EGT 036 บ้าคลั่งส่วนที่ 3

ภายในดินแดนเทพเจ้า ไม่มีสามัญชนทั่วไป ทุกคนถูกเรียกว่าทูตแห่งเทพเจ้าโดยคนนอกพื้นที่ และทุกคนมีพลังที่จะทำให้ประชาชนร้องตะโกนด้วยความชื่นชม

ไม่จำเป็นต้องพูดถึงแต่ละอาณาจักร แม้ว่าบางอาณาจักรในทวีปคังหมิง จะทำหน้าที่ร่วมกันเพื่อโจมตี แต่มันอาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะไม่สามารถทำลายแม้แต่ชั้นเดียวของการป้องกันดินแดนเทพเจ้าได้

ทุกคนจากทวีปคังหมิงต่างแสดงออกอย่างนอบน้อมต่อดินแดนเทพเจ้า

การมาถึงของนักปราชญ์ ทำให้ทั้งห้าตระกูลใหญ่ต่างแสดงออกถึงความแข็งแกร่งอย่างเต็มรูปแบบโดยการตั้งแถวที่ทางเข้าของเมืองหลวงจักรวรรดิ เพื่อต้อนรับการมาถึงของนักปราชญ์

เมื่อกองกำลังของดินแดนเทพเจ้าได้ก้าวเข้าเขตแดนของเมืองหลวจักรวรรดิ ทุนคนจากบริเวณทั้งสองฟากของถนนต่างโรยกลีบดอกไม้หอมจากภายในมือของพวกเขาออกไป ส่วนยามที่ยืนอยู่เหนือกำแพงเมืองพวกเขาก็จุดพลุ ดอกไม้ไฟเทศกาล และเป่าแตรฉางฮัว (长号 ทรอมโบน) เสียงไพเราะของมันได้สะท้อนไปทั่วท้องฟ้า

ท้องฟ้าต่างเต็มไปด้วยดอกไม้ไฟที่กำลังเบ่งบานอยู่เหนือเมืองหลวงในตอนกลางวันแสกๆ แม้ว่าจะเป็นตอนกลางวัน หลังจากที่ได้รับการดัดแปลงจากนักเวทแล้ว ดอกไม้ไฟก็ยังคงแผ่กระจายออกไปอย่างเห็นได้ชัด

ราชาแห่งจักรวรรดิหลงซวน ได้นำกองทัพทหารออกมาต้อนรับนักปราชญ์ และเมื่อทุกคนก้มลงคำนับ ราชาก็ต้อนรับนักปราชญ์เข้าไปในพระราชวังจักรวรรดิ

เหล่าฝูงชนต่างเปล่งเสียงโห่ร้องออกมาอย่างกระตือรือร้น และแน่นอนว่า มันไม่เกี่ยวกับเฉินหยานเซียว

เพราะเธอเป็นความอัปยศของครอบครัวตระกูลหงส์ไฟ เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ปรากฏตัวต่อหน้านักปราชญ์ เธออยู่คนเดียวในห้องพักของครอบครัวตระกูลหงส์ไฟ

เธอนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงของเธออย่างเคร่งเครียด แต่ไม่ใช่เป็นเพราะว่าเธอไม่สามารถออกไปพบกับนักปราชญ์ขี้โม้อะไรนั่นได้ มันเป็นเพราะในตอนนี้ นักปราชญ์ได้เข้าไปในพระราชวังจักรวรรดิ แผนของเธอที่จะเข้าไปในพระราชวังจักรวรรดิและใช้ประโยชน์จากวิกฤตเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวของเธอเองเท่านั้นต้องถูกระงับชั่วคราว

ในช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังร้องไห้ออกมาพร้อมด้วยน้ำตาแห่งความปิติยินดี เนื่องจากการมาถึงของนักปราชญ์ โจรน้อยที่ได้วางแผนบางอย่างเอาไว้ล่วงหน้า แผนดังกล่าวถูกรบกวน จนเธอต้องกัดฟันกรอดขณะที่จ้องมองการปรากฏตัวของนักปราชญ์จอมปลอม

นี่เป็นเป็นการกระทำที่แย่มากที่รบกวนการทำงานของผู้อื่น!

ตามปกติของการปฏิบัติ นักปราชญ์จะต้องเข้าไปในพระราชวังจักรวรรดิเมื่อมาถึงเป็นอันดับแรก หลังจากเสร็จสิ้นพิธีต้อนรับแล้ว เฉินเฟิงก็จะพาทุกคนจากครอบครัวตระกูลหงส์ไฟ กลับไปที่คฤหาสน์

จากระดับสูงตั้งแต่เฉินเฟิง จนถึงระดับล่างลงมาของสมาชิกครอบครัวตระกูลหงส์ไฟที่มาเข้าร่วม พวกเขาต่างเผยรอยยิ้มที่ไร้ที่เปรียบและอิ่มเอมใจเต็มใบหน้าของพวกเขาทุกคน

"ฮ่าฮ่า ดูสมาชิกในตระกูลมังกรฟ้าสิ พวกเขายังไม่รู้ว่านักปราชญ์มาที่นี่เพื่อทำอะไร ข้าอยากเห็นหน้าของพวกเขา หากพวกเขารู้ว่าการมาถึงของปราชญ์ในครั้งนี้คือการปลุกหงส์ไฟ พวกเขาก็คงจะโกรธมาก จนหนวดของพวกเขาต้องกระตุกแน่ ๆ”  หลังจากคิดถึงการแสดงออกของผู้นำตระกูลอื่นอีกสี่ตระกูลในวันนี้ เฉินจริงผู้ติดตามมาทางด้านหลังเฉินเฟิงก็ยิ่งรู้สึกสดชื่นอย่างยิ่ง

ด้วยลักษณะบุคคลิกของเฉินเฟิงแล้ว เขาเป็นคนที่มีความมั่นคง - เขามักจะไม่ได้แสดงความรู้สึกอันใดออกมา ไม่ว่าเขาจะมีความสุขหรือโกรธ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาได้ยินคำพูดนั้น และจากการที่ได้เห็นเหตุการณ์ในวันนี้ มุมปากของเขาก็ยังไม่อาจที่จะปิดบังรอยยิ้มเอาไว้ได้

"ไม่ต้องพูดกระจายออกไปมากนัก ว่านักปราชญ์จะมาอาศัยอยู่กับเราในวันพรุ่งนี้ เจ้าเตรียมทุกอย่างที่เจ้าควรเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วหรือไม่" เฉินเฟิงถามออกไปเพื่อขอคำยืนยันอีกครั้ง

เกี่ยวกับชื่อเสียงของครอบครัวตระกูลหงส์ไฟ เขาต้องระวังเป็นพิเศษ

"ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว" เฉินทวนกล่าว

"อืม" เฉินเฟิงพยักหน้าให้ด้วยความพอใจ ทันทีทันใดนั้น ก็ดูเหมือนว่าเฉินเฟิงจะจำอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาหันหน้าของเขาไปทางเฉินทวน ก่อนที่เฉินเฟิงจะกล่าวว่า "ส่งสาวใช้ที่ฉลาดสองสามคนไปยังเรือนพักของซืออู๋ เพราะคนที่เขามีอยู่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น และมันก็ดูจะไม่สะดวกพอที่จะทำให้เด็กสาวตัวน้อยนั่นดูดีขึ้น”

"เอ๊ะ?” เฉินทวนไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อของเขาพูด หลังจากฟังจนจบ เขาก็ไม่รู้ว่าเขาควรที่จะพูดอะไรออกมา

เฉินเฟิงกล่าวต่อไปว่า "พรุ่งนี้เมื่อนักปราชญ์มาถึง ผู้ที่สามารถลงนามทำสัญญากับหงส์ไฟได้จะถูกนำเข้าสู่หุบเขาลาวา แม้ว่าความฉลาดของเด็กสาวตัวน้อยจะไม่มาก แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะทำตัวเลอะเทอะได้ และเธอไม่อาจขาดมารยาทต่อหน้าปราชญ์"

เพียงแค่สิ่งที่เขาได้ยิน!

เฉินทวนยังคงรู้สึกงงงวย เขายังคงยืนอยู่ที่ตำแหน่งเดิมของเขาขณะที่เขามองไปยังเฉินเฟิงอย่างเคร่งเครียด เขาสงสัยว่าหูของเขาได้ยินอะไรผิดไปหรือไม่

แม้ว่าเขาจะเป็นคนงี่เง่า แต่เขาก็เห็นได้ชัดจากคำว่า 'เด็กสาวตัวน้อย' ที่เฉินเฟิงได้พูดออกมาจากปากของเขาหมายถึง ความอับอายของครอบครัวตระกูลหงส์ไฟ - เฉินหยานเซียว!