EGT 011 การวางตัวที่ชอบธรรมต่อหน้าครอบครัว Part2

"มันได้เกิดอะไรขึ้นในวันนั้น? เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด ที่พวกเจ้าจะปล่อยให้คนอื่นเข้าไปในสถานกักขังสัตว์เวท หรือเพียงแค่คิดว่ามันเป็นกฎเท่านั้น!” ในการสอบถามเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ เฉินหลิงไม่กล้าที่จะสร้างปัญหาใด ๆ ต่อเฉินเฟิง เขารีบเปิดปากของเขาออกมาและเริ่มทำการสอบถาม

ผู้ดูแลทั้งสามต่างรับรู้ด้วยว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ อย่างที่คิดและน่าจะต้องระวังคำพูด

"ในวันนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ได้ตั้งใจที่จะปล่อยให้คุณหนูเจ็ดเข้าไปในสถานกักขังสัตว์เวท อย่างไรก็ตามในขณะที่คุณหนูเจ็ดลอบเข้าไปในสถานกักขังสัตว์เวท ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาก็ไม่ได้อยู่ที่ทางเข้าของสถานกักขังสัตว์เวท” ผู้ดูแลคนหนึ่งตอบอย่างเคร่งครัดและระมัดระวัง

"ไม่อยู่ที่ประตูทางเข้าของสถานกักขังสัตว์เวท? แล้วพวกเจ้าไปที่ไหน ในเวลานั้น? เป็นไปได้หรือว่าพวกเจ้าไม่ทราบว่าเจ้าหน้าที่ที่คอยเฝ้าระวังไม่สามารถออกไปไหนโดยไม่ได้รับอนุญาต ในช่วงเวลาที่พวกเขากำลังเฝ้าประตูทางเข้าของสถานกักขังสัตว์เวท?" เฉินหลิงถามออกมาด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ

สถานกักขังสัตว์เวทได้กักขังกับสัตว์ดุร้ายที่มีพลังเวทไว้ในพื้นที่ต้องห้ามของตระกูลหงส์ไฟ เช่นเดียวกับผู้ดูแลที่ทำหน้าที่เฝ้าระวังไม่เพียงแต่พวกเขาต้องการที่จะป้องกันไม่ให้ผู้คนจากครอบครัวตระกูลหงส์ไฟเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่พวกเขาก็ยิ่งต้องปกป้องผู้คนจากตระกูลคนอื่นด้วยที่ต้องการบุกรุกเข้ามาในสถานกักขังสัตว์เวทหรือแม้แต่จะทำลายมัน

สำหรับผู้ดูแลที่จะออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาตใด ๆ มันเป็นเพียงการละเลยการปฏิบัติหน้าที่!

เจ้าหน้าที่เหล่านี้ ต่างรู้ตัวดีว่าเป็นเรื่องยากที่จะหลบหนีจากความผิดของตัวเองได้ และพวกเขาก็รีบกล่าวออกมาว่า "มันเป็นความประมาทของผู้ใต้บังคับบัญชาเองที่ไม่รอบคอบ แต่ในวันนั้นคุณหนูห้าและคุณชายหก ได้มาบอกว่าพวกเขามีปัญหาอย่างเร่งด่วน ต้องการความช่วยเหลือจากผู้ใต้บังคับบัญชา ดังนั้นพวกเราจึง....."

หลังจากคำพูดเหล่านั้นหลุดออกไป ทั้งห้องโถงต่างตกอยู่ในความเงียบสงบเป็นพิเศษ และภายในชั่วครู่ ทุกคนต่างได้หันเหความสนใจไปที่ร่างของเฉินเจียเว่ยและเฉินเจียอี้

เด็กสองคนนั้นกำลังสำนึกผิด แต่ในขณะที่ยิ่งเกิดความวุ่นวายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็ยิ่งเป็นเหมือนว่าพวกเขาจะสะดุ้งด้วยความตกใจ ราวกับ "นกสะดุ้งตกใจเพียงแค่ลูกธนู" [คนที่สำนึกผิดรู้สึกกลัวแม้แต่กับการเคลื่อนไหวที่เล็กน้อย]

“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วย?” เฉินเฟิงเปิดปากถามออกมา พร้อมด้วยสายตาที่คมชัดของเขาที่กำลังมองไปยังพี่น้องทั้งสองคนที่ตื่นตระหนก

"ท่านปู่ ... .." เฉินเจียอี้ต้องการจะเปิดปากของเธอเพื่อแก้ตัว แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาในขณะนั้น

สำหรับ เฉินเจียเว่ยเขายิ่งไม่ค่อยมีความคิดเห็นเท่าไรนัก และก็ก้มหน้าลงเหมือนนกกระจอกเทศ

ในขณะนี้ เฉินหยิว ผู้ซึ่งนิ่งเงียบมาตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงตอนนี้ก็ได้ลุกขึ้นยืนและทำความเคารพต่อเฉินเฟิง

"รายงานผู้นำตระกูล เด็กสองคนนี้ใกล้ที่จะอายุสิบหกปีภายในหนึ่งเดือนข้างหน้านี้ ดังนั้นในช่วงเวลานี้ทั้งสองคนได้แสวงหาข้อมูลอย่างต่อเนื่อง และระมัดระวังเกี่ยวกับสัตว์เวท

ในวันนั้นเด็กทั้งสองคนได้วางแผนที่จะไปเยี่ยมน้องห้าเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ เกี่ยวกับสัตว์เวท แต่น้องห้าได้ออกจากบ้านโดยบังเอิญ และเด็กสองคนนี้ก็ได้พยายามหาคนที่จะสามารถช่วยเหลือในภาวะวิกฤตินี้ พวกเขาจึงต้องไปรบกวนผู้ดูแลสถานกักขังสัตว์เวท

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะเป็นการเปิดโอกาสทำให้ผู้อื่นมีโอกาสบุกรุกเข้าไปในช่วงเวลานี้ พวกเขาได้ทำผิดพลาดร้ายแรง ดังนั้นท่านผู้นำตระกูลโปรดเมตตาเด็กทั้งสองที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์!"

คำพูดที่ดูตรงไปตรงมาและดูเที่ยงธรรมของเฉินหยิว คือการขอให้อภัยสำหรับเด็กสองคนของเขา และสิ่งนี้ทำให้สีหน้าของเฉินเฟิงนุ่มนวลเล็กน้อย

ใบหน้าของเฉินเจียอี้และเฉินเจียเว่ยยังปราศจากสีแดงเลือด เพราะสิ่งที่พวกเขาได้ยินมันขัดกับสิ่งที่พวกเขาคาดหวังไว้ แต่เดิมพวกเขายังคงหวังว่าพ่อของตัวเองจะขออภัยโทษให้กับพวกเขา แต่ไม่เคยคาดคิดว่าช่วงเวลาที่พ่อของเขาเปิดปากออกมา สิ่งแรกที่เขาทำก็คือการบอกสิ่งที่เป็นความผิดและร้องขอความเมตตาสำหรับพวกเขา!

บิดาของเขาได้แสดงความเที่ยงธรรมต่อหน้าครอบครัวของเขา

ภายในห้องโถงหลัก แต่ละคนต่างก็ถอนหายใจออกมา สำหรับการกระทำของเฉินหยิว ในการแสดงออกมาถึงความยุติธรรมต่อหน้าครอบครัวของเขา และพวกเขาก็ค่อนข้างเชื่อว่าข้อแก้ตัวได้ถูกโยนออกไปโดยเฉินหยิว

ในมณฑลคังหมิง เด็กหนุ่มทุกคนที่มีอายุย่างเข้าสิบหกปีจะได้รับสิทธิพิเศษอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อฉลองวันเกิดของเขา และในวันเกิดของพวกเขาที่ใกล้มาถึง พวกเขาจะได้ครอบครองสัตว์เวทตัวแรกและมันก็จะอยู่กับพวกเขาไปตลอดชีวิต! เพราะฉะนั้นเรื่องของเฉินเจียอี้และเฉินเจียเว่ย ในการพยายามหาใครสักคนที่สามารถช่วยเหลือพวกเขาในภาวะวิกฤตินี้ อาจกล่าวได้ว่าสามารถปล่อยให้มันผ่านไปได้ หลังจากที่ทุกเรื่องเกี่ยวกับเรื่องนี้ทุกคนก็จะได้รับการปฏิบัติดูแลเช่นเป็นเรื่องที่สำคัญมาก

ในโลกใบนี้ พลังลมปราณและพลังเวทอาจที่จะสามารถจำแนกเป็นความสามารถในการบ่มเพาะของตัวเอง ในขณะที่สัตว์เวทจะเป็นตัวแทนของสหายคู่หูต่อสู้ของตัวเองที่จะอยู่กับพวกเขาไปตลอดชีวิต ถ้าคนใดคนหนึ่งหมดหนทางในการบ่มเพาะพลังลมปราณและพลังเวท พวกเขาอาจเจอจะได้รับการสนับสนุนที่ดี หากพวกเขาได้รับสัตว์เวทที่แข็งแกร่ง เมื่อต้องผ่านวิกฤต มันก็เป็นไปได้มากที่จะพวกเขาจะสามารถมีชีวิตรอดปลอดภัยจากอันตราย ด้วยการใช้พลังที่น่ากลัวของสัตว์เวทในการเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่มีการบ่มเพาะที่สูงกว่า