GDN 388 ต้นไม้เทพเจ้าและสวนใต้ดิน

แปลโดย ข้าแปลเจ้าอ่าน 

ให้กำลังใจผู้แปลโดยงด การกอปปี้ งดแชร์ 
แล้วมาอ่านด้วยกันที่ https://imakeuread.blogspot.com/

หลังจากที่ได้กำจัดเผ่าหน้าปีศาจ ฮั่นหลางได้กลับไปที่ค่ายหลักเพื่อดำเนินการฝึกซ้อมและศึกษากฎพื้นที่และทฤษฎีเส้นมิติที่มีความลึกซึ้งมากต่อไป อีกอย่างฮั่นหลางก็ไม่ต้องการที่จะเสียเวลาใด ๆ ที่เขาสามารถใช้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองได้

เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ จำนวนครั้งที่เสี่ยวบ่าวมาที่ฐานได้เพิ่มขึ้นและระยะเวลาที่มันพำนักอยู่ก็นานมากขึ้น ไม่เพียงแต่มันจะไปที่ทะเลสาบสีฟ้าเท่านั้น แต่มันก็ได้ไปที่ค่ายหลัก หลังจากทำความคุ้นเคยกับทุกคนแล้ว ทุกคนก็ต้อนรับมันเป็นอย่างดี เนื่องจากมันเป็นเด็กที่ใจดีและฉลาดมากเลยไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้คนไม่ชอบมัน

เช่นเดียวกับเผ่าเทพเจ้าต้นไม้ ฮั่นหลางไม่ได้ส่งคนมาปกป้องพวกเขา เพราะในเขตเผ่าที่เป็นอันตรายเช่นนี้ พวกเขาไม่สามารถพึ่งพาการปกป้องจากคนอื่นได้ตลอดเวลา

การให้ปลาพวกเขาโดยตรงนั้นไม่ดีเท่าการสอนให้พวกเขาจับปลาเป็น ฮั่นหลางส่งอาจารย์ไปที่ชนเผ่า ต้นกำเนิดไร้จุดหมายซึ่งมีชื่อเสียงในด้านการสอนที่เข้มงวดและบ้าคลั่งในทักษะการต่อสู้ ฮั่นหลางเองก็ได้เรียนรู้จากเขาเมื่อนานมาแล้ว เขาก็เคยประสบกับการฝึกที่เข้มงวดและเคร่งวินัยจากเขา เขาเชื่อว่าภายใต้การฝึกอบรมนี้ผู้คนของเผ่าเทพเจ้าต้นไม้ จะสามารถปรับปรุงพัฒนาทักษะตนเองได้มากขึ้นในระยะเวลาสั้น ๆ

แน่นอนว่านี่ยังห่างไกล ที่พวกเขาจะสามารถป้องกันตัวเองได้ ชนเผ่าของพวกเขามีขนาดเล็กมาก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่มีการสังหารหมู่โดยเผ่าหน้าปีศาจ พวกเขาเหลือนักรบเกินกว่าพันคนมานิดหน่อย ชนเผ่าทั้งหมดมีเพียงประมาณ 8000 คนเท่านั้น

แต่อย่างน้อยตอนนี้พวกเขามีจุดเริ่มต้นที่ดีหลังจากเหตุการณ์โศกนาฏกรรม นักสู้และเด็กทุกคนมีจิตวิญญาณที่เข้มแข็งในการเรียนรู้และฝึกซ้อม

ในตอนนี้ฮั่นหลางก็ให้บทเรียนที่สองกับเผ่า

อู้หวินผู้บ้าคลั่งในสัตว์พันธุกรรม ผู้เล่นยามค่ำคืนผู้บ้าคลั่งในยาพิษ และผู้เชี่ยวชาญในพืชที่ใช้ในการโจมตีที่ชื่อ เฟิงไทจี เป็นต้น พวกเขามาสอนและควบคุมการฝึกชนเผ่าเทพเจ้าต้นไม้

หากจะพูดถึงเฟิงไทจี เถาสวรรค์กระหายเลือดและราชาเถาสวรรค์ที่ฮั่นหลางชื่นชอบ พวกมันถูกสร้างมาจากฝีมือของเขา เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เชี่ยวชาญในพืชแปลก ๆ จากอาณาจักรที่ถูกลืม

เผ่าเทพเจ้าต้นไม้มีชื่อเสียงในเรื่องต้นไม้และพืชเพื่อช่วยทำให้รอดชีวิต ธรรมชาติของ

พวกเขาย่อมสามารถควบคุมพืชให้สามารถทำการต่อสู้ได้ ดังนั้นเฟิงไทจี จึงใช้เวลาไม่นาน เขาก็ประสบความสำเร็จในการสอนเหล่าชนเผ่าเทพเจ้าต้นไม้

หากมีการต่อสู้ในอนาคต เผ่าเทพเจ้าต้นไม้ก็สามารถใช้พืชที่มีการปรับเปลี่ยนเหล่านี้เพื่อแสดงจุดยืนของพวกเขาเพื่อปกป้องตัวเอง ย้อนกลับไปในสมัยที่ฮั่นหลางยังไม่ได้อยู่ในระดับสูง เขาสามารถต่อสู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ สามารถปกป้องตัวเอง ปัจจัยสำคัญนั่นคือเขารู้ถึงวิธีการใช้เครื่องมือต่าง ๆ มากมายที่ศัตรูของเขาไม่สามารถทำได้

ความรู้คือพลัง ความรู้และความเข้าใจไม่เคยทำให้ใครเจ็บปวด การพัฒนานักสู้ของชนเผ่าเทพเจ้าต้นไม้ในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ นั้นค่อนข้างที่จะทำได้ยาก ดังนั้นพวกเขาจึงควรฝึกเทคนิคเล็ก ๆ บางอย่างที่พวกเขาสามารถใช้เมื่อจำเป็นต้องใช้

ทฤษฎีของฮั่นหลางก็ไม่ได้เป็นอะไรที่ปกติ ทักษะแบบดั้งเดิมที่จำเป็นก็ยังต้องฝึกฝนพร้อมกับเทคนิคแปลกใหม่ก็ต้องเรียนรู้ด้วย นั่นคือสิ่งที่ฮั่นหลางทำ

หลังจากผ่านไปสองวัน เฟิงไทจีก็เข้ามาหาฮั่นหลางอย่างตื่นเต้น

"เจ้ามีอะไร เจ้ามีสิ่งประดิษฐ์ใหม่ ๆ ที่จะให้ข้าควรทดลองใช้บ้างหรือไม่" ฮั่นหลางถามออกไป

เฟิงไทจีโบกมือ "มันไม่ใช่เรื่องง่ายนักหรอก ข้าใช้เวลา 435 ปีในการพัฒนาเถาสวรรค์กระหายเลือด และราชาเถาสวรรค์ใช้เวลาถึง 970 ปี ถ้าเจ้าต้องการพืชต่อสู้ระดับที่สูงกว่าราชาเถาสวรรค์ เจ้าก็ต้องรอไปอีกนาน รอจนกว่าเจ้าจะอยากเรียนพฤกษศาสตร์กับข้า ..ข้าได้ยินจากอาจารย์บ้าคลั่งทั้งสามคนของเจ้าว่า เจ้าเรียนรู้ทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว"

ฮั่นหลางโบกมือให้ "ขอร้องเถอะ 9527 บังคับให้ข้าเรียนรู้กฎพื้นที่และทฤษฎีเส้นมิติ... ข้าไม่มีเวลาเรียนรู้เกี่ยวกับพืช ..พูดถึงอาจารย์สามคนของข้า หากจะพูดไปข้าได้เรียนรู้ส่วนใหญ่จากต้นกำเนิดไร้จุดหมายและ อู้หวิน ข้าไม่ได้รู้เรื่องในส่วนของผู้เล่นยามค่ำคืนมากนัก เวลาของเรามีข้อจำกัดมาก ถ้าเราเรียนรู้อะไรบางอย่างเราก็ต้องยอมแพ้อย่างอื่น"

"ดังนั้นบอกข้ามา เจ้ามาหาข้าพร้อมด้วยสีหน้าตื่นเต้นมาก ถ้าไม่ใช่เรื่องพืชใหม่ ๆ แล้วมันคืออะไร?"

เฟิงไทจีกล่าวว่า "เผ่าเทพเจ้าต้นไม้ มีสมบัติที่ข้าต้องการสำรวจ แต่พวกเขาไม่ยอมให้ข้าทำเช่นนั้น เจ้ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขา ข้าคิดว่าเจ้าควรจะไปและโน้มน้าวพวกเขา!"

"สมบัติอะไร?" ฮั่นหลางถามออกไปด้วยความอยากรู้

เฟิงไทจี กล่าวว่า "มันมีต้นไม้ใหญ่ในเผ่า เจ้ารู้หรือไม่"

ฮั่นหลางพยักหน้า "ใช่นั่นเป็นเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา มันสูงราวๆ100km และเป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจจริง ๆ ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่มานานแค่ไหนแล้ว"

เฟิงไทจี กล่าวว่า "เมื่อตอนที่ข้าอยู่ที่เผ่าและสอนพวกเขาใช้เถาราชาสวรรค์ ข้าได้ยินมาว่ามีรูใต้ต้นไม้ลึกมากจนมองไม่เห็นและมีพืชแปลกๆมากมายเติบโตที่นั่น"

"ดังนั้นข้าอยากไปดูว่ามีพืชหายากที่ข้าสามารถนำกลับมาศึกษาได้หรือไม่ แต่ชนเผ่าเป็นคนดื้อดึง พวกเขาย่อมจะไม่ยอมให้ข้าเข้าไป ดังนั้นข้าจึงมาหาเจ้า ให้เจ้าช่วยพูดให้ข้าที!"

ฮั่นหลางหัวเราะ "ข้าก็เคยบอกเจ้าไปแล้วว่าต้นไม้เป็นเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาเช่นเทพเจ้าของพวกเขา พวกเขาจะปล่อยให้เจ้าเข้าไปตามที่เจ้าต้องการได้อย่างไร? แต่เจ้าแน่ใจได้อย่างไรว่ามีพืชที่เจ้าต้องการในหลุมข้างในนั้น?"

เฟิงไทจีกล่าวว่า "มันเป็นเรื่องที่พิเศษมาก เพราะการดำรงอยู่ของมันแปลกเหลือเกิน ข้าไม่เคยเห็นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่กลวงข้างใน เจ้าต้องรู้ว่ายิ่งพืชมีระดับที่สูงขึ้น มันจะมีสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อพืชที่หายาก พวกมันมักจะเติบโตในสภาพแวดล้อมที่เรามักไม่สามารถจินตนาการได้"

"ถ้าเจ้าปล่อยให้ข้าเข้าไป ข้ามีความเชื่อมั่นถึง 90% ว่าจะค้นพบพืชที่หายากเหล่านั้น บางทีเราอาจจะใช้มันเพื่อสร้างพืชที่มีพลังมากยิ่งกว่า ราชาเถาสวรรค์"

มีอะไรบางอย่างที่มีพลังมากกว่า ราชาเถาสวรรค์?

ฮั่นหลางแตะที่คางและคิดถึงเรื่องนี้ เขาเป็นคนที่เชื่อมั่น ระดับของฮั่นหลางสูงพอสมควร และความช่วยเหลือที่เขาได้รับจากราชาเถาสวรรค์ ก็สูงไม่เท่าระดับที่เขาต้องการ อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาสามารถหาพืชที่ดัดแปลงเป็นรุ่นที่ 3 ได้แล้ว มันก็น่าจะเป็นไปได้ที่เขาจะได้รับการสนับสนุนจากมันในระดับที่สูงขึ้น

นอกจากนี้ถ้ามีรุ่นที่สามของพืชดัดแปลงนี้ มันจะไม่เพียงแต่จะให้ประโยชน์กับฮั่นหลางแต่กับทุกคนเช่นกัน

ฮั่นหลางพยักหน้า "เอาล่ะ ข้าจะไปพูดให้เจ้า แต่ตอนนี้ข้าขอไปคุยกับอู้หวินก่อน แต่ข้าไม่สามารถให้คำมั่นสัญญากับเจ้าได้ เนื่องจากมันเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาทั้งหมด และเราจำเป็นต้องมีเหตุผล เราไม่สามารถทำอะไรก็ได้ที่เราชอบเพียงเพราะเราช่วยพวกเขาไว้ เผ่าเทพเจ้าต้นไม้ ก็มีอิสรภาพด้วยเช่นกัน"

"ตราบเท่าที่เจ้าลองถามพวกเขา ตามข้ามา"

"ข้าไม่ได้บอกว่าข้าจะไปในวันนี้?"

"อะไรนะ! ทำไมเจ้าถึงไม่สามารถไปในวันนี้ได้ ข้าต้องการคำตอบ ข้ากังวลมาก เจ้าสามารถยืนยันได้หรือไม่ว่าข้าจะได้คำตอบเร็วที่สุดเมื่อไหร่ ???"

"โอเค โอเค ข้าเข้าใจแล้ว เราจะไปตอนนี้ ไม่ต้องลากข้า"

เฟิงไทจีร้อนใจและไม่หลุดคำพูดใดออกมาอีก เขาดึงฮั่นหลางไปยังเผ่าเทพเจ้าต้นไม้ เพื่อพูดคุยกับยุนซาน

ยุนซานสุภาพมากกับฮั่นหลาง แต่ทันทีที่ฮั่นหลางบอกว่าเขาต้องการที่จะเข้าไปภายในต้นไม้เพื่อสำรวจยุนซานชะงักและลังเล

"ไม่ใช่ว่าข้าไม่ต้องการช่วยเจ้า แต่คุณปู่ของข้าที่เคยเป็นหัวหน้าเผ่าเคยประกาศไม่ให้ใครเข้าไปในต้นไม้ นั่นเป็นเพราะคุณปู่ของข้ากับคนกลุ่มหนึ่งได้เคยเข้าไปสำรวจ แต่ในตอนท้ายมีเขาเพียงคนเดียวที่มีชีวิตรอดกลับมา"

"เจ้าไม่รู้หรอกว่าต้นไม้นี้แปลกมาก การเข้าไปภายในก็เหมือนกับการเข้าสู่โลกที่แตกต่างกัน ..อุปกรณ์สื่อสารใด ๆไม่สามารถใช้ได้ ดังนั้นเมื่อเจ้าเข้าไปแล้ว ไม่มีใครสามารถรับประกันความปลอดภัยของเจ้าได้" ยุนซาน อธิบายออกไป

ฮั่นหลางกำลังสงสัยว่า "คุณปู่ของเจ้าเจออะไรที่นั่น ถึงทำให้เขาต้องกลับมาอย่างพ่ายแพ้"

ยุนซานส่ายหัว "ข้าถามเขา แต่เขาไม่ยอมบอกข้า ..เขาเพียงแค่เตือนเราต่อไปว่า ไม่ให้เข้าไปมิฉะนั้นเราจะต้องเผชิญหน้ากับผลกระทบที่ร้ายแรง"

ฮั่นหลางคิดถึงเรื่องนี้และพูดว่า "บอกตามตรง ข้าเข้าใจความกังวลของเจ้า แต่เจ้าต้องรู้ ในวันนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน เผ่าของเจ้ากำลังเผชิญหน้ากับวิกฤติ และแม้กระทั่งเราเองก็ตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน เจ้าเป็นคนบอกพวกเราเองว่า ปัญหาระหว่างชนเผ่าไม่สามารถแทรกแซงโดยคนอื่นได้? เนื่องจากเราได้ฆ่าเผ่าหน้าปีศาจ ในตอนนี้เราทุกคนจึงกลายเป็นศัตรูของเผ่าอื่น ๆ”

"สถานการณ์ปัจจุบันของเราเป็นเรื่องยากมากและเราพยายามอย่างดีที่สุดในการผลิตพืชดัดแปลงพันธุกรรม รุ่นที่สาม ที่เรายังไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากเราไม่มียีนจากพืชที่หาได้ยาก ดังนั้นหากเราสามารถหาสิ่งที่เราต้องการที่เกิดภายในในต้นไม้นี้ได้แล้ว เราก็จะสามารถลดงานของเราได้ครึ่งหนึ่ง ประชาชนของเจ้าและประชาชนของข้าสามารถใช้พืชนี้เพื่อป้องกันตัวเองได้"

ฮั่นหลางเป็นคนเก่งมาก เขาเริ่มต้นบ่นกับยุนซาน ทำให้เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะเขาต้องช่วยเผ่าของเขา ทำให้เขามีศัตรูใหม่ ๆ มากมาย และตอนนี้พวกเขาต้องการที่จะสร้างอาวุธใหม่เพื่อประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย และถ้า ยุนซานไม่ช่วยก็จะไม่ชอบธรรมสำหรับพวกเขา

ยุนซานเป็นคนเช่นไร?

คนดี!

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เผ่าหน้าปีศาจที่อยู่ข้างหน้าเขาพยายามที่จะฆ่าเขา แต่เขายังคงขอให้ฮั่นหลางมีความเมตตาต่อพวกคนเหล่านี้

เมื่อฮั่นหลางเริ่มพูดถึงความยากลำบากของเขา ยุนซานก็ต้องทำอะไรบางอย่าง คนที่สามารถแม้แต่ช่วยศัตรูของเขา แน่นอนย่อมไม่สามารถปฏิเสธคำร้องขอเขาได้

"พวกเจ้าต้องการยีนพืชชนิดพิเศษเหล่านี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้?"

"ใช่ อย่างเร่งด่วน!"

"ไม่สามารถหาได้จากที่ไหน?"

"ไม่!"

ฟู่

ยุนซานปล่อยลมหายใจยาวออกมา "ดี แม้ว่าคำสัญญาของปู่ของข้าจะมีความสำคัญ แต่เราก็ไม่สามารถละเลยปัญหาที่เรามีในตอนนี้ได้เช่นกัน ข้าได้ยินมาว่ามีต้นไม้ที่หายากมากในต้นไม้ต้นนี้ด้วย ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะสามารถหาสิ่งที่เจ้าต้องการได้"

เฟิงไทจี เกือบจะกระโดดออกมาด้วยความสุข เขาหันไปขอบคุณยุนซาน

ภายใต้การนำของเขา ฮั่นหลาง และ เฟิงไทจี พวกเขามาที่ด้านหน้าต้นไม้ใหญ่

"ต้นไม้ต้นนี้มีมานานแล้ว มันคือสิ่งที่เราเรียกว่าต้นไม้เทพเจ้า เมื่อเจ้าไปที่ลำต้นและเข้าไปในรูที่มีอยู่ภายในต้นไม้ ตามข้ามา" ยุนซานชี้ไปที่ต้นไม้มหัศจรรย์และพูดออกมา

ภายในลำต้นของต้นไม้นั้นกลวง คนของยุนซานได้สร้างที่อยู่อาศัย พื้นที่เก็บของและห้องเรียนไว้ภายใน

เมื่อเดินลงไปตามบันไดที่อยู่ตรงกลางภายในลำต้นไม้ ในที่สุดพวกเขาก็ได้มาถึงด้านล่างได้อย่างง่ายดาย นี่คือห้องประชุมของเผ่า มันกว้างมากและมีศาลเจ้าอยู่ตรงกลาง

"สถานที่ที่พวกเจ้าต้องการจะไป อยู่ด้านล่างของศาลเจ้า เจ้าต้องเดินตรงไปจนสุดรากของต้นไม้นี้"

"ตามที่ปู่ของข้าเคยบอกไว้ ที่ปลายรากเป็นสวนลึกลับขนาดใหญ่และน่าอัศจรรย์ ..ถ้าพืชที่เจ้าต้องการมีอยู่จริง เจ้าก็น่าที่จะสามารถหามันได้จากที่นั่น" ยุนซานอธิบาย

ศาลเจ้าถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว มันเผยให้เห็นบันไดเวียนลงด้านล่าง เนื่องจากเผ่าถูกห้ามไม่ให้เข้ามาในสวนใต้ดินนี้ เส้นทางสายนี้ไม่ได้ถูกใช้มาเป็นเวลาหลายพันปี บันไดที่ทำจากไม้ก็เริ่มผุพัง เมื่อคนเดินลงบนบันได มันก็ส่ายและทำให้เกิดเสียงดังเอี๊ยดแอ๊ด

หลังจากที่เดินลงไปบนบันไดสองสามร้อยขั้น พวกเขาก็มาถึงพื้นราบ รอบ ๆ ตัวพวกเขาเต็มไปด้วยความมืดและพวกเขาไม่สามารถมองเห็นกัน

มันเต็มไปด้วยเถาวัลย์มากมาย ถ้าพวกเขาเดินตามเถาวัลย์พวกเขาก็จะสามารถเข้าไปในสวนลึกลับที่พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับตำนานที่ตั้งอยู่ที่ด้านล่างของต้นไม้

ปกติแล้วฮั่นหลางและเฟิงไทจีไม่จำเป็นต้องปีนลงไปตามเถา พวกเขาเพียงแค่กระโดดลงไปและปรับแรงโน้มถ่วงที่มีอยู่บนเกราะของพวกเขาเพื่อลดความเร็วของพวกเขา เฟิงไทจีหยิบเอาเรดาร์ขนาดเล็กของเขาออกมา โชคไม่ดีมันเป็นเช่นที่ยุนซานอธิบายไว้ว่าสนามแม่เหล็กไฟฟ้าที่นี่ไม่เสถียร และมันทำให้เรดาร์ไม่ทำงาน

แต่เนื่องจากฮั่นหลางและเฟิงไทจี มีความมั่นใจในความสามารถของตนเอง พวกเขาไม่ได้กลัวเรื่องนี้เลย พวกเขายังคงร่อนลงไปที่ด้านล่างของต้นไม้ต่อไป ในตอนนี้พวกเขาไม่สามารถมองเห็นยุนซานและพื้นราบหรือทางเข้า การร่อนลงที่ยาวนานนี้ทำให้ฮั่นหลางรู้สึกเบื่อ เขาคิดว่าความลึกของหลุมนี้อาจจะลึกมากกว่า 100 กิโลเมตร มันอาจลึกมากกว่าาความสูงของต้นไม้

แต่ก็อาจจะว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดา โดยปกติรากของต้นไม้จะมีมากกว่ากิ่งก้าน และแม้ว่าจะเป็นต้นไม้เทพเจ้า แต่ก็ยังคงเป็นต้นไม้และไม่สามารถฝ่าฝืนรูปแบบธรรมชาติไปได้

"ดูนั่นสิ มีแสงที่ด้านล่าง!" เฟิงไทจี ชี้ไปที่ด้านล่าง

ฮั่นหลางมองลงไปที่ด้านล่าง ในตอนนี้ราวกับว่าเขาอยู่ในอวกาศและกำลังเฝ้าดูโลกในเวลากลางคืน มีแสงสว่างอยู่ทุกหนทุกแห่ง ในพื้นที่ที่ดูกว้างมากกว่า 10000 ตารางกิโลเมตร ใช่ นี่คงเป็นสวนใต้ดิน มันดูลึกลับ

ฮั่นหลางและเฟิงไทจี ทั้งสองได้เริ่มให้ความสนใจและสังเกตอย่างระมัดระวัง และพวกเขาก็ค้นพบว่ามันเป็นแสงจากหญ้าตะเกียง

หญ้านี้มีความแตกต่างจากหญ้าขนาดเล็กที่เกิดบนพื้นดิน พวกมันสูงอย่างน้อย 7 ถึง 8 เมตรและเรืองแสง

มันเกือบจะเป็นเหมือนว่ามีใครบางคนจงใจจุดตะเกียงขึ้นทั้งสวนทำให้รู้สึกว่าไม่มืด

ปัง ~

เมื่อพวกเขาเข้าใกล้พื้น ระบบป้องกันแรงโน้มถ่วงก็เริ่มทำงาน ฮั่นหลาง และเฟิงไทจี ได้ร่อนลงบริเวณลาดในสวนแห่งนี้

"นี่เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น?" ฮั่นหลางขมวดคิ้วและพูดกับตัวเอง

"พื้นที่สวยมากที่กว้างมากกว่า 10000 ตารางกิโลเมตร ที่มนุษย์สร้างขึ้น ดูนั่นสิกล้วยไม้ฟาแลนนอปซิส  ข้าไม่เคยเห็นสายพันธุ์ฟาแลนนอปซิส!" เฟิงไทจี ไม่สามารถควบคุมความตื่นเต้นของเขาและตะโกนออกมา