ZX 080 ปรากฏการประหลาดจากเม็ดยา

นับว่าการปรุงโอสถของเติ้งอี้ ซูเฟิงและเค่อเหลียนหยุนไม่เลวเลยทีเดียว โดยเฉพาะทักษะการควบคุมความร้อน นับได้ว่าสุดยอด โดยดูจากการที่พวกเขากลั่นกองกระสายยาขนาดเท่าศีรษะคนหลายหมื่นก้อน ไม่มีร่องรอยการไหม้แม้แต่น้อย คงเหลือเพียงก้อนสีดำก้อนหนึ่ง ซึ่งพวกเขาไม่สามารถควบแน่นให้มันเป็นวุ้นได้ตั้งแต่แรก

ตอนนี้เจ้าก้อนสีดำยังคงระอุอยู่ต่อหน้าต่อตาทุกคน ไม่มีใครสนใจแม้แต่เหลือบมองมัน นอกจากหยางเฉิน ทุกคนจมอยู่ในความสลด ความพยายามที่ทุ่มเทสุด ๆ ได้มลายไปหมดแล้ว บรรากาศอันเศร้าสลดนี้ปกคลุมไปทั่วบริเวณ ไม่มีแม้แต่จะอ้าปากกล่าว

  

หยางเฉินค่อยเดินไปที่เตาหลอมโอสถ ก้มศีรษะดูเจ้าก้อนสีดำโดยละเอียด การกระทำของเขาดึงดูดความสนใจของทุกคนและเพ่งมองไปที่เขาในทันที

  

“อะไร ..เจ้าอยากรู้เหตุผลที่การปรุงโอสถล้มเหลวรึ ?”

เค่อเหลียนหยุนไม่สามารถที่จะจัดการหยางเฉินได้ อารมณ์กำลังเดือดอยู่แล้ว จึงเริ่มถากถางเขา

  

“รึว่า..อาจารย์ใหญ่หยางมีสิ่งใดจะชี้แนะ”

  

ตอนนี้ทุกคนล้วนกำลังอารมณ์ไม่ดี คำกล่าวของเค่อเหลียนหยุนจึงพ้องกับทุกคน แม้ไม่ได้เอ่ยอันใด แต่สายตาของสี่ผู้เชี่ยวชาญระดับผลิดอก กับสายตาอีกหนึ่งคู่ของระดับออกผลที่จวนเจียนจะข้ามสู่อีกเขตแดน เพียงพอที่จะขู่ขวัญผู้บ่มเพาะใด ๆ ในแดนโลกมนุษย์กระเจิง

  

แต่ราวกับหยางเฉินมิได้สัมผัสรับแรงกดดันนี้ กระทั่งทำในสิ่งที่ไม่คาดคิดท่ามกลางสายตาทุกคน ทิ่มนิ้วลงไปในกากยาก้อนสีดำนั้น แล้วปล่อยสำนึกจิตวิญญาณการรับรู้ลงไปเพื่อตรวจดูอย่างใกล้ชิด

  

การกระทำนี้ทำให้ทุกคนสบตากันอย่างไม่เชื่อสายตา ไม่มีใครรู้ในสิ่งที่เขาต้องการ แต่ที่ทุกคนคิดเหมือนกัน คือไม่เชื่อว่าหยางเฉินจะสามารถทำอันใดกับกากยาสีดำนั้น เขาแค่เป็นเด็กน้อยระดับรวบรวมลมปราณ ที่ไม่มีค่ากระทั่งพูดจาเรื่องยาเม็ดคว้าสวรรค์ หรือแม้แต่กากยาของยาเม็ดคว้าสวรรค์

“อา..ยังปลอดภัยอยู่”

  

หลังการสำรวจชั่วครู่ หยางเฉินถึงกับหลุดคำนี้ออกมา สร้างความงุนงงให้กับทุกคน …มันยังปลอดภัย … อะไร มันหมายความถึงสิ่งใด ?

  

คราวนี้ทุกคนหันไปสนใจหยางเฉินอีกครั้ง แต่คราวนี้ปราศจากท่าทีขุ่นเคืองเช่นก่อน แต่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

  

“ไร้ยางอาย โอ้อวด!”

  

เค่อเหลียนหยุนตำหนิเสียงดังขึ้นมาทันที

  

“เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร หืม? สบโอกาสก้อคุยใหญ่คุยโต.. รึเจ้าเข้าใจว่าเจ้าเป็นปรมาจารย์หยางเรอะ ?”

ไม่เพียงเค่อเหลียนหยุน แต่ทั้งเติ้งอี้ ซูเฟิง ล้วนสีหน้าระทมตั้งแต่ได้ยินคำพูดหยางเฉิน เจ้าเด็กระดับรวบรวมลมปราณคิดจะพยายามทำในสิ่งที่ กระทั่งระดับผลิดอกทั้งสามคนยังคิดไม่ออก

หยางเฉินไม่ได้นำพาเค่อเหลียนหยุน นำขวดหยกออกมาเปิดปากขวดแล้วเทของในขวดลงบนก้อนกากยาสีดำ

  

“เจ้า …กำลังจะทำอะไร!”

เค่อเหลียนหยุนเริ่มโมโหแล้วคำรามด้วยความโกรธอีกครั้ง

  

“เจ้าสามารถรับผิดชอบต่อการกระทำนี้เหรอ ?”

“ทำลาย ?”

  

หยางเฉินหยุดมือมือ หันมาถามเค่อเหลียนหยุน

  

“ผู้อาวุโสเค่อ ดูท่าท่านยังคงมีวิธีที่จะจัดการได้ใช่มั๊ย ? งั้นเชิญท่านก่อนละกัน”

  

พูดพลางผายมือเชื้อเชิญ

  

…วิธีอะไรล่ะที่เค่อเหลียนหยุนรู้ ? ทุกอย่างที่รู้ก็ทำไปหมดแล้ว สุดละ! แต่มันยังไม่สามารถทำให้มันกลายเป็นก้อนวุ้นได้ นี่..หยางเฉินมันอัญเชิญให้เขาทำอีก แล้วเขาจะทำให้ขายหน้าตัวเองอีกครั้งรึ ?

  

“อา ..งั้นท่านคงยังไม่มีวิธีดี ๆ สินะ งั้นให้ข้าลองวิธีของข้าละกัน”

  

เวลานี้หยางเฉินหันไปกล่าวกับผู้อาวุโสหวูอย่างจริงจังว่า

  

“ท่านผู้อาวุโส ผู้เยาว์หุนหันพลันแล่นไปซักหน่อย เป็นไปได้ไหมที่ผู้อาวุโสจะให้ผู้เยาว์ลองทำอะไรบางอย่าง”

แล้วด้วยเหตุผลใดล่ะที่ผู้อาวุโสหวูต้องคัดค้าน? ณ เวลานี้ ในยามที่สิ้นความหวัง ไม่แน่หยางเฉินอาจจะเป็นตัวนำโชค และนึกถึงในขั้นตอนการกลั่นที่หยางเฉินเหมือนจะพยายามขัดขวางหลายครั้ง แต่ไม่มีผู้ใดให้ความสนใจ รึว่าปัญหาเหล่านี้แหละเป็นเหตุที่หยางเฉินคัดค้าน ?

ผู้อาวุโสหวูรู้สึกมีความหวังอีกเฮือก …รึว่าหยางเฉินมีวิธี ?

ก่อนหน้านี้เขาเองก็ได้เห็นแล้วถึงทักษะการควบคุมเปลวไฟที่ค่อนข้างจะยอดเยี่ยม แม้แต่เติ้งอี้ ที่ถือว่าเยี่ยมที่สุดในนักปรุงโอสถทั้งสาม ยังมิอาจทำได้ และหยางเฉินได้แสดงผลงานอย่างดีในตอนพนันกัน ดังนั้น เป็นได้มั๊ยที่เขาจะสร้างเรื่องอัศจรรย์ในการปรุงโอสถ !

 หยางเฉินเขย่าผงก้อนปราณในขวดหยกเบา ๆ แล้วเทมันลงไปที่ก้อนกากยาสีดำ แล้วความประหลาดก็บังเกิด ทันใดที่ผงปราณสัมผัสกับกากยา สีดำของมันก็เริ่มจางหายไป กลับคืนมาเป็นสีดั้งเดิมของหญ้าฟ้าคราม

สิ่งอัศจรรย์นี้ ทำให้ทุกคนรวมทั้งเค่อเหลียนหยุน ลืมเรื่องราวความขัดแย้งไปละ ไม่อาจละสายตาจากกิริยาของหยางเฉิน ความคาดหวังได้บังเกิดในหัวใจอีกครั้ง

  

ในเวลานั้นเตาหลอมแก่นจิตวิญญาณได้ปรากฏในมือหยางเฉิน ขณะที่ใช้มืออีกข้าง โกยเอากากยาฟ้าคราม และใส่ลงในเตาหลอมแก่นจิตวิญญาณนั้น

  

“เจ้า..ใช้เตาปรุงโอสถของข้า น่าจะดีกว่านะ”

  

เมื่อเห็นการกระทำของหยางเฉิน เติ้งอี้รีบเอ่ยในทันที เตาหลอมโอสถสีม่วงของนางมีระดับสูงกว่าเตาของหยางเฉินหลายเท่าตัว แต่หลังจากที่เห็นรังสีที่เตาหลอมแก่นจิตวิญญาณแผ่ออกมา นางอดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกไป

  

“มันเป็นโชคร้ายของผู้เยาว์ ที่ไม่มีความสามารถที่จะใช้เตาปรุงโอสถของผู้อาวุโสได้”

แน่ล่ะ..มันเรื่องอะไรที่จะเอาโอกาสครั้งนี้ไปใช้เตาปรุงโอสถของคนอื่น มันเป็นโอกาสที่เตาหลอมแก่นจิตวิญญาณที่จะได้สะสมปราณแห่งยาในการกลั่นยาเม็ดคว้าสวรรค์ อันเป็นยาเลิศพิภพจบแดน ซึ่งจะมีปราณแห่งยาได้สะสมมหาศาล ยิ่งไปกว่านั้นด้วยระดับการบ่มเพาะของเขาย่อมไม่อาจควบคุมยุทธภัณฑ์อาคมระดับผลิดอกได้

แป้งผงที่หยางเฉินใส่เข้าไปนั้นได้มาจากก้อนปราณของมังกรพิษวารี มันมีประสิทธภาพในการหล่อเลี้ยงองค์ประกอบจิตวิญญาณของมังกรพิษวารี และขับถ่ายผลข้างเคียงจากพิษของมัน พลังจิตวิญญาณของเม็ดยาในเตาหลอมล้ำเลิศเริ่มที่จะฟื้นตัวเมื่อได้รับการบำรุงหล่อเลี้ยง

  

หยางเฉินถึงกับสูดลมหายใจลึก ๆ เมื่อรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงนี้ ความอ่อนล้าของพลังจิตวิญญาณในตัวยา เป็นสาเหตุหลักของความล้มเหลวที่ผ่านมา เมื่อมันฟื้นตัวขึ้นมาได้ …มีความหวังแล้วล่ะ !

ประการนึง ที่ทำให้การทำให้เป็นก้อนวุ้นยุ่งยากนั้นอยู่ที่น้ำทิพย์สารพัดประโยชน์ ซึ่งเป็นตัวเชื่อมนั้น ต้องใช้ธาตุทั้งห้าและปราณหยิน-หยาง ให้สมดุลกัน แต่ผู้ฐานทั้งห้าธาตุ แต่ตัวบ่มเพาะที่โดดเด่นล้วนเป็นธาตุไฟ นี่เป็นข้อด้อยเมื่อเทียบกับหยางเฉินผู้บ่มเพาะทั้งห้าธาตุด้วยหยิน-หยาง และมีรากฐานพลังจิตของธาตุทั้งห้า ดังนั้นในการผสมกันนั้น ต้องเป็นห้าส่วนตามธาตุ

สิ่งที่หยางเฉินต้องทำไม่ให้คลาดเคลื่อนผิดพลาดแม้แต่น้อยในตอนนี้ คือแบ่งสัดส่วนให้แม่นยำและหล่อเลี้ยงพลังจิตวิญญาณให้ถึงแดนคว้าสวรรค์ แล้วอัดแน่นตามด้วยจัดเก็บเม็ดโอสถนั้น ซึ่งไม่น่าจะมีปัญหาอื่นใดอีก

  

มีเพียงพลังจิตวิญญาณของเม็ดยาที่แข็งแกร่งสุดสุด และยาจากน้ำทิพย์สารพัดประโยชน์ที่ผ่านการกลั่นที่ดีเท่านั้น ที่จะควรคู่กับคำว่าคว้าสวรรค์

ในการปรับสมดุลหยิน-หยาง ของธาตุทั้งห้านั้น  หยางเฉินต้องปล่อยพลังจิตวิญญาณใส่ในเตาหลอม เตาหลอมแก่นจิตวิญญาณนี้ เขาได้ใช้โดยเคล็ดวิชาหยินหยางห้าธาตุมาโดยตลอด เหตุนี้สิ่งที่สะสมอยู่ในตัวมันคือพลังจิตของธาตุทั้งห้า เพียงปรับแต่งแบ่งส่วนเล็กน้อยใช้เวลาไม่มากนัก ปัญหาตอนนี้คือการหล่อเลี้ยงกระตุ้นพลังจิตวิญญาณของตัวยา

  

ขวดหยกทั้งหมดบรรจุเต็มไปด้วยผงกระสายยาที่ใช้ในการกระตุ้นพลังจิตวิญญาณของเม็ดยา หยางเฉินแบ่งมันออกเป็นห้าส่วน แล้วโรยลงไปในเตาปรุงโอสถทีละส่วน ทุกคนที่มองดูการกระทำของเขาล้วนคิดเกี่ยวกับที่มาของผงนี้ แต่ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะเอ่ยปากถาม ด้วยเกรงจะไปขัดขวางทำให้หยางเฉินหยุดชะงัก เพราะระดับการบ่มเพาะที่ยังต่ำอยู่ มันจะก่อความเสียหาย ส่วนสิ่งที่อยากจะรู้เกี่ยวกับตัวยาผงนี้ไว้หลังจากเรื่องราวแล้วเสร็จก็ได้

  

เมื่อครบทั้งห้าส่วน จิตวิญญาญของโอสถไม่อ่อนล้าเช่นก่อน เหมือนรอดจากความตาย เริ่มแสดงสัญญาณของการคืนชีพ ผงโอสถที่โรยลงไปนี้ทำจากผงก้อนปราณของมังกรพิษวารี มันจึงมีแหล่งกำเนิดเดียวกันกับจิตวิญญาณของโอสถ เป็นวิธีที่ชาญฉลาดทางการแพทย์ที่ใช้กระตุ้นหล่อเลี้ยงมัน ในที่สุด ตอนนี้พลังจิตวิญญาณของเม็ดยาได้เริ่มดูดซับพลังจิตวิญญาณของหยางเฉินเพื่อฟื้นฟูพลังจิตมันเอง

  

แต่ที่มันต้องการยังอีกมากนักในการเพิ่มความแข็งแกร่ง หยางเฉินจึงต้องเรียกหาฟั่นฉานที่กำลังรออยู่ เพื่อการนี้

  

“ผู้อาวุโสฟั่น ปล่อยพลังจิตวิญญาณของท่านใส่เตาหลอมเลย”

  

ฟั่นฉานกระทำทันที เข้ามาใช้มือทั้งสองกดลงที่ฝาของเตาหลอมแก่นจิตวิญญาณที่อยู่ด้านหน้าหยางเฉิน และเริ่มปล่อยพลังจิตวิญญาณอย่างระมัดระวัง

  

หลังจากเริ่มต้นเขาระมัดระวังอย่างมากด้วยหวั่นเกรงว่า ถ้าปล่อยเต็มกำลังอาจจะทำลายเตาปรุงโอสถ แต่เขาก็พบอย่างรวดเร็วว่า ไอ้เตานี้นี่ เหมือนหลุมลึกที่ถมไม่เต็ม ไม่ว่าเขาจะปล่อยพลังจิตวิญญาณมากเท่าใด ก็หายไปไร้ร่องรอย จ้องมองอย่างต้องการคำตอบจากหยางเฉิน ก็ได้รับการพยักหน้าให้สบายใจ เท่านี้เขาจึงมุงปล่อยพลังจิตวิญญาณอย่างดุดัน

  

“ผู้อาวุโส ข้าขอร้องพวกท่านช่วยกลับมาเติมพลังจิตวิญญาณด้วย มันยังต้องการพลังจิตวิญญาณอีกจำนวนมาก”

  

ตอนนี้ฟั่นฉานเองก็ปล่อยพลังจิตวิญญาณใส่เตาหลอมอยู่แล้ว แต่หยางเฉินร้องขอไปยังนักปรุงโอสถระดับผลิดอกทั้งสาม ซึ่งพึ่งเสร็จจากการกลั่นเมื่อครู่ แม้จะการกลั่นจะล้มเหลวแต่พวกเขาก็หมดสิ้นเรี่ยวแรง แต่วาจาของหยางเฉินทำให้พวกเขาต้องเร่งฟื้นฟูกำลังให้เร็วที่สุด  เพื่อทำหน้าที่เสริมพลังจิตวิญญาณ

  

“ถ้าเจ้าแค่ต้องการแค่พลังจิตวิญญาณแค่นั้น ให้ผู้เฒ่าอย่างข้ารับผิดชอบเถอะ”

  

 เมื่อผู้อาวุโสหวูรับรู้เรื่องนี้ ก็ตอบรับในทันที ในแง่ของพลังจิตวิญญาณ คนที่แข่งแกร่งที่สุดคือนักบ่มเพาะระดับออกผลผู้นี้แน่นอน หยางเฉินไม่เคยเอ่ยเรื่องนี้มาก่อน แต่ทุกคนที่อยู่ในห้องก็ได้รับแรงกดดัน ทำให้แม้แต่ผู้อาวุโสหวูก็ไม่สามารถนิ่งเฉยได้

  

"ผู้อาวุโสหวูไม่ต้องรีบร้อน ท่านควรออมแรงไว้ในช่วงเวลาที่สำคัญ ในขั้นตอนสุดท้ายเราอาจจะไม่สามารถทำได้ถ้าท่านไม่มีเรี่ยวแรงที่เตรียมพร้อมเต็มที่"

  

หยางเฉินได้วางแผนเอาไว้นานแล้ว และทันทีที่ผู้อาวุโสได้ฟังก็ไม่เอ่ยอะไรเพิ่มเติมอีก

  

นักปรุงโอสถทั้งสามรวมทั้งเค่อเหลียนหยุน ได้เลิกการคัดค้าน พวกเขากระวนกระวายใคร่รู้สิ่งที่หยางเฉินกำลังทำ ..ยาเม็ดคว้าครองสวรรค์ ยังมีหวังอยู่ใช่หรือไม่ ? นอกจากจะไม่ต่อต้าน พวกเขาพากันกินยาเพื่อฟื้นฟูพลัง และรอคอยคำสั่งจากหยางเฉิน

ผู้เชี่ยวชาญระดับผลิดอกทั้งสี่ ต่างก็พากันปล่อยพลังใส่เตาหลอมแก่นจิตวิญญาณ ถึงเวลานี้ทุกคนเริ่มรู้สึกถึง แรงกดดันที่แข็งแกร่งปลดปล่อยออกจากเตาหลอมแก่นจิตวิญญาณ ราวกับว่าองค์ประกอบจิตวิญญาณของมังกรพิษวารี ได้ฟื้นคืนอย่างสมบูรณ์ เดือดดาลและหมุนวนอยู่ภายในเตาหลอม

  

และแท้จริงแล้ว มันควรต้องเป็นเช่นนี้ มันกำลังบ้าคลั่งอยู่ภายในเตา แต่มันก็เป็นเพียงพลังจิตวิญญาณไม่มีร่างกาย และใช้เชื่อมต่อประสานกับตัวยาเหลวของยาเม็ดคว้าสวรรค์ ภายใต้การดูแลอย่างระมัดระวังของหยางเฉิน และการหยิบยืมกระแสพลังจากทุกคน พลังจิตวิญญาณถูกปล่อยเข้าเตาหลอมล้ำเลิศไม่สิ้นสุดนั้น เขาเริ่มผสมเข้าไปในยาเหลวทีละนิดละนิด

  

เตาหลอมแก่นจิตวิญญาณเริ่มสั่นอย่างรุนแรง ทำให้ทุกคนวิตก เพราะระดับความรุนแรงเช่นนี้ เตาหลอมระดับต่ำที่ใช้ปรุงโอสถย่อมมิอาจทนทานได้และตอนนี้ก็ไม่มีทางไปหยุดได้ แต่โชคดีที่ไม่เกิดเหตุอันใด ในขณะที่การสั่นรุนแรงยิ่งขึ้น ยิ่งขึ้น ก็เกิดเสียงคำรามอย่างดังก้องในโสตประสาทของทุกคน

  

เสียงก้องนี้ทำให้ทุกคนมึนงง และมันดังกึกก้องขึ้น ดังจนในที่สุดก็ดังเข้ามาถึงหัวใจ  ทำให้ใจสั่นไหวอย่างไม่หยุดหย่อน ทุกคนที่อยู่รอบเตาหลอมแก่นจิตวิญญาณ รู้สึกได้เหมือนว่า มันเป็นเสียงเป็นเสียงคำรามของมังกรในตำนานอย่างไม่ต้องสงสัย

  

การปรับแต่งตัวยาทำให้เกิดเสียงคำรามของมังกร! แม้ผู้เชี่ยวชาญปรุงโอสถระดับผลิดอกก็ไม่สามารถทนการข่มขวัญนี้ได้ แต่บัดนี้มองไปที่หยางเฉินผู้เยาว์คนนั้นที่ระดับบ่มเพาะแทบจะไม่ถึงขั้นพื้นฐานในการควบแน่นเม็ดยา กลับไม่ได้รับผลกระทบจากเสียงคำรามแม้แต่น้อย เหล่าผู้เชี่ยวชาญระดับผลิดอกอดไม่ได้ที่จะรู้สึกด้อยกว่า

  

เสียงคำรามยิ่งทรงอานุภาพมากขึ้น และไม่คาดคิด เกิดรูปร่างบนท้องฟ้า เหนือศีรษะของทุกคน ก้อนเมฆสีดำเริ่มเคลื่อนตัว ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นมืดทะมึนในฉับพลัน พายุและสายฟ้าก็เริ่มขึ้น เสียงดังก้องคำรามทำให้โสตประสาททุกคนตื่นกลัว

  

“นี่เป็น กลุ่มเมฆของสามภัยสวรรค์ ใช่หรือไม่ ?”

  

นอกจากหยางเฉินแล้ว ทุกคนในนี้อย่างน้อยก็ระดับผลิดอก ดังนั้นในตอนข้ามจากระดับก่อลำต้นมาระดับผลิดอก ล้วนเคยผ่านภัยสวรรค์อันดับแรกของสามภัยสวรรค์ คือการลงทัณฑ์ด้วยสายฟ้ามาแล้ว แต่ที่เห็นแผ่กระจายต่อหน้าต่อตานี้ มันจะเปรียบกับสายฟ้าฟาดที่พวกเขาผ่านมาแล้วได้อย่างไร?

  

สามภัยสวรรค์…ใคร อะไรที่นำมันมา ?  ผู้เชี่ยวชาญระดับผลิดอกไม่จำเป็นต้องผ่านภัยพิบัตินี้อีก นับประสาอะไรกับผู้อาวุโสหวู ..หรือว่ามีใครในหมู่บ้านที่ทะลวงผ่านคอขวดระดับก่อลำต้นไประดับผลิดอกได้ ? แต่ไม่มีท่าทีจากผู้อาวุโสหวู  …หรือจะเป็นหยางเฉิน ? เป็นไปไม่ได้ หยางเฉินพึ่งจะถึงระดับก่อสร้างรากฐาน  เขาจะล่อภัยพิบัติสายฟ้าได้รวดเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร ….งั้น..ถ้าไม่ใช่คน! สายตาทุกคนกวาดไปรอบ ๆ แล้วมาหยุดที่เตาหลอมแก่นจิตวิญญาณในมือหยางเฉิน  เสียงมังกรคำรามที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ ..รึมันจะเป็นสามภัยสวรรค์ของโอสถ ? …โอสถ ..ก็ต้องผ่านสามภัยสวรรค์ ?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ทุกคนก็ประหลาดใจ แต่ในความประหลาดใจก็มีความหวังที่เหลืออยู่ ใช่  นี่สิถึงสมควรแก่ชื่อ 'คว้าสวรรค์' เมื่อถึงเวลาควบแน่นเม็ดยาเสร็จสมบูรณ์ แม้สวรรค์ก็ส่งเมฆสามภัยสวรรค์มา นี่สิจึงเป็นยาที่เรียกว่า 'ยาเม็ดคว้าสวรรค์' ยาที่พวกเขาเคยกลั่นสกัดมากว่าครึ่งชีวิตเป็นเพียงแค่ขยะเท่านั้น!

ผู้อาวุโสหวูตอนนี้เต็มไปด้วยอารมณ์ทั้งแตกตื่นและยินดีเมื่อพบเห็น กระบวนการกลั่นโอสถคว้าสวรรค์เหมือนข้ามผ่านทะเลที่มีมรสุม ตั้งแต่เริ่มต้นเลย ที่เขามีความเชื่อมั่น..มั่นใจแต่แล้วสิ่งที่หวังก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ  เขาไม่ได้คาดหวังถึงมันอีก ..แต่แล้วท้ายที่สุดมันก็ฟื้นประสิทธิภาพมากขึ้น ผู้อาวุโสหวูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในขณะนี้เขาควรจะแสดงความรู้สึกอย่างไร

  

เรื่องราวทั้งมวล เป็นหยางเฉินทำให้เขา มันเป็นอะไรที่ยอดมากที่ตอนนั้นเขาตัดสินใจนำหยางเฉินมาด้วย มันเป็นการมองอนาคตที่ยอดเยี่ยม ของเขาที่เชื้อเชิญคนหยางเฉินมา ทั้ง ๆ ที่อยู่แค่ระดับรวบรวมลมปราณในเวลานั้น แล้วเขาก็ทำแต่สิ่งที่เหลือเชื่อออกมา

  

“ผู้อาวุโสหวู ระวังด้วย”

  

เสียงร้องของหยางเฉินดึงความสนใจจากเขา

  

“เอาล่ะ ได้เวลาที่ผู้อาวุโส ต้องจัดการกับยาเม็ดคว้าสวรรค์ อย่างเต็มที่แล้ว หลังสามภัยสวรรค์ ถ้าท่านไม่ระวัง เจ้ายาเม็ดคว้าสวรรค์จะหนีแน่ ๆ ท่านต้องดักมันให้ได้! …เอาล่ะ จะล้มเหลวหรือสำเร็จขึ้นอยู่กับครั้งนี้!!!”