ZX 056 มันใช่สถานที่ที่เจ้าจะมาเที่ยวเล่น?

พลังจิตวิญญาณของเขาจดจ่ออยู่กับการค้นหาหยางเฉิน เขาจึงไม่สัมผัสว่า …มันมีอะไรบางอย่างเหมือนริบบิ้นยาวๆ ลอยตัวอยู่ในน้ำอย่างเงียบเชียบ เมื่อเขาพบว่ามีอะไรแปลกๆ ล้อมรอบในน้ำ!…มันก็สายเกินไป!

ริบบิ้นยาวพุ่งตรงมาที่เขาม้วนรอบร่างของเขาอย่างเหนียวแน่น  พลันกระบี่บินปรากฏขึ้นด้านหน้า ก่อนที่จะทันได้ใช้มัน ทันใดเขารู้สึกว่าโดนแทงเข้าที่คอและทั้งร่างก็โดนรัดอย่างแน่นหนา

ความเจ็บปวดที่น่ากลัวนี้ ทำให้เขาไม่รู้ว่าเขาสูญเสียการควบคุมกระบี่บินไปแล้ว

เวลานั้นรังสีกระบี่พุ่งออกจากร่างเขา แล้วมันก็หยุดในน้ำ ..แล้วไม่ช้ากระบี่บินเริ่มสั่นไหวและจมลงไปอย่างช้าๆ

เขาพยายามที่จะใช้ความแข็งแกร่งยืนหยัดต่อสู้กับแรงบีบรัดอันมหาศาล แต่ทุกอย่าง..พังทลาย เขาไม่สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกาย นอกจากรับรู้ความเจ็บปวดแล้ว เขาไม่ได้รับรู้ถึงร่างกายเลย

ในตอนนี้เขาเห็นชัดแล้วริบบินยาวๆ ที่รัดพันรอบตัวเขา มันคืองูหลามที่มีลายเส้นสีดำบนผิวคล้ำสีเขียวจึงทำให้มันสามารถกลมกลืนเวลาอยู่ในน้ำ แม้ขนาดของมันจะไม่ได้ใหญ่มาก แต่มันก็ยังเป็นสัตว์อสูร มันสามารถซ่อนกลิ่นอายของมันได้อย่างสมบูรณ์ การจะรู้การคงอยู่ของมันก็ต่อเมื่อโดนโจมตีเท่านั้น บุคคลที่ติดตามหยางเฉินมาคนนี้ไม่สามารถที่จะค้นพบพวกมัน

เจ้างูหลามพิษนี้ไม่เพียงแต่รัดรอบตัวเขา แต่เป็นไปได้มากว่ามันได้กัดเขาไปแล้ว

ผู้สะกดลอยหยางเฉินในนาทีนี้เขารู้สึกสิ้นหวัง เขายังคงไม่เข้าใจ ว่าทำไมหยางเฉินจึงกระโดดลงมาในพื้นที่นี้ ในเมื่อมันไม่ใช่ทางเข้าหลุมดักเซียน หยางเฉินอยากตายหรือไร จึงกระโดดลงมา

ในขณะนั้น..กระบี่บินที่จมลงไป เริ่มจมช้าลง ผู้สะกดลอยหยางเฉินมองไปกระบี่บินที่คุ้นเคยความหวังเริ่มส่องประกายภายในดวงตาของเขา แต่ทุกอย่างพังทลายในพริบตาเมื่อพบว่ากระบี่บินของเขา อยู่ในมือของหยางเฉิน

หยางเฉินที่ยืนห่างจากเขาถูกห่อหุ้มด้วยแสงระยิบระยับ ปละถือกระบี่บินอยู่ในมือ เขาร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มด้วยแสงสว่างจางๆ แม้กระทั่งเสื้อผ้าของเขาก็ยังไม่เปียก ในทางตรงกันข้ามเขากำลังถืออะไรบางอย่างและรีบวิ่งไปหาผู้สะกดลอย ผู้สะกดลอยนั้นสามารถเห็นได้ชัดว่าสิ่งที่อยู่ในมือหยางเฉินเป็นยาที่ใช้กันอย่างแพร่หลายคือสมุนไพรหญ้าห้าสีที่ใช้ในขจัดพิษระดับสูง นอกจากนี้ยังเป็นหญ้าห้าสีที่มีอายุหลายปี

ผู้สะกดลอยเริ่มมีความหวังอีกครั้ง เขามองไปที่หญ้าห้าสีที่อยู่ในมือของหยางเฉิน ใบหน้าบิดเบี้ยวที่แสดงอาการเจ็บปวด บ่งบอกถึงการร้องขอชีวิตแต่ไม่ได้เอ่ยคำใด จนกระทั่งเดี๋ยวนี้เขายังไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้างูยักษ์จึงไม่โจมตีหยางเฉิน แต่ดันมาโจมตีเขาผู้ซึ่งมีระดับการบ่มเพาะสูงกว่ากลับมาเป็นเหยื่อ

“เสียใจ ..ข้าไม่มีความคิดจะช่วย พวกเจตนาร้ายต่อข้า”

หยางเฉินพูดออกไปขณะที่มองใบหน้าของผู้สะกดลอยและส่ายศีรษะเล็กน้อย เสียงของหยางเฉินดังก้องภายในหูของผู้สะกดลอย

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ความหวังของเขาถูกทำลายอีกครั้ง และเขาก็ได้ละทิ้งความหวังทั้งหมดในการมีชีวิต ในขณะนี้เขาหยุดการต่อต้านที่ไร้ประโยชน์ ทันใดนั้นผู้สะกดลอยก็ได้ยินเสียงกระดูกที่หัก และครู่ต่อมาภาพด้านหน้าของเขาก็มืดลง ยกเว้นฟันที่ดุร้ายสองอันที่เปร่งประกายฝังอยู่ภายในร่างกายของเขา และเขาก็หมดสติในทันที

จากนั้นงูหลามก็กลืนกินผู้สะกดลอยอย่างสมบูรณ์ หยางเฉินยังคงเฝ้ามองเรื่องนี้อย่างสงบ ราวกับว่าเขาไม่ได้กังวลว่าเจ้างูหลามอาจจะโจมตีมาที่เขา หลังจากที่หยางเฉินลงมาในบ่อพวกมันคอยเฝ้ามองหยางเฉิน แต่ไม่กล้าที่จะจู่โจม ราวกับว่ามันได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัว มันไม่กล้าเข้าใกล้เขา

ในเวลานี้มันดูเหมือนว่าจะรู้สึกรำคาญอะไรบางอย่าง หลังจากนั้นมันก็มองไปรอบๆแล้ว ในไม่ช้ามันก็หมุนเป็นวงกลมในอีกทิศทางหนึ่ง ก่อนที่จะเปิดปากออกกว้างแล้วถ่มบางอย่างออกมาสิ่งนั้นคือ กระเป๋ามิติและเข็มขัดหยกของผู้สะกดลอยที่มันเพิ่งกลืนลงไป หลังจากที่มันถ่มสิ่งนั้นออกมาก็เกิดเสียงดังจากร่างงูหลาม 'กรุบ กรุบ' ราวกับว่ามีอะไรชิ้นใหญ่ๆแตกเป็นชิ้นๆขึ้นภายในร่างของมัน และมันก็กลับกลายเป็นรูปร่างปกติของมันอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าในที่สุด มันก็ผ่อนคลายลง มันเหลือบมองไปที่หยางเฉินอีกครั้ง แต่ในไม่ช้ามันก็มองไปที่รอบๆก่อนที่จะหายไปสู่ด้านล่างของบ่อ

“เจ้าปรารถนาที่จะย่อยอาวุธเวท  …มันดูจะเกินความสามารถของเจ้าไป”

หยางเฉินพึมพำกับตัวเองแล้วคว้าเข็มขัดหยกและกระเป๋าจัดเก็บ ก็ลอยตัวขึ้นผิวน้ำอย่างรวดเร็ว เพียงเวลาไม่นานเราก็ทะลุผ่านผิวน้ำและขึ้นไปที่ฝั่งใกล้ๆ

นี่ย่อมไม่ใช่ทางเข้าหลุมดักเซียน แต่ในความทรงจำของเขา ที่นี่เป็นรังดึกดำบรรพ์ของอสูรงูหลาม ซึ่งมันจะสร้างปัญหาในอีกสองพันปีในอนาคตในชีวิตก่อนหน้าของเขา แต่นั้นก็ยังเป็นเรื่องในอีกสองพันปีต่อจากนี้ ในขณะนี้มันยังไม่แข็งแกร่งพอ ภายในสวนสมุนไพรของหยางเฉิน ยังมีสมุนไพรอีกจำนวนมากที่มีอายุหลายปีสามารถต้านทานพิษของงูอสูรได้ นั่นคือเหตุผลที่อสูรงูหลามไม่กล้าจู่โจมหยางเฉิน

แม้ตอนนี้มันยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะสร้างปัญหาใหญ่ได้ แต่สำหรับการจัดการกับระดับก่อสร้างรากฐาน มันก็มีพลังมากพอที่จะจัดการนอกจากนั้นความสนใจของผู้สะกดลอยอยู่ที่หยางเฉิน ดังนั้นอสูรงูหลามจึงสามารถลอบโจมตีเขาและปล่อยพิษระดับสูงของมันออกมา ทำให้เหยื่อของมันสูญเสียความสามารถที่จะต่อต้าน ช่างเป็นบุคคลที่โชคร้าย เนื่องมาจากความอยากรู้อยากเห็นที่เกินควรและความหยิ่งผยองที่ตัวเองเหนือชั้นกว่าหยางเฉิน จะฆ่าเมื่อใดก็ได้ เลยเป็นที่มาของการนำตัวเองไปสู่ปากทางแห่งความตาย

เนื่องจากจิตสำนึกทางจิตวิญญาณของเจ้านายของมันจางหายไป กระบี่บินก็กลายเป็นวัตถุที่ไม่มีเจ้าของ  เป็นเรื่องง่ายที่หยางเฉินจะประทับจิตวิญญาณลงไปแล้วเก็บเข้ากล่องกระบี่ ด้วยระดับของมันไม่มีอะไรน่าสนใจ เพียงแต่เป็นของสะสมเท่านั้น

หญ้าห้าสีนับได้ว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์สำหรับการล้างพิษ มันเกิดจากการสะสมของสัตว์อสูรพิษนับพันปี ยิ่งพิษร้ายแรงเท่าใด ประสิทธิภาพในการขจัดพิษของมันยิ่งสูงตามไปด้วย ทันทีที่ปีศาจงูหลามได้กัดผู้สะกดลอยระดับก่อสร้างรากฐาน เขาได้สูญเสียการควบคุมกระบี่ของเขา จากสิ่งนี้เห็นได้ชัดว่าพิษของปีศาจงูหลามร้ายแรงมาก เป็นธรรมดาที่หญ้าห้าสีที่หยางเฉินมีเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของที่สุดในการจัดการกับมัน

เข็มขัดหยกที่ถูกเจ้าหลามกลืนเข้าไป สุดท้ายก็คายออกมาในที่สุด

…นั่นคือมันเป็นอุปกรณ์เวทป้องกันชั้นดีที่หยางเฉินสนใจมาก

มันก็เหมือนกระบี่บิน เป็นอุปกรณ์เวทแต่ใช้สำหรับป้องกัน เขาส่งพลังจิตวิญญาณตรวจสอบมัน และพบเพียงสิ่งที่น่าประหลาดอย่างยิ่ง มันเป็นอุปกรณ์เวทป้องกันด้วยคาถาที่จารึกบนหินหยกไฟ เพราะมันใช้หยกไฟคุณภาพสูงสุดเป็นวัตถุดิบบวกกับอาคมบนหินซึ่งเป็นนธาตุดิน ทันทีที่สัมผัสถึงพลังจิตวิญญาณของเขามันปกปิดตัวมันด้วยอาคมทันที

ในเวลานี้หยางเฉินกำลังขาดอุปกรณ์เวทสำหรับป้องกันแบบนี้ แม้ว่ามันจะไม่ได้มีประสิทธิภาพมาก แต่การโจมตีของระดับผู้เชี่ยวชาญก่อสร้างรากฐานหนึ่งครั้งก็ทำอะไรมันไม่ได้ การได้ครอบครองเข็มขัดหยกนี้ช่วยยกระดับความปลอดภัยขึ้นอีกระดับหนึ่ง

เมื่อเอากระเป๋าจัดเก็บนั้นใส่เข้าไปในแหวนจัดเก็บของเขาแล้ว หยางเฉินเริ่มใช้เคล็ดวิชาลับจักรวาลสมบัติตรวจดูมัน วัสดุที่ใช้ทำมันดีมากทีเดียว โชคร้ายที่ระดับการบ่มเพาะเขาไม่เพียงพอ ไม่งั้นถ้าเขาใช้เคล็ดลับกลั่นสมบัติดวงดาวสวรรค์ ปรับแต่งมันจะกลายเป็นอุปกรณ์เวทระดับสูงทันที       

หลังจากได้เข็มขัดหยก ความสามารถในการต่อสู้ของเขาเพิ่มมากขึ้น ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย และหาพื้นที่ที่เหมาะๆใกล้ๆรังของเจ้าหลามร้ายเพื่อสำรวจกระเป๋าจัดเก็บ

กระเป๋าจัดเก็บได้ถูกผลิตโดย นิกายสวรรค์ยิ่งใหญ่ เห็นได้อย่างชัดเจนจากตราประทับที่อยู่บนกระเป๋าจัดเก็บ ก่อนนี้เขายังไม่รู้ นักสะกดลอยมาจากไหนหรือนิกายใด

หลังจากได้เห็นตราประทับนี้หยางเฉินจึงเข้าใจได้อย่างชัดเจน

ในชีวิตนี้มันยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะไปที่นิกายสวรรค์ยิ่งใหญ่ แต่ทำไมนิกายสวรรค์ยิ่งใหญ่จึงเข้ามาท้าทายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

เรื่องต่างๆเหล่านี้ทำให้หยางเฉินโกรธ

เรื่องมันมาจากร่างที่เขาได้รับมาเพื่อปรับแต่งยาจากเทพธิดาซือที่ลานประหารเซียน?

ถ้านั่นเป็นเหตุสำหรับให้ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อสร้างรากฐาน มากำจัดเขาโดยไม่ลงทุน ถ้างั้นเหล่าพวกนิกายสวรรค์ยิ่งใหญ่ออกจะเกินไปแล้ว

หรือว่าเรื่องที่บันไดสวรรค์ที่เป็นเหตุให้ผู้เชี่ยวชาญระดับก่อลำต้นมีพลังถดถอยระดับการบ่มเพาะ…?

หยางเฉินคิดอย่างลึกซึ้ง ..รู้สึกนี่อาจเป็นเหตุเดียวที่น่าจะเป็นไปได้

ถึงแม้นิกายสวรรค์ยิ่งใหญ่จะแข็งแกร่งจนกล่าวได้ว่าที่สุดของโลกของการบ่มเพาะ แต่ก็ไม่สามารถยอมรับต่อการสูญเสียของระดับก่อลำต้นในงานบันไดสวรรค์ได้

มีหลายคนรู้ถึงการมาหลุมดักเซียนของหยางเฉิน แน่นอน นิกายสวรรค์ยิ่งใหญ่เช่นกัน บางทีอาจไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ แต่หลังจากประมุขพระราชวัง หัวหน้าหอโอสถ หัวหน้าหอฑูตต่างแดน ล้วนเร่งรีบไปลานที่พักหยางเฉิน นั่นเป็นที่ชัดเจนว่ามีการพัฒนาบางอย่างที่สำคัญกำลังเกิดขึ้น

นอกจากนี้ยังมีชูเฮิง เป็นไปได้ว่าเขานำเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่ตำหนักเก้าปฐพีมาเปิดเผย

แม้เขาไม่รู้รายละเอียด แต่ก็สามารถคาดการเรื่องราวที่มีการปรากฏตัวของจูเฉินเตาหัวหน้าหอโอสถ ดังนั้นต้องมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการปรุงยา

สำหรับคนของนิกายสวรรค์ยิ่งใหญ่เขาสามารถกำจัดได้โดยไม่รู้สึกอะไร แต่นี่…เขาไม่ได้ฆ่า ตอนนั้นเขามัวแต่หาหญ้าห้าสี แล้วเจ้านี่แอบติดตามมา ..จะมาตำหนิหยางเฉินว่าเขาไม่เตือน ?

ภายในกระเป๋าจัดเก็บปราศจากอาวุธใดๆ มีเพียงหินจิตวิญญาณไม่กี่ร้อยก้อน เขาช่างยากจนเสียและน่าสงสาร เป็นถึงระดับผู้เชี่ยวชาญก่อสร้างรากฐาน นอกจากเข็มขัดหยกและกระบี่บินแล้ว เขาไม่พบอุปกรณ์ และอุปกรณ์ยันต์ใดๆ

แต่ที่ทำให้หยางเฉินรู้สึกยินดีบ้างคือมีสมุนไพรจำนวนมาก ที่เติบโตเต็มที่อายุหนึ่งร้อยปี แม้จะไม่ใช่สมุนไพรระดับสูง แต่ก็ยังมีประโยชน์เพียงพอต่อการใช้ปรับแต่งเตาหลอมดีกว่าไม่มีเลย

และยังมีก้อนแร่จำนวนหนึ่งคุณภาพอยู่ระหว่างขั้นกลางไปหาสูง แม้จะมีประโยชน์ไม่มากนักสำหรับเตาหลอมจิตวิญญาณล้ำเลิศ แต่ก็ดีกว่าไม่มีเลย

ของสิ่งเดียวในนั้นที่ทำให้เขาดูจะมีความสุข …คือแผ่นหยก เขาค่อยๆหยิบมาพิจารณาทีละชิ้นโดยใช้จิตสำนึกวิญญาณของเขา มันเป็นสูตรยา หนึ่งในนั้นคือยาเม็ดหยินหยางธรรมชาติ ที่ใช้โสมพันปีเป็นตัวยาหลัก มันเป็นประโยชน์มากสำหรับผู้มีการบ่มเพาะระดับก่อสร้างรากฐาน แต่ที่โชคร้ายก็คือ สูตรยาเหล่านี้เขารู้อยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้น มันเป็นสูตรปรุงยาสำหรับระดับก่อสร้างรากฐาน มันจึงไม่มีประโยชน์สำหรับเขา

เคล็ดวิชาลับจักรพรรดิปฐพีล้ำเลิศเป็นการฝึกบ่มเพาะปราณธาตุดินของนิกายสวรรค์ยิ่งใหญ่ มันเป็นวิธีใช้ฝึกธาตุดินที่ดีที่สุดของระดับก่อสร้างรากฐานหรือต่ำกว่านั้น คำว่า “จักรพรรดิ” เป็นตัวแทนของคำว่า “สุดยอด” เมื่อเทียบกับการบ่มเพาะธาตุดินที่ห้า ที่เขาฝึกอยู่ มันมีระดับสูงกว่าอย่างเทียบไม่ได้ หยางเฉินแทบคลั่งด้วยความสุขหลังจากพบเห็น

เดิมทีนั้น ทักษะประสานหยินหยางห้าธาตุ เป็นวิธีการบ่มเพาะที่นำธาตุที่แตกต่างกัน มารวมเข้าด้วยกัน เมื่อเขาได้รับเคล็ดวิชาลับจักรพรรดิปฐพีล้ำเลิศแล้ว เขาจึงต้องต้องการที่จะฝึกทักษะนี้แทนอันเดิม แต่ตอนนี้ต้องยับยั้งตัวเองไว้แล้วหันมาจัดการแผ่นหยกที่เหลือ

ยังมีแปลนอักขระของธาตุดินสองม้วน ทั้งสองเป็นของผู้มีธาตุดินและเน้นการป้องกัน

หนึ่งในนั้นเป็นการจารึกอักขระลงหินที่พบบนเข็มขัดหยก อีกหนึ่งนั้นธรรมดามาก เขาจึงเลิกสนใจ

สุดท้าย เป็นแผ่นหยกที่บันทึกจากความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรและแร่ของนิกายสวรรค์ยิ่งใหญ่ เมื่อเทียบกันแล้วแผ่นหยกของนิกายสวรรค์ยิ่งใหญ่ที่เป็นนิกายระดับหนึ่ง มีความลึกซึ้งมากกว่าของนิกายพระราชวังหยางบริสุทธิ์ที่เป็นนิยายระดับสอง ช่างน่าเสียดาย ที่มันไม่มีประโยชน์อะไรกับหยางเฉิน

หลังจากตรวจเช็คทุกอย่างเสร็จสิ้น หยางเฉินหยิบเอาเคล็ดวิชาลับจักรพรรดิปฐพีล้ำเลิศ มาทำความเข้าใจเนื้อหาภายใน

ในชีวิตก่อนหน้าของเขาไม่ได้ฝึกการบ่มเพาะปราณธาตุดิน ดังนั้นจึงต้องระมัดระวังยิ่ง ตอนที่ฝึกแบบพื้นฐานนั้นมันเหมือนกันกับของทุกธาตุไม่มีอะไรที่ต้องห่วงเรื่องนี้มากนัก แต่การฝึกเคล็ดวิชาลับจักรพรรดิปฐพีล้ำเลิศเป็นทักษะระดับสูง จึงต้องทำความเข้าใจและเชื่อมโยงมันเข้าด้วยกันก่อนเริ่มฝึก

ไม่ได้เป็นการบ่มเพาะที่เพียงมองครั้งเดียวก็สามารถจดจำได้ง่ายๆ แต่ความเข้าใจและการตีความให้รู้ลึก แม้แต่ผู้บันทึกเองก็ไม่สามารถที่จะอธิบายทุกอย่างออกมาได้อย่างแม่นยำ ทุกอย่างจึงขึ้นอยู่กับการตีความของตนเอง

นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมหยางเฉินจึงต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก และเริ่มบ่มเพาะมันหลังจากใช้เวลาสิบวันในการทำความเข้าใจอย่างถูกต้อง มันเป็นความโชคดีของผู้ที่มีการบ่มเพาะหลายรูปแบบในตัวด้วยรากฐานของเขา จะทำให้ทักษะเคล็ดวิชาลับจักรพรรดิปฐพีล้ำเลิศโคจรพลังสวรรค์ในร่างสมบูรณ์อย่างรวดเร็ว และเริ่มแทนที่การบ่มเพาะเดิม

ทักษะประสานหยินหยางห้าธาตุเริ่มโคจร เขาไม่มีทางเลือกอื่นจึงเริ่มควบคุมเคล็ดวิชาลับจักรพรรดิปฐพีล้ำเลิศ เพื่อให้มันจึงคงอยู่ในสภาพสมดุลด้วยทักษะการบ่มเพาะชนิดอื่น แต่ทักษะระดับสูงนี้จะช่วยในการเพิ่มของทักษะทั้งหมดอย่างดี  ทำให้พลังจิตวิญญาณทั้งหมดของเขาเพิ่มไม่น้อยกว่าสองเท่า

ในเวลานี้ ทักษะประสานหยินหยางห้าธาตุ สามในห้าจัดเป็นทักษะการบ่มเพาะระดับสูง

รวมทั้งธาตุลำดับที่สามและที่สี่ของการบ่มเพาะธาตุไฟ การได้ครอบครองความลับจักรพรรดิล้ำเลิศปฐพี ทำให้เขาเชื่อว่า ถ้าการบ่มเพาะทั้งสิบชนิดถูกแทนที่โดยทักษะระดับสูงแล้ว การบ่มเพาะของเขาจะเป็นไปอย่างก้าวกระโดด

เขาอยู่ที่นี่ในการจัดการเรื่องนักสะกดลอยและฝึกทักษะการบ่มเพาะ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย จึงอาศัยเหยี่ยวไม้ไผ่มุ่งไปที่หุบเขา ทางเข้าของหลุมดักเซียน

เมื่อมาถึง..เขาส่งพลังจิตวิญญาณเข้าไปในแผ่นหยก ประกายแสงจากแผ่นหยกคำสั่งครอบคลุมร่างของเขาในทันที ..ห่อเขาไว้คล้ายบอลแล้วจมลงไปในดิน

หลุมดักเซียนเป็นทางออกเพียงหนึ่งเดียวของจิตวิญญาณสัตว์ป่าที่อยู่ใต้พิภพ ค่ายกลอาคมอนุญาตเฉพาะผู้ที่มีป้ายคำสั่งเท่านันเข้าไป

“ผู้มาใหม่..!”

ในทันทีที่หยางเฉินปรากฏในห้องที่ทำจากศิลาทั้งหกด้าน ไม่มีคนอื่นนอกจากเขา ชั่วครู่ เสียงก็ดังก้องในหู

“ประกาศตัวตนเจ้ามา!…จากนิกายใด!”

 “ศิษย์ภายนอกพระราชวังหยางบริสุทธิ์ หยางเฉิน”

หยางเฉินรู้ถึงกฏนี้ เขาจึงบ่งบอกสถานะด้วย

“หืม..ศิษย์ภายนอก!...ระดับรวบรวมลมปราณ!”

เจ้าของเสียงไม่ได้คาดหวังระดับการบ่มเพาะของหยางเฉิน แต่น้ำเสียงของเขาค่อนข้างประหลาดใจ

“ศิษย์ภายนอกของพระราชวังหยางบริสุทธิ์?”

ทันใด…อีกเสียงหนึ่งก้องอยู่ภายในหูของหยางเฉิน

“แค่ระดับรวบรวมลมปราณ นี่มันหลุมดักเซียนนะ …ใช่เป็นที่ให้เจ้ามาเล่นรึ?”