EGT 143-144 โจรอาชีพ

EGT 143 โจรอาชีพ! (1)

“เจ้าไม่คิดที่จะมีความจริงใจเลยหรืออย่างไร?” หงส์ไฟกำลังนั่งยอง ๆ อยู่ที่ฝั่งเฉินหยานเซียว ร่างเล็ก ๆ ของมันม้วนซ้อนกันเป็นลูกบอล นิ้วสีขาวของมันกำลังวาดวงกลมบนพื้น มันได้ติดตามเจ้านายที่โดดเด่นมากมายมาก่อน และไม่เคยมีเจ้านายที่ไม่ทรงพลัง เฉินหยานเซียว และพวกเขาไม่มีอะไรเหมือนกัน ไม่เพียงแต่เธอจะไม่มีการต่อสู้ที่น่าประทับใจเท่านั้น แต่เธอชอบเล่นกลอุบายเพื่อเอาชนะการต่อสู้โดยไม่ทำให้เลือดออกยางตก มันทำให้ความนับถือตนเอง ในการเป็นสัตว์ในตำนาน ต้องเจ็บปวดมาก

เจ้าให้โอกาสข้าเล่นหรือไม่? !! ข้าต้องการแสดงให้เห็นถึงความรุ่งโรจน์ของข้า!

ความปรารถนาของหงส์ไฟเป็นจริง!

เฉินหยานเซียวมองดูเด็กอ้วนที่กำลังวาดวงกลมอยู่บนพื้นอย่างน่ารังเกียจ ในขณะทีทหมอบอยู่ใต้ต้นไม้ สายตาที่จ้องมองของเธอทำให้เกิดความเย็นตลอดเส้นผมทั้งหมดที่อยู่บนร่างของหงส์ไฟ

“เจ้าวางแผนที่จะทำอะไร…” หงส์ไฟสั่นเทาจากการถูกจ้องมองโดยเฉินหยานเซียว กลอุบายที่น่ารังเกียจของเธอได้สร้าตราบาปเงาขนาดใหญ่ เมื่อมองย้อนกลับไปถึงวันที่เธอหลอกให้เขาเข้าไปในร่างกายของเธอ หงส์ไฟอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

“ไม่ต้องกังวล ข้าแค่อยากให้เจ้าช่วยข้าหน่อย” เฉินหยานเซียว ยิ้มแล้วหยิบผ้าคลุมออกจากแหวนมิติ

หลินเค่อหมอบอยู่ใต้ต้นไม้ หูของเขาเต็มได้ยินแต่เสียงหัวเราะเหมือนระฆังกังวาล สหายร่วมกลุ่มของเขาสี่คนกำลังเพลิดเพลินกับการอาบน้ำพุร้อนและเขาเป็นชายเพียงคนเดียวที่ได้รับมอบหมายให้ดูแล เมื่อมองดูเสื้อผ้าที่วางเรียงซ้อนกันอย่างประณีตอยู่ข้างเท้าของเขา หลินเคอสามารถดมกลิ่นของร่างกายผู้หญิงจากเสื้อผ้าเหล่านี้ได้อย่างชัดเจน

“อึก” หลินเค่อกลืนน้ำลายของเขา จิตใจของเขาเข้าสู่จินตนาการโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งสาวงามเปลือยเปล่าขาวนวลทั้งสี่กำลังแหวกว่ายในน้ำพุร้อน กำลังหยอกล้อกัน

เขารู้สึกว่ามีบางอย่างที่อบอุ่นภายใต้จมูกของเขา เขายกมือขึ้นเพื่อสัมผัสมัน

ทันใดนั้นเลือดสีแดงก็ติเอยู่ที่ปลายนิ้วของเขา

“ ….” เขามีเลือดกำเดาไหล!!!

การโจมตีที่ไม่เหมาะสม!

อ่า!

หยุดคิดถึงความคิดที่สกปรก!

หลินเค่ออยากร้องไห้ในเวลานี้ เขาเป็นแค่ศิษย์ธรรมดามากจากสาขานักกระบี่ เขาไม่มีพลังหรือชื่อเสียง เมื่อวานนี้ถึงเวลาที่จะจัดตั้งกลุ่ม เขาไม่ได้เดินไปขอเข้ากลุ่มใด ในตอนนั้นเขายืนอยู่ที่ลานกว้างอย่างมึนงง จนศิษย์หญิงจากสาขานักเวทมาเชิญเขาเข้าร่วมกลุ่ม

หลินเค่อไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนแรก เขาไม่คุ้นเคยกับศิษย์คนอื่น ๆ ของสาขาอื่น ๆ ดังนั้นเมื่อมีใครบางคนเชิญเขา นั่นเป็นการดีที่สุด

แต่เมื่อหลินเค่อได้เห็นสหายร่วมกลุ่มทั้งสี่ของเขา เขาอยากจะร้องไห้จริง ๆ แต่กลับไม่มีน้ำตา

สาวงามที่มีชีวิตชีวาทั่งสี่…หากสถานการณ์นี้เกิดขึ้นกับผู้ชายทุกคนพวกเขาก็เต็มใจที่จะตาย แต่ปัญหาคือในบรรดาความงามทั้งสี่นี้หนึ่งในนั้น อันดับที่ห้าของสาขานักเวท อีกคนหนึ่งก็เป็นอันดับหนึ่งของสาขานักธนู ศิษย์อย่าง หลินเค่อ ผู้ซึ่งอยู่ในระดับล่างสุดของอาชีพนักกระบี่มาตลอด เขาไม่สามารถที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของคนสองคนนี้ หากเขามีเจตนาชั่วร้ายเขาจะต้องคิดให้ดี

เขาสามารถลืมเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ได้ เขาถูกผูกมัดว่าเป็นเด็กชายที่มาช่วยทำภารกิจ รวบรวมฟืน ก่อไฟ และยังต้องรับผิดชอบเฝ้ายาม พระเจ้าทรงทราบว่าเขาทรมานเพียงใดขณะเฝ้าดูใบหน้าทั้งสี่ที่สวยงามในเวลากลางคืน ยิ่งแย่ไปกว่านั้นศิษย์หญิงสี่คนนี้ยังพูดออกมาในขณะที่หลับ

เพียงแค่คิดถึงเสียงกระซิบเบา ๆ น่ารัก มันก็ทำให้ร่างกายของเขาร้อนไปทั่ว หลินเค่อ อยากร้องไห้ แต่ก็ไม่มีน้ำตา

ในท่ามกลางความรู้คุณ เพราะร่างกายของเขายังคงไม่บุบสลาย เขารู้สึกหดหู่ใจเพราะเขามีชีวิตที่สิ้นเปลือง เขาได้ยินเสียงตะโกนออกมา มันเป็นเสียงเด็กที่ดูอ่อนโยน

“ถนนสายนี้เป็นที่ของข้า! ต้นไม้นี้เป็นพืชของข้า! หากเจ้าต้องการที่จะอยู่ ก็ต้องยอมจำนนข้าซะ!”

EGT 144 โจรอาชีพ! (2)

ร่างเล็กร่างหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเพิ่งเริ่มเดินไเเมื่อไม่นานมานี้ยืนอยู่ที่เบื้องหน้าของหลินเค่อ ด้วยผ้าคลุมบนใบหน้าของเขา มือเล็ก ๆ ที่เอวของเขาดูเต็มไปด้วยความแข็งแรง แต่คิ้วที่ยับย่นเล็กน้อยและดวงตาคู่โตที่เต็มไปด้วยความคับข้องใจ มันทำให้ใครบางคนรู้สึกแปลกมาก

ขโมยไร้ยางอายบางคนซ่อนตัวอยู่ในความมืด เมื่อได้ยินสัตว์ในตำนานที่หยิ่งพูดออกมาว่า 'คำพูดโน้มน้าวแบบโจร มืออาชีพ' ซึ่งเธอได้พูดสด ๆ ออกมา ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะลงไปนอนบนพื้นในทันทีโดยไม่มีความเหมาะสม

แต่เดิมนั้นมันเป็นคำพูดที่น่าประทับใจ แต่อันเนื่องมาจากสัตว์ในตำนานที่เพิ่งอย่านมจากแม่ มันไม่ได้ดูคุกคามแต่อย่างใด

หลินเค่อ ตกตะลึง เด็กชายตัวเล็ก ๆ ผู่นี้ที่กระโดดออกมาจากป่า มาจากที่ไหน? และใครจะบอกเขาได้หรือไม่ว่าทำไม "เด็กก่อนวัยเรียน" ผู้นี้มีตาแดงสีแดง และตอนนี้เขาพูดว่าอะไร?

เขาอาจไม่ทราบว่าเด็กน้อยคนนี้มาจากไหน แต่หลินเค่อยังสามารถเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

นี่เป็นการปล้น!

แต่…

เด็กชายตัวเล็ก ๆ ผู้นี้ที่สูงไม่เกินเอวของเขา มาที่นี่เพื่อที่จะไปปล้นเขา?

“เด็กน้อย .. เจ้าหลงทางหรือเปล่า” หลินเค่อไม่เห็นว่ามีโจรดุร้ายเหล่านั้นมาพร้อมกับเด็กน้อย เขาคิดว่าเด็กน้อยอาจจะเป็นลูกของทหารรับจ้างที่เข้ามาในป่ามืดเพื่อตามล่าสัตว์เวทบางตัว

มีสัตว์เวทระดับต่ำจำนวนมากในป่ามืดและตลอดทั้งปีมีทหารรับจ้างมาที่นี่เพื่อตามล่าพวกมันเพื่อรวบรวมผลึกแก่นเวทระดับต่ำ

การที่จะพบกับเด็กซนตัวน้อยผู้นี้ก็ยังสมเหตุสมผล

“เจ้าเป็นเด็ก! ครอบครัวของเจ้าก็เป็นเด็ก!” หงส์ไฟที่อาศัยอยู่มานานมากกว่าหลายร้อยปีกำลังกัดฟันมองมนุษย์ไร้เดียงสา ในหัวใจของเขา เขาบ่นว่าเจ้านายของตัวเองที่ไม่ซื่อตรงต่อศีลธรรมนับพันครั้ง

แผนที่น่ารังเกียจนี้คืออะไร! ที่จริงแล้วเธอปล่อยให้เขาที่เป็นสัตว์ในตำนานคู่บารมีมาทำการปล้นแบบโจรมืออาชีพ!

หลินเค่อ รู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินเด็กน้อยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแบบเด็ก ๆ เขาแตะหัวของเขาโดยไม่รู้ว่าเขาจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร

“เอาละ... เจ้าไม่ใช่เด็กใช่ไหม แต่มันไม่ปลอดภัยสำหรับคนตัวเล็กอย่างเจ้าที่จะมาอยู่ที่นี่…”

“ใครตัวเล็ก! ข้าเป็นโจร! เจ้าไม่ได้ยินสิ่งที่ข้าพูดหรืออย่างไร!” หงส์ไฟไม่เคยถูกเหยียดหยามมาก่อน ดวงตาสีแดงขนาดใหญ่ของมันกลั้นน้ำตาเอาไว้ มันเสียใจจริง ๆ ที่ทำในสิ่งโปรดปรานของเจ้านาย คงมีเพียงแต่คนงี่เง่าและโง่เขลาเท่านั้นที่จะทำในสิ่งที่ไร้ค่า!

มีอะไรที่แย่ไปกว่านี้! มนุษย์ที่น่ากลัวคนนี้ไม่ได้ให้ความร่วมมือกับเขาเลยแม้แต่น้อย และไม่สนใจในความพยายามในการปล้นของมัน!

“เฮ้ สหายตัวน้อย…” หลินเค่อกำลังจะพูดเล่นอีกครั้ง แต่เขายังพูดไม่จบ เมื่อหงส์ไฟได้พุ่งเข้าหาเขา มือเล็ก ๆ สีชมพูและอ่อนโยนของมันยกขึ้นเป็นหมัดเล็ก หลินเค่อยังไม่ตอบสนองเมื่อหมัดปะทะไปที่เขา

“โอ้ย!” เสียงร้องดังออกมา

ร่างกายของหลินเค่อก็เหมือนว่าวที่สายป่านขาด เขาบินตรงไปในป่าทึบหลังจากผ่านไปนาน ก็เกิดเสียงบางอย่างที่ตกลงมาบนพื้นที่ได้ยินในระยะไกล

มุมปากของเฉินหยานเซียวกระตุก เขามองดูสัตว์ร้ายที่เรียบง่ายและโหดร้ายจากมุมหนึางของป่า

“ข้าว่า นี่มันลำบากมาก! ทำไม ไม่ชกเขาตั้งแต่แรก?" หงส์ไฟฉีกผ้าคลุมหน้าและร้องอุทานออกมา

เฉินหยานเซียวไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอคว้าตัวสัตว์ในตำนานขึ้นมาโดยตรง ก่อนที่เธอจะเคลื่อนผ่านอากาศอย่างรวดเร็วพุ่งไปบริเวณจุดที่หลินเค่ออยู่