EGT 047 เส้นทางของนักเวทมนต์ดำส่วนที่ 2

การโจมตีด้วยเวทอาคมทั้งหมดจำเป็นต้องใช้เวลาในการร่ายอาคมเป็นจำนวนมาก ความมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ มันก็ยิ่งใช้เวลาในการร่ายอาคมมากขึ้น โดยปราศจากความปลอดภัยจากรอบข้าง มันก็ยากที่พวกเขาจะสามารถมีสมาธิจดจ่อไปกับการร่ายอาคม ดังนั้นนักเวทจึงเป็นเส้นทางที่ต้องการความเชี่ยวชาญอย่างมาก

เป็นราชานักรบเมื่ออยู่ในระยะไกล แต่กลับเป็นคนที่อ่อนแอเมื่อสู้ในระยะประชิด

เส้นทางครั้งแรกนี้ เฉินหยานเซียวไม่ขอเลือก

เมื่อเผชิญกับอันตราย ไม่ว่าจะเป็นศัตรูแบบใด พวกเขาก็จะไม่ให้เวลานักเวทร่ายอาคมเลย โดยไม่มีกลุ่มคนที่น่าเกรงขามเพื่อปกป้อง มันเป็นไปได้มากว่า หากเป็นนักเวทคนเดียวก็จะได้รับบาดเจ็บจะถูกทำร้ายและถูกสังหาร โดยนักบ่มเพาะระดับต่ำในระยะประชิด นอกเหนือไปจากนั้นนักเวทระดับสูงจะต้องมีเวลาร่ายอาคมมาก พวกเขาก็จะต้องเผชิญเมื่อศัตรูเหล่านั้นพุ่งเข้ามาต่อสู้ในบริเวณใกล้เคียง และสังหารพวกเขาได้

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่ผลที่เฉินหยานเซียวต้องการ เธอไม่ได้มีใครที่สามารถพึ่งพาได้ และภายใต้สถานการณ์เช่นนี้เธอจะต้องเสียชีวิตในระยะประชิด ดังนั้นเธอจึงมีความสนใจน้อยมากในการเป็นนักเวท

ยิ่งไปกว่านั้นนิสัยของเธอก็คือการเคลื่อนไหวชั่วพริบตา การร่ายอาคม เป็นสิ่งที่ต้องใช้เวลามากและต้องใช้ความพยายามอย่างมาก มันไม่เหมาะกับเธอ

เส้นทางที่สองคือหมอเวท ความสามารถในการโจมตีของหมอเวทนั้นน้อยมาก หรืออาจพูดได้ว่าเกือบจะไม่มีเลย อย่างไรก็ตามพวกเขามีความสามารถในการเชื่อมต่อกับธรรมชาติอย่างมาก โดยการดึงการสนับสนุนจากพลังแห่งธรรมชาติ พวกเขาสามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ นอกจากนี้พวกเขายังสามารถใช้พลังของธรรมชาติที่พวกเขาทำได้ดีในการเสริมสร้างร่างกายและพลังของตัวเองและคนที่อยู่ข้างพวกเขา แน่นอนทุกสิ่งเหล่านี้เป็นผลเพียงในระยะสั้น

ในความเป็นจริงหมอเวทคือจะมีความสำคัญมากสำหรับสหาย มากกว่านักเวท หากปราศจากสหายที่น่าเกรงขาม และต้งพึ่งพาหมอเวทเพียงคนเดียว มันไม่สามารถแม้แต่จะจัดการกับสัตว์ร้ายที่ด้อยกว่าได้

หมอเวทในโลกนี้มีความคล้ายคลึงกับแพทย์สมัยใหม่ มันเป็นเพียงที่หมอเวทมีคสามลึกลับและอำนาจมากขึ้นเมื่อเทียบกับแพทย์

ก่อนที่ เฉินหยานเซียวจะได้ฟังจนจบ เธอก็คัดค้านเส้นทางแบบนี้ ที่เต็มไปด้วยคำแนะนำของเทพธิดาผู้เมตตา

เธอไม่ต้องการที่จะยืนอยู่ข้างหลังใครบางคนและเป็นเพียงกาฝากที่สนุกกับการปกป้องผู้อื่น!

ในที่สุดก็เหลือเพียงนักเวทมนต์ดำเท่านั้น

เมื่อเทียบกับตอนที่ซิวได้กล่าวถึงนักเวทและหมอเวท คำอธิบายของเขาเกี่ยวกับนักเวทมนต์ดำนั้นละเอียดและมีรายละเอียดมากขึ้น

นักเวทมนต์ดำ เคยดำรงอยู่ก่อนหน้านี้ในทวีปคังหมิง ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก คุณสมบัติของการโจมตีระยะไกลของนักเวทมนต์ดำไม่ได้รุนแรงมากเมื่อเทียบกับนักเวท และพวกเขาก็ไม่มีความสามารถในการรักษาบาดแผล แต่ก็นับว่าเป็นฝันร้ายที่น่ากลัวของคนจำนวนมาก

นักเวทมนต์ดำ มีเคล็ดวิชาสาปแช่งแปลก ๆ พวกเขาไม่สามารถทำให้คนกระจายกลายเป็นกองขี้เถ้า หรือกระจายเป็นควันได้ในชั่วพริบตา อย่างไรก็ตามภายใต้พลังอำนาจที่ลึกลับ โครงกระดูกของคนตายอาจอันตธานหายไป มันก็เหมือนกับยาพิษชนิดหนึ่งที่ไม่สามารถเข้าใจได้อย่างชัดเจน ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีใครรู้ มันจะกัดกร่อนชีวิตของศัตรูไปเรื่อยๆ เคล็ดวิชาสาปแช่งก็ไม่จำเป็นต้องมีคาถา พวกเขาเพียงแค่ทำสัญลักษณ์มือ เวลาที่มันต้องใช้ก็เป็นแค่ชั่วพริบตา นักเวทมนต์ดำสามารถให้เคล็ดวิชาคำสาปแช่ง ที่อาจทำให้ศัตรูมีสุขภาพย่ำแย่ จนแม้แต่สามารถที่จะทำให้นักเวทที่น่ากลัวกลายเป็นไร้ความสามารถในการใช้อำนาจเวทมนตร์ใด ๆ และกลายเป็นขยะที่กำลังรอที่จะถูกฆ่าภายในระยะเวลาสั้น ๆ

อาจกล่าวได้ว่าเป็นทางเลือกแรกของคนชั่ว!

เช่นเดียวกับที่ซิวพูดจบ เฉินหยานเซียวเริ่มให้ความสนใจอย่างมากในเส้นทางนี้ ซึ่งทำให้คนอื่นรู้สึกเลือดเริ่มเย็น

คุณสมบัติของการเป็นโจรเทพเจ้า แน่นอนว่าเธอย่อมไม่สามารถเปิดเผยตัวตนต่อหน้าผู้คน และต้องทำการโจมตีและทำลายศัตรู ปกปิดตัวเองภายในมุมที่มืดและรอโอกาสก่อนที่จะขยับ มันเป็นสิ่งที่เธอทำได้ดี!

นักเวทมนต์ดำถูกออกแบบมาให้เหมาะสำหรับเธอ!

“มันควรที่จะเป็นเส้นทางนี้” ทันใดนั้น เฉินหยานเซียวก็ได้ตัดสินใจว่าเธอต้องการเดินบนเส้นทางของนักเวทมนต์ดำซึ่งกว้างและเปิดกว้างมากขึ้น

แม้กระนั้นซิวก็เตือนเธอว่าในทวีปคังหมิง จำนวนคนที่ศึกษาบนเส้นทางนี้มีไม่มาก นี่เป็นเพราะในสายตาของคนส่วนใหญ่ นักเวทมนต์ดำเป็นชีวิตที่มืดมนมาก นอกจากนี้วิธีการของมันก็คือการทำในสิ่งที่ค่อนข้างน่ารังเกียจ ในตระกูลขนาดใหญ่ใด ๆ จะไม่อนุญาตให้สมาชิกตระกูลของตัวเองทำการศึกษาเส้นทางนี้ ด้วยศักดิ์ศรีของพวกเขา เพราะคนที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงต้องกล้าต่อสู่กับศัตรูของพวกเขาอย่างซึ่งหน้า!