EGT 005 การฝึกคู่ในทักษะการต่อสู้และเวทมนตร์ 2

อันเป็นผลมาจากก่อนหน้านี้ 'เฉินหยานเซียว' ที่ถูกรังแก โดยพี่ชายและพี่สาว เธอถูกรังแกบ่อยมาก จนกระทั่งร่างกายของเธอพรุนไปด้วยรอยแผลเป็นและอาจถือได้ว่าเป็นผู้ป่วยประจำของเฉินชิว

ถ้ามีคนบอกว่ายังคงมีคนที่ไม่ได้กลั่นแกล้งเฉินหยานเซียว  เฉินชิวอาจถูกนับว่าเป็นหนึ่งในนั้น

"ลุงชิว" เฉินหยานเซียวกระพริบตาของเธอ ขณะที่มองไปที่ เฉินชิวด้วยสายตาที่ดูสับสน ในขณะที่เธอซ่อนความดุร้ายไว้ภายใต้ดวงตาของเธอ

เมื่อมองไปที่คุณหนูเจ็ดที่โง่เขลาที่อยู่ที่ด้านหน้าของเขา เฉินชิวรู้สึกไม่สบายใจอยู่ในใจของเขา แต่อย่างไรก็ตามเขายังคงแสดงออกอย่างอ่อนโยนและยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่ .. เขากล่าวว่า "คุณหนูเจ็ดท่าทางของเจ้ายังอ่อนแออยู่ ในช่วงเวลานี้เจ้าต้องพักผ่อนให้มาก ๆ ลุงได้นำขนมเปี๊ยะที่เจ้าชอบมาให้ด้วย"

ในฐานะที่เป็นผู้ติดตามของตระกูลหงส์ไฟ เฉินชิวนับว่าเป็นหมอที่ยอดเยี่ยมที่มีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์และยังได้รับความนับถือในระดับสูงจากเฉินเฟิง เฉินชิวเป็นหมอที่พยายามอย่างหนักในการศึกษาด้านการแพทย์และเขาไม่เคยมีภรรยาและบุตรมาก่อน สำหรับเฉินหยานเซียวจากการที่เขาต้องทำการรักษาเธอหลายต่อหลายครั้ง จนเขาคิดว่าเธอเป็นหลานสาวของเขาไปแล้ว แม้ว่าตัวเขาจริง ๆ จะไม่ได้เป็นญาติของตระกูลเฉิน เขาก็ยีงมีความตั้งใจที่จะดูแลเฉินหยานเซียว แต่ถ้าหากไม่มีคำสั่งของเฉินเฟิง เขาก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้

เฉินหยานเซียวยิ้มออกมาอย่างมีความสุขขณะที่เธอรับเอาขนมเปี๊ยะมาถือไว้ในมือ และมันก็เหมือนกับว่าอาการเจ็บบนร่างกายของเธอไม่สามารถเทียบำด้กับของหวานที่อยู่ด้านหน้าของเธอ

เมื่อพูดคุยเกี่ยวกับมัน มันก็น่าเศร้าที่แม้ว่าเฉินหยานเซียวจะมีสิ่งของจำเป็นตามความต้องการขั้นพื้นฐาน แต่ทุกสิ่งที่เธอกินหรือใช้ก็เป็นเพียงสิ่งของที่มีคุณภาพคล้ายกับของคนรับใช้ที่ด้อยที่สุดของตระกูลหงส์ไฟ ภายใต้การกลั่นแกล้งของเฉินเจียอี้และเฉินเจียเว่ยที่ได้ทำสิ่งที่จงใจสำหรับเธอ จนทำให้เธอพบกับความยากลำบาก โดยไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเกี่ยวกับขนมหวานซึ่งเป็น "สินค้าหรูหรา"

เมื่อเฉินชิวมองดูเด็กสาวตัวน้อย ที่ยังต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่เธอกำลังแสดงสีหน้าดีใจ ขณะที่เธอจัดการกับขนมเปี๊ยะ เฉินชิวถอนหายใจออกมา เขารู้ว่าด้วยสติปัญญาของเฉินหยานเซียว เธอจะไม่สามารถเข้าใจคำพูดที่ซับซ้อนเกินไปได้ ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกังวลเกี่ยวกับการพูดย้ำคิดย้ำทำของเขา "คุณหนูเจ็ดคราวนี้นายท่านโกรธมาก และลุงก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ สำหรับช่วงนี้เจ้าก็พักฟื้นในห้องไปก่อน อย่างไรก็ตามลุงจะพยายามพูดให้ และจะไม่ยอมให้ร่างกายที่อ่อนแอของเจ้าต้องได้รับการลงโทษจากนายท่าน..."

โดยไม่กระพริบตา เฉินหยานเซียวยังกัดขนม เคี้ยวมันอย่างอร่อย แต่หูของเธอยังตั้งใจฟัง โดยแทบจะไม่ให้คำใด ๆ หายไป เมื่อเฉินชิวพูดคุยกับตัวเอง

สถานที่กักขังสัตว์เวทของตระกูลหงส์ไฟ เป็นพื้นที่ต้องห้ามสำหรับเด็กผู้เยาว์ แม้กระทั่งเฉินเจียอี้และเฉินเจียเว่ย ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะบุกรุกเข้าไป การบุกรุกเข้าไปในที่แห่งนั้นในครั้งก่อนหน้านี้ของเธอ มันทำให้เฉินเฟิงโกรธมาก ก่อนหน้านั้นทั้งสองคนนั้นพูดถึง เฉินเฟิง ว่าเขาจะต้องทำการสอบถามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอ

อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในก่อนหน้านี้ 'เฉินหยานเซียว' ได้วิ่งเข้าไปในสถานกักขังสัตว์เวท เฉินหยานเซียวก็ยังไม่รู้ที่มาที่ไปของเรื่องนี้ดี จากความทรงจำที่เธอได้รับมามันช่างวุ่นวายมาก นอกจากความทรงจำเกี่ยวกับความมืดและความกลัวไม่มีที่สิ้นสุดแล้ว เธอก็ไม่ได้รับข้อมูลใด ๆ

เฉินหยานเซียวเข้าใจอย่างชัดเจนว่า เฉินเฟิงไม่ได้กังวลในเรื่องความปลอดภัยของเธอแม้ต่อน้อย "ขยะที่น่าอับอายของตระกูลหงส์ไฟ" ต่ออันตรายที่เธอได้พบเจอในสถานกักขังสัตว์เวท แต่เขากลับสนใจแต่เพียงแค่ว่า คำเตือนของเขาได้ถูกละเลยจากคนอื่นหรือไม่

โชคดีที่เฉินชิวได้วางแผนที่จะช่วยเธอยื้อเวลาออกไป จากการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัวของเฉินชิว ชายชราคนนี้ได้เปลี่ยนความคิดของเธอไปแล้วและทำให้เฉินหยานเซียว ติดป้ายว่าเป็น "คนดี" ไว้ในใจของเธอ

เฉินชิวนั่งอยู่ที่ข้างเตียงของเฉินหยานเซียวอีกครั้ง คราวนี้เขายังคงพูดซ้ำ ๆ ในเรื่องเดิม ๆ หลังจากที่ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเฉินชิว เด็กสาวตัวน้อยที่อยู่ด้านหน้าเขาก็ยังคงเป็นเด็กสาวที่น่าสงสาร ด้วยสติปัญญาที่เทียบเท่าเด็กอายุสี่ขวบ หลังจากแน่ใจว่าไม่มีปัญหามากเกินไปกับท่าทางของเฉินหยานเซียว เฉินชิวจึงได้ออกจากห้องไป

ขณะที่เฉินชิวออกจากห้อง เฉินหยานเซียวก็ลุกออกจากเตียง

เธออดทนตรวจสอบสภาพร่างกายของเธอ ในสมองของเธอ เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าก่อนที่เธอจะหมดสติ ซิวได้ช่วยเธอในการยกเลิกชั้นแรกของตราประทับ และยังบอกเธอว่า เฉินหยานเซียวสามารถฝึกพลังลมปราณและพลังเวทได้แล้ว