EGT 1211
แต่เธอไม่คิดว่าเธอได้ใช้เวลาไปมากแล้ว เธอจึงทำสิ่งที่ไม่เหมาะสม
“ข้าสามารถอยู่ได้ตลอดช่วงบ่ายในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์” อันหรานเผยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขาทำการบ่มเพาะตามคำแนะนำของเฉินหยานเซียวจนสามารถอยู่ในหอคอยได้นานขึ้น ซึ่งเหนือกว่าพวกเอลฟ์คนอื่น ๆ
อันหรานรู้สึกซาบซึ้งอย่างยิ่งต่อการสนับสนุนของ เฉินหยานเซียว หากไม่ใช่เพื่อการค้นพบครั้งแรกของเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ บางทีความเร็วในการฝึกฝนของเขาอาจจะเหมือนกับพวกเอลฟ์คนอื่น ๆ
“ดูเหมือนว่าแหล่งกำเนิดพลังชีวิตของเจ้า จะค่อยๆคุ้นเคยกับพลังชีวิตในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ ถ้าเจ้าพยายามฝึกบ่มเพาะต่อไป บางทีในอนาคตอันใกล้เจ้าสามารถอยู่ในนั้นได้นานเจ็ดวันและสามารถขึ้นสู่ชั้นสองได้”
เฉินหยานเซียวพยักหน้าแล้วพูด ความคืบหน้าของอันหรานทำให้เธอมั่นใจมาก มันยังไม่ใช่โอกาสที่ดีสำหรับเธอในการเปิดเผยตัวออกไปในปัจจุบัน ดังนั้นเธอจึงต้องการให้อันหรานนำความหวังไปสู่เผ่ารัศมีจันทร์
“ขอบคุณสำหรับสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด” อันหรานยิ้มเล็กน้อยอย่างเขินอาย
เฉินหยานเซียวเพียงแค่ยักไหล่เธอ
เมื่อเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างอีกครั้งเธอได้รับการเชื่อมต่อทางจิตวิญญาณจากหงส์ไฟ
“เจ้าวางแผนที่จะปล่อยพวกเราไว้ที่นี่ โดยที่ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันเลยใช่หรือไม่!” หงส์ไฟพุ่งกระหน่ำใส่จิตใจของหยานเซียวโดยตรง
เฉินหยานเซียวรู้สึกหมดหนทาง แม้ว่าเธอจะถูกแยกออกจากหงส์ไฟ แต่เธอก็ต้องติดต่อผ่านทางจิตวิญญาณระหว่างพวกเขาในทุกวัน แม้ว่าจะเป็นการปฏิบัติที่ไม่ดี แต่หงส์ไฟก็ยืนยันที่จะทำเช่นนั้น
อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเข้าสู่แหล่งกำเนิดพลังชีวิต การเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณของพวกเขาก็ถูกตัดออกไป หงส์ไฟ ไม่สามารถที่จะติดต่อเธอได้ ถึงแม้ว่าเขาจะเรียกหาเธอ
“มีอุบัติเหตุ” เฉินหยานเซียวกล่าว
“เจ้าบอกว่าเจ้าจะติดต่อข้าทุกวัน!!!!”
แม้ว่าพวกมันจะแยกจากกันหลายพันไมล์ แต่เฉินหยานเซียวก็ยังรู้สึกถึงความโกรธแค้นของหงส์ไฟ
จากการเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณของพวกเขา
“…ฟังคำอธิบายของข้า…” เฉินหยานเซียว มองท้องฟ้าอย่างเงียบ ๆ พูดไม่ออก ความจริงที่ว่า มีสัตว์ในตำนานที่ไม่มีความมั่นคง มันทำให้เธอรู้สึกหมดหนทาง ทุกครั้งที่สิ่งนั้นเกิดขึ้น หงส์ไฟจะเศร้าเหมือนภรรยาที่ถูกสามีของเธอทอดทิ้ง
“ข้าจะไม่ฟัง!”
ไม่มีอีกครั้ง…
เฉินหยานเซียวลูบคิ้วเธอ ขนของสัตว์ในตำนานตัวนี้จะต้องมีลุกชันทั้งหมดด้วยความโกรธ แต่เมื่อเธอพร้อมที่จะปลอบเอาใจหงส์ไฟ ประตูบ้านต้นไม้ก็ถูกเปิดออกโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
ชิวเอ๋อเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่เย็นชา เขายืนอยู่ที่ประตูมองไปที่เฉินหยานเซียวด้วยสายตาที่ดูสงสัยหลังจากที่ฟื้นจากความตกใจ
“ชิวเอ๋อ” อันหรานลุกขึ้นทันทีทันใด ใบหน้าของชิวเอ๋อ ไม่ได้ดูดีมาก อันหรานไม่ทราบว่าทำไม แต่เขารู้สึกกังวลสำหรับเฉินหยานเซียว
ชิวเอ๋อไม่ได้ใส่ใจกับอันหราน ในขณะที่เขาเดินตรงไปที่ห้องและมาที่ด้ายหน้าของเฉินหยานเซียว
“หยานเซียว” ชิวเอ๋อจ้องไปที่เฉินหยานเซียว
เฉินหยานเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อยจากนั้นพูดกับหงส์ไฟ ทันทีผ่านการเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณ “ข้ามีธุระที่นี่ ข้าจะติดต่อเจ้าในภายหลัง”
หลังจากนั้นเธอปิดการเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณของพวกเขา
“มีอะไรผิดปกติ?” เฉินหยานเซียวมองอย่างสงบไปที่ชิวเอ๋อ การมาถึงของชิวเอ๋อนั้นเร็วกว่าที่เธอคาดไว้มาก
เห็นได้ชัดว่า ชิวเอ๋อเมื่อได้รับทราบข่าวเกี่ยวกับหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ เขาก็รีบตรงมาที่นี่
“เจ้าเพิ่งออกมาจากหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์หรือไม่?” ชิวเอ๋อถามด้วยการแสดงออกที่มึนงง
“ใช่” เฉินหยานเซียวพยักหน้า
“ในสิบวันที่ผ่านมาเจ้าอยู่แต่ภายในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์หรือไม่” ชิวเอ๋อถามอีกครั้ง
เฉินหยานเซียวกัดริมฝีปากของเธอแล้วมองไปที่ชิวเอ๋อ แล้วตอบว่า “ข้าเพิ่งออกมาก่อนหน้านี้ เจ้าควรที่จะชัดเจนอย่างมากเกี่ยวกับสิ่งนี้อยู่แล้วหรือไม่?” เธอไม่ชอบความรู้สึกที่ถูกถามโดยมนุษย์ เหมือนกับพวกเอลฟ์
ชิวเอ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อยและส่งเสียงขึ้นจมูกว่า “ดี ถ้างั้นเจ้าก็มากับข้าทันที อาวุโสเย่วต้องการพบเจ้า"
EGT 1212
“อาวุโสเย่ว?” เฉินหยานเซียว เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ถ้าเธอจำได้ถูกต้อง อาวุโสเย่วผู้นี้ที่ชิวเอ๋อพูดถึง ควรเป็นชายชราที่พวกเขาเห็นในวันแรกเมื่อเข้ามาในค่ายฝึกขั้นสูง
อันหรานกล่าวว่าอาวุโสเย่วได้ช่วยเหลือราชาเอลฟ์มาแล้วสองรุ่น ต่อมาเนื่องจากอายุของเขาที่มากขึ้น เขาได้ย้ายออกมาจากเมืองรัศมีจันทร์ และจัดการทุกอย่างในค่ายฝึกขั้นสูง
ในค่ายฝึกขั้นสูงอาวุโสเย่วเป็นภาพลักษณ์แห่งพลังสูงสุด
“มากับข้า” ชิวเอ๋อตอบออกมาอย่างไร้อารมณ์และน้ำเสียงของเขาจริงจังมาก
“ตกลง” เฉินหยานเซียวยักไหล่ เธอไม่สามารถซ่อนมันได้อยู่แล้ว
เหตุผลที่อาวุโสเย่วต้องการพบเธอ อาจเกี่ยวข้องกับการอยู่ภายในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์สิบวัน
อันหรานรู้สึกกังวลใจเกี่ยวกับเฉินหยานเซียว แต่ เฉินหยานเซียวเพียงแต่ทำท่าทางที่สื่อว่า 'อย่าทำอะไรผลีผลามใจร้อน' หลังจากนั้นเธอก็เดินออกจากบ้านต้นไม้พร้อมกับชิวเอ๋อ
พวกเขาเดินออกจากบ้านต้นไม้ มีเอลฟ์หลายคนที่เพิ่งกลับมาจากการรับประทานอาหาร พวกเขาอยู่ในกลุ่มฝึกกลุ่มเดียวกับหยานเซียว ดังนั้นเมื่อพวกเขาเห็นเฉินหยานเซียว พวกเขาทั้งหมดจึงดูเหมือนว่าพวกเขาได้เห็น ไดโนเสาร์!!!
“นั่น…ไม่ใช่หยานเซียวหรือ เธอยังไม่ตาย?” เอลฟ์เบิกตากว้าง เขาไม่สามารถเชื่อกับสิ่งที่เขาเห็น เฉินหยานเซียวที่ยังมีชีวิตอยู่ต่อหน้าต่อตาของเขา
“เป็นไปได้อย่างไร? เธอไม่อยู่ในหอคอยนานสิบวันแล้วหรือไม่? เธอจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” พวกเอลฟ์ทุกคนมองไปที่เฉินหยานเซียวอย่างไม่น่าเชื่อ ภายในใจของพวกเขา พวกเขาต่างคิดว่าเฉินหยานเซียวตายไปแล้ว
ไม่มีเอลฟ์คนใดที่เพิ่งเข้ามาในค่ายฝึกขั้นสูงแล้วจะสามารถอยู่ในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ได้นานถึงสิบวัน
ไม่เป็นไรกับการอยู่สิบวัน พวกเขาบ่มเพาะทุกวันนี้ในหอวิญญาณอันบริสุทธิ์และจนถึงบัดนี้ ไม่มีใครในหมู่พวกเขาที่จะสามารถบ่มเพาะในหอคอยต่อไปได้นานเกินกว่าหนึ่งวัน
พลังในหอคอยนั้นยากเกินกว่าที่พวกเขาจะทนได้ อยากมากสุดพวกเขาสามารถทนได้ไม่ถึงครึ่งวัน
“ข้าเห็นอะไรผิดไปหรือไม่?” พวกเอลฟ์ถูดวงตาทั้งสองข้างของพวกเขาโดยไม่รู้ตัว นี่มันยากเกินไปจริงๆ ที่จะยอมรับ
เอลฟ์ระดับต่ำได้รับการฝึกฝนอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานถึงสิบวันในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ และไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับเธอ? สิ่งนี้ทำให้พวกเขาไม่สามารถยอมรับ ในขณะที่เอลฟ์ระดับสูงอย่างพวกเขายังคงบ่มเพาะในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ได้น้อยกว่าครึ่งวัน
“เด็กผู้นี้เป็นเอลฟ์ระดับต่ำจริง ๆ หรือ?” เอลฟ์หลายคนเริ่มสงสัยตัวตนที่แท้จริงของเฉินหยานเซียว
เฉินหยานเซียวถือป้ายชั่วคราว แต่…ป้ายชั่วคราวดูเหมือนว่าจะไม่ได้หมายความเธอเป็นเอลฟ์ระดับต่ำหรือไม่?
เธออาจเป็น ... เธอเป็นเอลฟ์ระดับสีดำ แต่เธอทำป้ายหาย หรือเธอออกมาจากเมืองรัศมีจันทร์ …?
การปรากฏตัวของเฉินหยานเซียว ทำให้เกิดความโกลาหลในหมู่พวกเอลฟ์และพวกเอลฟ์ทุกคนก็เริ่มคาดการณ์ถึงระดับการบ่มเพาะที่แท้จริงของเฉินหยานเซียว
ตอนนี้แม้ว่าเจ้าจะฆ่าพวกเขา พวกเขาก็จะไม่เชื่อว่า เฉินหยานเซียวเป็นเพียงเอลฟ์ระดับต่ำจริงๆ
อย่าล้อเล่นนะ เจ้าเคยเห็นเหล่าเอลฟ์ระดับต่ำคนใดบ้างที่สามารถอยู่ใน หอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ได้นานสิบวัน?
ลืมไปได้กับสิบวัน พวกเขากลัวว่าเอลฟ์ระดับต่ำจะไม่สามารถต้านทานพลังในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ ได้แม่แต่สิบนาที
พวกเอลฟ์หลายคนเฝ้าดูด้านหลังของเฉินหยานเซียว ด้วยสายตาที่รังเกียจและไม่ชอบ ก่อนที่พวกมันจะจางหายไปและถูกแทนที่ด้วยความสงสัยและอยากรู้
อย่างไรก็ตาม เฉินหยานเซียวเองก็ไม่ทราบว่าพฤติกรรมก่อนหน้านี้ของเธอได้ก่อให้เกิดผลกระทบร้ายแรงต่อเอลฟ์ที่ไม่แข็งแกร่ง
สิ่งที่เธอสนใจมากกว่านี้ก็คือสิ่งที่อาวุโสเย่วต้องการที่จะถามเธอ และถ้าพวกเขาจะทำการไต่สวน ...
อัตลักษณ์เผ่าพันธุ์ผสมของเธอ
EGT 1213
ชิวเอ๋อมาถึงห้องโถงของค่ายฝึกขั้นสูงพร้อมกับเฉินหยานเซียว และพวกเขาก็หยุดที่ด้านหน้าประตูที่ดูสวยงามปราณีตละเอียดอ่อน
“อาวุโสเย่วอยู่ในนั้น เจ้าสามารถเข้าไปข้างในได้” ชิวเอ๋อ กล่าวกับเฉินหยานเซียว ทันทีที่เขาหยุดเดิน
เฉินหยานเซียวจ้องมองไปที่ชิวเอ๋อและหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เธอจะผลักประตูที่ปิดอยู่เข้าไป
ในห้องขนาดใหญ่มีหน้าต่างสูงที่จรดเพดาน เมื่อหันหน้าเข้าหาโดยตรง บริเวณผนังทั้งสามด้านนั้นมีตู้หนังสือขนาดใหญ่เรียงรายอยู่ซึ่งมีคัมภีร์มากมายนับไม่ถ้วน พวกมันถูกจัดเรียงอย่างเรียบร้อย มันดูเหมือนห้องสมุด
อาวุโสเย่วนั่งอยู่หลังโต๊ะที่ด้านหน้าของหน้าต่างสูง เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวและนั่งอยู่อย่างเงียบ ๆ ขณะที่เขามองดูม้วนกระดาษบนโต๊ะทำงาน
เมื่อประตูถูกเปิด อาวุโสเย่วเงยหน้าขึ้นและดวงตาที่สงบนิ่งของเขามองไปที่เฉินหยานเซียวที่ยืนอยู่ในห้อง
“นั่งลง” อาวุโสเย่วพูดด้วยน้ำเสียงเบา ๆ
เฉินหยานเซียว รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ตั้งแต่เมื่อเธอมาถึง ทวีปเทพจันทรา จนกระทั่งบัดนี้ เธอได้พบกับเอลฟ์หลายคนและอาจกล่าวได้ว่าการเดินทางของเธอในครั้งนี้ ความเข้าใขของเธอที่มีต่อเอลฟ์ผิดพลาดอย่างสมบูรณ์ เอลฟ์ที่ควรที่จะใจดี อ่อนโยน เธอไม่สามารถเห็นมันในเอลฟ์ส่วนใหญ่ได้อีกต่อไป
สิ่งที่เธอเห็นส่วนใหญ่เป็นเอลฟ์ที่มีลักษณะคล้ายกันลักษณะของมนุษย์มากขึ้น
นอกเหนือจากรูปลักษณ์ของพวกเขาแล้ว เธอไม่คิดว่าจะมีแตกต่างอะไรมากมาย ระหว่างเอลฟ์กับมนุษย์
แต่เอลฟ์ที่อยู่ตรงหน้าเธอทำให้เธอรู้สึกแรงกดดันอย่างสมบูรณ์
ความรู้สึก แม้ว่าเขาจะพูดเพียงสองคำ เขาได้ถูกแยกออกจากพวกเอลฟ์อื่น ๆ
มันเหมือนสายลมอ่อน ๆ ที่พัดผ่านแก้มและทำให้ผู้คนรู้สึกผิดปกติที่เงียบสงบ
เฉินหยานเซียวนั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะ รอให้อาวุโสเย่วพูด
“เมื่อเสี่ยวหยูแนะนำเจ้าให้ข้ารู้จัก ข้ารู้สึกประหลาดใจมาก" อาวุโสเย่วมองไปที่เฉินหยานเซียว
ใบหน้าชราของเขาที่เต็มไปด้วยร่องรอยของกาลเวลาหากแต่มีคู่ดวงตาที่ดูใจดีมาก
“ข้าไม่เข้าใจมันในตอนแรก ทำไมพวกเขาถึงได้ส่งเอลฟ์ตัวน้อยเข้าค่ายฝึกขั้นสูง? ไม่ว่าจะด้วยอายุหรือระดับของเจ้า เจ้าไม่เหมาะสมกับค่ายฝึกขั้นสูง การฝึกฝนที่ที่มีความเข้มข้นที่สูงเกินไป สำหรับพวกเอลฟ์ระดับต่ำ พวกเขาไม่สามารถจะทนมันได้ มันจะเป็นการสิ้นเปลืองไปเปล่า ๆ"
"ในตอนแรก ข้าไม่ต้องการยอมรับเจ้า ข้าเสียใจมาก แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าเหมาะสมสำหรับมัน ไม่ใช่จนกระทั่งม่อหยูและคนอื่น ๆ มารวมตัวกันเพื่อขอร้องข้าให้อนุญาตให้เจ้าเข้าฝึกที่นี่” เสียงของผู้เฒ่าเยว่ลึกและต่ำ พร้อมกับเสียงแหบที่ไม่เหมือนใครสำหรับผู้สูงอายุ แต่มันก็ฟังดูสงบและอ่อนโยน
สิ่งนี้ทำให้เฉินหยานเซียวนึกถึงเฉินเฟิงที่อยู่ในทวีปคังหมิงอันไกลโพ้น เมื่อไรก็ตามที่เฉินเฟิงได้พูดคุยกับเธอมันก็เป็นแบบนี้เช่นกัน
มันเป็นเหมือนผู้อาวุโสที่ห่วงใยในความปลอดภัยของคนรุ่นใหม่เป็นอย่างมาก
“ข้าไม่คิดว่าข้าจะเข้าค่ายฝึกขั้นสูงได้จริงๆ ข้าแค่อยากจะเข้าไปค่ายฝึกขั้นต้น” เฉินหยานเซียวผ่อนคลายเล็กน้อย
อาวุโสเยว่ยิ้มบาง ๆ
“เนื่องจากพวกเขาเต็มใจที่จะเสี่ยงเช่นนั้นและส่งเจ้ามาหาข้า พวกเขาต้องมีเหตุผล สิบวันที่แล้ว ชิวเอ๋อ บอกข้าว่าเจ้าประสบอุบัติเหตุบางอย่างในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ ข้าถามพวกเอลฟ์ที่ลองเข้าสู่หอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ เพื่อนำเจ้าออกมา แต่น่าเสียดายที่พลังชีวิตที่สับสนวุ่นวายในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ ทำให้พวกเขาไม่สามารถเข้าไปได้ ข้าไม่สามารถแลกเปลี่ยนชีวิตมากมายกับเจ้าได้ ข้าขอโทษ" อาวุโสเย่วอธิบาย
เฉินหยานเซียวฟังคำพูดของอาวุโสเย่ว และหัวใจของเธอก็ค่อนข้างประหลาดใจ
เขาอธิบายให้เธอฟังทำไมว่าพวกเขาไม่ “ช่วยเธอ”?
ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอเป็นเพียงเอลฟ์ระดับต่ำที่เข้าค่ายฝึกขั้นสูงสำหรับเหตุผลพิเศษ ด้วยอัตลักษณ์ของอาวุโสเย่ เขาไม่จำเป็นต้องขอโทษเอลฟ์ระดับต่ำอย่างเธอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น