EGT 048 เส้นทางของนักเวทมนต์ดำส่วนที่ 3

นอกจากนั้นดินแดนเทพเจ้าซึ่งเป็นที่เคารพนับถือโดยคนทั่วไป ก็เกลียดมากกับการดำรงอยู่ของเส้นทางนักเวทมนต์ดำ มันเป็นเส้นทางที่ใกล้เคียงกับความมืดที่สุดในบรรดาเส้นทางที่เป็นไปได้ทั้งหกเส้นทางของ นักบ่มเพาะพลังลมปราณและพลังเวท และดินแดนเทพเจ้าในทวีปคังหมิง ก็คว่ำบาตร ทุกอำนาจชั่วร้ายที่เดินเข้าไปในเส้นทางแห่งความมืด

เนื่องจากความอคติของคนทั่วไปและความกดดันของดินแดนเทพเจ้า มันจึงยากที่จะสามารถหาใครที่ศึกษาในเส้นทางนักเวทมนต์ดำในทวีปคังหมิง

แม้ว่าจะมีใครบางคนที่เข้าสู่เส้นทางนี้ คนผู้นั้นก็จะต้องผ่านวันคืนของเขาจากการเป็นเป้าหมายการดูถูก - ตะโกนใส่และโจมตีโดยทุกคน

เฉินหยานเซียว ไม่เข้าใจว่าทำไมเส้นทางอาชีพนี้จึงกลายเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจหลังจากที่ผ่านปากของพวกน่าซื่อใจคดเหล่านี้

น่ารังเกียจ? ในโลกนี้ มีผู้คนที่สง่างามมากมายเป็นเช่นคำนี้ ผู้ซึ่งหากมองแต่เพียงด้านนอก เขาก็ดูสว่างและสะอาด แต่เมื่อลับหลังพวกเขากลับทำในสิ่งที่สกปรก

ประชาชนทั่วไปกลับสามารถยอมรับคนหน้าซื่อใจคดผู้มีอำนาจเหล่านี้ได้ และพวกเขากลับยังไม่เต็มใจที่จะรับผู้เชี่ยวขาญในเวทมนต์ที่มหัศจรรย์บางอย่าง?

ความไร้สาระนี้แท้จริงมี มันทำให้เฉินหยานเซียวมาถึงจุดที่ไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

"การใช้การคว่ำบาตรแบบนี้คืออะไร? ดังนั้น ถ้าพวกเขาไม่ชอบมัน ข้าก็ไม่จำเป็นต้องให้คนชี้ทางที่ข้าได้เลือกไว้สำหรับตัวข้า" เฉินหยานเซียวเยาะเย้ยเพราะเธอไม่เคยสนใจว่าผู้คนบนโลกจะมองว่าเธอเป็นอย่างไร

เธอเพียง แต่เลือกสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจว่าถูกต้องและไม่สุ่มสี่สุ่มห้าปฏิบัติตามมุมมองของผู้คนบนโลก

เฉินหยานเซียวเห็นได้ชัดว่าในโลกใบนี้ต้องพึ่งพาตนเองเพราะไม่มีใครสามารถพึ่งพาได้

‘จำได้ว่าวันนี้ เจ้าได้พูดอะไรไว้ เจ้าสามารถดำเนินการในสิ่งที่เจ้าเลือกได้อย่างรวดเร็ว' เกี่ยวกับความตั้งใจของเฉินหยานเซียว ซิวไม่ได้พูดอะไรอีกในการห้ามเธอ เฉินหยานเซียวรู้สึกว่า ซิวค่อนข้างพอใจกับการเลือกของเธอ

แม้ว่าทิศทางในอนาคตของนักบ่มเพาะพลังเวทของเธอได้ถูกสร้างขึ้นมาแล้ว แต่มันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับนักเวทมนต์ดำในสถานที่ที่เรียบง่ายเช่นนี้ แม้ว่าซิวจะมีความลึกลับมาก แต่เวลาได้ผ่านมาหลายร้อยปี เขาก็ไม่สามารถคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าได้ว่าคนที่เขาต้องมาอาศัยร่างอยู่ จะเลือกเข้าสู่เส้นทางของนักเวทมนต์ดำ เขาย่อมไม่ได้เตรียมวัตถุดิบของเนื้อหาการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการเป็นนักเวทมนต์ดำไว้ในจิตวิญญาณของเขา

ยิ่งไปกว่านั้นชั้นที่สองของตราประทับเจ็ดดวงดาวกักจันทราก็ยังไม่สามารถยกเลิกได้ หลังจากที่เฉินหยานเซียวได้ทะลวงผ่านระดับหก การเติบโตของพลังเวทมของเธอก็เริ่มนิ่งขึ้น ไม่ว่าการบ่มเพาะด้วยจิตใจที่นิ่งสงบอย่างไร มันไม่เพิ่มขึ้นมาแม้แต่น้อย

เช่นเดียวกับที่ซิวบอกไว้ว่า มันเกี่ยวข้องกับการปิดผนึกแน่นของตราประทับ มันจำเป็นที่จะต้องยกเลิกตราประทับดังกล่าวเสียก่อน

เฉินหยานเซียวจึงทำได้แต่เพียงขจัดความคิดของเธอออกไปและยังคงบ่มเพาะในเส้นทางของนักเวทมนต์ดำในขณะนี้และสามารถเริ่มต้นฝึกบ่มเพาะในพลังลมปราณได้เท่านั้น

แต่น่าเสียดายที่การทะลวงผ่านระดับหกในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นเป็นสถานการณ์ที่ไม่ค่อยได้เห็นกันมากนัก และยังต้องการที่จะทะลวงผ่านระดับพลังลมปราณ ของเธอภายในระยะเวลาสั้นมาก ... แน่นอนจะเป็นความหฤโหดของคนบ้าเท่านั้น!

ซิวก็ไม่ได้เป็นเหมือนที่ก่อนหน้านี้อีกแล้ว ที่เขาสั่งให้ เฉินหยานเซียวทำการบ่มเพาะ

ขณะที่รถม้าของครอบครัวตระกูลหงส์ไฟได้ก้าวไปสู่ความลึกของหุบเขาลาวา อุณหภูมิรอบตัวของพวกเขาก็ยิ่งร้อนขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าน้ำหยดลงบนพื้นผิว มันย่อมระเหยกลายเป็นไอได้ในทันที แม้แต่สัตว์ปีศาจระดับต่ำก็ไม่กล้าที่จะเข้าสู่บริเวณนี้

สำหรับผู้คนที่อยู่ในรถ พร้อมกับอุณหภูมิที่สูงขึ้นพวกก็รู้ดีว่า พวกเขาได้เข้าไปใกถ้ำหงส์ไฟจำศีลอยู่ภายใน

... ...

เฉินเจียอี้และเฉินเจียเว่ยนั่งอยู่ในรถเดียวกัน ภายในรถนั้นมีเพียงชายวัยกลางคนผู้หนึ่งที่คอยอยู่ให้บริการทั้งสองคนขณะที่พวกเขาพัก ผู้ติดตามอีกสองคนก็อยู่ในรถที่เฉินเจียเว่ยควรที่จะอยู่

"อีกนานหรือไม่ที่เราจะไปถึง? นั่งอยู่ภายในรถคันนี้ตลอดทั้งวันข้าเหนื่อย เมื่อยหัวเข่า! ข้าป่วยจากการกินเนื้อตากแห้ง! ถ้าข้ากินมันต่อไป ข้าคงจะต้องโยนมันทิ้ง" เฉินเจียอี้ขมวดคิ้วขณะนั่งข้างในรถ ตลอดมาเธอก็คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตเหมือนเจ้าหญิงในครอบครัวตระกูลหงส์ไฟ ไม่กี่วันของการรีบเร่งในการเดินทางของพวกเขา มันทำให้เธอมีความรู้สึกไม่สบาย ถ้าไม่ใช่ว่ามันเกี่ยวข้องกับหงส์ไฟ และเพราะเธอมีโอกาสที่จะได้รับความประทับใจจากนักปราชญ์ เธอคงจะไม่ยอมทนทุกข์ลำบากแบบนี้