EGT 770
ความจริงในอดีต (1)
“ขอแต่งงาน ...
"
ในด้านของตระกูลเสือขาว
หยานอู๋มองดูหยานฮัวอย่างมึนงง
"มันดูเป็นอย่างไร
ปู่ทำเพื่อเจ้าเช่นนี้? เห็นว่าเจ้าเกิดมาพร้อมกับร่างกายที่อ่อนแอตามธรรมชาติ
ข้าได้พูดคุยกับพ่อแม่ของเจ้าแล้ว
มันจะดีที่สุดถ้าเจ้าได้ภรรยาที่เป็นหมอเวทหรือแพทย์ในอนาคต
แต่ถึงแม้ว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ของตระกูลหงส์ไฟ นั้นจะไม่ใช่หมอเวทหรือแพทย์
แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นนักปรุงยาที่มีความสามารถ ถ้าเธอกับเจ้าแต่งงานกันในอนาคต
พ่อแม่ของเจ้าและข้าก็จะสามารถวางใจได้” หยานฮัวแสดงรอยยิ้มที่ใจดีออกมาเป็นพิเศษ
หยานอู๋กลืนน้ำลายของเขา
"ท่านปู่"
"อืม?"
"ข้าคิดว่าการทำเช่นนี้
ข้าจะตายเร็วขึ้นนิดหน่อย"
"..."
"นั่น
..หงส์ไฟอยู่รอบ ๆ เสี่ยวเซียว มันหวงเจ้านายเป็นอย่างมาก"
"เจ้าไม่มีเสือขาวหรืออย่างไร"
“และ ...
นอกจากนี้ยังมีน้องชายของเธอ ...”
"น้องชาย?
เฉินหยานเซียว ไม่ใช่ลูกคนสุดท้องของตระกูลหงส์ไฟ หรือไม่? น้องชายคนนี้มาจากไหน”
“เธอเก็บเขามา”
“เก็บเขามา?
โอ้ ... แต่นั่นเกี่ยวข้องอะไรกับการที่เธอจะหมั้น?"
“น้องชายคนนั้น
... สนิทสนมกับเฉินหยานเซียวมากทีเดียว”
“โอ้เด็กน้อย
มันเป็นเพียงเรื่องปกติเช่นกัน เป็นเพราะ เฉินหยานเซียวเก็บเขามาเลี้ยงดู
มันก็เหมือนลูกไก่ ความคิดนี้เป็นที่เข้าใจได้"
"แต่น้องชายของเธอมีทักษะพิเศษ"
"มันคืออะไร?"
"ฉีกร่างคนได้ด้วยมือเปล่าของเขา
..."
"..."
"..."
"เขาจะฉีกพี่เขยด้วยหรือไม่"
“ถ้าเขาฉีกข้าก่อนแต่งงาน
ข้ายังถือว่าเป็นน้องเขยของเขาหรือไม่?”
"..."
"ปู่!
ปู่อย่าเพิ่งเป็นลม! ท่านปู่! ใครก็ได้ เข้ามานี่เร็ว!"
...
คืนนั้นทันทีหลังจากเกิดวิกฤตการณ์ของกลุ่มตระกูลหงส์ไฟ
มีบางสิ่งที่พิเศษเกิดขึ้นในอีกสี่ตระกูลที่ยิ่งใหญ่
แต่สำหรับตระกูลหงส์ไฟในคืนนี้เป็นคืนแห่งความทุกข์ทรมาน
เฉินหยานเซียวกับเฉินเฟิงและเฉินหลิง
ยืนอยู่ในชั้นใต้ดินและมองไปที่เฉินทวน เฉินหยิวและเฉินอี้เฟิง
ที่ถูกกักตัวไว้ด้านหลังกรงขัง
เฉินทวนยังอยู่ในอาการโคม่า
เฉินอี้เฟิง ผู้ซึ่งมีหน้าซีดกำลังนอนราบอยู่ที่ปลายกำแพง มีเพียงเฉินหยิว
เท่านั้นที่กลัวและตัวสั่นแนบกรงเหล็กและมองเฉินเฟิงที่อยู่นอกกรงเหล็กด้วยน้ำตาและน้ำมูกไหลบนใบหน้าของเขา
"ท่านพ่อข้าผิดไป!
ข้าไม่ควรสับสน ข้าไม่ควรดูหมิ่นท่าน โปรดยกโทษให้ข้าในครั้งนี้
ข้าไม่กล้าที่จะทำมันอีก!" เฉินหยิวน้ำตาไหลในตอนนี้
เขาเป็นนักโทษและเงาของตัวตนที่สง่างามในอดีตของเขาไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป
เฉินเฟิงมองดูลูกชายที่รักของเขา
วันนี้แม้ว่าเขาจะรู้ว่าลูกชายของเขาวางแผนที่จะฆ่าเขาและยึดตำแหน่งหัวหน้าตระกูลของตระกูลหงส์ไฟพร้อมกับเฉินทวน
แต่ในหัวใจของเขา เขาก็ยังไม่สามารถมองเห็นภาพลักษณ์ในปัจจุบันของลูกชายของเขาได้
"ท่านปู่
ท่านต้องกลับไปพักผ่อน ท่านยังคงต้องพักฟื้นร่างกายของท่าน"
เฉินหยานเซียวไม่ใช่คนโง่เธอรู้ดีว่า แม้ว่าเฉินทวนและเฉินหยิวจะทำสิ่งชั่วร้าย
ในใจของ เฉินเฟิงพวกเขายังคงเป็นลูกชายที่มีค่าของเขา
สงสารลูกชายของเขา
มันทำให้หัวใจของเขาทุกข์ทรมานมากยิ่งขึ้น
เฉินหยานเซียวไม่ต้องการให้
เฉินเฟิงเผชิญหน้ากับทั้งหมดนี้
เฉินเฟิงส่ายหัว
“ข้าไปไม่ได้
ข้าต้องการฟัง ข้าต้องฟัง เฉินทวน สารเลวผู้นี้ เขาทำอะไรในปีนั้น
เขาฆ่าพี่น้องร่วมสายเลือดกับเขาได้อย่างไร”
เฉินหยานเซียวไร้ประโยชน์และสามารถปฏิบัติตาม
เฉินเฟิงได้เท่านั้น เธอให้คนรับใช้นำเก้าอี้มาและให้ เฉินเฟิงนั่งลง
เฉินหลิงยืนอยู่ข้างเฉินเฟิงและดูแลเขา
เฉินหยานเซียวเดินหน้าไปที่แท่งเหล็กและมองดูเฉินหยิวที่ร้องไห้
"เอาหน้าที่น่ารังเกียจของเจ้าออกไป
ข้าจะถามเจ้าและเจ้าจะต้องตอบ ถ้าเจ้ากล้าปิดบังสิ่งต่าง ๆ
แม้แต่นิดเดียวข้าจะทำให้หัวของเจ้าลงไปกลิ้งบนพื้นในทันที"
เฉินหยานเซียวจ้องไปที่เฉินหยิวอย่างเย็นชา ในสายตาที่เย็นชาของเธอไม่มีความเห็นอกเห็นใจและความทุกข์ใด
ๆ นี่ไม่ใช่ลุงของเธอ แต่เป็นคนแปลกหน้า
EGT 771
ความจริงในอดีต (2)
“ข้าจะตอบทุกสิ่งที่เจ้าถาม!”
เฉินหยิวมองดูเฉินหยานเซียว ด้วยความกลัว
เขายังคงกลัวหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ในสวนหลังบ้าน
เขาไม่เคยฝันเลยว่าความอัปยศในอดีตของตระกูลหงส์ไฟจะเปลี่ยนบุคคลที่อยู่ต่อหน้าเขาให้เป็นเช่นนี้
เฉินทวนซึ่งเป็นนักกระบี่ขั้นสูงพ่ายแพ้ให้กับเธอ
โดยการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว
การรวมกันของทักษะการยิงธนูและคำสาปที่ยอดเยี่ยมของเธอเป็นฝันร้ายสำหรับพวกเขา
“เฉินทวน
เริ่มวางแผนที่จะเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าตระกูลเมื่อใด” เฉินหยานเซียวถาม
“ข้า ...
ข้าไม่รู้ เฉินทวนและข้าไม่ได้สนิทกัน เมื่อเจ้าชนะการแข่งขันระหว่างสำนัก
เฉินทวนและข้ากลัวความแข็งแกร่งที่ล้ำลึกของเจ้า
เมื่อเฉินทวนเข้ามาหาข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันเป็นเพียงแค่นั้น
ข้าก็ตระหนักถึงแผนการของเขาที่จะเข้ายึดครองตระกูลหงส์ไฟ แค่นั้นแหละ! อะ
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ข้าได้ยินเฉินทวน แจ้งให้ หรวนหยิงจื่อทราบว่าหลังจากที่เจ้าทำสัญญากับหงส์ไฟ
เจ้าออกไปที่สำนักศักดิ์สิทธิ์รั่วหลาน นั่นเปลี่ยนแผนทั้งหมดของพวกเขา”
เขากลืนน้ำลายของเขา เขาเฝ้าดูปฏิกิริยาของเฉินหยานเซียวอย่างระมัดระวัง
"พูดต่อไป."
"ในเวลานั้นเขาจับหัวหน้าตระกูลได้แล้ว
เขาส่งเฉินอี้เฟิงไปหาหรวนหยิงจื่อ
โดยบอกว่ามันจะเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาในไม่ช้า
ครึ่งเดือนต่อมาหรวนหยิงจื่อก็กลับมาพร้อมกับเฉินอี้เฟิง
ผู้ซึ่งมีอาชีพนักกระบี่ระดับขั้นสูง แม้กระทั่งเฉินทวน:
จากนักกระบี่อาวุโสเขาก็กลายเป็นนักกระบี่ขั้นสูง” เฉินหยิวกล่าวออกมาโดยสุจริต
“เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับราชวังทลายดาว?”
เฉินหยานเซียว ขมวดคิ้วเล็กน้อย
เฉินทวนได้วางแผนทุกอย่างตั้งแต่เริ่มต้น
ไม่แปลกใจที่เฉินอี้เฟิงจะไม่ได้เรียนที่สำนักศักดิ์สิทธิ์รั่วหลานอีกต่อไป
“เฉินทวน
ไม่ชอบที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของราชวังทลายดาวกับข้า หรวนหยิงจื่อยังดูถูก
เขาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของราชวังทลายดาว แต่… แต่…” เฉินหยิว
กล่าวออกมาแต่เสียงของเขาเริ่มจางหายเมื่อเขาพูด
"แต่อะไร?"
ร่างกายทั้งหมดของเฉินหยิวส่ายไปมาก่อนที่เขาจะรีบดำเนินต่อไป
"แต่เฉินทวนบอกกับข้าว่า เขาสามารถพัฒนาความแข็งแกร่งของเจียอี้และเจียเว่ยได้เหมือนกับที่เขาทำกับเฉินอี้เฟิง
หลังจากได้ยินเช่นนั้น ข้าก็เห็นด้วยในทันที จากนั้น เฉินทวนก็พาพวกเขาไปที่
ราชวังทลายดาวตั้งแต่เช้านี้”
"เจ้าส่งเฉินเจียอี้และเฉินเจียเว่ยไปที่ราชวังทลายดาว
หรือไม่?" เฉินหยานเซียวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ไม่แปลกใจที่เมื่อเธอได้รับคำสั่งให้ค้นหาครอบครัวทั้งหมดของตระกูลหงส์ไฟ
เธอยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเฉินเจียอี้และเฉินเจียเว่ย
เธอยังไม่เห็นพวกเขาเมื่อเธอไปรับเย่ชิงและหยุนฉีที่สำนักศักดิ์สิทธิ์รั่วหลาน
ดังนั้นจึงปรากฎว่าเป็นเพราะพวกเขาถูกส่งไปที่ ราชวังทลายดาวเมื่อเช้านี้
"ใช่
ๆ" เฉินหยิวพยักหน้าก่อนที่เขาจะอธิบายอย่างรวดเร็วว่า
"ข้ารับรองกับเจ้าได้ว่าตราบใดที่เจ้าไม่ฆ่าข้าข้าจะบอกลูก ๆ
สองคนของข้าไม่ให้ไปต่อสู้กับเจ้าในอนาคต…พวกเขาไม่ตระหนักถึงการกบฏ ตราบใดที่
ข้าพูด พวกเขาจะทำเหมือนเดิมเมื่อพวกเขาอยู่บ้านพวกเขาจะประพฤติตนและจะไม่ทำอะไรเลวร้าย!”
เฉินหยิวรีบแก้ไขสถานการณ์ด้วยความกลัวว่าเฉินหยานเซียวจะคิดว่าเฉินเจียอี้และเฉินเจียเว่ยจะแก้แค้นในอนาคตเมื่อพวกเขาเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่งใน
ราชวังทลายดาว
"โอ้
..."
เมื่อเฉินหยิวพยายามอธิบายอย่างหงุดหงิดเสียงหัวเราะแหบห้าวก็ดังออกมาจากอีกด้านหนึ่ง
โดยไม่คาดคิด
เฉินทวนผู้บาดเจ็บได้ฟื้นขึ้นมา
เขาพยายามที่จะนั่งตัวตรงและเมื่อเขานั่งอย่างเหมาะสมเขามองไปที่เฉินหยิว
ผู้ซึ่งสั่นเทาที่กำลังร้องให้และขอให้ได้รับการอภัย
เขาหัวเราะเยาะก่อนที่จะแสดงรอยยิ้มน่าขนลุก
มันทำให้ทุกคนที่เห็นมันรู้สึกว่าเลือดของพวกเขาเย็นลง
"เฉินหยิว
เจ้ายังคงเป็นคนไร้ค่าและเป็นคนที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้อย่างง่ายดาย! ลูก ๆ
ของเจ้าไม่รู้เกี่ยวกับการกบฏของเราหรือไม่? ทำไมข้าถึงจำได้ว่าหลังจากเราดูแลเฉินเฟิงแล้ว
เด็กสองคนของเจ้าก็เข้าไปในห้องลูกชายของข้าเพื่อประจบประแจงเขา"
EGT 772
ความจริงในอดีต (3)
"เจ้า ...
อย่าพูดไร้สาระ!" ใบหน้าของเฉินหยิวหันหน้าไปมอง
พร้อมกับชี้ไปที่จมูกของเฉินทวน
"ไร้สาระ"
เฉินทวน เอนตัวพิงกำแพง เขารู้ว่าไม่มีการหวนกลับ
"เฉินหยิว
ข้าดูถูกเจ้าจริงๆ เจ้าคิดยังไงถึงขอให้ข้าส่งลูกของเจ้าไปที่ราชวังทลายดาว?"
เฉินทวนหัวเราะอย่างชั่วร้าย
"ไม่เป็นไรข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าเป็นคนโง่ที่ไม่น่าเชื่อถือ"
"เจ้า ...
เจ้าหมายถึงอะไร" เฉินหยิวรู้สึกถึงความแปลกประหลาดในน้ำเสียงของเฉินทวน
เฉินทวนหัวเราะ
“ข้าหมายความว่ายังไง? เจ้าคิดว่าข้าส่งลูกที่โง่เง่าสองคนของเจ้าไปที่ราชวังทลายดาว
หรือไม่? เจ้าคิดว่าทุกคนสามารถเข้าสู่ราชวังทลายดาวได้หรือไม่?
เจ้าเป็นคนงี่เง่า! แต่เจ้าไม่ต้องกังวลกับมัน
ลูกสองคนของเจ้ามีจุดหมายที่ดี
มันเป็นเพียงแค่ว่าพวกเขาจะสามารถมีชีวิตอยู่เพื่อพบเจ้าอีกครั้งหรือไม่นั้นยังไม่ทราบชัด!”
“เจ้าลูกนอกสมรส!”
เฉินหยิวคำรามและพุ่งไปทางเฉินทวน
เฉินทวนได้รับบาดเจ็บจากเฉินหยานเซียว
ดังนั้นความแข็งแกร่งของเขาจึงลดลงอย่างมากจนถึงจุดที่เขาไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ของเฉินหยิวในขณะนี้
และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาถูกกระแทกกับกำแพงอย่างง่ายดายและพ่ายแพ้อย่างรุนแรงโดยเฉินหยิว
"เจ้าส่งเจียอี้และเจียเว่ยไปที่ไหน?!
เจ้าส่งพวกเขาไปที่ไหน?!" เฉินหยิว
กลายเป็นบ้าและยังคงโจมตีเฉินทวนต่อไป
ปากของเฉินทวนเต็มไปด้วยเลือด
แต่เขาก็ยังหัวเราะต่อไป
การเตรียมการทั้งหมด
ความพยายามทั้งหมดของเขาทุกอย่างกลายเป็นความว่างเปล่าและเขาจะไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ใด
ๆ ได้
"เฉินหยิว
มันเพียงพอแล้ว"
เฉินหยานเซียวไม่ต้องการเห็นคนสองคนนี้สร้างความวุ่นวายในที่นี่
เฉินหยิวเพียงแค่ตำหนิตัวเองว่าเป็นคนโง่
จริง ๆ แล้วเขาเชื่อใจงูพิษ
ปีศาจร้ายที่สามารถฆ่าพี่น้องร่วมสายเลือดของตัวเองเพื่อยึดตำแหน่งหัวหน้าตระกูล
จนส่งเฉินเจียเว่ยและเฉินเจียอี้ไปยังสถานที่ที่ดีเพื่อฝึกฝนความแข็งแกร่งของพวกเขาได้อย่างไร
"เจียเว่ย
... เจียอี้"
เฉินหยิวหยุดและนั่งลงบนพื้นอย่างช้าๆใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
จริง ๆ แล้วเขามอบลูก ๆ
ของเขาเองให้กับมือของเฉินทวน
"เฉินทวน
ดูที่นี่ เจ้าควรจะชัดเจนว่าข้าจะไม่ช่วยเหลือใดๆ จริง ๆ
แล้วเจ้าไม่ได้วางแผนที่จะพูดอะไรอีกหรือไม่?" เฉินหยานเซียวมองดูเลือดที่ไหลนองของเฉินทวนอย่างตั้งใจ
แม้จะอยู่ในสภาพที่ทนไม่ได้ แต่ก็ยังมีรอยยิ้มที่น่าขนลุกบนริมฝีปากของเฉินทวน
"เมื่อเจ้ารู้แล้วทำไมยังถามข้า"
มีเลือดอยู่ที่มุมปากของเฉินทวน
การโจมตีของเฉินหยิวทำให้อาการบาดเจ็บของเขาหนักขึ้น
เฉินหยานเซียวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
เธอรีบเปิดกรงเหล็กก้าวเข้ามาข้างในแล้วลาก
เฉินอี้เฟิงที่กำลังนอนตัวงอที่มุมห้องขึ้นมา
“ปล่อยข้าไป!”
เฉินอี้เฟิงได้รับบาดเจ็บและไม่ได้เป็นคู่แข่งของเฉินหยานเซียว เขาถูกลากโดย
เฉินหยานเซียวต่อหน้าเฉินทวน
เฉินหยานเซียวดึงกริชแหลมออกจากแหวนมิติของเธอและเตะเฉินอี้เฟิงลงไปบนพื้น
เท้าของเธอก็เหยียบลงบนมือซ้ายของเฉินอี้เฟิงโดยตรง
เธอก้มลงแล้วเฉือนกริชลงไปในทันที
ใบมีดที่คมได้สร้างรอยขีดข่วนและปรากฏเลือดบนนิ้วของเฉินอี้เฟิง
ทำให้เฉินอี้เฟิงสั่นเทาด้วยความกลัว
"ข้าจะไม่เล่นกับเจ้า
แต่เจ้าสามารถดูได้ด้วยตาของเจ้าเองเมื่อข้าตัดเนื้อออกจากร่างกายลูกชายของเจ้า
ข้าจะทำให้แน่ใจว่าจะทำให้เจ้าพึงพอใจ" เฉินหยานเซียว ยิ้มและมองดูเฉินทวน
ในช่วงเวลานี้เธอเป็นเหมือนปีศาจจากนรก
“เจ้าเป็นคนใจหิน!”
เฉินทวนพยายามลุกขึ้นยืน แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาและเฉินอี้เฟิงจะไม่สามารถหลบหนีได้
แต่หากต้องดูลูกชายของเขาถูกฆ่าตายที่ด้านหน้าของเขา ...
เขายังไม่สามารถทำได้แม้ว่าเขาจะมีหัวใจเป็นหิน
เขาทำอะไรมากมายให้ลูกชายของเขา!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น