EGT 1421
แผนของเฉินหยานเซียว (3)
เฉินหยานเซียวรู้สึกทึ่งเมื่อเธอมองเทาเที่ยที่สะอื้น
จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้คาดหวังว่า
คำพูดของเธอที่พูดออกไปจะทำให้มันคร่ำครวญอย่างนี้จริง ๆ
เมื่อมองไปที่ใบหน้าเล็ก
ๆ ที่กำลังร้องไห้ของเทาเที่ย หัวใจของ เฉินหยานเซียว
ก็รู้สึกราวกับว่ามันถูกกำแน่นอย่างโหดเหี้ยม
มันทำให้เธอระลึกถึงตอนที่หงส์ไฟร้องไห้อยู่ข้างเตียงของเธอ
แบบนั้น...ลักษณะที่อกหักและน่าสังเวช
มันเป็นเรื่องยากสำหรับหงส์ไฟ
ที่จะไม่ดูหมิ่นเทาเที่ย มันยืนนิ่ง ๆ อยู่ข้างหนึ่งเงียบ ๆ
มองดูคนร้องไห้เหมือนเด็ก
ในความเป็นธรรมธรรมชาติของเทาเที่ยนั้นไม่เลวเลย
แต่พฤติกรรมของมันแสดงให้เห็นถึงความคิดที่เป็นหนึ่งเดียวจริง ๆ
มันทำตัวเช่นเดียวกับเด็ก
“หยุดร้องไห้ได้แล้ว
เจ้าดูน่าเกลียดสุด ๆ” หงส์ไฟกัดริมฝีปากของมัน ฉีกมุมแขนเสื้อของมันแล้วโยนมันไปที่เทาเที่ย
“รีบเช็ดน้ำตาออกซะ เจ้าดูน่าเกลียดแทบตาย”
แต่เทาเที่ยยังคงดึงเสื้อผ้าของเฉินหยานเซียวโดยไม่ปล่อย
ส่ายศีรษะเล็ก ๆ ของมันด้วยความสิ้นหวัง
เฉินหยานเซียวยื่นมือออกมาและสัมผัสหัวเล็ก
ๆ ของ เทาเที่ย พูดว่า “ข้าต้องไป”
เทาเที่ยสูดดมและพูดอย่างน่าสงสารว่า
“เจ้าช่วยพาข้าไปด้วยได้หรือไม่”
“ …” มันง่ายเกินไปที่จะหลอกเจ้าหรือไม่?
ก่อนที่ เฉินหยานเซียวจะพูดอะไร
โดยไม่คาดคิดเทาเที่ยอาสาสมัครติดตามเธอไปเอง
“เจ้าสามารถมั่นใจได้ว่าข้าจะไม่สร้างปัญหากับเจ้า
ข้า…ข้าสามารถลงนามสัญญากับเจ้าได้
ดังนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับข้าที่จะไม่เชื่อฟัง” เทาเที่ยมองไปที่
เฉินหยานเซียวด้วยน้ำตา มันกลัวที่เฉินหยานเซียวจะจากมันไป
“ …” เนื้อเรื่องนี้คลี่คลายแบบสุดเหวี่ยงหรือไม่
อ่า! เฉินหยานเซียวพูดไม่ออกอย่างเต็มที่
“ลงนามตูดของข้า!
เธอมีข้าแล้ว! อย่าแม้แต่จะคิด!” หงส์ไฟผู้เพิ่งผ่านความเห็นอกเห็นใจต่อเทาเที่ย
ก็โกรธในทันทีหลังจากได้ยินว่า เทาเที่ย ต้องการปล้นเจ้านายของมัน
คนบ้า! คนโง่!
เทาเที่ยหรืออะไรก็ตามแต่
มันช่างน่ารำคาญจริงๆ!
“ข้าสามารถลงนามสัญญากับสัตว์เวทเพียงตัวเดียวเท่านั้นไม่มีทางที่จะลงนามกับเจ้าได้อีก
แต่…ถ้าเจ้าต้องการไปกับข้าจริง ๆ เจ้าสามารถลงนามสัญญากับน้องชายของข้าได้”
เฉินหยานเซียวยิ้มแย้มแจ่มใสขณะที่เธอดูเด็กโง่ที่เดินเข้าไปในกับดักของเธอ สิ่งต่าง
ๆ กำลังพัฒนาราบรื่นกว่าที่เธอคาดไว้
เทาเที่ยกระพริบตาของมัน
“น้องชายของเจ้าจะให้ข้ากินอาหารหรือไม่”
"ใช่
เขาก็เป็นคนดีเช่นกัน” เฉินหยานเซียวยิ้ม
หงส์ไฟร้องเสียงดังอย่างเย็นชา
เป็นคนดีหรือไม่?
นั่นเป็นการประเมินที่มีแต่เพียงเฉินหยานเซียวเท่านั้น
ที่สามารถประกาศว่าเทพสังหารซึ่งสามารถฉีกร่างผู้คนได้ด้วยมือเปล่าเป็นคนดี
อย่างไรก็ตามตราบใดที่
เทาเที่ย ไม่ขโมยเจ้านายของมัน มันก็ขี้เกียจเกินกว่าจะเถียงต่อไป
ทั้งสองนี้เป็นทั้งความน่ารำคาญ; พวกเขาจับคู่กันได้อย่างสมบูรณ์แบบแน่นอน
“เช่นนั้นข้าจะเซ็นสัญญากับน้องชายของเจ้า”
เทาเที่ย พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง มันไม่สนใจว่าตัวมันเองเพิ่งขายตัวเอง
เฉินหยานเซียวยิ้มอย่างมีความสุขมาก
ประสบความสำเร็จในการดักสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ประสบความสำเร็จมากเกินไป
“ใช่แล้วข้าจะลงนามได้อย่างไร”
เทาเที่ยถามทันที
มันไม่เคยลงนามสัญญากับมนุษย์มาก่อน
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้มันเป็นเหมือนชิ้นส่วนที่ว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์
“หงส์ไฟ
เจ้าสอนเขา" เฉินหยานเซียวอารมณ์ดีมาก เธอยิ้มให้หงส์ไฟเพื่อให้สอนเทาเที่ย
หงส์ไฟไม่เต็มใจ
แต่ก็ยังอธิบายวิธีการลงนามสัญญากับเทาเที่ย เทาเที่ยฟังด้วยความงุนงง
หงส์ไฟตบหน้ามันเพื่อให้มันตั้งใจ
“เจ้าบ้า!
เจ้าต้องใช้แหล่งกำเนิดของตัวเองและเชื่อมโยงกับพลังทางจิตวิญญาณของอีกฝ่ายจากนั้นทำสัญญา
"เจ้าเข้าใจหรือไม่
!!” หงส์ไฟเกือบจะคำรามออกมา
มีน้ำตาที่หางตาของเทาเที่ย
ในขณะที่มันพยักหน้าอย่างน่าสังเวช เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกดุโดยหงส์ไฟอีกครั้ง
มันสามารถลองใช้แหล่งกำเนิดของตัวเองเพื่อทดสอบสิ่งต่าง ๆ
เท่านั้นและเป้าหมายของการทดลองของมันก็คือ
เฉินหยานเซียว ...
เมื่อเทาเที่ยพยายามติดต่อกับจิตวิญญาณของเฉินหยานเซียวโดยใช้แหล่งกำเนิดของตัวเอง
เทาเที่ยก็รู้สึกเช่นนั้น
พลังของแหล่งกำเนิดของมันกระจายไปสู่จิตสำนึกของเฉินหยานเซียวอย่างต่อเนื่อง
EGT 1422
แผนของเฉินหยานเซียว (4)
เฉินหยานเซียวรู้สึกในทันทีถึงพลังที่ไม่คุ้นเคยกำลังบุกรุกพลังทางจิตวิญญาณของเธอ
และพลังนั้นเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มาก
กดขี่ข่มเหงซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจไปทั่วร่างกาย
“เจ้าบ้า!
หยุด!"
หงส์ไฟผู้ที่ลงนามสัญญากับเฉินหยานเซียวก็พบว่ามีพลังมากเกินไปในจิตวิญญาณของ
เฉินหยานเซียว
ทันใดนั้นมันก็ตระหนักว่านี่เป็นความพยายามครั้งแรกของเทาเที่ยในการลงนามสัญญา
ดังนั้นมันจึงไม่สามารถควบคุมพลังของแหล่งกำเนิด
…นี่ไม่ใช่ความพยายามอีกต่อไป
ตอนนี้มันลงนามเซ็นสัญญากับเฉินหยานเซียวจริงๆ
“วู .. ”
เทาเที่ย ไม่รู้ว่ามันทำอะไรผิด แต่การตำหนิของ หงส์ไฟ
ทำให้เขาต้องการถอนพลังอำนาจของแหล่งกำเนิดของมันตามสัญชาตญาณ
อย่างไรก็ตาม
มันพบว่าพลังของแหล่งกำเนิดของมันได้รวมเข้ากับเฉินหยานเซียวแล้ว
และไม่สามารถถูกตัดออกได้อีกต่อไป
บุคคลไม่สามารถเซ็นสัญญากับสัตว์เวทได้มากกว่าหนึ่งตัวในเวลาเดียวกัน
มิฉะนั้นจิตวิญญาณของบุคคลนั้นจะย่อยสลาย เพราะไม่สามารถจ่ายพลังงานมากเกินไป
การบุกรุกพลังของแหล่งกำเนิดของเทาเที่ย
ทำให้หัวของเฉินหยานเซียวรู้สึกเหมือนกำลังระเบิด ความเจ็บปวดอันยิ่งใหญ่เกิดขึ้น
เธอล้มลงไปที่พื้นพร้อมกับผิวที่ซีด
หงส์ไฟรีบไปที่ด้านข้างของเธอ
ถ้าสิ่งนี้ยังดำเนินต่อไป จิตวิญญาณของเฉินหยานเซียวก็จะบอบช้ำ!
“เจ้าบ้า!
เจ้าจะฆ่าเธอ! รีบและขัดจังหวะการลงนามสัญญา!”
หงส์ไฟดูเหมือนจะโกรธไปแล้วในขณะที่มันตะโกนไปที่เทาเที่ย
เทาเที่ยดูเหมือนจะตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้
มันพยายามควบคุมพลังของมันเอง
แหล่งกำเนิดพลัง
แต่มันไม่คุ้นเคยกับการลงนามสัญญา แม้ว่ามันจะต้องการ
แต่มันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะขัดขวางพลังของตัวเองอย่างไร
เฉินหยานเซียวมีเหงื่อผุดออกมาในทันที
หงส์ไฟบ้าคลั่ง
ในเวลานี้ซิ่วออกมาจากร่างของเฉินหยานเซียว
และก่อตัวเป็นร่างภายในคุกใต้ดิน
ซิ่วยกมือขึ้นและกอดเฉินหยานเซียวผู้ซึ่งล้มลงไปกับพื้นลงไว้ในอ้อมแขนของเขา
ฝ่ามือวางทาบบนหน้าผากของเฉินหยานเซียวเบา ๆ
“เทาเที่ยไม่สามารถทำลายสัญญาได้อีกต่อไป
ตอนนี้เขาต้องทำการลงนามสัญญาให้เสร็จได้เท่านั้น”
ร่องรอยแห่งความหนักแน่นปรากฏบนใบหน้าที่เย็นชาและไม่แยแสของซิ่ว
ไม่มีใครคิดว่าความพยายามของเทาเที่ยจะนำมาซึ่งปัญหาใหญ่เช่นนี้
ตอนนี้พลังจากแหล่งกำเนิดของเทาเที่ยและพลังทางจิตวิญญาณของเฉินหยานเซียว
ได้รับการหลอมรวมกันครึ่งทาง ถ้าใช้กำลังหยุดในตอนนี้
พลังจากแหล่งกำเนิดของเทาเที่ยที่ถูกทิ้งไว้ในจิตวิญญาณของเฉินหยานเซียวจะนำมาซึ่งความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อเธอเช่นกัน
ดังนั้นจึงมีเพียงทางเลือกเดียวในขณะนี้!
ทำการลงนามสัญญาให้จบสิ้น!
“เป็นเรื่องตลก!
เธอไม่สามารถแบกรับแหล่งกำเนิดของสัตว์เวทสองชนิดได้!
ไม่มีมนุษย์คนใดในโลกที่จะยอมรับสัตว์เวทสองชนิดได้พร้อมกัน นี่จะเป็นการฆ่าเธอ!”
หงส์ไฟมองดูซิ่วอย่างโกรธเคือง
ซิ่วหรี่ตาและพูดอย่างใจเย็น
“คนอื่นอาจจะไม่สามารถทำได้ แต่เธอทำได้ ข้าจะช่วยเธอ
หงส์ไฟใช้จิตวิญญาณของเจ้าแอบเข้าไปในจิตวิญญาณของเสี่ยวเซียว
ช่วยเทาเที่ยทำสัญญาให้เสร็จ
เจ้าต้องใช้แหล่งกำเนิดพลังของเจ้าเพื่อปกป้องจิตวิญญาณของเสี่ยวเซียว
จากการถูกทำร้ายโดยเทาเที่ย
ข้าจะใช้ความแข็งแกร่งของข้าในการควบคุมพลังของเทาเที่ย”
เหตุผลที่ซิ่วกล้าทำเช่นนี้ก็เพราะว่าเฉินหยานเซียวนั้นเป็นตัวตนพิเศษ
เธอมีพลังของเจ็ดเผ่าพันธุ์ในร่างกายของเธอ และเมื่อเร็ว ๆ
นี้เขาได้ถ่ายเทพลังแห่งเผ่าพันธุ์เทพเจ้าเข้าไปในร่างกายเฉินหยานเซียว
ความเข้มข้นพลังจิตวิญญาณของเฉินหยานเซียวนั้นเกินกว่ามนุษย์ทุกคน
ดังนั้นจึงเป็นไปได้สำหรับเธอที่จะลงนามสัญญากับสัตว์เวทสองตัว
มันเป็นเพียงแค่ความเสี่ยงที่มากเกินไป
ซิ่วต้องประสานงานกับหงส์ไฟ เพื่อให้แน่ใจว่าเฉินหยานเซียว จะสามารถทำได้
และไม่เป็นอันตราย
เมื่อมองดูใบหน้าสีขาวของเฉินหยานเซียว
หัวใจของซิ่วไม่สามารถช่วยได้
เขาคุ้นเคยกับใบหน้าของเฉินหยานเซียวที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของดอกไม้ตลอดทั้งวัน
สายตาของเธอที่มีความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่เขาต้องการเห็น
“ข้าอยู่ที่นี่
ข้าจะไม่ปล่อยให้อะไรผิดพลาด" ซิ่วกระซิบสัญญาที่ข้างหูของเฉินหยานเซียว
EGT 1423
อยู่กับข้าตลอดกาล (1)
เฉินหยานเซียวรู้สึกเหมือนเธอตื่นขึ้นจากการนอนหลับสนิท
เธอเต็มไปด้วยพลังงาน
เธอลืมตาขึ้นและพบกับดวงตาสีทองคู่หนึ่งที่น่าประทับใจ
หัวใจของเธอก็เต้นเร็ว
“ซิ่ว?”
“เจ้ารู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือไม่?”
ซิ่วมองดูตาที่สับสนของเฉินหยานเซียว และถามออกมาด้วยเสียงต่ำ
“ข้ารู้สึกไม่สบาย”
เฉินหยานเซียวกะพริบตาของเธอ ทันใดนั้นเธอก็พบว่าเธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของซิ่ว
ใบหน้าเล็ก ๆ
ของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
เธอต้องการที่จะลุกขึ้น
แต่การโอบกอดของซิ่วก็รัดแน่นขึ้น
“...”
“เจ้าเพิ่งเสร็จสิ้นการลงนามสัญญากับเทาเที่ย
ร่างกายของเจ้ายังอ่อนแอ” เสียงของซิ่วไม่ได้มีร่องรอยของความผันผวนแม้แต่น้อย
แต่เมื่อได้ยินมันที่ข้างหู มันทำให้หัวใจของเฉินหยานเซียวเต้นเร็วขึ้น
“ข้า…กับเทาเที่ย?"
เฉินหยานเซียวจ้องอย่างว่างเปล่า เธอลงนามกับเทาเที่ยได้อย่างไร?
“เทาเที่ยไม่สามารถควบคุมความลึกของการลงนามได้
โชคดีที่พลังทางจิตวิญญาณของเจ้าแข็งแกร่งพอ
แต่เจ้าควรที่จะต้องระมัดระวังในช่วงเวลานี้
เจ้าไม่สามารถใช้พลังจิตวิญญาณของเจ้าได้อย่างง่ายดาย ในตอนนี้" ซิ่วพูดเบา ๆ
เฉินหยานเซียวรู้สึกกดดันและหงุดหงิดมาก
เทาเที่ย เป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่เธอเตรียมไว้สำหรับหลันเฟิงหลี่ อ่า!
ทำไมเทาเที่ยจึงลงนามสัญญากับเธอ
นี่ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้เธอมีคู่สัตว์เวทที่ลงนามใช่หรือไม่
เฉินหยานเซียวหันหัวของเธอไปดูเทาเที่ยที่กำลังนั่งอยู่ในกรง
มันดูเหมือนเด็กที่เพิ่งรู้ตัวว่าทำอะไรผิดพลาด
ในขณะที่มันมองดูเฉินหยานเซียวด้วยความรู้สึกผิด
หงส์ไฟยืนเคียงข้างเทาเที่ย
หอบแรงด้วยความโกรธ
ถ้าไม่ใช่เพื่อช่วยเฉินหยานเซียว
มันจะปล่อยให้เทาเที่ยกลายเป็นสัตว์เวทที่ลงนามกับเฉินหยานเซียวได้อย่างไร
ทันทีที่มันคิดว่าคนงี่เง่า
เทาเที่ย คนนี้ขโมยเจ้านายของตัวเองอย่างไม่น่าเชื่อ
หงส์ไฟก็อยากจะฉีกร่างของมันแยกออกเป็นแปดชิ้น
“ตอนนี้เจ้าได้ลงนามกับเทาเที่ยแล้วเจ้าสามารถเรียกมันเข้าไปในร่างของเจ้าได้โดยตรง
เจ้าไม่จำเป็นต้องหาวิธีที่เพื่อแก้อักขระอาคมอีกต่อไป” ซิ่วกล่าว
เทาเที่ยได้รับพรจากความโชคร้าย
มันไม่เพียงแต่ผูกมัดตัวเองกับเจ้าของที่หาอาหารให้มัน
แต่ตอนนี้มันสามารถออกจากกรงนี้ได้ทุกเวลา เพียงแต่ ...
เทาเที่ยมองดูหงส์ไฟที่ดุร้ายที่อยู่ข้างมันและไม่กล้าแสดงความดีใจใด
ๆ ออกมา
“โอ้” เฉินหยานเซียวพยักหน้าทื่อ
ๆ และดูเหมือนจะพูดช้า เมื่อถูกกอดโดยซิ่วเธอก็รู้สึกว่ามันไม่ค่อยถูกต้องทั้งหมด
ร่างกายทั้งหมดของเธอร้อนขึ้นราวกับกำลังถูกไฟไหม้
เธอยังคงบิดร่างกายพยายามกระจายความร้อนออกไป
ซิ่วรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวของเฉินหยานเซียว
เขาก้มศีรษะลงแล้วมองเฉินหยานเซียว ซึ่งใบหน้าเล็ก
ๆของเธอที่อยู่ในอ้อมแขนของเขากลายเป็นสีแดง
การจ้องมองของซิ่ว
มาที่เฉินหยานเซียว และเธอก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวต่อในทันที
“เจ้าต้องชินกับมัน”
“อะไร?” เฉินหยานเซียว ไม่เข้าใจ
“ร่างกายของข้าไม่มีความร้อนในตอนนี้
ดังนั้นเจ้าอาจรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่เมื่อข้าได้รับร่างกายของข้ากลับมา
เจ้าจะต้องชินกับมัน” ซิ่วกล่าวโดยตรง
“อะไร?” เฉินหยานเซียวยิ่งสับสนมากขึ้น
แต่ซิ่วไม่ได้อธิบายเพิ่มเติมและเพิ่งแค่พูดเพิ่มเติมว่า
“เจ้าเป็นคนแรกและคนสุดท้าย”
“เจ้า…เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร”
จังหวะการเต้นของหัวใจของเฉินหยานเซียวเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
“ระหว่างสวรรค์และโลก
เจ้าจะอยู่กับข้าตลอดไปหรือไม่?” ซิ่วมองเฉินหยานเซียวด้วยใบหน้าที่ปกติจะดูเย็นชา
แต่มันดูเหมือนจะอ่อนโยนลงในขณะนี้
การเต้นหัวใจของเฉินหยานเซียวแทบจะหยุดลงในขณะนี้
เธอมองดูซิ่วและดูวิญญาณที่ทรงพลังผู้นี้ที่อยู่กับเธอตั้งแต่เธอมาในโลกนี้
หัวใจของเธออยู่ในความสับสนวุ่นวาย
“ข้า…ข้าไม่สามารถอยู่ได้นานขนาดนั้น…”
เฉินหยานเซียวรู้สึกปลื้มใจและพูดประโยคนี้โดยไม่รู้ตัว
ซิ่วยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
หลังจากผ่านไปหลายพันปีเทพเจ้าสงครามผู้ซึ่งยืนอยู่เหนือสิ่งมีชีวิตทั้งหมด
เปิดเผยรอยยิ้มครั้งแรกของเขาตั้งแต่แรกเกิด
“ข้าได้ผ่านพลังอันศักดิ์สิทธิ์ของข้ามาให้เจ้า
ในโลกนี้ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าจะไม่ตาย ดังนั้นเจ้ายินดีที่จะอยู่กับข้าตลอดไปหรือไม่?”
EGT 1424
อยู่กับข้าตลอดกาล (2)
เฉินหยานเซียวมองดูซิ่วด้วยความประหลาดใจ
ทั้งหมดนี้มาอย่างฉับพลันและยังเธอคิดว่ามันมีเหตุผล
เฉินหยานเซียวไม่ได้ไร้ความรู้สึก
ทัศนคติของซิ่วที่มีต่อเธอนั้นอ่อนโยนขึ้นเรื่อย ๆ
และเธอก็มีการสนทนากับเขาเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ...
ทุกครั้งที่เธอได้รับบาดเจ็บ
คนแรกที่เธอเห็นเมื่อตื่นขึ้นมาก็คือเขาเสมอ
เธอกล้าที่จะปลุกปั่นความยุ่งเหยิงขนาดใหญ่
บางทีอาจเป็นเพราะเธอรู้ในใจว่า ไม่ว่าศัตรูจะแข็งแกร่งขนาดไหน
ไม่ว่าเธอจะเผชิญหน้ากับความลำบากเช่นไร เธอก็จะมีซิ่วอยู่ข้างหลังเธอเสมอ
เมื่อเธอเกิดใหม่ในโลกนี้
เขาก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน
และตอนนี้เมื่อเธอตาย
เขาก็จะตายไปพร้อมกับเธอด้วย
“เจ้าสามารถปฏิเสธได้”
ซิ่วพูดออกมาอย่างประหลาดใจ
เฉินหยานเซียวตกตะลึงเล็กน้อย
“แต่ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไป"
ซิ่วยิ้มและใบหน้าที่หล่อเหลาของเขานั้นช่างสวยงามและไม่มีใครเทียบได้
ทำให้โลกเปลี่ยนเป็นไร้สีสันทันทีเมื่อเปรียบเทียบกับเขา
“ตลอดชีวิตของข้า
ข้าไม่สนใจอะไรในโลกนี้ การใช้ชีวิตเป็นสิ่งที่ดี การตายก็ดี
ข้าไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์เทพเจ้าหรือเผ่าพันธุ์ปีศาจ สิ่งที่ข้าต้องทำ
ข้าจะทำตามหน้าที่ของข้า
ข้าไม่เคยต้องการอะไรอย่างแท้จริงจากหัวใจของข้า
มี แต่เจ้าเท่านั้น” ซิ่วจ้องไปที่เฉินหยานเซียว
และเป็นครั้งแรกที่เขาพูดคำที่อยู่ในใจของเขามาเป็นเวลานาน
นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ซิ่วพูดถึงสิ่งต่าง
ๆ จากหัวใจ แต่หัวใจของเขาจะเปิดให้กับคนคนหนึ่งในชีวิตเท่านั้น
“ข้าคิดเสมอว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่บอบบางมาก
เมื่อข้ารู้ว่าวิญญาณของข้าอาศัยอยู่ในร่างมนุษย์ ข้าคิดว่ามันไร้สาระมาก
จนกระทั่งวันนั้นเมื่อวิญญาณของเจ้าตื่นขึ้นและข้าก็เห็นสิ่งมีชีวิตมนุษย์ที่น่าสนใจ
จากช่วงเวลานั้นข้าเริ่มสงสัยว่าเด็กหญิงตัวเล็ก
ๆ ที่เต็มไปด้วยความปรารถนาจะเติบโตขึ้นอย่างไร
ข้าจำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ที่ใจข้าเต้นแรงสำหรับเจ้า
แต่เนื่องจากเมื่อเกิดความรู้สึกนั้นแล้ว ข้าก็จะยอมรับมัน
แล้วเสี่ยวเซียวเจ้าจะยอมรับความรู้สึกของข้าหรือปฏิเสธมัน?” ซิ่วมองไปที่เฉินหยานเซียว รอการตอบกลับของเธอ
บางทีนี่อาจจะกะทันหันและปุบปับ
แต่เขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไป
สองครั้งติดต่อกัน
เป็นสักขีพยานในการเห็นผิวซีดของ เฉินหยานเซียว
และในเวลานั้นเขารู้สึกเพียงว่าแม้ว่าดาบจะวิ่งผ่านหัวใจของเขา
ซิ่วก็ไม่ต้องการมีความรู้สึกเช่นนั้นอีก
เขาเคยไม่สนใจอะไรในโลกนี้
แม้แต่การตายของเผ่าพันธุ์เทพเจ้าก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกของเขาหวั่นไหว
แต่เมื่อเห็นหน้าซีดของเฉินหยานเซียว
มันเป็นครั้งแรกที่เขาประสบกับสิ่งที่เรียกว่าความกลัว
เขาไม่ต้องการที่จะสูญเสียเธอ โลกทั้งโลกของเขามีเพียง เฉินหยานเซียว
เฉินหยานเซียวฟังทุกประโยคของซิ่ว
และหัวใจของเธอดูเหมือนจะกระโดดออกจากหน้าอกของเธอในวินาทีต่อไป
ซิ่ว…ซิ่ว…สารภาพรักเธอ
!!!
เฉินหยานเซียวรู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังจะระเบิดและความคิดของเธอว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง
เธอตกใจอย่างที่สุด
เธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
ยอมรับหรือปฏิเสธ
ในกรณีเช่นนี้ที่
เฉินหยานเซียวไม่สามารถคิดได้อย่างถูกต้อง เธอจะเลือกตัวเลือกแรกโดยไม่รู้ตัว
แต่ ...
เธอ…เธอ…และซิ่วพวกเขาทำได้หรือไม่…
เฉินหยานเซียวเป็นคนงี่เง่าเมื่อพูดถึงความรู้สึกระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง
เธอไม่มีประสบการณ์ความรัก
ชีวิตก่อนหน้าของเธอ
เธอก็ยุ่งอยู่กับการพัฒนาความสามารถของเธอในโลกนี้
เธอไม่เคยมีความรู้สึกระหว่างชายกับหญิง ว่ามันคืออะไร
อย่างไรก็ตามเธอไม่ใช่ว่าไม่ชอบซิ่ว
แม้จะไปถึงทุก ๆ คำของซิ่วเธอก็ไม่มีความรู้สึกในแง่ลบเลย แต่กลับเป็นว่า
ในก้นบึ้งของหัวใจของเธอดูเหมือนจะมีร่องรอยของ ...
ความตื่นเต้น?
ซิ่วเป็นเพียงคนที่อยู่สูงเกินไปสำหรับเฉินหยานเซียว
เฉินหยานเซียวไม่เคยคิดเกี่ยวกับตัวเองและซิ่วมาถึงขั้นตอนนี้
ในสายตาของเฉินหยานเซียว
ซิ่วเป็นผู้มีอำนาจทุกอย่าง
ดูเหมือนจะไม่มีอะไรในโลกที่สามารถครอบงำเขาได้
เขาเป็นเทพเจ้าสงครามและเป็นเทพเจ้าองค์สุดท้ายในโลก
“เจ้าได้กล่าวแล้วว่าการปฏิเสธนั้นเจ้าไม่รับ
แม้ว่าข้าจะปฏิเสธข้าก็ไม่สามารถ…” ใบหน้าของเฉินหยานเซียว
เขินและเธอพูดเสียงกระซิบ เฉพาะคำเหล่านี้ที่ดูเหมือนว่ามีการร้องเรียนนั้นเต็มไปด้วยความสุขที่ไม่อาจบรรยายได้
EGT 1425
อยู่กับข้าตลอดกาล (3)
เมื่อเห็นรอยยิ้มของซิ่ว
เฉินหยานเซียวก็รู้สึกมึนเมามาก
เทพเจ้าองค์นี้…จะเป็นของเธอจริงหรือ?
เฉินหยานเซียวรู้สึกว่าเธอไม่ขาดทุนเลย
แต่เธอกลับรู้สึกว่าได้รับบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่เท่าท้องฟ้าในราคาที่ถูก
เธอกล้าที่จะรับประกันว่าในโลกทั้งใบ
เธอจะไม่สามารถหาผู้ชายที่มีรูปร่างหน้าตาที่เทียบได้กับของซิ่ว!
คนหล่อ!ที่มีความสามารถสูงส่ง!
นี่เป็นจังหวะแห่งโชคของเธอหรือไม่?
“เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ยิ้ม!”
เฉินหยานเซียวรวบรวมความกล้าที่จะมองหน้ายิ้มของซิ่ว
ซิ่วเลิกคิ้ว
“ถ้าเจ้ายิ้มอีกครั้ง
ข้าจะไม่หายใจไม่ออก…” เสียงของเฉินหยานเซียวอ่อนแอลง
ไม่ใช่ว่าพลังต่อต้านของเธอจะแย่ แต่รอยยิ้มของคู่ต่อสู้ของเธอช่างโหดร้ายเกินไป!
“ตกลง”
ซิ่วพูดง่ายเป็นพิเศษเพราะเขาควบคุมรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
เขาไม่ได้คุยด้วยง่าย ๆ
ใช่หรือไม่
เฉินหยานเซียวขาดทุนสำหรับสิ่งที่ต้องทำ
เธอกัดฟันของเธอยื่นมือออกมาแล้วลูบไล้ไปตามแก้มที่หล่อเหลาของซิ่วด้วยนิ้วที่สั่นไหว
“ข้า…ข้าไม่รู้ว่าข้าชอบเจ้าหรือไม่…ข้าไม่เคยได้สัมผัสกับความรัก
แต่ข้าจะไม่ปฏิเสธแนวทางของเจ้า ถ้าข้าจะต้องเลือกใครสักคน ที่ข้ารู้จัก
ข้าจะเลือกเจ้าเพราะ ... เจ้าเป็นคนเดียวที่ทำให้ข้ารู้สึกถึงความพ่ายแพ้”
เฉินหยานเซียวพยายามทำให้การหายใจของเธอเสถียรและพระเจ้าทรงทราบว่าเธอกล้าหาญเพียงใดในการปลดปล่อยคำสารภาพนี้
อย่างไรก็ตามทันทีที่เธอพูดจบ
เฉินหยานเซียวรู้สึกเสียใจ
เพราะในตอนนั้นเธอรู้สึกถึงความรู้สึกที่แท้จริงในใจของเธอต่อซิ่ว
มันเป็นเหมือนทะเลสาบที่สงบไร้คลื่น
หลังจากหินก้อนเล็กก้อนหนึ่งถูกขว้างลงไปมันก็ไม่สงบอีกต่อไป
“ไม่…ข้าคิดว่า…ข้าชอบเจ้า…”
ใบหน้าของเฉินหยานเซียวเป็นสีแดงอย่างสมบูรณ์
เธอเรียกความกล้าหาญของเธอและมองตรงไปที่ซิ่ว
ความรู้สึกเย็นภายใต้ปลายนิ้วของเธอทำให้เธอคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
แม้ว่ามันจะเย็นแต่เธอก็รู้สึกสบายใจ
มันอาจจะเป็นความชอบหรือความรัก
ไม่มีอะไรสามารถเกินความรู้สึก ของการมีคนที่ต้องพึ่งพาหลังของเจ้า
เธอรู้ว่าตราบใดที่เขาอยู่ข้างเธอ
เธอไม่มีอะไรต้องกลัวในสวรรค์หรือโลก
ความไว้วางใจที่เต็มหัวใจนี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยไม่มีจุดเริ่มต้น
ซิ่วมองเฉินหยานเซียวและยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสผมของเธอ
"ข้ามีความสุขมาก พระเจ้าส่งเจ้ามาที่ด้านข้างของข้า
หากว่าเทพผู้ปกครองยังอยู่ที่นั่นข้าอยากจะขอบคุณเขาอีกครั้ง”
เขารู้สึกขอบคุณสำหรับการที่เขาได้พบเฉินหยานเซียว
ขอบคุณที่เขาหัวใจของเขาถูกแช่แข็งมานานนับพันปีในที่สุดก็รู้สึกถึงการเต้นของหัวใจเป็นครั้งแรก
เช่นมนุษย์
มันกลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์
เมื่อมองดูรอยยิ้มและฟังเสียงของเธอ
มันทำให้เขารู้สึกสบายใจ
ราวกับว่าทุกสิ่งในโลกนี้ไม่มีอะไรเปรียบเทียบได้กับรอยยิ้มของเธอ
“หากเจ้าจะไม่จากไปหรือละทิ้งข้าไป
ข้าจะยึดติดอยู่กับเจ้าตลอดชีวิตจนตาย” หลังจากพูดอย่างนี้
ซิ่วก็ก้มศีรษะลงแล้วจูบเบา ๆ บนริมฝีปากของเฉินหยานเซียว
จูบแห่งสัญญา จากนี้ไป
ตราบใดที่เขาอยู่ข้างเธอ จะไม่มีใครในสวรรค์หรือโลกที่สามารถทำร้ายเธอได้
คู่กันตลอดไป
เขาจะไปกับเธอตลอดไปและชั่วนิรันดร์
นั่งดูก้อนเมฆที่ม้วนไปมาอย่างสบาย ๆ
“ถ้าเจ้ากล้าที่จะถอนคำพูดของเจ้า
ข้าจะไล่ตามเจ้าไปจนถึงจุดสิ้นสุดของโลกอย่างแน่นอน”
หน้าของเฉินหยานเซียวกลายเป็นสีแดง
ก่อนเอื้อมมือออกไปและโอบแขนของเธอรอบคอของซิ่วหลังจากนั้นเธอก็ประหม่าและจูบอย่างเอียงอาย
ซิ่วซ่อนยิ้มไว้ภายใต้จูบที่ลึกและแน่นแฟ้น
เขากอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างแน่นหนา เป็นครั้งแรกของเขา
หัวใจตระหนักถึงความพึงพอใจราวกับว่าทุกสิ่งในโลกนี้อยู่ในอ้อมแขนของเขา
แม้ว่าเธอจะยังเด็ก
แต่เขาก็มีเวลา เขาจะเฝ้าดูเธอจนกระทั่งเธอโตพอที่จะเป็นเจ้าสาวของเขา
เขาจะแต่งงานกับเธอ
แต่งงานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของ เผ่าพันธุ์เทพเจ้า และสร้างสัญญานิรันดร์กับเธอใน
วันสุดท้ายของเผ่าพันธุ์เทพเจ้า
เสี่ยวเซียว ข้าจะรอวันที่เจ้าโต
กรี๊ดดดดด ฉากนี้เขินมากก หุบยิ้มไม่ได้เลยยย>< แงงงงง
ตอบลบ