พลัง พลังไม่มีที่สิ้นสุด!
ฮั่นหลางค่อยๆเปลี่ยนไปสู่ความมืดมิด
พลังของเขากำลังเติบโตอย่างไม่ธรรมดา ในอดีตที่ผ่านมาฮั่นหลางพยายามที่จะเพิ่มพลังของเขาโดยโดสยาเกินกว่าปริมาณปกติ
เขาโด๊สยาเป็น 10 เท่าของปริมาณปกติ ซึ่งมันทำให้ฮั่นหลางยากที่จะถูกโค่นล้มได้
เขาคนเดียวสามารถต่อสู้กับกับศัตรูที่มีความแข็งแกร่งมากกว่า10 เท่าได้
อย่างไรก็ตามสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้มีรากฐานที่แตกต่างออกไป
ฮั่นหลางรู้สึกว่าพลังที่มาจากความมืดเป็นรูปธรรมมากขึ้น มันเหมือนกับพลังที่เป็นของเขาเท่านั้น!
ในทางกลับกันพลังงานที่ได้รับผ่านทางยาก็ยิ่งดูไม่น่าเชื่อถือ ด้วยที่ว่าพลังที่ได้จากพวกมันจะจางหายไปหลังจากหมดฤทธิ์ยา
ความมืดไม่เพียงแต่นำพลังอันยิ่งใหญ่มาสู่ฮั่นหลาง
แต่มันยังเป็นเนตรแห่งความมืด!
เมื่อฮั่นหลางหันไปมองร่างของลูคัสเขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนไม่ว่าจะเป็น
เส้นทางของการไหลของพลังงาน ศูนย์คลื่นสมองที่กำลังทำงานอย่างรวดเร็วและแม้แต่กระดูกของศัตรู!
ฆ่ามัน!
ฆ่ามัน!
ข้าต้องฆ่ามัน!
ฮั่นหลางตะโกนเสียงดังออกมาภายใน
เสียงดังขึ้นไปอีก
มันก็ไม่น่าเชื่อ
ความมืดครึ่งหนึ่งได้เปลี่ยนฮั่นหลางไปเป็นเหมือนเทพเจ้าแห่งสงครามที่ลงมาจากเบื้องบนและเริ่มที่จะไล่ล่าและโจมตีลูคัสราวกับคนบ้า
บูมมม ~
บูมมม~
เมื่อความแข็งแกร่งของฮั่นหลางเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
การจัดการกับดาบเสี้ยวจันทราก็ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
โดยเล็งตรงไปที่ชุดรบของลูคัสสร้างรอยเสียหายให้เห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น! ตัดลึกลงไป
เฉือนลึกลงไปอีก เป็นเช่นนี้ อย่างไม่ต้องสงสัย การป้องกันของลูคัสคงจะถูกทำลายลงในไม่ช้าก็เร็ว!
"ข้าต้องการชีวิตของเจ้า!"
แรงบันดาลใจจากพลังแห่งความมืด ฮั่นหลางตะโกนออกมาพร้อมกับตวัดดาบลงไปด้วยพลังทั้งหมดที่มี!
ฉับ ~
การโจมตีในครั้งนี้
ได้เผยให้เห็นเลือด!
การโจมตีของฮั่นหลางรุนแรงจนสามารถฉีกชุดรบของลูคัสและเขาเริ่มที่จะตัดผ่านเนื้อและสับกระดูก!
เจตจำนงแห่งการฆ่าของฮั่นหลางดูจะรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
เฉือนเข้าไป สร้างรอยแผลขนาดใหญ่ไว้บนร่างของลูคัส ก่อนหน้านี้ลูคัสมีร่างกายสูงใหญ่
ในตอนนี้ร่างของเขากลับดูเล็กลง เล็กลง จนร่างทั้งร่างกลายเป็นชิ้นเล็กๆ!
ความรุนแรง!
ด้วยระดับความรุนแรงที่ไม่สามารถอธิบายได้!
หัวของปีศาจที่ชั่วร้าย
หัวหน้าของกลุ่มไรเดอร์กรงเล็บปักษา ลูคัส ถูกตัดออกมาด้วยมือของฮั่นหลาง ตัดเป็นชิ้นๆในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่!
"ทุกคนต้องตาย!"
ฮั่นหลางหันไปรอบ จ้องมองด้วยตาขวาสีดำของเขาและตะโกนออกไป
การรวมกันของพลังสิ้นสุดและพลังแห่งความมืดทำให้เกิดการโจมตีที่รุนแรงซึ่งสามารถขจัดความหวังสุดท้ายออกจากหัวสมองของพวกนอกกฎหมายได้!
การโจมตีของฮั่นหลางมีสองขั้นตอน
ขั้นแรกเขาจะทำการริบพลังพิเศษของศัตรูทั้งหมด!
ขั้นที่สองใช้พลังที่มีประสิทธิภาพของความมืดโจมตีทำลายล้างศัตรู!
"ใครก็ตามที่กล้าต่อต้าน
ตาย!"
ฉับ ~
ฉับ ~
ในการเฉือนหนึ่งครั้งสามารถฆ่าได้หนึ่งชีวิต
ฮั่นหลางตรงเข้าไปในฝูงศัตรู โดยใช้การโจมตีที่โหดร้ายและไร้ความปราณีของเขา และเฉือนผ่านศัตรูทั้งหมดที่อยู่ด้านหน้าของเขา!
บูมม ~
ทันใดนั้นฮั่นหลางก็เปิดทางเดินเลือดขึ้น
ความเร็วของเขาเป็นที่น่าทึ่งและแม้กระทั่งสหายของเขาในทีมเขี้ยวหมาป่าก็ยังถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง
หากเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาบังเอิญไปไกลและพลาดพลั้ง?
แน่นอนเขาก็จะหันไปรอบๆ
และฆ่าศัตรูในระหว่างทางกลับ!
......
เรือรบลาดตระเวนแอตแลนติก
ห้องพยาบาล
สงครามสิ้นสุดลงแล้ว
หลงฉวนนอนอยู่บนเตียง เขามองไปที่ฮั่นหลางที่กำลังยุ่งอยู่ข้างๆเขา
ในขั้นต้นหลงฉวนไม่ได้ตั้งใจที่จะกลับไปยังโลก
เขารู้ว่าเขาไม่มีเวลามากและเขาสามารถที่จะช่วยเหลือโลกได้เป็นครั้งสุดท้าย นั่นเป็นความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา
อย่างไรก็ตามสิ่งต่างๆ
ไม่ได้เป็นไปอย่างที่เขาตั้งใจไว้ ในขณะที่หลงฉวน ได้ตัดสินใจที่จะเสียสละตัวเอง
เขาได้รับการช่วยเหลือจากฮั่นหลาง
ในขั้นต้น หลงฉวนต้องการที่จะระเบิดพื้นที่ศูนย์คลื่นสมองของเขาและตายไปพร้อมกับลูคัสและผู้นำคนอื่นๆของพันธมิตรนอกกฎหมาย
แม้กระนั้นก่อนที่หลงฉวนจะมีโอกาส ฮั่นหลางก็รีบวิ่งไล่ตามและฆ่าลูคัส
เขายังสับลูคัสเป็นชิ้นๆในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่และฆ่าศัตรูนับไม่ถ้วนแสดงศักยภาพของเขาในฐานะผู้ประหารชีวิต
หลงฉวนไม่ตาย เขาเพิ่งได้รับการรักษาเนื่องจากยาเกินขนาด
ฮั่นหลางกำลังอ่านหนังสือเภสัชวิทยา ที่ผู้เล่นยามค่ำคืนมอบให้เขา และให้หลงฉวนโด๊สยาเม็ดฟื้นฟูศูนย์คลื่นสมอง
6 เม็ด อย่างฉับพลันหลงฉวนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ฮั่นหลางดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติ
สีดำที่อยู่บนใบหน้าและแขนของเขาได้จางหายไปแล้ว ในตอนนี้เขากลับมาเป็นปกติ
พร้อมด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรและยิ้มแย้มแจ่มใสบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง
มันมีความแตกต่างค่อนข้างมาก!
ในตอนนั้นทุกคนได้เห็นว่าฮั่นหลางสามารถแปลงกายจากทหารไปเป็นปีศาจ และวิธีการที่เขาฆ่าศัตรูมันรุนแรงมากกว่าทีมเขี้ยวหมาป่าที่เหลืออยู่รวมกัน
รอยตัดลึกและร่องรอยของเลือดในชุดรบกิเลนดำเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด
"มากินยานี่หน่อย"
ฮั่นหลางละลายยาสองเม็ดและป้อนให้หลงฉวน
ฮั่นหลางสามารถใช้มาตรการฉุกเฉินที่เขาอ่านได้จากหนังสือเล่มนั้นเท่านั้น
อึก~ อึก~
หลงฉวนคิดนิดหน่อยและจากนั้นเขาก็ดื่มยาที่ขมทั้งหมด
ตามคำแนะนำของฮั่นหลางและยังคงใช้สายตาแปลกๆมองไปที่ฮั่นหลางราวกับกำลังมองมอนสเตอร์
"อย่ามองผมอย่างนั้น
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้ผมก็รู้สึกแย่มาก ดูเหมือนว่ามันได้กระตุ้นให้เกิดพลังที่ผมไม่รู้จักมาก่อน
นั่นคือทั้งหมดที่ผมรู้"
ฮั่นหลางพยายามอธิบายให้หลงฉวนฟัง
ว่าทำไมเขาถึงกลายเป็นเช่นนั้น หลงฉวนพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
ในเวลานี้รองหัวหน้าทั้งสามคนของหลงฉวน
ได้มาถึง ออสแมนเป็นรองกัปตันของเรือลาดตระเวนแอตแลนติก ขณะที่โซรอสและอู่เชียงเฟิงเป็นรองหัวหน้ากองทัพของกองพลเอสเปอร์ที่
1
ทั้งสามคนได้รับบาดเจ็บ
แต่พวกเขาไม่สนใจ ดูเหมือนพวกเขาจะรู้สึกตื่นเต้นมาก
ออสแมนกำหมัดชูขึ้นมาและกล่าวว่า
"หัวหน้า ผลสำรวจบันทึกเสร็จแล้ว เรือรบลาดตระเวนแอตแลนติกและกองทัพยุทธวิธีพิเศษทำลายเรือรบไป
24 ลำสามารถยึดเรือรบได้ทั้งหมด 4 ลำและเรือประจันบาญอีก
7 ลำ! หลังจากสงครามครั้งนี้ ตอนนี้เรามีเรือรบทั้งหมด 12 ลำ! ตอนนี้เราสามารถเรียกร้องให้มีกองเรือรบที่มีกำลังรบที่แข็งแกร่งได้!"
อู่เชียงเฟิงกล่าวออกไปในทันทีว่า
"สำหรับสงครามภาคพื้นดิน เราสูญเสียทหารไป 2389
แต่กองทหารของเราได้ทำลายล้างศัตรูมากกว่า 15,000 นาย!
มันเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่มาก!"
หลงฉวนรู้สึกว่าชัยชนะครั้งนี้น่าจะมีการเฉลิมฉลอง
ในขณะที่เขากำลังจะพูดคำบางคำออกไป ทันใดนั้นเขาสังเกตเห็นว่าฮั่นหลางขมวดคิ้วเล็กน้อย
หลงฉวนถามออกไปด้วยความอยากรู้ว่า
"ฮั่นหลาง ในตอนนี้พวกเราได้รับชัยชนะ พี่น้องของเราต่อสู้กันอย่างหนักและพวกเขาดูยังไม่ค่อยเหนื่อย
ฉันต้องการออกคำสั่งเพื่อให้กวาดล้างสนามรบและกลับไปยังโลกเพื่อพักผ่อนเจ้าคิดอย่างไร?"
"เราไม่สามารถกลับโลกในตอนนี้ได้!"
ฮั่นหลางกำลังกังวลและพูดออกมา
หลงฉวนและรองหัวหน้าทั้ง
3 คนต่างมองไปที่ฮั่นหลาง หลงฉวนถามออกไปด้วยความจริงใจ
"ทำไมไม่กลับโลก? เจ้ามีส่วนสำคัญในสงครามครั้งนี้และทุกคนต่างได้เห็นมัน
ไม่มีคนนอกในห้องนี้ ดังนั้นเจ้าจงวางใจและพูดออกมาอย่างกล้าหาญ"
ฮั่นหลางพยักหน้าและกล่าวว่า
"ถึงแม้ว่าสงครามจะจบลงแล้ว แต่เหล่าไรเดอร์และโจรสลัดทั้งหมดยังมีฐานของพวกมันอยู่
ถ้าเราปล่อยพวกมันไว้ พวกมันย่อมหาทางแก้แค้นโลกอย่างแน่นอน
ถ้าผมเป็นผู้บัญชาการ ผมจะนำพาพี่น้องที่ยังพร้อมที่จะต่อสู้ และมุ่งหน้าตรงไปยังฐานทัพศัตรู!
เราจะตัดรากถอนโคนออกไปให้หมดในครั้งเดียว! สำหรับเรื่องนี้เราต้องทิ้งกองกำลังเล็กๆไว้ให้พอที่จะทำความสะอาดสนามรบและส่งทหารที่บาดเจ็บทั้งหมดกลับไปที่บ้าน"
"พวกมันได้อาศัยอยู่นอกกฎหมายหลายปี
เหล่าไรเดอร์และโจรสลัดเหล่านี้ต้องซ่อนความมั่งคั่ง ในอดีตพวกมันได้ปล้นเรา ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่เราจะปล้นคืน!
สำหรับศัตรูที่ฐานทัพของพวกมัน เราจะมอบระเบิดที่ร้ายแรง! เราจำเป็นต้องฆ่าพวกมันทั้งหมด!
ปล้นทุกอย่าง! สุดท้ายเราจะเผาศพศัตรูไม่ให้เหลือซาก!"
ออสแมนลังเลเล็กน้อยและกระซิบออกมาว่า
"เจ้ารู้ไหมว่านี่เป็นนโยบายสามข้อ (TL: ฆ่าทุกอย่าง กินทุกอย่าง และทำลายทั้งหมด)...
อย่างไรก็ตามสหพันธ์โลก เรายังคงเป็นประเทศที่ถูกกฎหมายและกฎหมายของทางช้างเผือกก็ยังถูกใช้กับนักโทษที่นี่"
ฮั่นหลางตอบออกไปในทันทีว่า
"เรือรบลาดตระเวนแอตแลนติกและเรือรบทั้งหมดที่เราปล้นมาจากศัตรู พวกมันต้องได้รับการซ่อมแซม
เมื่อเรากลับไป อุปกรณ์ทั้งหมดของทหารต้องมีการเปลี่ยนแปลงและซ่อมแซมสหพันธ์โลกจำเป็นต้องขยายขนาดของเอสเปอร์และทั้งหมดนี้ต้องการเงิน"
"ตราบเท่าที่โลกยังคงปลอดภัยจากวิกฤตการณ์นี้
ผมไม่สนใจเกี่ยวกับกฎใดๆ! ด้วยกองทัพทหารระดับC ของเรา เปลี่ยนแผนการเล็กๆน้อยๆ
เดินหน้าต่อไป เราควรขับเคลื่อนไปยังถ้ำของศัตรูและเริ่มปล้นทันที! เวลาวิ่งผ่านไป
ถ้าศัตรูได้รับข้อความว่ากำลังหลักของพวกเขาถูกทำลายทั้งหมดแล้วมันจะสายเกินไป!"
"ฟันต่อฟัน
ต่อต่อตา พวกเขากล้าที่จะฆ่าพลเมืองของเรา เราก็จะทำลายทั้งตระกูลของพวกเขา!"
หลงฉวนและคนอื่นๆต่างกลัวคำพูดของฮั่นหลาง
ชัยชนะของสงครามครั้งนี้ดีพอที่จะทำให้พวกเขารู้สึกพอใจแต่ฮั่นหลางกลับรู้สึกว่ายังไม่พอและเขาก็รู้สึกพอใจหากพวกเขาพุ่งเข้าไปในถ้ำของข้าศึกโดยตรงและเหยียบลงบนฐานของพวกมัน
หลงฉวนคิดสักครู่หนึ่งและทำท่าทางให้ฮั่นหลางออกไปก่อน
ดังนั้นฮั่นหลางจึงหันหลังเดินออกไป เหลือเพียงหลงฉวนและรองหัวหน้าทั้งสามคนของเขาที่นั่น
"ฮั่นหลางมีอายุเพียง17..."
หลงฉวน ถอนหายใจลึก ๆ และพูดด้วยอารมณ์บางอย่างว่า
"ตอนนี้โลกมีคนหนุ่มอย่างฮั่นหลางเพื่อปกป้องแม้ว่าฉันจะตายฉันก็สามารถพักผ่อนได้อย่างสงบ"
ออสแมนพยักหน้า "ลักษณะของฮั่นหลางดูโหดร้าย
แต่มันก็สามารถรับรองได้เป็นอย่างดี ถ้าไม่ใช่เพราะเขา... ผมก็คาดว่าเราสามารถใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้
และบุกรังของศัตรู ดังนั้นพวกเราควรทำอย่างไร?"
สายตาของหลงฉวนกวาดตามองผ่านรองหัวหน้าทั้งสามคนของเขา
ดวงตาของเขาจู่ ๆ ก็เย็นและเขาพูดด้วยน้ำเสียงลึก ๆ ว่า "ทำตามที่ฮั่นหลางกล่าว
รวบรวมพี่น้องและเราจะย้ายไปกวาดล้างถ้ำของพวกเขาในทันที!
......
บนดาวเคราะห์น้อยที่ไม่รู้จักในทางช้างเผือก
ผู้เล่นยามค่ำคืน นั่งอยู่ในที่ทำงานของเขา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและค่อยๆขยับแว่นตาของเขา
ด้วยเหตุผลบางอย่างเปลือกตาขวาของผู้เล่นยามค่ำคืนกระตุกอยู่ตลอดทั้งวันในวันนี้และทำให้เขารู้สึกลำบากราวกับว่ามีบางอย่างอยู่ในใจของเขา
ผู้เล่นยามค่ำคืนยืนขึ้นและเริ่มเดินกลับไปกลับมา
ในห้องสำนักงานของเขา
"มันอาจมีเรื่องอะไรสักอย่างเกิดขึ้น?"
ผู้เล่นยามค่ำคืนเกาคางและพูดกับตัวเอง
บนชั้นหนังสือในห้องทำงานของเขา
เขาหยุดอยู่ข้างหน้าพวกมันและค่อยๆกดปุ่มที่ซ่อนอยู่หลังชั้นหนังสือ หลังจากที่เขาได้รับการตรวจสอบแล้ว
ชั้นวางหนังสือก็ย้ายไปข้างหน้าโดยอัตโนมัติและเปิดเผยตู้เซฟภายในผนังออกมา
ผู้เล่นยามค่ำคืน เปิดตู้และตรวจสอบรายการต่างๆทีละรายการ
บางรายกายเป็นหลักฐานของความรุ่งโรจย์ในอดีตของเขา บางส่วนเป็นบันทึกย่อที่เขียนด้วยมือของเขาและมีกล่องไม้ดอกกุหลาบขนาดเล็กอยู่ด้านล่างของตู้นิรภัย
เมื่อผู้เล่นยามค่ำคืน หยิบกล่องเล็กๆขึ้นมา
มือของเขาสั่นเล็กน้อยรูปแบบบนกล่องไม้ดูเก่าแก่ แต่ยังคงดูชัดเจนมันดูมีรัศมีเปล่งประกายออกมาอย่างไม่อาจอธิบายได้
และกล่องกำลังสั่นเป็นจังหวะ
ผู้เล่นยามค่ำคืน เริ่มหดเกร็งหัวใจของเขา
จนเผยให้เห็นเส้นเลือดที่ปรากฏชัดบนหน้าผากของเขา
เขารีบเปิดกล่องไม้สีครามที่ลึกลับออกมา
ด้านในถูกปกคลุมไปด้วยกำมะหยี่สีแดงและฝังอยู่ ภายในเป็นครึ่งหัวใจหรือวัตถุที่ไม่รู้จักซึ่งดูราวกับครึ่งหนึ่งของหัวใจมนุษย์
ในขณะนี้วัตถุรูปหัวใจสีดำและลึกลับนี้กำลังเต้น!
เป็นจังหวะ! ราวกับว่ามันถูกฟื้นคืนชีพขึ้นมา!
ตุ๊บ ~
ตุ๊บ ~
ขอบคุณครับ
ตอบลบหัวใจเต้ม ฮันหลางโหด สะใจมาก
ตอบลบปมท้ายเรื่องที่ทิ้งไว้ในตอนนี้ทำเอาขนลุกซู่เลยครับ มันต้องมีภัยพิบัติอะไรซักอย่างที่รนแรงมากๆ รออยู่แน่นอน
ตอบลบขอบคุณครับ
ตอบลบ