GDN 354 คนขี้ฟ้อง

แปลโดย ข้าแปลเจ้าอ่าน 

ให้กำลังใจผู้แปลโดยงด การกอปปี้ งดแชร์ 
แล้วมาอ่านด้วยกันที่ https://imakeuread.blogspot.com/

ฮั่นหลางขึ้นเรือไปพร้อมกับท่านชุ่ยและเจียนเจีย หลังจากขึ้นเรือ ฮั่นหลางก็ถูกผู้บังคับยานอวกาศ สองสามคนส่งสัญญาณให้เขาเดินตามออกไป

ฮั่นหลางไม่คิดมากเท่าไร มันเป็นเวลานานที่เจียนเจียและท่านชุ่ยไม่ได้พบกัน และพวกเขาก็ต้องการเวลามากพอสมควรที่จะพูดคุยกันในเรื่องส่วนตัว มันคงเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจสำหรับเขาที่จะอยู่ตรงนี้ต่อไป ดังนั้นฮั่นหลางจึงเดินตามผู้คุมจนกระทั่งมาถึงยานอวกาศขนาดเล็กที่เชื่อมต่อกับยานอวกาศลำใหญ่ ในตอนนี้เขาได้ตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่ยานอวกาศได้ปลดตัวเองออกจากยานลำใหญ่ และกระโดดลงสู่ช่องอวกาศเพื่อกระโดดข้ามพื้นที่อวกาศ

"เจ้าจะพาข้าไปที่ไหน?" ฮั่นหลางขมวดคิ้วก่อนที่จะถามออกไป

"เพียงทำตามกฎระเบียบมาตรฐานที่นี่ เจ้าได้ออกจากเมืองลอร์ดดาว โดยไม่มีเหตุผลมาเป็นเวลานานกว่าหนึ่งเดือน และเจ้าจำเป็นต้องรายงานรายละเอียดให้แก่คณะกรรมการที่เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่หุบเขาลี้ลับ โดยเฉพาะการบุกรุกขององค์กรเหล่าปีศาจ" นายทหารคนหนึ่งตอบ

ฮั่นหลางพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรออกไป

ไม่นานหลังจากนั้นฮั่นหลางถูกนำตัวไปยังเมืองที่ไม่คุ้นเคย เขาเคยไปที่เมืองลอร์ดดาวในช่วงเวลาที่อยู่ในองค์กรเหล่าเทพเจ้าเท่านั้น จากการสังเกตผ่านหน้าต่างเขาก็เห็นว่าเมืองนี้ตรงข้ามกับเมืองลอร์ดดาว ฮั่นหลางมองเห็นทหารจำนวนมากที่ดูน่ากลัว ในเมืองที่เต็มไปด้วยหมอกควัน หมอกที่ดูไร้ชีวิตชีวา

ยานอวกาศจอดอยู่ด้านบนของป้อมปราการที่ใจกลางเมือง ฮั่นหลางเดินออกจากเรือและเห็นกลุ่มทหารคอยเฝ้าถนนในเมือง ทหารเหล่านี้เห็นได้ชัดว่าได้ผ่านการฝึกซ้อมอย่างหนัก พวกเขาต่างดูเคร่งขรึม

"นี่ก็เป็นกฏระเบียบมาตรฐาน" ขณะที่นายทหารคนหนึ่งทำการตรวจค้นตัวฮั่นหลาง

เขาสั่งให้ฮั่นหลางถอดแหวนมิติสองวงออกและพาเขาเข้าไปในห้องที่ว่างเปล่า

มีแสงสว่างออกมาจากภายในห้อง ภายในห้องมีเพียงโต๊ะและเก้าอี้สองตัวเท่านั้น ยามสั่งให้ฮั่นหลางนั่งลง ก่อนที่เขาจะเรียกชายวัยกลางคนที่สวมเกราะและหมวกสีดำเข้ามา

ชายวัยกลางคนมีสายตาที่ดูลึกมาก มันให้ความรู้สึกว่าเขาสามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างได้ เขายังมีสีหน้าเฉยเมย ดูเหมือนว่าทั้งเมืองจะเต็มไปด้วยคนน่าเบื่อ ฮั่นหลางยังไม่ได้เห็นใครยิ้มเลยตั้งแต่มาถึงที่นี่แม้แต่คนเดียว

ฮั่นหลางยิ้มและยื่นมือขวาของเขาออกไป "สวัสดี ข้าฮั่นหลาง"

ชายวัยกลางคนชะงักไปครู่หนึ่ง เขาไม่ได้รู้สึกคุ้นเคยกับรอยยิ้มที่ดูผ่อนคลายของฮั่นหลาง เขาขมวดคิ้วแต่ยังคงยื่นมือออกไปจับกับมือของฮั่นหลางอย่างไม่เต็มใจ "ข้า เทนดิ้ง ข้าเป็นผู้รับผิดชอบการตรวจสอบเจ้า"

ตรวจสอบ?

ถ้อยคำที่พูดออกมาทำให้ ฮั่นหลางอารมณ์เสีย เขาคิดว่าเขาควรจะได้รับการปฏิบัติเหมือนฮีโร่จากองค์กรเหล่าเทพเจ้า ในขณะที่อยู่ในหุบเขาลี้ลับ ฮั่นหลางทำดีเป็นพิเศษเมื่อต้องเผชิญกับเหล่ามือสังหารที่น่ากลัว แต่ตอนนี้เขากลับอยู่ภายใต้การตรวจสอบ? มันไม่ยุติธรรมและไม่มีเหตุผล

เทนดิ้งเริ่มต้นด้วยเสียงทุ้มลึก "เราเริ่มต้นจากเหตุการณ์ที่หุบเขาลี้ลับ"

เทนดิ้งถามฮั่นหลางถึงรายละเอียดทุกอย่างที่หุบเขาลี้ลับ ตั้งแต่เมื่อเผชิญหน้ากับเจียนเจียและหลังจากนั้น

ก่อนที่จะกลับออกมา ฮั่นหลางได้ฝึกซ้อมคำพูดกับเจียนเจียถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในหุบเขาลี้ลับอย่างจริงจัง และฮั่นหลางก็ต้องพูดตามนั้นเท่านั้น ส่วนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากที่ผ่านรอยแยกมิติ องค์กรเหล่าเทพเจ้าไม่ทราบในเรื่องนี้ ดังนั้นฮั่นหลางจึงโยนทุกสิ่งทุกอย่างไปที่สัตว์จิตวิญญาณลินดา

ฮั่นหลางและเจียนเจียไม่สามารถติดต่อองค์กรเหล่าเทพเจ้าภายใต้การคุกคามของสัตว์จิตวิญญาณที่แข็งแกร่ง อีกทั้งในความเป็นจริงลินดาก็ได้ขโมยรังไหมอนุภาคของฮั่นหลางไป

เทนดิ้งหักข้อนิ้วมือและถามออกไป "ใครสามารถรับรองคำพูดที่เจ้าเพิ่งกล่าวออกมาได้?"

"เจียนเจีย พวกเราอยู่ด้วยกันตั้งแต่ออกเดินทางจากหุบเขาลี้ลับ" ฮั่นหลางตอบ

เทนดิ้งถามออกไปอีกครั้งว่า "องค์กรเหล่าปีศาจได้ส่งทีมมือสังหารไปที่หุบเขาลี้ลับนี้มีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเจ้าหรือไม่?"

ฮั่นหลางยักไหล่ของเขาและพูดว่า "ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเชื่อข้า แม้ว่าข้าจะบอกว่ามันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับข้า แต่นั่นคือความจริงข้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ บางทีคนเหล่านั้นอาจเข้าใจผิด คิดว่าข้าเป็นคนอื่น"

เข้าใจผิดคิดว่าฮั่นหลางเป็นคนอื่น?

นั่นไม่ใช่ข้อแก้ตัวที่ดี แต่เทนดิ้งได้รับคำสั่งจากคณะกรรมการลับไปแล้วว่าไม่ให้เหตุการณ์หุบเขาลี้ลับพัวพันกับฮั่นหลาง หลังจากที่พวกเขาไม่มีหลักฐานใด ๆ และคณะกรรมการได้เสียหน้า ศักดิ์ศรี ระหว่างสงครามในหุบเขาลี้ลับไปอย่างมากมาย

คาร์เมนและเพื่อน ๆ ของเขาหนีไปก่อน แต่พวกเขาก็ยังกล้าหาญพอที่จะย้อนกลับมาที่สนามรบเพื่อต่อสู้กับกลุ่มมือสังหารได้ ในขณะที่คนอื่น ๆ เพียงแค่วิ่งหนีไป

มันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่ฮั่นหลางและกลุ่มของเขาแสดงสมรรถนะที่แท้จริงออกมา แม้ว่าฮั่นหลางจะมีปัญหาใด ๆ มันก็ควรที่จะหักล้างจากการที่เขามีส่วนร่วมในการต่อสู้นั้น

นอกจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหุบเขาลี้ลับจะเกี่ยวข้องกับเจียนเจียแล้ว ตระกูลชุ่ยยังมีสถานะพิเศษในกลุ่มระดับสูงขององค์กรเหล่าเทพเจ้า และจะไม่เป็นประโยชน์กับทุกคนหากมีการสอบสวนเรื่องต่าง ๆขึ้น

สิ่งที่เทนดิ้งต้องการตรวจสอบคือ 9527ซึ่งเป็นคนทรยศคนหนึ่งที่องค์กรเหล่าเทพเจ้าต้องการมากที่สุด ถ้าฮั่นหลางมีความสัมพันธ์แบบใดแบบหนึ่งกับ 9527 แล้ว มันก็ไม่สำคัญว่าฮั่นหลางจะมีศักยภาพมากน้อยเพียงใด จุดสิ้นสุดของเขาคือความตาย นั่นคือสิ่งที่องค์กรเหล่าเทพเจ้าต้องการ

องค์กรเหล่าเทพเจ้าทั้งหมดจะไม่อนุญาตให้ 9527 อีกรายปรากฏภายใน องค์กร

"ข้าอยากให้เจ้าดูอะไรบางอย่าง" เทนดิ้งพูดกับฮั่นหลาง

"โอเค" ฮั่นหลางตอบ

เทนดิ้งเปิดโฮโลแกรมขึ้นมา มันแสดงภาพของ จูยานาน ลูกชายของนายพลจูอู่ไทแห่งองค์กรเหล่าเทพเจ้า

ชายชรามีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ เขากำลังคว้าคอจูยานาน ตลอดชีวิตของจูอู่ไทอยู่ในกองทัพ เขาสามารถฟันฝ่าและมีชีวิตรอดจากสงครามนับไม่ถ้วน เกียรติยศของเขาย่อมอยู่เหนือสิ่งอื่นใดแม้แต่ชีวิต แล้วการที่ลูกชายของเขาวิ่งหนีไปหลังจากที่ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นวิ่งหนีเป็นคนแรก เขารู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

จูอู่ไทโกรธเป็นอย่างมาก ทหารมีศักดิ์ศรีของพวกเขาและหลังจากดูวิดีโอนี้ จูอู่ไทอยากจะขุดหลุมเพื่อที่จะซ่อนตัวอยู่ในนั้น เขาไม่สามารถเผชิญหน้ากับใครได้อีก หลังจากที่เห็นลูกชายของเขานำกองทัพหนี

จูอู่ไทขู่ว่าจะฆ่าลูกชายของเขาต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน จูยานานรู้จักพ่อของเขาเป็นอย่างดีและกลัวตาย เขากรีดร้องขณะที่ฉี่รดกางเกงของเขาพร้อมกับร้องตะโกนออกมาว่า "ท่านพ่ออย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้า ข้าอธิบายได้"

ตุบ!

จูอู่ไททุบตีลูกชายของเขาทั่วใบหน้าอย่างหนัก จนใบหน้าของจูยานาน ปูดบวมในทันที จูยานานสั่นสะท้านเหมือนลูกเจี๊ยบตัวเล็ก ๆ

ฮั่นหลางไม่ทราบเหตุผลที่ เทนดิ้งแสดงภาพให้เขาเห็น แต่เขารู้สึกโล่งใจและพอใจเป็นอย่างมาก แต่ความรู้สึกนั้นเกิดขึ้นเพียงไม่กี่วินาที หลังจากสิ่งที่ตามมานั้น

จูยานานดูน่ากลัวและตะโกนออกไป “ข้ารู้ความลับ! เกี่ยวกับฮั่นหลางเขาเป็นสายลับสอดแนมให้กับ 9527 ภายในองค์กรเหล่าเทพเจ้า!"

เมื่อกล่าวถึง 9527 ทุกคนต่างตกตะลึง จูอู่ไทคว้าตัวจูยานานขึ้นและถามออกไปอย่างจริงจัง "เจ้ากำลังพูดอะไร? 9527? สถานีเปลี่ยนที่ไม่มีอยู่จริง คนที่องค์กรต้องการตัวมากที่สุด?"

"ใช่แล้ว! เขานั่นแหละ! ข้ามีหลักฐานว่าฮั่นหลางมีส่วนเกี่ยวข้องกับสถานีเปลี่ยนหมายเลข9527!" จูยานานกรีดร้องออกมาจากปอดของเขา "ท่านพ่อ ให้ข้าอธิบายต่อองค์กร! ให้ข้าเปิดเผยคนที่เป็นอันตรายต่อองค์กร!"

"พูดออกมา เจ้ารู้อะไรกันแน่?" จูอู่ไทผลักจูยานานลงบนพื้นและจ้องไปที่เขา

จูยานานเช็ดน้ำมูกของเขาและร้องบอกออกมา "ท่านพ่ออย่างที่ท่านรู้อยู่แล้วว่าข้ารักเจียนเจียตั้งแต่เด็ก แต่ฮั่นหลางกลับก้าวเข้ามาระหว่างเรา ข้ารู้สึกอิจฉาดังนั้นข้าจึงจ้างพี่น้องลูฟแรน เพื่อลอบสังหารเขา"

ตุบ!

จูอู่ไทไม่ได้ปล่อยให้เขาพูดจนจบ แต่กลับทุบตีเขาอีกครั้งจนจูยานานกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บ "องค์กรต้องการตัวพี่น้องลูฟแรนเช่นกัน! เจ้ายังกล้าติดต่อกับคนชั่วร้ายเหล่านั้น ว่าต่อไป!"

จูยานานพยุงตัวเองพร้อมด้วยใบหน้าที่ปูดบวม ก่อนจะกล่าวออกไปว่า "ข้าต้องการลอบสังหารฮั่นหลาง ข้าจำเป็นต้องรู้ตำแหน่งของรังไหมอนุภาคของเขา ดังนั้นข้าจึงขโมยระบบสแกนของท่านพ่อ"

"โดยบังเอิญ ข้าพบว่าฮั่นหลางได้ไปที่สถานีเปลี่ยนหมายเลข9527 แต่ข้าจำได้อย่างชัดเจนว่าไม่มีสถานีเปลี่ยนหมายเลข9527 อยู่ภายในองค์กรของเรา สถานีหมายเลขนี้ถูกยกเลิกไปหลังจากการทรยศของชายคนนั้น"

จูอู่ไทตกตะลึงและพูดเสียงดังขึ้นว่า "เจ้ามีหลักฐานไหม?"

จูยานานตอบว่า "แน่นอน มันอยู่ภายในประวัติข้อมูลของสแกนเนอร์ ..ข้าได้เข้ารหัสข้อมูลและซ่อนมันไว้"

จูอู่ไทโกรธมาก "งี่เง่า ทำไมเจ้าถึงไม่รายงานเรื่องสำคัญเช่นนี้ให้ข้าทราบในทันที!?"

จูยานานกล่าวออกไปด้วยความกลัวว่า "ข้ากลัว ข้าขโมยสแกนเนอร์เมื่อตอนที่ท่านพ่อเผลอ ถ้าข้ารายงานเรื่องของฮั่นหลาง ท่านก็จะรู้ว่าข้าทำอะไรลงไป"

ปี๊บ ~

เทนดิ้งหยุดภาพโฮโลแกรมหลังจากฉากนี้

ห้องตกอยู่ท่ามกลางความเงียบสนิท