EGT 072 ข้าเกลียดอาการเมารถส่วนที่ 2

เขาไม่เคยเห็นการแสดงออกทางสีหน้าบนใบหน้าของ เฉินหยานเซียวเช่นนี้มาก่อน

ใบหน้าเช่นนี้ ไม่มีที่ไหนที่ใกล้เคียงกับการแสดงออกของคนงี่เง่า หากแต่ดูคล้ายกับสาวน้อยที่ปกติธรรมดา

การคาดเดาผุดขึ้นในใจของเฉินเฟิง แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะมั่นใจ

กรอบความคิดในปัจจุบันของ เฉินหยิว และ เฉินทวน ราวกับถูกทำลายโดยลมและสายฝน พวกเขามองไปที่ เฉินหยานเซียว และค้นพบอย่างน่าอัศจรรย์ว่า มันไม่มีใบหน้าที่งี่เง่าแบบเดิม ๆ ที่ขาดการแสดงออกทางสีหน้า และรู้แต่เพียงที่จะหัวเราะแบบโง่ ๆ ออกมา เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ผู้นี้ที่อยู่หน้าพวกเขาอย่างเงียบ ๆ ยืนอยู่ข้างรถ ภายในแววตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเหล่านี้ ล้วนเป็นร่องรอยของสติปัญญา ดวงตาสีดำขนาดใหญ่ของเธอกวาดตามองไปแต่ละคน

สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจมากที่สุดคือรอยตราประทับตราเปลวไฟระหว่างคิ้วของเธอ

ในบรรดาตำราโบราณของตระกูลหงส์ไฟ มีบันทึกระบุว่าทุกคนที่ลงนามสัญญากับหงส์ไฟ พวกเขาจะมีเปลวไฟปรากฎอยู่ระหว่างคิ้วของพวกเขาและนั่นเป็นข้อพิสูจน์สำหรับคนที่ลงนามในสัญญกับหงส์ไฟ

ในก่อนหน้านี้ เฉินหยิว และ เฉินทวน ต่างก็มั่นใจในตัวเองมากและก็ไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้หรือคิดที่จะสังเกตที่ลูก ๆ ของตัวเองว่าพวกเขามีเปลวไฟอยู่ระหว่างคิ้วหรือไม่ พวกเขาสร้างเรื่องตลกขึ้นมาจากการกระทำของตัวเองและทำให้ตัวเองมีความสุขอย่างไม่เจตนา มันเป็นบันทึกที่ผ่านมาอย่างน้อยหนึ่งร้อยปี และทุกคนกล้าที่จะไม่แน่ใจในความถูกต้องของมัน ทั้ง ๆ ที่พวกเขาเองก็ไม่เคยเห็นตราประทับเปลวไฟนี้มาก่อน

อย่างไรก็ตามเมื่อ เฉินหยานเซียวได้ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าความคิดของตัวเองนั้นไร้สาระมากขนาดไหน ตราประทับเปลวไฟที่น่าหลงใหลมันได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที

หงส์ไฟได้เลือกเฉินหยานเซียว เป็นเจ้านายของมันจริง ๆ!

ในหัวใจของทุกคน พวกเขาก็ได้ข้อสรุปแบบนี้ เช่นที่ได้ปรากฏตัวต่อหน้าต่อตา แม้ว่าพวกเขาไม่เต็มใจที่จะเชื่อมัน แต่ตราประทับระหว่างคิ้วของ เฉินหยานเซียว ก็ยังคงมีอยู่จริง

ใบหน้าของ เฉินหยิว และ เฉินทวน มีสีเข้มเหมือนกับก้นกะทะ สำหรับเด็กที่โดดเด่นของครอบครัวของตัวเองได้หายตัวไปอย่างไม่คาดคิดกับคนงี่เง่าแบบนี้ แม้ว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ต่อความตาย พวกเขาก็ไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้น มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่ยอมให้ เฉินเฟิง อนุญาตให้เฉินหยานเซียวเข้าร่วมกลุ่มนี้

ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว และมันก็สายเกินไป ตั้งแต่หงส์ไฟได้ยอมรับเจ้านาย พวกเขาก็ไม่มีพลังอำนาจที่จะกอบกู้สถานการณ์

“ท่านปู่ หลานสาวได้ตอบสนองความคาดหวังของท่านและได้นำหงส์ไฟกลับมา" เฉินหยานเซียวยิ้มอย่างอ่อนโยนและเดินเข้าไป จนกระทั่งเธอยืนอยู่ที่ด้านหน้าของเฉินเฟิง ผู้ซึ่งจ้องมองอย่างตกตะลึง และจากนั้นเด็กสาวน่ารักที่หาตัวจับได้ยากก็พูดกับเขา

"... " สมาชิกครอบครัวตระกูลหงส์ไฟทุกคนที่มาอยู่ในบริเวณนั้นต่างงงงัน

พวกเขามีอาการประสาทหลอนใช่หรือไม่? คนปัญญาอ่อนที่ไม่สามารถอธิบายถึงสิ่งที่คนอื่นพูดได้อย่างเป็นระเบียบและมีเหตุมีผล ในตอนนี้เธอได้เปิดปากพูด!

ตั้งแต่ที่ เฉินหยานเซียว ได้ปรากฏตัว เฉินเฟิงก็พบการเปลี่ยนแปลงในตัวหลานสาวของเขาได้ในทันที แต่เมื่อ เฉินหยานเซียวได้เรียกเขาว่า "ท่านปู่" เฉินเฟิงย่อมยังคงตกตะลึงอยู่สักครู่

ตั้งแต่ยังเยาว์วัย นับจำนวนครั้งที่เฉินหยานเซียวได้พบกับ เฉินเฟิง มันมีไม่มากนัก แม้ว่าเธอจะได้เห็นเขาเป็นครั้งคราวเธอก็ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งและไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ อาจกล่าวได้ว่าแม้หลังจากที่เฉินหยานเซียวได้โตขึ้นมา เธอก็ยังไม่เคยพูดคำใดออกมาให้กับเฉินเฟิงแม้แต่คำเดียว

สำหรับวันนี้ ขณะที่เธอได้เปิดปากของเธอ มันก็เหมือนกับกระแสน้ำที่รุนแรงไหลกระแทกในใจของทุกคน

คนบ้าที่ทุกคนต่างเห็นพ้องต้องกันคนนั้นไปอยู่ที่ไหน? เกิดอะไรขึ้นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่พูดเก่งและคล่องแคล่วผู้นี้? คุณหนูเจ็ดที่โง่เง่าของครอบครัวของพวกเขาหายไปไหน?

แม้ว่า เฉินเฟิง จะไม่ทราบว่า เฉินหยานเซียว ได้กลับมาเป็นปกติแล้ว เฉินหยานเซียวไม่ได้เป็นแค่หลานสาวของเขา แต่เธอกลับนำหงส์ไฟกลับมาด้วย เขาจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?

"มันดีแล้ว ที่เจ้ากลับมาได้อย่างปลอดภัย เป็นเรื่องดีที่เจ้าได้กลับมาแล้ว!” เฉินเฟิงรู้สึกกระปรี้กระเปร่า ในขณะที่เขามองไปที่ เฉินหยานเซียว อย่างไรก็ตามเขาอดที่จะเปิดปากของเขาและถามออกไปว่า

"เซียวเซี่ยว ทำไมเจ้าถึงได้..."

เฉินหยานเซียว กระพริบตาของเธอ ลูบปลายจมูกของเธอและจากนั้นยิ้ม ขณะที่เธอกล่าวออกมาว่า "ท่านปู่คงต้องการที่จะถามข้าว่าทำไมจู่ ๆ ข้าถึงได้ดูปกติใช่หรือไม่? ในความเป็นจริงข้าก็ไม่ทราบเหตุผล เพียงแต่ว่าหลังจากที่ข้าลงนามสัญญากับหงส์ไฟ มันก็เหมือนกับว่าภายใสสมองของข้าแจ่มชัดขึ้น"