GDN 400 คนที่สองที่สามารถเคลื่อนย้ายผ่านมิติ

แปลโดย ข้าแปลเจ้าอ่าน 

ให้กำลังใจผู้แปลโดยงด การกอปปี้ งดแชร์ 
แล้วมาอ่านด้วยกันที่ https://imakeuread.blogspot.com/

เมื่อฮั่นหลางถูกทุบ ร่างของเขารวงลงไปในหลุมขนาดใหญ่ที่เบื้องล่าง ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่จิตใจของเขายังคงแจ่มชัด

ตุ๊บ ~

ฮั่นหลางรู้สึกว่าร่างกายของเขาหยุดนิ่งราวกับโดนกำแพงและเขาก็ตกลงไปในอุโมงค์ท่อโลหะยาว

การตอบสนองครั้งแรกของฮั่นหลางคือการเตรียมตัวสำหรับการร่อนลง ร่างกายของเขาเริ่มไหลคดเคี้ยวไปในอากาศ

ชูวว ~

ทันใดนั้น ~

พลังอันแปลกประหลาดและมีกำลัง ปะทุขึ้นมาจากท่อโลหะนี้และนำฮั่นหลางเคลื่อนที่ไปข้างหน้าในพริบตา!

ชูวว ~

ชูวว ~

ชูวว ~

ฮั่นหลางรู้สึกได้ถึงพลังแข็งแกร่งที่มีอยู่รอบตัวเขา คน ๆ นี้สามารถพาฮั่นหลางเดินทางได้อย่างรวดเร็ว โดยการเดินทางที่แปลกประหลาด อย่างที่ฮั่นหลางไม่เคยประสบพบเห็นมาก่อนในชีวิตของเขา มันไม่ได้วิ่ง หากแต่กระโดด!

การกระโดดในแต่ละครั้งสามารถไปไกลได้ถึงพันเมตร ในขณะที่ใช้เวลาเพียงหนึ่งในสิบของวินาทีในการกระโดดแต่ละครั้งเท่านั้น!

"มันคือการเคลื่อนย้ายผ่านมิติ! มันคือการเคลื่อนย้ายผ่านมิติจากใครอีกคน!" ฮั่นหลางคิดด้วยความทึ่ง

คนที่พาเขาเดินทางด้วยพลังผ่านมิติไม่ใช่หมาป่าสวรรค์คำรามที่ฟื้นคืนชีพ ซึ่งเหลือโครงกระดูกเพียงอย่างเดียว แต่คนนี้มีเลือดเนื้อจริง ๆ และฮั่นหลางก็ได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้น

ชูวว ~

ฮั่นหลางรู้สึกว่าตัวเองถูกวางลงบนลานหินเย็น ใบหน้าขาวซีดซึ่งเป็นผลมาจากการขาดแสงแดด กำลังมองมาที่เขาด้วยความอยากรู้ เขาดูมีอายุราว ๆ 20 ปี มีใบหน้าเหลี่ยมที่ดูธรรมดา ลักษณะเด่นที่สุดน่าจะเป็นกรามกว้างของเขา คนที่มีกรามชนิดนี้มักสามารถกัดได้รุนแรงและมีกระดูกที่แข็แกร่ง

“อย่าขยับ!” ชายแปลกหน้าพูดกับฮั่นหลาง

จากนั้นเขาก็หยิบขวดสีเหลืองเล็ก ๆ ออกมาและโรยผงสีขาวบนบาดแผลของฮั่นหลาง

บริเวณบาดแผลต่าง ๆ บนร่างกายของฮั่นหลางเริ่มได้รับการฟื้นฟู รอยขีดข่วนก็เริ่มสมานกันอย่างรวดเร็ว ประสิทธิภาพของยาได้ซึมเข้าไปในเลือดของเขาและเริ่มที่จะสมานกระดูกของเขา รอยแตกที่กระดูกซี่โครงในอก ที่ทำให้รู้สึกชาเป็นสัญญาณว่ากระดูกเริ่มสมาน

เรื่องนี้ทำให้ ฮั่นหลาง ประหลาดใจ แม้แต่เทคนิคยาพิษและเภสัชวิทยา การสมานกัน หลังจากได้เรียนรู้เทคนิคยาพิษ ฮั่นหลางรู้ดีว่าแม้แต่ยาที่ดีที่สุดที่ได้จากผู้เล่นยามค่ำคืนก็จะไม่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บภายนอกของเขาได้ในระยะเวลาสั้น ๆ คนนี้สามารถเป็นเภสัชวิทยาที่ซ่อนตัวอยู่ได้หรือไม่? เขาดูอ่อนเยาว์ แต่เขาก็อาจจะเป็นอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์มากกว่าผู้เล่นยามค่ำคืนหรือไม่?

นอกจากนี้เขาสามารถเคลื่อนย้ายผ่านมิติได้เช่นกัน พลังบ้าอะไรกัน!

"เอาล่ะลองดูว่าแขนและทรวงอกของเจ้ายังเจ็บอยู่หรือเปล่า" ชายลึกลับคนนี้ถามออกมาด้วยเสียงใจดี

ฮั่นหลางนั่งลุกขึ้นเดิน แกว่งแขนขาของเขา พวกมันกลับมาอยู่ในสภาพใกล้เคียงกับก่อนหน้านี้ เขาพยักหน้า ก่อนพูดว่า "มันไม่เจ็บปวดมากแล้ว และกระดูกซี่โครงก็น่าจะหายในเร็วๆนี้ เจ้าเป็นใคร?"

"ข้า ป่าคำราม" ชายคนนั้นพูด

"นามสกุลของเจ้าคือ คำราม และเจ้าสามารถเคลื่อนย้ายผ่านมิติได้ เจ้าคงเป็นลูกของหมาป่าสวรรค์คำรามใช่หรือไม่?" ฮั่นหลางถามออกไปด้วยเสียงตกใจ

"ไม่ใช่ลูกชายของเขา หากแต่เป็นหลานชายของเขา" ป่าคำรามตอบ

ชายคนนี้ดูเหมือนจะไม่ได้มีเล่ห์เหลี่ยมใด ๆ ในขณะที่ฮั่นหลางถามคำถาม ป่าคำรามก็ตอบกลับอย่างตรงไปตรงมาด้วยท่าทางที่ดูซื่อ ๆ

โฮ ~

ฮั่นหลางรู้สึกหนาวสั่นจนถึงกระดูกสันหลังของเขา มันเป็นวันที่แปลก เริ่มต้นด้วยการที่ฮั่นหลางถูกโจมตีจากหมาป่าสวรรค์คำรามที่ฟื้นคืนชีพ และได้รับการช่วยเหลือจากหลานชายที่ยิ่งใหญ่ของหมาป่าสวรรค์คำราม มันช่างดูเป็นเรื่องวุ่นวาย

"ทำไมเจ้าถึงช่วยข้า?" ถามฮั่น

"เพราะเจ้าเป็นคนดี!" ป่าคำรามพูดออกไป "ข้าเห็นว่าเจ้ากล้าหาญมากแค่ไหน เจ้ากำลังจะถูกทุบจนตาย ข้าไม่สามารถทนต่อไปได้ ข้ารู้สึกแย่ถ้าข้าไม่ช่วยเจ้าให้รอด! พวกสารเลวได้ฟื้นคืนชีพลุงข้า ถ้าเขาเห็นสิ่งนี้จากสวรรค์ เขาจะต้องไม่ยกโทษให้พวกเขา!"

"สถานที่แห่งนี้คือที่ไหน?" ฮั่นหลางถามคำถามออกไปอย่างต่อเนื่อง ความพยายามของเขาที่จะลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"นี่เป็นสุสานของลุงของข้า ไม่ต้องห่วงพวกเขาไม่สามารถหาเจ้าพบได้ง่าย ๆ หลุมฝังศพทำมาจากโลหะแยกมวลสารและผสมกับสสารมืด น่าเสียดายที่ชายชราพังชั้นนอกของสุสาน มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่สามารถค้นพบลุงใหญ่ของข้า มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด!"

ฮั่นหลางมองไปรอบ ๆ โลหะที่ใช้ในการสร้างอุโมงค์ใต้ดินนี้ มันเป็นรูปแบบที่เขาไม่เคยเห็น โลหะแยกสารที่ผสมกับสสารมืด? นี่เป็นครั้งแรกที่ฮั่นหลางได้ยินเรื่องแบบนี้

"เจ้าเพิ่งบอกว่าชายชราคนหนึ่งทำให้สุสานพัง?"

"โอ้ นั่นเป็นอาจารย์ของข้า ..เขายังให้ยาที่ข้าใช้ในการรักษาเจ้า แม่ของข้าเสียชีวิตเมื่อตอนที่ข้าเกิดมา ชายชราแปลกหน้าคนนั้นได้มาเยี่ยมลุงที่เยี่ยมยอดของข้า เขาช่วยข้าและพาข้าไปกับเขา ถึงแม้เขาจะเป็นคนแปลกหน้า แต่เขาก็มีความสามารถมาก ไม่มีใครสามารถหาหลุมฝังศพของลุงที่ยอดเยี่ยมของข้าได้พบ นอกจากเขา"

"น่าเสียดายที่เขาไม่ได้หาทางเข้า แต่กลับพังกำแพงเข้ามาโดยตรงซึ่งทำให้เกิดความเสียหายบางอย่าง จากนั้นชายชราที่มีสามตาก็ได้ค้นพบลุงของข้า ถ้าหากโลหะนี้ไม่ได้รับความเสียหาย มันก็จะไม่มีใครค้นพบลุงของข้าได้"

"ลุงที่เยี่ยมยอดของข้าเคยกล่าวไว้เมื่อตอนที่สร้างป้อมปราการใต้ดินนี้ว่า สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดในชีวิตของเขาคือความสามารถในการมองเห็นที่ยิ่งใหญ่เพราะความสามารถในการมองเห็นที่ยิ่งใหญ่นี้สามารถสังเกตเขาจากระยะไกลแม้ว่าเขาจะอยู่ในห้องน้ำก็ตาม"

“ลุงใหญ่สร้างป้อมปราการใต้ดินนี้ด้วยโลหะแยกสารนี้ ไม่เพียง แต่เขาจะอาศัยอยู่ที่นี่ แต่เขายังถูกฝังอยู่ที่นี่หลังจากที่เขาเสียชีวิต” ป่าคำรามกล่าว

ฮั่นหลางพยักหน้า เนตรแห่งการเกิดใหม่ของราชาสามตาเป็นเรื่องที่น่ารำคาญจริงๆ เขารู้ทุกอย่างของฮั่นหลางอย่างเห็นได้ชัด จับตัวเขาไว้ด้วยความเฉลียวฉลาด ถ้าเพียงแต่เขามีโลหะแยกสารนี้ มันก็คงจะไม่เป็นเช่นนี้

ป่าคำราม สังเกตเห็นว่ามือซ้ายของฮั่นหลางกำลังเคาะจังหวะ ราวกับผ่านสัญญาณบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจ ป่าคำรามจ้องไปที่มือของฮั่นหลาง มันดูแปลกมาก

"พวกเขาตามหลังพวกเรามา" ฮั่นหลางพึมพำอย่างฉับพลัน "สิงโตหกควบคุมนักรบที่ฟื้นคืนชีพของชนเผ่าซีรีอุส พวกเขาเป็นนักแกะรอยที่ดีที่สุด"

ป่าคำรามตระหนักได้ถึงความรู้ของฮั่นหลาง มันดูน่าเหลือเชื่อ เขาจึงถามออกไปด้วยความแปลกใจว่า "เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"

ฮั่นหลางตอบอย่างเบา ๆ ว่า "ถึงแม้ว่าข้าจะดื้อรั้น แต่ข้าไม่ต้องการที่จะตาย ดังนั้นข้าได้เตรียมเคล็ดลับเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้แล้ว แน่นอนว่าวิธีการของข้าไม่ได้ก้าวหน้าเท่าโลหะแยกสารนี้ ถ้าข้ามีสิ่งนี้มาก่อนหน้านี้ สองคนนี้คงไม่รอดมานานเช่นนี้!"

"ถึงกระนั้นก็เถอะ มันไม่ใช่เวลาที่จะพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ..ข้ามีสิ่งหนึ่งที่จะถาม เจ้าบอกว่าเจ้าเกลียดพวกเขา ที่ทำการเคลื่อนย้ายโครงกระดูกของลุงของเจ้าใช่หรือไม่"

"ใช่!"

ป่าคำรามพยักหน้าอย่างหนักแน่น หน้าตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

ฮั่นหลางพึมพำ "ข้ามีความคิดที่จะฆ่าคนสองคนนี้ แต่สำหรับความคิดนี้ ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า บอกตามตรงมันเสี่ยงมากและเจ้าอาจได้รับบาดเจ็บหรือตายได้"

"ตกลง ตราบเท่าที่ข้าสามารถฆ่าทั้งสองคนที่ควบคุมโครงกระดูกลุงของข้า ข้ายินดีที่จะช่วย!" ป่าคำรามกล่าวออกมาอย่างหนักแน่นเหมือนเด็กโง่ ๆ ที่ไม่มีความคิด

"เจ้าจะไม่ต้องการเวลาคิดทบทวนสักหน่อย?" ฮั่นหลางขมวดคิ้วถาม

"ไม่ต้องคิดเลย ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการที่จะทำอะไร เพื่อช่วยอสูรใต้น้ำ เจ้าเป็นนักรบที่แท้จริงและข้าก็ชื่นชมเจ้า ข้าจะฟังเจ้า!" ป่าคำรามตบหน้าอกของเขาและพูดออกมา

ป่าคำรามอ่อนน้อมถ่อมตนและจงรักภักดี เขาเกิดและเติบโตที่นี่เขาไม่เคยมีประสบการณ์ทางด้านของความซับซ้อนของโลก เขาช่วยฮั่นหลางในครั้งนี้ก็ด้วยเหตุผลเดียวกันกับที่เขาช่วยฮั่นหลางไว้ในก่อนหน้านี้ การได้เห็นการต่อสู้ของฮั่นหลางก่อให้เกิดความหลงไหลในตัวฮั่นหลาง มันทำให้เขาเคารพฮั่นหลางจากก้นบึ้งของหัวใจ

ฮั่นหลางมองเขาเงียบ ๆ เป็นเวลาหลายวินาทีแล้วก็ถามออกไปว่า "ดี บอกข้า ระยะทางกระโดดของเจ้าเท่าไหร่"

"ระหว่าง 1500 เมตรถึง 1650 เมตร" ป่าคำรามตอบ

"ดี เมื่อรวมทั้งความสามารถในการเคลื่อนที่ผ่านมิติ!" ฮั่นหลางกล่าวออกไปอย่างตื่นเต้นว่า "ก่อนอื่นเราต้องหาพื้นที่เปิดที่ไม่เล็กเกินไป แต่ก็ไม่ใหญ่เกินไปเส้นผ่าศูนย์กลางราว ๆ 500 เมตร น่าจะเหมาะสมที่สุด และต้องมีช่องลับมากมายที่ซ่อนอยู่ มีสถานที่ดังกล่าวอยู่ที่ฐานหรือไม่" ฮั่นหลางถามออกไป

ป่าคำราม คิดครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า "ใช่ ที่ชั้นถัดไปในห้องสมุดของลุงของข้า ชั้นวางหนังสือสามารถยกออกได้ และปกติมันก็ว่างเปล่า เราจำเป็นต้องเริ่มต้นยกชั้นวางลงกับพื้น มันยังมีช่องทางหลักและช่องลับอีก 7 ช่องที่ลุงของข้าสามารถเข้าห้องสมุดได้จากทุกทิศทุกทาง"

"ฟังดูดี เราจะไปที่นั่น!" ฮั่นหลางพูดขณะที่ตาเปิดกว้างขึ้น

ชูวว ~

เป็นที่น่าพอใจ การเคลื่อนที่ผ่านมิติเป็นพลังอำนาจพิเศษที่น่าสนใจ ฮั่นหลางคำนวนอยู่ภายในใจของเขาว่าป่าคำรามสามารถเคลื่อนที่ได้ 12 ครั้งต่อวินาที โดยแต่ละครั้งมีระยะทาง 1500 เมตร

เช่นเดียวกับการนำเสนอภาพนิ่งที่ภาพยังคงแสดงอยู่ ฮั่นหลางสามารถเห็นฉากที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงในทุกครั้งที่เขากระพริบตา

กระพริบตาอีกครั้ง ป่าคำรามและฮั่นหลางได้มาปรากฏตัวที่ห้องสมุดที่หมาป่าสวรรคคำรามชื่นชอบ ราวกับว่าฮั่นหลางอยู่ในความฝันและเขาไม่แน่ใจว่าเขามาที่นี่ได้อย่างไร

ชั้นวางหนังสือยังคงอยู่ใต้พื้นดิน มันยังไม่ถูกยกขึ้น มันดูว่างเปล่ามาก ฮั่นหลางถามป่าคำราม เพื่อชี้ตำแหน่งของช่องลับอื่น ๆ หลังจากนั้น เขาก็บอกความคิดอะไรบางอย่างออกไป เขาตัดสินใจกำหนดจุดซ่อนตัวของ ป่าคำรามไว้ที่อุโมงค์ลับที่อยู่เบื้องหลังประตูหน้า

"ซ่อนตัวที่นั่นและรอสัญญาณของข้า" ฮั่นหลาง อธิบายสิ่งที่เขาต้องการให้กับป่าคำรามด้วยวิธีที่ง่ายและรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

นี่เป็นกลยุทธ์ที่ซับซ้อนมากและเป็นไปได้ว่าป่าคำรามจะสามารถเข้าใจความตั้งใจของเขาได้ในระยะเวลาสั้น ๆ หรือไม่ ฮั่นหลา ก็ไม่สามารถมั่นใจได้ เขาทำได้ดีที่สุดเท่านั้น

แม้ว่าจะซื่อสัตย์และจงรักภักดี แต่ป่าคำรามก็ไม่ได้โง่ เขาพยักหน้ารับ เขาคิดว่าหมดแล้ว แต่ฉับพลันเขาก็ตระหนักถึงสิ่งที่ฮั่นหลางกำลังวางแผน เขาจึงกล่าวออกมาว่า "ข้าเข้าใจ แต่จะเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า ถ้าข้าทำตามที่เจ้าพูด?"

ฮั่นหลางบอกว่า "อย่ากังวล ข้าจะไม่มีปัญหาใด ๆ! สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเวลา..เจ้าต้องอดทนก่อนที่ข้าจะให้สัญญาณใด ๆ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เจ้าจะต้องไม่แสดงตัวตนออกมา ทั้งหมดขึ้นอยู่กับเจ้า เพื่อกำหนดว่าเราจะสามารถเอาชนะการต่อสู้ครั้งนี้ได้หรือไม่!"

คำพูดที่รุนแรงของฮั่นหลาง ทำให้ป่าคำรามรู้สึกกดดันอย่างมาก แต่เขาพยายามอย่างที่สุด ก่อนพยักหน้าอย่างใจเย็น

มีเสียงฝีเท้าดังมาจากระยะไกล ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเผ่าซีรีอุส เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องการแกะรอยที่แข็งแกร่งที่สุด แม้ว่าจะเป็นโครงกระดูกของเผ่าซีรีอุส มันก็ยังสามารถค้นหาพวกเขาพบได้อย่างรวดเร็วและไล่ตามพวกเขาจนมาถึงที่นี่

"ไปเถอะ!" ฮั่นหลางพูดกับป่าคำรามด้วยเสียงอันจริงใจ โบกมือให้สัญญาณ

"ข้ามีสิ่งนี้คลุม เจ้าเพียงแค่ต้องกังวลเกี่ยวกับการดูแลตัวเอง" ป่าคำราม พูดกับฮั่นหลางและกัดริมฝีปาก จากนั้นเขาก็หายตัวไปในใจกลางห้องสมุด

ในความมืดนักรบโครงกระดูกค่อย ๆ เข้ามาใกล้ห้องสมุด พวกเขาไม่รีบเร่งที่จะโจมตีฮั่นหลาง แต่ล้อมรอบเขาไว้ภายใต้คำสั่งของสิงโตหก

พวกเขาทั้งสามไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสิงโตหก ราชาสามตา และหมาป่าสรรค์คำรามที่ฟื้นคืนชีพ!

สิ่งที่น่ากลัว เพียงแค่พวกเขาคนใดคนหนึ่ง มันก็สร้างความยุ่งยากให้กับฮั่นหลางได้ แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ได้เป็นเพียงแค่พลังอำนาจที่มารวมกันเท่านั้น แต่พวกเขายังควบคุมจุดอ่อนของฮั่นหลาง เสี่ยวบ่าว ไว้อีกด้วย การต่อสู้ครั้งนี้จึงเป็นไปได้ยากมาก

“วิ่งสิ! ทำไมเจ้าไม่วิ่ง?” สิงโตหกถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยจากระยะไกล

ฮั่นหลางส่ายหน้าเล็กน้อยและพูดว่า "ข้าเหนื่อยแล้ว ข้าไม่อยากวิ่งอีกแล้ว"

ราชาสามตา มองไปรอบ ๆ และกล่าวด้วยความไม่พอใจ "ข้าไม่ชอบที่นี่ โลหะประหลาดที่บล็อกพลังเนตรแห่งการเกิดใหม่ของข้า ..รีบฆ่าเขาซะ เราจะได้สามารถกลับขึ้นไปที่พื้นผิว"

สิงโตหกขมวดคิ้วพูด "ข้าไม่รู้ว่าเขาสามารถหนีมาถึงที่นี่ได้อย่างไร เขามีพลังที่เราไม่รู้หรือไม่"

"มันไม่สำคัญหรอกให้หมาป่าสวรรค์คำรามฆ่าเขา" ราชาสามตาพูดออกมาด้วยความใจร้อน เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกอึดอัดเมื่ออยู่ที่นี่

สิงโตหกรู้สึกหดหู่ใจ พวกเขาได้ตกลงที่จะเป็นพันธมิตร แต่เขากลับรู้สึกเหมือนเป็นผู้ติดตามของราชาสามตา

แต่เขาก็เข้าใจด้วยว่า เขาจะไม่สามารถใช้งานเทคนิคฟื้นคืนชีพได้หากปราศจากราชาสามตา ในตอนนี้เขาก็พร้อมที่จะดำเนินการตามคำสั่ง เพื่อสั่งการให้หมาป่าสวรรค์คำรามฆ่าฮั่นหลางในเพียงลมหายใจเดียว

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของฮั่นหลาง

"เนตรแห่งความมืด เปิด!"

ชูวว

สิงโตหกและราชาสามตาหันหน้าไปมองพร้อม ๆ กัน พวกเขามองเห็นว่าตาของฮั่นหลางกลายเป็นสีดำสนิท

มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับสีดำที่ทำให้เกิดความลึกลับ ราวกับว่าดวงตาเหล่านั้นเป็นของปีศาจ

ในระหว่างการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพนี้มือข้างขวาของฮั่นหลางยกขึ้นมา