EGT 170-172 เปิดเผย?

EGT 170 เปิดเผย? (1)

หลิงเย่วนำ เฉินหยานเซียว และคนอื่น ๆ เข้าไปในกระโจมซึ่งมีอาจารย์ที่ปรึกษาประจำการอยู่ ภายในกระโจมนอกเหนือจากใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยหลายคนแล้วเธอยังเห็น "คนรู้จัก" อีกสองคนโดยไม่คาดคิด

คังซือและนาเคนกำลังนั่งเงียบ ๆ บนเก้าอี้ด้านในกระโจม เมื่อพวกเขาเห็นเฉินหยานเซียวและคนอื่น ๆ เข้ามา พวกเขาเหลือบตามองเพียงเล็กน้อยจากนั้นก็ยังคงดูคัมภีร์อยู่ในมือ  อาจารย์ที่ปรึกษาคนอื่น ๆ ในกระโจมกำลังยุ่งกับสิ่งต่าง ๆ ของพวกเขา และดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจการมาถึงของพวกเขา

หลิงเย่วจ้องไปที่ห้าคนในกลุ่ม ผลการทดสอบของศิษย์ส่วนใหญ่ถูกนับแล้วและศิษย์จำนวนมากถูกคัดออกในการทดสอบ ศิษย์จะได้รับการให้คะแนนตามเวลาที่ใช้ในป่ามืดและศิษย์ที่ประสบความสำเร็จในการคว้าป้ายตราประทับแน่นอนจะมีผลที่แตกต่างออกไป

บางกลุ่มสามารถคว้าป้ายได้เพียงไม่กี่ป้ายในเจ็ดวัน โดยสมาชิกแต่ละคนมีเพียงคนละป้ายหรือสองป้าย และกลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนนี้ มีป้ายตราประทับเพียงสิบป้ายเท่านั้น กลุ่มเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นกลุ่มที่มีความเข้าใจเกี่ยวกับการปรุงยาแก้พิษ และสามารถปรุงยาแก้พิษได้หลังจากผ่านไปสองสามวันของการทดสอบ หลังจากนั้นพวกเขาได้ฟื้นฟูพลังเพื่อปล้นป้ายมาได้จำนวนมาก อย่างไรก็ตามหลังจากการฟื้นฟูความแข็งแกร่ง มันได้ปรากฏความไม่ลงรอยภายในกลุ่มต่าง ๆ มากขึ้น นักกระบี่และนักเวทบางคนพึ่งพาการฟื้นฟูความแข็งแกร่งของพวกเขา เพื่อเก็บเหรียญจำนวนมากเข้าสู่คลังสมบัติของพวกเขาเอง ในขณะที่หมอเวทและนักปรุงยามีป้ายเพียงหนึ่งหรือสองป้ายเท่านั้น มีเพียงไม่กี่กลุ่มเท่านั้นที่แบ่งป้ายให้กับสมาชิกแต่ละคนเท่า ๆ กัน

กลุ่มเหล่านี้เป็นการรวมกลุ่มชั่วคราว โดยไม่มีความมีสามัคคีในระหว่างสมาชิก นักกระบี่และนักเวท หลังจากอาชีพที่น่ารังเกียจเหล่านี้สามารถฟื้นฟูความแข็งแกร่งกลับคืนมาได้อีกครั้ง หมอเวทและนักปรุงยาดังกล่าวจะถูกรังแกอย่างรุนแรง แต่พวกเขาไม่มีความสามารถหรือความกล้าหาญที่จะต่อต้านศิษย์ที่อยู่ในสาขาการต่อสู้และทำได้เพียงเก็บเศษอาหารที่เหลือได้โดยสุจริตเท่านั้น

ขั้นที่เลวร้ายที่สุดพวกเขาก็อาจก็จะไม่ได้ป้ายตราประทับแม้แต่ป้ายเดียวหากจะต้องถูกตีโดยตรง

ในระยะสั้นส่วนต่อมาของการทดสอบ ปัญหาระหว่างกลุ่มค่อย ๆ ปรากฏขึ้นมาและผู้คนที่ถูกส่งไปที่โรงหมอก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ สำหรับสถานการณ์เช่นนี้อาจารย์พี่เลี้ยงลอบขมวดคิ้วอย่างลับ ๆ

สายตาของหลิงเย่วมองไปที่ศิษย์ทั้งห้า กลุ่มของพวกเขาประกอบด้วยนักเวท นักดาบ หมอเวท และนักปรุงยาสองคน อาชีพที่น่ารังเกียจอย่างแท้จริง มีเพียงฉีเซียและหยางซือ และไม่ว่าหมอเวทอย่างหยานอู๋จะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถเป็นศัตรูกับคนทั้งสองได้ สำหรับถังนาจื่อและ เฉินหยานเซียว พวกเขาเป็นเพียงศิษย์ใหม่ในสาขาปรุงยาพวกเขาไม่มีความสามารถในการต่อสู้ใด ๆ เลย

หากฉีเซียและหยางซือยึดป้ายส่วนใหญ่ คนที่เหลืออีกสามคน ย่อมจะไม่มีความสามารถในการต่อต้าน

แม้ว่าจะยังไว้หน้าให้กับห้าตระกูลใหญ่ก็ตามส่วนใหญ่ แต่มันก็จะถูกแบ่งระหว่างหยานอู๋และถังนาจื่อเท่านั้น เฉินจิว เป็นเพียงสมาชิกของสาขาตระกูลหงส์ไฟ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับส่วนแบ่งป้ายใด ๆ

อย่างไรก็ตามสิ่งที่น่าสนใจมากคือจำนวนป้ายของคนทั้งห้านั้นสามารถพูดได้ว่าไม่มีใครมากน้อยกว่ากันสักเท่าไร หลิงเย่วยังพบว่าน้องคนสุดท้อง เฉินจิวดูเหมือนจะมีป้ายตราประทับมากกว่าอีกสี่คนอยู่สองสามป้าย

นี่เป็นไปไม่ได้ในกลุ่มอื่น

คนที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่มกลับมีป้ายมากที่สุด?

สิ่งนี้เป็นไปได้ ก็อาจด้วยเหตุผลสองประการ - ประการแรกศิษย์เฉินจิวผู้นี้ เป็นผู้เชี่ยวชาญที่ซ่อนอยู่ ประการที่สองคือระดับความสามัคคีของกลุ่มนี้ไกลเกินความคาดหมายของทุกคน

EGT 171 เปิดเผย? (2)

สี่คนในกลุ่มดูแลสมาชิกในกลุ่มที่อายุน้อยและอ่อนแอที่สุดและมอบป้ายให้เขามากกว่าคนอื่น

หลิงเย่วมองไปที่แขนและขาเล็ก ๆ ของเฉินหยานเซียว เหตุผลแรกนั้นสามารถตัดออกได้ในทันที

มีเพียงความเป็นไปได้ที่สองที่เหลืออยู่ในใจของหลิงเย่ว และความเป็นไปได้นี้ หลิงเย่วพบว่าหาได้ยากมาก

เราจะต้องรู้ว่าการทดสอบนี้จะตัดสินชั้นเรียนในอนาคตของห้าคนในกลุ่ม ระดับชั้นเรียนที่แตกต่างกันมีเนื้อหาการสอนที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง เฉพาะในชั้นเรียนสีม่วงเท่านั้นที่ศิษย์จะสามารถเรียนรู้ความรู้ที่สูงที่สุดและทรงพลังที่สุดและไม่มีใครจะมอบโอกาสที่ดีให้แก่ผู้อื่น

แต่กลุ่มของฉีเซียก็เข้ามาพลิกสถานการณ์อย่างสมบูรณ์ ยิ่งหลิงเยว่มองไปยังคนทั้งห้า ยิ่งทำให้เขารู้สึกพอใจมากขึ้น ผู้นำสูงสุดโอวหยางได้จัดทำแบบทดสอบนี้ขึ้นเพื่อทดสอบความร่วมมือระหว่างศิษย์จากสาขาต่าง ๆ เมื่อเฉินหยานเซียวและคนอื่น ๆ ประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์แบบ

หลิงเย่วยังคงรู้สึกปลื้มใจอย่างไม่หยุดหย่อน โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าเหตุผลเดียวที่เฉินหยานเซียวมีป้ายมากกว่าคนอื่นอีกสองสามป้ายนั้นเป็นเพราะเธอไร้ยางอายมากกว่าพวกเขา!

“เจ้าทำได้ดีในครั้งนี้และตอนนี้การทดสอบสิ้นสุดลง ข้าขอทำการวิเคราะห์บางอย่างเกี่ยวกับเนื้อหาการสอบของเจ้า” ร่องรอยของความซาบซึ้งยังปรากฏอยู่ที่ใบหน้าของหลิงเย่ว เขามองไปที่คนทั้งห้า

“ตามที่ศิษย์คนอื่น เจ้าสามารถปรุงยาแก้พิษในคืนที่สองของการทดสอบถูกต้องหรือไม่?” ประกายตาอันคมชัดเปล่งประกายออกมาจากแววตาของหลิงเย่วเมื่อมันกวาดไปทั้งห้าคน เหตุผลที่เขาจะถามคำถามนี้ก็เพราะนาเคนเคยพูดว่าเมื่อเขารับศิษย์กลับมา นักเวทมนต์ดำได้ใช้เคล็ดวิชาคำสาปเพื่อควบคุมหลินเค่อ และขโมยยาแก้พิษสามขวดออกไปจากมือของเขา

และกลุ่มของเฉินหยานเซียวนี้ก็มีสามคนที่ได้ดื่มยาแก้พิษ มีจำนวนเท่ากับยาแก้พิษที่หายไป

ยิ่งกว่านั้นตามสถิติของพวกเขา กลุ่มของเฉินหยานเซียว เป็นคนแรกที่ปรุงยาแก้พิษ แม้ว่าจะมีนักปรุงยาสองคนในกลุ่ม ถังนาจื่อและเฉินหยานเซียวก็เป็นเพียงศิษย์ใหม่ที่ยังไม่ได้รับการศึกษาอย่างเป็นทางการ พวกเขาย่อมไม่รู้วิธีการปรุงยาแก้พิษในระยะเวลาอันสั้น

พวกเขาได้สอบถามอาจารย์พี่เลี้ยงของสาขาปรุงยาและในหมู่ศิษย์ทุกคนในทุกระดับชั้นเรียนมีเพียงชางกวนเสี่ยว เท่านั้นที่สามารถปรุงยาแก้พิษได้ภายในสองวัน

ตอนนี้ตราบใดที่พวกเขารู้ว่าใครขโมยยาแก้พิษสามขวดพวกเขาสามารถระบุอัตลักษณ์ของนักเวทมนต์ดำได้อย่างรวดเร็ว

ในปัจจุบันผู้ต้องสงสัยมากที่สุดคือกลุ่มของเฉินหยานเซียว

“ใช่” ฉีเซีย ในฐานะผู้นำตอบคำถามของหลิงเย่ว

หลังจากฟังคำพูดของหลิงเย่ว เฉินหยานเซียวเข้าใจวัตถุประสงค์ของเขาได้ในทันที อย่างไรก็ตามเธอไม่ทราบว่าการใช้เคล็ดวิชาคำสาปนั้นถูกเปิดเผยและคิดเพียงว่าหลิงเย่วกำลังมองหาขโมยที่ขโมยยาแก้พิษ

หลิงเย่วพยักหน้าจ้องมองเขาลงไปบนร่างของถังนาจื่อและเฉินหยานเซียว

“แล้วใครที่ปรุงยาแก้พิษ?” หลิงเย่วถามออกมา

หัวใจของเฉินหยานเซียวกระโดดและด่าทอตัวเอง เธอควรพิจารณาสิ่งต่าง ๆ อย่างรอบคอบมากกว่านี้ มันน่าเศร้าจริง ๆ  แล้วเธอปล่อยให้มันย้อนกลับมาเล่นตัวเธอเอง เธอไม่คิดว่าพวกเขาจะเป็นคนแรกที่ได้รับยาแก้พิษ เดิมทีเฉินหยานเซียวไม่ได้ตั้งใจจะให้ยาแก้พิษกับฉีเซียและคนอื่น ๆ ในทันที ด้วยเกรงว่าจะมีคนอื่นค้นพบว่าถึงความผิดปกติ แต่บังเอิญว่าในขณะที่เธอเดินเร่ร่อนอย่างมืดมนในป่ามืด เธอกลับได้เผชิญกับสหายร่วมกลุ่มที่น่าสังเวชสี่คนของเธอ เมื่อเห็นการปรากฏตัวที่แย่มาก ๆ ของชายสี่คน เฉินหยานเซียวก็รู้สึกไม่สบายใจในหัวใจของเธอ

EGT 172 เปิดเผย? (3)

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอยกเลิกแผนเดิมของเธอและให้ยาแก้พิษแก่พวกเขา

ผลจากความใจอ่อนชั่วขณะ มันได้กลายเป็นช่องโหว่!

เฉินหยานเซียวกำหมัด วันที่เธอเห็นชายสี่คนล้มลงนอนบนพื้นทางลาดและสูญเสียความสง่างามที่มีในอดีต ความรู้สึกไม่สบายเกิดขึ้นในใจเธอ สัตว์หลายตัวเหล่านี้เป็นครอบครัวของเธอ เธอยังไม่มีโอกาสทุบตีพวกเขา แล้วคนอื่นจะมาทุบตีพวกเขาได้อย่างไร

ดังนั้นเธอจึงมอบยาแก้พิษให้พวกเขา เพื่อฟื้นฟูพลังกลับคืนมาเช่นในอดีตของพวกเขาและล้างแค้นคืนให้กับผู้ที่ทุบตีพวกเขาอย่างโหดเหี้ยม

เสียใจ?

เฉินหยานเซียวลอบยิ้มออกมาอย่างลับๆ จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้รู้สึกเสียใจแม้แต่น้อย

เธอคิดว่ารูปลักษณ์ที่น่าสยดสยองของคนทั้งสี่นั้นค่อนข้างจะไม่น่าดู และในตอนนี้รูปร่างหน้าตาของพวกเขาก็ราวกับว่าเป็นวีรบุรุษที่โดดเด่น มันมีแรงผลักดันที่มากกว่าปกติ

เฉินหยานเซียวพร้อมที่จะถูกจับ ที่แย่ที่สุดเธอจะถูกทำโทษโดยอาจารย์ของสำนักศักดิ์สิทธิ์รั่วหลาน อย่างไรก็ตามมันเป็นเพียงแค่การขโมยบางสิ่งบางอย่าง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกไล่ออก มันถูกต้องใช่หรือไม่?

อย่างไรก็ตามการพยายามทำแบบเดิมกับอาจารย์ที่ปรึกษาอีกครั้งในอนาคต เธอกลัวว่าจะเป็นเรื่องยากในตอนนั้น

เป็นที่เชื่อกันว่าใครก็ตามที่สูญเสียบางสิ่งในเวลานั้นจะเป็นคนแรกที่สงสัยเธอ

เฉินหยานเซียวจินตนาการถึงชีวิตในสำนักที่ไร้อนาคต ฉีเซียมองดูที่เฉินหยานเซียวและถังนาจื่อ เขายิ้มให้หลิงเย่ว และกล่าวว่า: "ความจริงแล้ว มันคือถังนาจื่อ"

“ ….” เฉินหยานเซียวชะงักแข็งอยู่ครู่หนึ่ง เธอมองดูฉีเซีย ด้วยความประหลาดใจ

ไม่ต้องรอให้เธอตอบโต้ ถังนาจื่ออ้าปากพูดออกมา: "อาจารย์ที่ปรึกษาหลิงเย่ว มันช่างน่าอายที่จะพูดเรื่องนี้ แต่ ... จริง ๆ แล้วครูสอนนักปรุงยาในอดีตของข้าเคยสอนให้ข้าทำตามสูตรเดิมมาก่อน ฮี่ฮี่….ด้วยความรู้ที่ข้ามี ข้าย่อมที่จะสามารถทำยาแก้พิษได้เร็ว แต่นั่นไม่นับว่าเป็นการโกง! นี่คือการสะสมฝึกฝนในทุกวันที่ผ่านมาของข้า!” ถังนาจื่อรีบให้เหตุผลของเขาในการป้องกันตัวเอง เขากลัวว่า หลิงเย่ว จะยกเลิกผลงานที่ดีของเขาเพราะเรื่องนี้

หลิงเย่วตกตะลึง เขาคิดว่าเป็นเฉินจิวที่มอบยาแก้พิษแก่ผู้อื่น ท้ายที่สุด ถังนาจื่อในฐานะคุณชายน้อยตระกูลเต่าดำ แม้ว่าเขาต้องการที่จะเดินบนเส้นทางของนักเวทมนต์ดำ อาวุโสในตระกูลของเขาจะหักขาของเขาและพาเขากลับไปในเส้นทางที่ถูกต้อง หากจะว่าไป มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะเป็นนักเวทมนต์ดำ

และในขณะที่ตัวตนของเฉินจิวนั้นเป็นเพียงสมาชิกสาขาของตระกูลหงส์ไฟ เขามาจากครอบครัวเล็ก ๆ และความสนใจในตัวเขานั้นไม่มากเมื่อเทียบกับตระกูลหลัก หากเขาจะศึกษาอาชีพนักเวทมนต์ดำอย่างลับ ๆ เขาก็จะไม่ถูกค้นพบ

แต่ตอนนี้ฉีเซียและถังนาจื่อได้กล่าวว่า ยาแก้พิษเป็นผลงานของถังนาจื่อ ซึ่งมันเกินความคาดหมายของหลิงเย่ว

นอกจากนี้ไม่มีอะไรผิดปกติในคำพูดของถังนาจื่อ ในที่สุดทุกคนก็รู้ว่าคุณชายหนุ่มจากตระกูลเต่าดำ เพื่อเข้าสู่สาขาปรุงยา เขาได้ทำกาศึกษาการปรุงยามาเป็นเวลานาน และได้เข้าหาผู้เชี่ยวชาญด้านการปรุงยาระดับสูง การที่เขาจะบอกว่าเขาเคยเห็นสูตรยาเดียวกันนี้มาก่อน มันก็เป็นไปได้มาก

หลิงเย่ขมวดคิ้ว ห้าตระกูลที่ยิ่งใหญ่นั้นขัดแย้งกันอยู่ตลอดเวลา ฉีเซียและถังนาจื่อไม่มีเหตุผลที่จะปกป้องสมาชิกที่มาจากสาขาของครอบครัวตระกูลหงส์ไฟนั้น

เมื่อมองไปที่ร่างเล็ก ๆ ของเฉินหยานเซียว หลิงเย่วคิดว่าการเดาของพวกเขาอาจจะเป็นการเบี่ยงเบนครั้งใหญ่ ตามที่ อาจารย์ที่ปรึกษากล่าวว่าไว้ ระดับของนักเวทมนต์ดำผู้นั้น จะต้องไม่ต่ำไปกว่าระดับกลาง แต่เฉินจิวอายุเท่าไหร่?

ถ้าเขากลายเป็นนักเวทมนต์ดำ ระดับกลาง ในตอนที่เขาอายุเพียงสิบสามปี ความสำเร็จในอนาคตของเขาก็จะเหนือกว่าตำนานอย่างแน่นอน

ด้วยวาทะศิลป์ของฉีเซียและถังนาจื่อ ร่องรอยของความสงสัยในหัวใจของหลิงเย่วก็หายไป