยากรู้ เทียนจางเป็นยักษ์ ดังนั้นเก้าอี้ของเขาจึงสูงและกว้างผิดปกติ โดยมีความสูงถึง 6.5 เมตร ฮั่นหลางคาดการณ์ว่าถ้าเทียนจางยืนตรง เทียนจางก็อาจสูงราว ๆ 10 เมตรน้ำหนักก็อาจมากกว่า 1.5 ตัน นับได้ว่าเขามีร่างขนาดใหญ่แม้จะอยู่ท่ามกลางพวกยักษ์ด้วยกัน

ไข่ดำและจิ้งจอกเงินไม่ได้พยายามที่จะบรรเทาความสงสัยของฮั่นหลาง ในตอนนี้พวกมันเริ่มที่จะต่อสู้กันบนเก้าอี้หินนั้น

แน่นอนพวกมันไม่ได้ต่อสู้กันจริง ๆ มันดูเหมือนเป็นการหยอกล้อกันเสียมากกว่า นับตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญครั้งล่าสุด ไข่ดำก็กลายเป็นเพื่อนสนิทและมักจะล้อเล่นกับจิ้งจอกเงิน ฮั่นหลางเคยชินกับมันแล้ว

ทันใดนั้น ...

ด้วยเสียงลมกระโชกแรงพัดผ่านหูของฮั่นหลาง เจ้าตัวเล็กทั้งสองหายตัวไปจากเก้าอี้หินตรงหน้าเขา! ราวกับว่าพวกมันโดนกับดักหรืออะไรบางอย่างและหายตัวไป!

ฮั่นหลางตกใจและกระโดดขึ้นนั่งบนเก้าอี้เพื่อหาร่องรอยการเชื่อมต่อทั้งหมด อย่างถี่ถ้วนแต่กลับไม่พบกับดักใด ๆ

"แปลกมาก พวกมันทั้งสองหายไป?"

ขณะที่เขาคิด เขากำลังนั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้

เมื่อก้นของเขาสัมผัสหินสีฟ้าเย็น

ฟู่