GDN 036 ข้ายังคงมีกระดูกที่แข็งแกร่ง!

อยากไรก็ตาม แพนกงจินเป็นนักสู้ที่มีประสบการณ์ จากการต่อสู้ครั้งล่าสุด เขาเข้าใจถึงพลังพิเศษและรูปแบบการต่อสู้ของฮั่นหลางอย่างชัดแจ้ง

สรุปได้ว่าพลังพิเศษของฮั่นหลางน่าจะเป็นพลังพิเศษที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทำให้เขาสามารถต้านทานต่อพลังอื่นๆ อีกหนึ่งความเป็นไปได้นั้นก็คือมันอาจเป็นพลังพิเศษที่สามารถควบคุมจิตใจ อาจเป็นไปได้ว่ามันมีอำนาจในการควบคุมจิตใจและสามารถจำกัดการใช้ความสามารถของศัตรู

แต่ไม่ว่าพลังพิเศษของ ฮั่นหลางจะเป็นอะไร เขาจำเป็นต้องเข้าสู่ระยะประชิดเพื่อฆ่าและนี่เป็นวิธีการต่อสู้เพียงอย่างเดียวของเขา

รอยยิ้มเหี้ยมปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขา แพนกงจินตะโกนขึ้น “ชายคนนี้ไม่ได้มีอะไรที่น่ากลัว ทุกคนตามข้ามาและรุมโจมตีมันในทันที! ไปจัดการมัน!”

หลังสิ้นประโยค ไรเดอร์ทั้ง 11 คนที่ยังมีชีวิตอยู่ตามแพนกงจินเข้าไปเพื่อโจมตีฮั่นหลาง

การต่อสู้หนึ่งต่อสิบเอ็ด อีกทั้งยังรวมถึงเอสเปอร์ระดับ 4 ดาว นี่เป็นการต่อสู้ที่ไร้ความหวัง 

แต่ฮั่นหลางไม่มีทางเลือกอื่นใด ถ้าเขาถอยกลับเขาก็จะไปหยุดอยู่ที่หน้าทางเข้าอาณาจักรสาปสูญ ซึ่งหลี่อู่และพี่น้องของเขากำลังต่อสู้โดยแขวนชีวิตอยู่บนเส้นด้ายอยู่ภายในนั้น! ถ้าฮั่นหลางไม่สามารถหยุดยั้งศัตรูไว้ที่ตรงนี้ ไม่ใช่เพียงแค่เขาที่ตาย แต่ทุกอย่างที่หลี่อู่และพี่น้องที่กำลังต่อสู้อยู่จะไร้ประโยชน์และโลกจะสูญเสียความหวังสุดท้ายนี้ไป!

มันไม่สำคัญว่าโลกจะเล็กหรืออ่อนแอเพียงใด แต่มันยังคงเป็นบ้านของฉัน!

ทันใดนั้นฮั่นหลางคิดถึงคำพูดเหล่านั้น มันเป็นคำพูดสุดท้ายของเพงซูหลิน เขาตะโกนออกมาก่อนที่เขาจะเสียสละตัวเอง เขารู้สึกถึงกระแสเลือดที่ไหลผ่านเส้นเลือดของเขา!

โลกไม่ได้เป็นบ้านที่เพงซูหลินรักแต่เพียงผู้เดียว มันยังเป็นของฮั่นหลางและพี่ชายน้องสาวทุกคนบนโลก!

ฮั่นหลางเกิดและเติบโตที่นี่ ที่ดาวสีฟ้าอันงดงามดวงนี้ มันได้สลักความทรงจำมากมายเอาไว้ เขาไม่สามารถที่ละทิ้งมันไปได้ ถึงแม้เขาจะต้องตายแต่เขาก็ไม่อยากเห็นบ้านที่เขาเติบโตขึ้นมาสูญสิ้นความหวังและเห็นเหล่าพี่น้องของเขาต้องกลายเป็นคนพเนจรหรือเป็นทาส

พวกมันพุ่งเข้าโจมตี! กลุ่มไรเดอร์อำมหิตทั้งหมดต่างพุ่งเข้าโจมตีใส่ฮั่นหลาง สายตาแต่ละคู่ต่างแสดงความมุ่งร้ายและชั่วช้าออกมา อาวุธสะท้อนแสงเย็นเยียบอย่างไร้ความปราณี

ทันใดนั้นฮั่นหลางยกแขนซ้ายขึ้น สีหน้าของเขาเริ่มแผ่ความรู้สึกของความมืดมิดออกมา!

หากมันไร้ซึ่งหนทางอื่นใด ถ้างั้นจงมาตายพร้อมกับข้าทั้งหมดเถอะ!

ฟู่ววว ~

กล่องยาสนามรบเปิดขึ้น! ยาทั้งหมดที่เก็บไว้ภายในกล่องถูกกลืนกินเข้าไปในปากของฮันหลางเพียงหนึ่งคำ!

ยาเพิ่มค่าสถานะ 67 โด๊ส!

ยาพลังงานนิวเคลียร์ 10 โด๊ส! 

ยาเม็ดเสริมสร้างประสาทสัมผัส 10 โด๊ส!

ยาคลื่นกระแทก 10 โด๊ส!

ยากระตุ้นศูนย์สมอง อีก 10 โด๊ส!  

ผู้คนที่เห็นฉากนี้ในสำนักงานใหญ่ต่างหลั่งน้ำตา!

ในกำมือที่เต็มไปด้วยยา หากทั้งหมดนี้ผสมผสานกันมันไกลเกินกว่าระดับความทนทานของมนุษย์ธรรมดาจะทนได้ และฮั่นหลางจะต้องตายอย่างแน่นอน!

ผู้คนในสำนักงานใหญ่คิดว่าสิ่งที่อยู่ในกำมือนั้นเป็นเพียงยาเม็ดธรรมดาที่ผลิตขึ้นบนโลก แต่หารู้ไม่ว่าในกำมือที่ฮั่นหลางกลืนกินไปนั้นเป็นยาผิดกฎหมายทั้งหมดจากดาร์คเน็ต! มันมีพิษอันตรายมากพอที่จะพรากชีวิตมนุษย์ธรรมดาได้มากกว่า 100 เท่า!

แต่แม้จะต้องจ่ายด้วยชีวิตของตน ฮั่นหลางก็ไม่ได้วางแผนที่จะหนีออกจากการต่อสู้แม้แต่ก้าวเดียว!

สีในดวงตาของฮั่นหลางพลันกลายเป็นสีแดงเข้มทั้งสองดวงตา!

ยาปริมาณมหาศาลได้ไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว พลังงานต้นกำเนิดที่ไหลเหมือนลำธารสายเล็กภายในร่างกายของฮั่นหลาง แต่วินาทีถัดมาลำธารสายเล็กนั้นกลับกลายเป็นดั่งกระแสน้ำไหลเชี่ยวที่พุ่งลงสู่มหาสมุทร พวกมันทะลุไปทั่วทุกเซลล์ภายในร่างกายของฮั่นหลาง!

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!

ฮั่นหลางคำรามออกมาอย่างคลั่งแค้นและเริ่มโจมตีไปยังกลุ่มไรเดอร์! ผมของเขาลุกตั้งชันและใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวราวกับปีศาจจากขุมนรก!

ยาผิดกฎหมายในปริมาณมากกว่าสิบหรือยี่สิบเม็ดแท้จริงมีผลทำให้สติวิปลาส!

เมื่อศัตรูเชือดเฉือนร่างของฮั่นหลางเขาไม่รู้สึกใดๆและโต้กลับไปอย่างรวดเร็ว!

เขาถูกล้อมรอบไปด้วยศัตรูมากมาย แต่ฮั่นหลางละทิ้งความรู้สึกหวาดกลัว และการฆ่าฟันยิ่งมากยิ่งกลายเป็นเรื่องสนุกและอิสระ!

“ผู้ที่ใช้ทักษะการต่อสู้ เมื่อได้ทำการฝึกฝนเคล็ดวิชาด้วยชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย! ต่อสู้เพื่อฆ่า! ทุกการโจมตีต้องเข้าจุดตาย! พร้อมที่จะแลกด้วยชีวิต! คนที่ยอมจำนนก็คือคนที่ตาย!”

ฮั่นหลางเข้าใจความหมายในคำพูดเหล่านี้อย่างแท้จริง!

ภายในพริบตายร่างกายของฮั่นหลาง ถูกฟันไป 7 หรือ 8 ครั้ง แต่กลุ่มของเหล่าไรเดอร์สูญเสีย นักสู้ไป 2 คน!

และสำหรับไรเดอร์พวกเขาต่างรู้สึกรังเกียจและสะอิดสะเอียนอย่างสมบูรณ์!

ในขณะที่พวกเขาเข้าไปใกล้ฮั่นหลาง มันเหมือนกับว่าพวกเขากำลังเผชิญกับปีศาจร้ายหรืออะไรบางอย่างและกลายเป็นคนที่ไร้พลัง!

ตัวเลือกเดียวของพวกเขาคือแลกหมัดกับฮั่นหลาง!

สำหรับเอสเปอร์ไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่ตนต้องใช้อาวุธฟาดฟันเช่นเดียวกับคนธรรมดาทั่วไป พวกเขาทุ่มเททั้งชีวิตเรียนรู้พลังพิเศษของตนเองและละทิ้งความแข็งแกร่งทางกายภาพไป

แต่น่าเสียดายที่พลังสูญสิ้นของฮั่นหลางเป็นสิ่งที่ไร้เหตุผล!

สามารถยกเลิกการใช้พลังพิเศษทั้งหมดได้!

ต้องการฆ่าฮั่นหลาง?

เจ้าแน่ใจ! เจ้าเพียงแค่ต้องแสดงให้เห็นว่าเจ้ามีความสามารถมากพอที่จะกระทำสิ่งใดเมื่อปราศจากพลังพิเศษของเจ้า!

ในโลกของฮั่นหลางมันไม่สำคัญว่าพลังพิเศษเหนือจินตนาการนั้นจะทรงพลังปานใด พวกมันต่างก็ไร้ประโยชน์! สิ่งเดียวที่สำคัญคือใครจะเป็นผู้ที่ไร้ความปราณีและร้ายกาจ ใครจะเป็นผู้ซึ่งมีกลยุทธ์ที่แยบยลและมีสติในการต่อสู้ที่มากกว่า!

เมื่อพูดถึงเรื่องสติ กล่าวได้ว่าทักษะทางประสาทสัมผัสในการต่อสู้ของฮั่นหลางนั้นยอดเยี่ยม เขาสังเกตเห็นชายผู้หนึ่งท่ามกลางกลุ่มศัตรูซึ่งแตกต่างจากคนอื่นเล็กน้อย มันถือกระเป๋าเป้ทหารขนาดใหญ่ เมื่อแพนกงจินสั่งให้ทุกคนโหมกระหน่ำโจมตี มันเป็นคนเดียวที่ไม่ได้เข้าร่วม แต่กลับถอยหลังไปสองก้าวแทน

มีบางอย่างที่น่าสงสัยแน่นอน!

ฮั่นหลางที่ดูเหมือนว่าเขากำลังต่อสู้อย่างไร้จุดหมายและโจมตีแลกดาบกับศัตรู แต่เขามีเป้าหมายที่ชัดเจน!

เป้าหมายของเขาคือไปยังจุดชายที่มีกระเป๋าเป้สะพายหลังอยู่!

หลังจากที่สังหารศัตรูไปสองคนและถูกฟันไปเจ็ดแผล เขาได้บังคับเปิดเส้นทางโลหิตเข้าสู่กลุ่มศัตรู เขารีบวิ่งไปยังเป้าหมายของตนและยกเทรมเมอร์ขึ้นสูงพร้อมกับฟาดมันลงมาด้วยพละกำลังที่โหดเหี้ยม!

ฉับบ~

ขณะที่ศัตรูกำลังพยายามจะหลบ ฮั่นหลางก็ตัดสายกระเป๋าเป้สะพายหลังและคว้ากระเป๋าเป้ทหารสีเขียวมาที่แขนของเขาและตัดทันทีเพื่อเปิดมันออกมา!

ในขณะนั้นเหล่าไรเดอร์กลายเป็นเสียสติ!

ด้านในกระเป๋าไม่มีอะไรนอกจากระเบิดอะตอมสั่นสะเทือนขนาดเล็ก! พวกมันวางแผนที่จะวางระเบิดนี้ไว้ในอาณาจักรสาปสูญและทำลายความหวังของโลกด้วยสิ่งนี้!

ระเบิดอะตอมสั่นสะเทือนทรงพลังมาก แต่ก็มีความเสถียรของมันนั้นมีน้อยมาก ถ้าฮั่นหลางฟันระเบิดจริงแล้วล่ะก็ เป็นไปได้ว่าทุกคนจะต้องตาย!

แม้ว่าฮั่นหลางจะต่อสู้ราวกับคนบ้าแต่เขาไม่ได้โง่

เขาเห็นความหวาดกลัวและความกระวนกระวายใจฉายชัดออกมาจากแววตาของศัตรู ดังนั้นเขาจึงเฉือนกระเป๋าเปิดมันออกมา มันเผยให้เห็นระเบิดทรงกลมสีเทา

เขาคว้าลูกระเบิดไว้ในอ้อมแขนและเดินถอยหลังไปสองสามก้าว

ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ศัตรูจะรู้สึกกังวล พวกเขาทั้งหมดมองไปที่แพนกงจินและถามขึ้นว่าพวกเขาควรจะทำอย่างไร

ผู้คนที่สำนักงานใหญ่เมื่อเห็นฉากนี้ มันทำให้พวกเขาต่างรู้สึกตกใจและไม่อยากเชื่อตาตัวเอง!

โดยตัวเขาเพียงคนเดียว ที่ต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มไรเดอร์สารเลว ฮั่นหลางไม่เพียงแค่ฆ่าไรเดอร์ไป 8 ศพแต่ยังสามารถควบคุมสถานการณ์ไว้ได้!

ดูเหมือนว่าไรเดอร์จะไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวใดๆ พวกเขากลัวว่าคนเสียสติอย่างฮั่นหลางจะจุดระเบิดขึ้น

ตอนนี้ ความคิดเดียวของฮั่นหลางคือต้อนให้ศัตรูออกห่างจากทางเข้าสู่อาณาจักรสาปสูญ และทำให้หลี่อู่มีเวลามากขึ้นในการพยายามทำภารกิจของเขา ดังนั้นเขาจึงนำเหล่าไรเดอร์ไปยังสถานที่ฝึกฝนของเขาซึ่งเป็นบ่อน้ำหนาวเย็นที่เขาคุ้นเคยมากที่สุด

เวลาผ่านไปเรื่อยๆทีละวินาที ในตอนนี้แพนกงจินรู้ว่าพวกเขาหมดเวลาแล้ว โลกมีเรือรบชั้นป้อมปราการอากาศยานเป็นเรือรบที่ทรงพลังมากและถ้าเรือรบนั้นมาถึงที่นี่ทุกอย่างที่พวกเขาพยายามทำมาตั้งแต่ต้นก็จบ

ตอนนี้ฮั่นหลางถอยไปยืนอยู่บนขอบบ่อน้ำ ยามากมายที่เขากินเข้าไปกำลังโคจรอยู่ภายในร่างของเขา ราวกับคมมีดหลายแสนเล่มเฉือนผ่านอวัยวะและกล้ามเนื้อมันรู้สึกแย่ยิ่งกว่าความตาย

แต่ฮั่นหลางยังคงอดทนตั้งมั่นอยู่เพราะเขารู้ว่านั่นเป็นเพียงทางเลือกเดียวของเขาถ้าเขาต้องการให้โลกรักษาความหวังไว้ได้!

“ไอ้เด็กสารเลว!’ แพนกงจินในที่สุดก็ตะโกนทำลายความเงียบออกมา “ข้าให้เจ้าสองทางเลือก อย่างแรกเจ้าเอาของในมือนั้นมาให้ข้าและข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่หรือจะให้พวกข้าทั้งหมดทุ่มกำลังโจมตีด้วยทุกอย่างและฆ่าเจ้า!”

สีหน้าของฮั่นหลางกลายเป็นซีดเผือด เขาก็เริ่มหัวเราะราวกับคนบ้าและตะโกนขึ้นว่า “ปล่อยให้ข้ามีชีวิตอยู่? นี่เป็นเรื่องตลกอันใดกัน? ข้าไม่เหลืออะไรแล้ว แต่ข้ายังคงมีกระดูกที่แข็งแกร่ง! แม้ข้าจะตายแต่เจ้าอย่าหวังจะได้มีชีวิตรอดกลับไปดูดนมแม่ของเจ้า!”

กร๊อดด ~

แพนกงจินรู้สึกหน้ามืดอย่างฉับพลันจากอารมณ์โกรธและอับอายอย่างมาก

เขานำสมุนที่ดีที่สุดของเขามาแต่ก็ยังไม่สามารถเคี้ยวกระดูกที่แข็งแกร่งของฮั่นหลางได้!

“ถอยทัพ!” หมดเวลา เนื่องจากป้อมปราการอากาศยานที่น่ากลัวกำลังจะมาถึงและไม่มีอะไรที่พวกเขาสามารถทำอะไรต่อฮั่นหลางได้ ดังนั้นคนที่รอบคอบเช่นแพนกงจินจึงเลือกที่จะถอยกลับ

การถอยกลับไปยังเรือรบกรงเล็บปักษาอาจเป็นไปไม่ได้ เขาทำงานไม่สำเร็จนั่นหมายความว่าลูคัสจะไม่ปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ ตัวเลือกเดียวของ แพนกงจินคือไปอาศัยกลุ่มไรเดอร์กลุ่มอื่น

เหล่าไรเดอร์ได้ยินคำสั่งของแพนกงจินให้ถอยทัพ พวกเขาต่างรู้สึกโล่งใจขึ้นอย่างฉับพลัน

ไม่มีใครอยากจะต่อสู้กับคนสติวิปลาสอย่างฮั่นหลาง การต่อสู้ครั้งนี้มันน่าสะอิดสะเอียนตั้งแต่เริ่มต้น

ในขณะเดียวกับที่พวกเขากำลังจะถอยกลับไปยังเรือรบ น้ำเสียงที่ดูมีอายุดังขึ้น มันรุนแรงพอที่จะทำให้พื้นดินสั่นไหว

“วันนี้พวกเจ้าอย่าหวังที่จะได้กลับออกไป!”

ด้วยการกลืนยาไปอย่างมากมาย ฮั่นหลางหันไปมองและเห็นหลี่อู่พร้อมกับเหล่าพี่น้องพวกเขาออกมาแล้ว! กองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกกองกำลังที่ปฎิบัติภารกิจที่ยากที่สุดในโลก! ในที่สุดพวกเขาก็ออกมาจากอาณาจักรสาปสูญด้วยชัยชนะ

ตอนนั้นเองที่ฮั่นหลางถึงจุดสิ้นสุดของขีดจำกัดตนเองแล้ว เขาสามารถที่จะยืนมาได้นานขนาดนี้ ในขณะที่ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูจำนวนมากโดยไม่ได้หลบหนีออกจากการต่อสู้ เขารับมือเพียงลำพังในการต่อสู้ที่ไร้สิ้นสุดและกินยาเกินกว่าปริมาณปกติไปมาก

ขณะนี้ยาผิดกฎหมายเหล่านี้เริ่มกัดกินร่างกายของฮั่นหลาง ในที่สุดเขาก็สูญเสียความรู้สึกและร่วงหล่นลงไป

เขาตกลงไปในบ่อน้ำที่หนาวเย็น มือข้างหนึ่งกุมระเบิดไว้ อีกหนึ่งมือถือกริชสีดำที่ยังคงมีหยดเลือด

ที่สำนักงานใหญ่ทุกคนเริ่มหลั่งน้ำตา

คำพูดสุดท้ายของฮั่นหลางยังคงสะท้อนอยู่ในหูของทุกคนไม่จางหาย…

“ข้าไม่มีอะไรอื่น แต่ข้ายังคงมีกระดูกที่แข็งแกร่ง!”

GDN 037 หมากรุกกาแล็กซี่แห่งความยุ่งเหยิง