ลูกท้อในมือของเทพโชมันสามารถเทียบเท่ากับลูกท้ออมตะที่ดีที่สุดของพระราชชนนีแห่งสวรรค์ตะวันตก!
หยางเฉินเกือบจะน้ำลายไหลในขณะที่ฟังกวางดาวพูด
"จริงๆเจ้าเกลียดที่จะแบ่งลูกท้อเหล่านั้นที่เจ้าได้ทิ้งไว้ในโลกวิญญาณ!
เจ้าช่างตระหนี่จริงๆ!" เสียงดูหมิ่นดังมาจากด้านข้าง มันเป็นเสียงของนกกะเรียนอมตะที่ยืนติดเป็นเงากับเจ้ากวางดาว
และยังเป็นสหายของเทพโช มันทำการล้อเลียนและกล่าวต่อไปว่า "เมื่อนานมาแล้วที่โลกมนุษย์ข้ากินลูกท้อแล้วโยนเม็ดของมันลงหลุมข้าไม่รู้ว่ามันโตออกดอกออกผลแล้วหรือยัง"
หยางเฉินยืนอยู่ด้านข้าง ฟังทั้งสองโต้เถียงโดยไม่ต้องพูดอะไรออกมา ปล่อยให้ทั้งสองทะเลาะกันจนตายไปข้าง
"ต้นท้อมันควรที่จะเติบโตในโลกของมนุษย์..." นกกะเรียนอมตะตะโกนร้องออกไปพร้อมร้องขอหยางเฉิน
"ถ้าเจ้ามีโอกาส ก็ไปดูให้ข้าที ตอนนี้ประหารเราทั้งสองซะ!"
......
"โฮ่ง" เห่าฟ้า สุนัขสวรรค์ ส่งเสียงออกมา "ข้ายังมีแก่นโลหิตอยู่ในโลกเบื้องล่าง
ถ้าหากสัตว์ที่สามารถหลอมรวมเข้ากับมันได้ เลือดของมันจะถูกกระตุ้นให้มีคุณสมบัติเทียบเท่าสัตว์อสูรโบราณ
ข้าเก็บมันไว้ที่..."
"ข้ามี เคล็ด ‘เจ้าแห่งป่าอสูร’
มันเป็นวิธีการบ่มเพาะพลังของสัตว์ที่ไว้ใช้ในการแข่งขัน มันยอดเยี่ยมมากกว่าการใช้ทักษะควบคุมของนิกายต่างๆมากกว่าร้อยเท่า
เพียงแต่ว่ามันมีข้อกำหนดที่สูงกว่าเล็กน้อย ดูสิว่าเจ้าจะโชคดีหรือไม่!" วัวฟ้าคราม
พูดออกมาเป็นภาษามนุษย์
......
เหล่าเทพปีศาจ นี้มีมีความแตกต่างจากเหล่ายี่สิบแปดกลุ่มดาว พวกมันทั้งหมดเป็นสัตว์ภูเขาหรือสัตว์เลี้ยง
ที่มีระดับสูงกว่าเซียนในศาลสวรรค์และมีการดูแลร่างกายอย่างเคร่งครัดโดยไม่มีการแปลงร่างไปเป็นมนุษย์
เพียงเหล่าเทพปีศาจ มีพลังที่ผิดปกติ หากเทียบกันในเรื่องความน่ากลัวความยำเกรงพวกมันย่อมไม่แพ้เหล่าเทพใดๆ
หยางเฉินกำลังยุ่งเกินกว่าที่จะสนใจทำการประหารพวกมัน
แต่หลังจากนั้นไม่มากไม่น้อยเมื่อเขาได้ชำเลืองมองไปที่คะแนนความสำเร็จของเขา
ทันใดนั้นเขาก็กระโดดลงไปที่แท่นประหารเซียนทันที มากกว่าสิบเทพปีศาจ ที่มอบคะแนนความสำเร็จให้กับหยางเฉินหลายสิบล้านล้านจุด
ในการก่อกบฏบนศาลสวรรค์มีคนจำนวนมากที่ถูกจับกุม
ผู้ที่ถูกจับกุมเหล่านั้นมาจากหลายกลุ่ม หลากหลายเหล่าเทพเป็นจำนวนมาก
ทั้งหมดล้วนมอบผลประโยชน์ให้กับหยางเฉิน
หมอกโลหิตสีแดงแผ่รัศมีกระจายออกมารอบๆ ร่างกายของหยางเฉิน
มันดูหนาแน่นและสามารถมองเห็นได้จากระยะไกล ภาพเหตุการณ์นี้มันจะส่งผลต่อมนุษย์
เหล่ามนุษย์จะมีปฏิกริยาเมื่อได้รับแรงกดดันที่แผ่ออกมาของหมอกโลหิต
พวกเขาจะต้องคิดว่านี่เป็นกลิ่นอายที่ส่งมาจากมารเฒ่าอี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมาจากมนุษย์ที่ยังคงไม่ได้รับการบ่มเพาะพลังหรือมีพลังเวทใดๆ
แม้ว่าหยางเฉินไม่ได้พูดถึงกระบวนการทั้งหมดของการประหารเทพปีศาจ
เจตจำนงแห่งการฆ่ายังคงแผ่กลิ่นอายออกมาจากร่างกายของเขา และราชันย์แห่งสวรรค์ที่ถูกส่งมายังแท่นประหารเซียนยังรู้สึกตกใจกลัวขึ้นมาทันที
จากกลิ่นอายแห่งการฆ่าของหยางเฉิน เมื่อตอนที่เขาลากลมหายใจสุดท้ายของเขา ณ ที่จุดประหาร
"เจ้าโชคดีที่อยู่มาได้จนถึงตอนนี้ในขณะที่มีอาการบาดเจ็บหนักเช่นนี้!"
เขามองไปที่ราชันย์สวรรค์ที่เพิ่งเสียชีวิตโดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย
อย่างช่วยไม่ได้หยางเฉินสั่นศีรษะและถอนหายใจ
คนที่กำลังเข้ามาในแท่นประหารเซียนในขณะนี้อยู่ในระดับที่สูง
ไม่ว่าจะเป็น ราชันย์สวรรค์ นายพลสวรรค์ แปดถ้ำอมตะ เจ็ดดาวไถ หกติ่งและหกเจี๋ย* เจ้าแห่งธาตุทั้งห้า สี่ผู้พิทักษ์แห่งกาลเวลา สามดาวแห่งโชค-อายุยืน-เจริญรุ่งเรือง จอมพลยอดสวรรค์ ฉางเอ๋อจันทราเทพ**
จูลิ่นเสิ่น*** และอื่นๆ อีกมากมาย แต่อย่างไรก็ตามมันแตกต่างจากพวกเทพเล็กน้อย
ก่อนหน้านี้เซียนระดับสูงเหล่านี้ได้รับบาดเจ็บจริง และใบหน้าของพวกเขาแสดงความกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
TTL: *หกติ่งและหกเจี๋ย, การต่อสู้ทางจิตวิญญาณของนิกายเหมาซาน
เกี่ยวข้องกับมนต์ดำใช้แท่นบูชาในการอัญเชิญ
TTL: ** Cháng'é = ฉางเอ๋อ เป็นเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ตามความเชื่อปรัมปราของจีน
โดยที่นางประทับเฉพาะแต่บนดวงจันทร์เท่านั้น
TTL: *** Taoist pantheon จูลิ่นเสิ่น
เทพเจ้าลัทธิเต๋า
บั่นหัว เจ้าแห่งธาตุไฟ! ผู้ที่อุดมไปด้วยแก่นแห่งความคล่องแคล่วว่องไว
แก่นชีวิตไหลลงสู่ปอดหยางเฉินอย่างรวดเร็ว
บั่นหัว เจ้าแห่งธาตุน้ำ! แก่นชีวิตของแหล่งกำเนิดน้ำ
บั่นหัว เจ้าแห่งธาตุไม้! แก่นชีวิตของไม้
บั่นหัว เจ้าแห่งธาตุดิน! แก่นชีวิตของดิน
บั่นหัว
เจ้าแห่งธาตุโลหะ! แก่นชีวิตแห่งโลหะ
เพียงแค่ประหารราชันย์แห่งธาตุทั้งห้า หยางเฉินรู้สึกว่าองค์ประกอบธาตุทั้งห้าภายในตัวเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
หากไม่พูดถึงความรู้สึกไหลล้นเมื่อหยางเฉินประหารเหล่ายี่สิบแปดกลุ่มดาวก่อนหน้านี้
ตอนนี้ช่วยไม่ได้ที่หยางเฉินรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยแม้ว่าเขาจะพยายามปรับสภาพความรู้สึกของเขาแล้วก็ตาม
แท่นประหารเซียนภายในตัวเขายังคงต้องการประหารอย่างต่อเนื่องเพื่อที่จะระบายเจตจำนงแห่งการฆ่าออกไป
แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ ภายใต้การควบคุมของเฉินหยาง พวกมันถูกบังคับให้รับฟังและปฏิบัติตามคำสั่งของเขา
หยางเฉินพักผ่อนที่ห้องพักเล็กๆของเขา เขาไม่สนใจที่หลับนอน
แต่เขาใช้เวลาในการทำให้พลังปราณที่อยู่ในร่างกายของเขาสงบลง
มันเป็นปราณที่อุดมไปด้วยเจตจำนงแห่งการฆ่า แม้แต่รัศมีของหมอกโลหิตยังคงอยู่รอบตัวเขาตลอดเวลา
หลังจากพักผ่อนเล็กน้อย หยางเฉินก็ไม่ได้ดูเหมือนมนุษย์โลหิตแล้ว
จากนั้นเขาจึงกลับขึ้นสู่แท่นประหารเซียน
แทบไม่มีการบ่นเรียกร้องจากเหล่าเทพที่ยิ่งใหญ่ ชัยชนะคือชัยชนะ
ความพ่ายแพ้คือความพ่ายแพ้
เมื่อพวกเขาได้ใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของพวกเขาต่อสู้แต่ยังคงจบลงบนลานประหารเซียนเช่นนี้
พวกเขาไม่ได้มีความไม่เต็มใจหรือผิดหวัง แต่พวกเขาค่อนข้างร่าเริงอย่างผิดปกติ
"ข้ามีน้ำเต้าเซียน มันอยู่ที่โลกเบื้องล่าง......
"
"ในชีวิตของข้า ข้ามีดาบปราณหยางบริสุทธิ์
มันเป็นดาบที่ดีเชื่อฟังคำสั่งไม่วอกแวกดื้อด้าน มันมีพลังในตัวของมัน
ลองฝึกใช้มันดูสิหากเจ้าสนใจ!"
"การได้พบกับเจ้าก่อนที่จะถึงความตาย
มันเป็นโอกาสที่ดี ข้ามีธงค่ายกลหลายรูปแบบ ข้าจะให้พวกมันกับเจ้า!"
......
หยางเฉินรับข้อมูลเหล่านี้อย่างสงบ และพูดออกไปอย่างใจเย็น "คนที่มีหนี้ก็คือลูกหนี้..." ทำการประหารเหล่าเทพทีละหนึ่งอย่างต่อเนื่อง
ถ้าก่อนหน้านี้เหล่าเซียนคือสิ่งมีชีวิตที่ไม่สำคัญ อย่างแน่นอนหยางเฉินไม่ได้มีความสนใจใดๆที่จะจัดการกับพวกเขา
แต่เทพเหล่านี้เป็นเซียนชั้นที่สูงขึ้น ต่างจากที่หยางเฉินเคยประหารมาอย่างสิ้นเชิง
ในความเป็นจริงหยางเฉินพยายามที่จะข่มเจตจำนงแห่งการฆ่าในหัวใจของเขาเพื่อทำให้มันสงบลง
หยางเฉินเกือบจะได้รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้นภายในตัวเขากับการประหารในแต่ละครั้ง
เขาดำเนินการมันอย่างต่อเนื่องแม้ว่ามันจะยิ่งดูน่ากลัวมากกว่าการฆ่าสิบหรือหลายร้อยหลายพันคน
เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับคะแนนความสำเร็จ เพียงไม่นานเขาได้ผ่านมาทะลุหนึ่งล้านล้านล้านล้าน
(มีศูนย์ตามเลข 1 อยู่
15 ตัว) คะแนน แม้แต่หลายสิบล้านล้านล้านล้านเขาก็สามารถทำได้
คงอีกไม่นานเขาอาจจะตัดผ่านจุดที่สำคัญ
ข้างนอกของแท่นประหารเซียน
ทหารเซียนที่เดิมยืนรักษาความสงบที่แท่นประหารเซียนมาอย่างต่อเนื่อง
ขณะนี้พวกเขารู้สึกถึงคลื่นของเจตจำนงแห่งการฆ่าซัดเข้าสู่ตัวพวกเขาอย่างรุนแรงมันทำให้พวกเขาสั่นกลัว
พวกเขาเป็นเพียงแค่ทหารสวรรค์ที่มีระดับทั่วๆไป
พวกเขาไม่มีวิธีที่จะต่อต้านเจตจำนงแห่งฆ่าที่น่ากลัวดังกล่าว
พวกเขาไม่ทราบว่าจะต้องอยู่ให้ห่างออกมาไกลเท่าไหร่ พวกเขาได้แต่วิ่งออกมา
แม้แต่ผู้บังคับบัญชาก็ยังตัวสั่น
มองไปยังทหารสวรรค์ที่สั่นสะท้านด้วยความกลัว อย่างช่วยไม่ได้เขาได้แต่เพียงพูดว่า "แท่นประหารเซียนนี้เป็นเครื่องมือที่สามารถเชื่อมต่อโลกเบื้องล่างกับศาลสวรรค์
มีเพียงแค่หนึ่งบนศาลสวรรค์เท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้และก็ไม่อาจจะผ่านหลุดรอดไปทางโลกเบื้องล่างได้เช่นกัน
เราได้รับคำสั่งมาให้เลือกเพชฌฆาตจากผู้ที่มีฝันแห่งการสรรสร้าง เราได้ทำการเลือกและสนองตามคำสั่งขององค์จักรพรรดิใหม่แล้ว
แท่นประหารเซียนกำลังแสดงถึงพลังของมัน เป็นการดีหากพวกเรารักษาระยะห่างจากมัน"
หลังจากพูดจบ
เขาเอาความคิดริเริ่มที่จะหนีบอกกับเหล่าทหารเมื่อทหารสวรรค์เห็นเช่นนี้ ทันทีที่มองหน้ากัน
พวกเขาต่างแย่งกันที่จะออกมาจากแท่นประหารเซียนเป็นคนแรก
วิ่งออกมาจนกว่าพวกเขาไม่สามารถรู้สึกได้ถึงเจตจำนงแห่งการฆ่าจากแท่นประหารเซียนแล้วก็หยุด
ทหารนายหนึ่งถามขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า "มันเกิดอะไรขึ้นกับแท่นประหารเซียน? มันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย!"
"กี่เซียนที่ได้รับการประหารที่แท่นประหารเซียนในอดีตที่ผ่านมา?
ในโลกนิรันดร์ไม่เคยมีมากกว่าหลายร้อยในหลายปีที่ผ่านมา เวลานี้มีนับหมื่นและทั้งหมดยังเต็มไปด้วยเลือดเนื้อของเหล่าเซียน
ปล่อยให้แท่นประหารเซียนทำงานของมันไป อะไรจะเกิดขึ้นกับเครื่องมือเพชฌฆาตมนุษย์เมื่ออาบไปด้วยเลือดเซียนเป็นจำนวนมาก?"
ผู้บังคับบัญชาซึ่งเป็นครั้งแรกที่ต้องล่าถอยและเขาอธิบายกับหวาดกลัวขณะที่เขามองไปทางแท่นประหารเซียน
"ข้ายังมีหนึ่งคลังสมบัติของวังมังกรของข้าในโลกมนุษย์
ข้าไม่ต้องการให้สิ่งเหล่านี้จบลงในมือของราชามังกรทรราช เพื่อประโยชน์ของเจ้า
คลังสมบัติอยู่ที่..." ก่อนที่ราชามังกรทะเลตะวันออกจะถูกประหาร
เขามีความต้องการที่จะไม่ปล่อยให้คนทรยศได้มีเวลาที่สุขสบาย
และเพื่อประโยชน์ของหยางเฉิน
ตาพันลี้ หูต้องลม เจ้าแห่งฟ้าคำราม มารดาแห่งสายฟ้า นายแห่งลม เจ้าแห่งสายฝน
จาตุมหาราชา ราชาเจดีย์สวรรค์ ห้าประตูรู้แจ้ง มังกรฟ้า เสือขาว หงส์เพลิง
เต่าทมิฬ เทพจันทรา เทพแห่งดวงอาทิตย์ เทพแห่งสงคราม ฉางเอ๋อ
เจ้าแม่จิ่วเทียนเสวียนนี่* ถูกประหารทีละหนึ่งอย่างต่อเนื่อง
TTL:* Xuan Nü =กิวเทียนเหี่ยงนึ่ง หรือ
จิ่วเทียนเสวียนนี่ (จีน: 九天玄女อังกฤษ: Xuan Nü ) เป็นเทวนารีตามความเชื่อปรัมปราของจีนและเป็นนิยมบูชาในลัทธิเต๋า
เมื่อหันหน้าไปทางฉางเอ๋อจันทราเทพและเจ้าแม่จิ่วเทียนเสวียนนี่
หยางเฉินไม่ได้สนใจในเสน่ห์ของผู้หญิงเป็นปกติอยู่แล้ว
เพียงสองนักโทษรอวลีแห่งการฆ่าและจบชีวิตลงในหนึ่งดาบ
ก่อนที่ความตายจะมาถึง ฉางเอ๋อจันทราเทพได้ทิ้ง เคล็ดหัวใจแห่งความงาม นอกเหนือจากนี้การบ่มเพาะด้วยเคล็ดหัวใจความแห่งความงาม ก็ยังมีเม็ดยาเป็นจำนวนมากจากโลกมนุษย์ไปสู่โลกจิตวิญญาณและโลกนิรันดร์ ที่น่ากลัวที่สุดก็คือว่าเคล็ดหัวใจแห่งความงามไม่เพียงสามารถหยุดริ้วรอย แต่ยังสามารถนำมาใช้บ่มเพาะเพื่อปรับภาพลักษณ์ของเธอได้อย่างอิสระ มันเป็นสมบัติที่ดีที่สุดสำหรับเพศหญิงที่ปรารถนาแม้กระทั่งขณะนอนหลับของพวกเขา
"ไท่ไป๋จินซิง* ถ้าผู้อาวุโสมีความปรารถนาอื่นใดที่ยังไม่สำเร็จ
ตัวข้าเองอาจที่จะสามารถช่วยท่านเพื่อบรรลุหนึ่งหรือสองอย่างได้!" ในตอนนี้เฉินหยางได้ฆ่ากลุ่มของนักโทษไปจำนวนมากพวกเขาล้วนเป็นเซียน
ในตอนนี้เขาได้เห็นหนึ่งอมตะทองคำอีกครั้งหนึ่งหลังจากผ่านมาหลายราย ในด้านหน้าของเขาตอนนี้เป็นไท่ไป๋จินซิง
อยู่ในกลุ่มเดียวกับฉางเอ๋อจันทราเทพ
TTL: * Taibaijinxing = Golden Star of the Sun =เทพธาตุทองหยาง
มหาเทพดาวเสาร์
"เส้นทางของข้าจะหายไปพร้อมกับการตายของข้า แต่ข้ายังมีบางสิ่งที่ยังติดค้างก่อนที่จะจากไป
ช่างน่าเสียดายที่องค์เหนือหัวไม่สามารถที่จะย้อนกลับคืนสู่สวรรค์ ชายชราคนนี้มี
เคล็ดธาตุทองหยาง อยู่ในโลกที่อยู่เบื้องล่าง มันเป็นแหล่งกำเนิดปราณทองหยาง
เจ้าสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้!"
เมื่อหยางเฉินได้ทำการประหารไท่ไป๋จินซิง ภายใต้ใบดาบหิน เขาค้นพบสิ่งหนึ่ง
นั่นก็คือว่ามันยากที่จะสามารถต่อสู้กับคนเหล่านี้ผู้ที่มีพละกำลังอย่างมากเช่น นาจา
เทพเอ้อหลาง ลือต้งปิง และคนอื่นๆ พวกเขาโดยทั่วไปแล้วไม่สามารถที่จะจับกุมในขณะที่มีชีวิตอยู่และเขาเหล่านี้ที่ถูกจับมีน้อยกว่าครึ่งหนึ่ง
แน่นอนสัดส่วนก็ยิ่งสูงขึ้นสำหรับตำแหน่งที่สูงขึ้น
นั่นเป็นเหตุผลที่หยางเฉินก็ไม่ได้แปลกใจเมื่อเขาเห็น ท่านศาลอาวุโสสูงสุด
หยางเฉินได้ประหารเหล่าเทพระดับสูงของศาลสวรรค์ไปเป็นจำนวนมาก หยางเฉินไม่ได้มีความหวาดกลัวใดๆ
เขาคาดว่าจะไม่มีอะไรที่จะทำให้เขาตกใจได้แม้แต่ต้องเผชิญกับ จักรพรรดิหยก
มันดูเหมือนท่านศาลอาวุโสสูงสุดไม่ได้รับการสอบสวนที่รุนแรงจนเกินไปและการแสดงออกของเขาก็ดูผ่อนคลายมาก
แต่เมื่อท่านศาลอาวุโสสูงสุดเห็นหยางเฉินในครั้งแรกเขารู้สึกว่าภายในจิตใจเกิดความกลัวขึ้นมาอย่างรุนแรง
หยางเฉินได้ประหารเทพไปอย่างมากมายมันทำให้หมอกโลหิตที่อยู่รอบตัวเขามีความหนาแน่นมากขึ้นมันแผ่กระจายกลิ่นอายที่ทำให้หัวใจของผู้คนอยากกระโดดหนีด้วยความกลัว
แม้แต่เทพที่สำคัญอย่าง ท่านศาลอาวุโสสูงสุด ก็ยังไม่อาจที่จะต้านทานมันได้
แต่ในท้ายที่สุด ท่านศาลอาวุโสสูงสุดก็กลับมาเป็นปกติหลังจากที่เขาสามารถต่อต้านความกลัวได้
ตาของเขาเปิดกว้างจ้องมองไปที่หยางเฉินราวกับจะสามารถเจาะทะลุหมอกโลหิตที่อยู่รอบตัวหยางเฉินเข้าไปได้
เพื่อดูหยางเฉินให้เห็นถึงตัวตนที่อยู่ข้างใน
หลังจากสำรวจอย่างต่อเนื่องไปชั่วขณะหนึ่ง ดวงตาของเขาพลันเปล่งประกายออกมาและเขารีบถามออกมาว่า
"ห้าธาตุรากจิตวิญญาณที่สมบูรณ์ทั้งหยินและหยาง หายากที่จะเห็นในหมื่นปี เจ้าเป็นเด็กที่มีการบ่มเพาะพลังที่ดีที่สุดเท่าที่ข้าได้เห็นมา
มันช่างเป็นโชคชะตา ก่อนที่ความตายของข้าจะมาเยือน เจ้าสนใจจะเป็นศิษย์คนสุดท้ายของข้าหรือไม่?"
กลายเป็นศิษย์ ของท่านศาลอาวุโสสูงสุดหรือไม่? ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่ก่อนที่ความตายของเขาจะมาเยือน
แต่ใครละที่จะสามารถคาดเดาถึงโอกาสที่ดีที่เกี่ยวข้องได้?
อย่างไรก็ตามดวงตาที่สวยงามขณะที่หมดหนทางของท่านอาจารย์ของหยางเฉินในชีวิตครั้งสุดท้ายของเขาผ่านแวบเข้ามาทางความคิดของเขาเช่นเดียวกับความสุข
เมื่อเธอเอื้อมมือออกและส่งมอบดาบประกายแสงอันสดใส เพียงแค่ทั้งสองภาพเหตุการณ์ที่ได้แวบเข้ามาอย่างรวดเร็วมันทำให้หัวใจของหยางเฉินหยุดสั่นคลอนและเขาได้ตัดสินใจ
"ขอบคุณมากสำหรับความตั้งใจและน้ำใจของท่านศาลอาวุโสสูงสุดแต่ในชีวิตนี้ข้ามีท่านอาจารย์เพียงคนเดียว
และจะไม่มีผู้อื่น!" เมื่อหยางเฉินใจเย็นกล่าวว่าเช่นนี้ มันดูราวกับว่าหัวใจของเขาได้หลุดออกมาจากความยับยั้งชั่งใจ
เป็นอิสระและไม่ลำบาก ทะเลและท้องฟ้าได้เปิดกว้าง หยางเฉินรู้ว่า ในอนาคตจะไม่มีอะไรที่จะสามารถล่อหลอกให้เขากลายเป็นศิษย์คนสุดท้ายของท่านศาลอาวุโสสูงสุด
หรือแม้แต่จะรบกวนเขา โดยไม่รู้ตัวหยางเฉินได้ทำการชำระจิตวิญญาณของเขาก่อนที่เขาจะได้เริ่มต้นการบ่มเพาะพลัง
โอกาสที่เขาจะประสบความสำเร็จก็ได้เพิ่มขึ้นมาอีกขั้นแล้ว
"อะ...ไม่มีโอกาสแม้กระทั่งก่อนจะตาย!" ท่านศาลอาวุโสสูงสุด
ถอนหายใจเล็กน้อยเห็นได้ชัดถึงการปลีกตัวของหยางเฉิน เขาทำได้เพียงแค่ถอนหายใจ เสียงของเขากลับมาเป็นปกติ
"ไม่เป็นไร การพบกันก่อนที่จะตายถือว่าเป็นโชคชะตาแม้ว่าข้าจะไม่สามารถมีศิษย์เช่นเจ้าได้
โดยลักษณะท่าทางของเจ้าหากเจ้ายังมีการฝึกบ่มเพาะพลังต่อไป เจ้าย่อมมีอนาคตที่ดี ข้าจะมอบของสองสิ่งให้กับเจ้า
เจ้าสามารถเลือกพวกมันด้วยตัวของเจ้าเอง
ท่านศาลอาวุโสสูงสุดเมื่อได้ยินสิ่งที่หยางเฉินกล่าวก่อนหน้านี้ และเป็นธรรมดาที่เขาจะรู้ว่าเขาควรจะทำอะไร
เขาพูดออกมาอย่างมองโลกในแง่ดี
หยางเฉินไม่ได้คาดว่าเขาจะได้รับความโปรดปรานจาก ท่านศาลอาวุโสสูงสุดเป็นอย่างมาก
เขานิ่งงันไปชั่วขณะหนึ่ง ความรู้สึกปลาบปลื้มผุดขึ้นมาภายในใจทันที เขายืนอยู่นิ่งขณะที่คิดถี่ถ้วนก่อนที่จะพูดว่า
"ตัวข้าเองขอยอมรับน้ำใจของผู้อาวุโส ตอนนี้สิ่งที่ตัวข้าเองอยากได้คือ 'หนึ่งปราณสู่สามขั้นแห่งการรู้แจ้ง’ และเครื่องมือกลั่นเร้นลับ ผู้อาวุโสโปรดประทานพวกเขาแก่ข้า"
ไม่จำเป็นต้องพูดถึง ‘หนึ่งปราณสู่สามขั้นแห่งการรู้แจ้ง’ ซึ่งมันเป็นทักษะของท่านศาลอาวุโสสูงสุด ในบรรดาเครื่องมือการสกัดกลั่นที่อยู่ในระดับชั้นยอดอย่างแน่นอนมันเป็นยอดในหมู่ชั้นยอด
แต่ละรายการที่ท่านศาลอาวุโสสูงสุดผลิตไม่ว่าจะเป็นการตัดเพชรหรือใบไม้พัดโบก หยินหยางน้ำเต้าขวด
หรือขวดหยกสะอาด พวกมันทั้งหมดเป็นสินค้าเซียนชั้นยอด ในขณะที่ยาเม็ดกลั่นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดถึง
จำนวนของยาที่ไม่ซ้ำกันมากมาย ที่ทำให้คนทั้งหลายน้ำลายไหลด้วยความอยากได้ ทั้งหมดที่พูดอยู่บนมือของท่านศาลอาวุโสสูงสุด
โดยปกติแล้วหยางเฉินย่อมเลือกสิ่งที่ดีที่สุด แต่ก็ดูเหมือนว่ายังคงมีกลโกงอยู่ร่วมในการตัดสินใจของหยางเฉิน
ท่านศาลอาวุโสสูงสุดปล่อยให้เขาเลือกสอง แต่ทางเลือกของหยางเฉินมันรวมเป็นสาม
"หนึ่งปราณสู่สามขั้นแห่งการรู้แจ้ง ฮ่าฮ่า มันเป็นเพียงการแบ่งแยกพลังศักดิ์สิทธิ์
มันถูกเรียกว่า เคล็ดวิชาลับสามขั้นแห่งการรู้แจ้งจำมันให้ดี เรียกได้ว่าเคล็ดวิชาลับสามขั้นแห่งการรู้แจ้งสามารถปรับแต่งเจตจำนงแห่งการฆ่า
เจตจำนงแห่งการฆ่าที่ไหลบ่าล้นสามารถดูดซึมลงไปในจิตวิญญาณ ที่เจ้าอาจจะต้องใช้งานมันในเร็วๆนี้"
"ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเครื่องมือการกลั่นของชายชรา มันเป็นเพียงเตาจักรวาลทั้งแปดและเป็นเพียงเคล็ดบางอย่าง
แต่ถ้าเจ้าปราถนาจะมีหยินหยางของธาตุทั้งห้าให้เพิ่มเป็นสองเท่าของการบ่มเพาะโดยไม่ต้องมีเตาจักรวาลทั้งแปด
มันสามารถทำให้ยิ่งใหญ่ได้มากกว่าข้าผู้ชรา ดี! นี่คือจักรวาลสมบัติลับ
เจ้าจงใช้ความลับเหล่านี้ หลังจากทุกครั้งที่เจ้าเสร็จสิ้นการกลั่น ปกติมันใช้สิ่งนี้สำหรับการป้องกันและผลจะดียิ่งขึ้น
จำมันไว้!"
"เสียงรบกวนดังและสงบ ในท้ายที่สุดก็ยังคงเป็นเรื่องความล้มเหลวของข้า
เมื่อพิจารณาถึงเคล็ดการกลั่นยา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของของขวัญ และใช้กลโกงเล็กน้อยเมื่อเห็นข้าในทางของข้า
มันไม่มีชื่อ เจ้าตั้งชื่อมัน มันเป็นเพียงเคล็ดที่ไม่ลับ ไม่มีการกำหนดใดๆเอาไว้ มันเป็นของเจ้า!"
โดยส่วนตัว เขาเห็นท่านศาลอาวุโสสูงสุดในเส้นทางของเขา มันไม่สามารถอธิบายความรู้สึกในหัวใจของเขาได้
จากเคล็ดวิชาลับสามขั้นแห่งการรู้แจ้ง จักรวาลสมบัติลับและอีกสิ่งที่หยางเฉินตั้งชื่อว่า
‘ทักษะโอสถสุภาพชนอาวุโส’ เขาได้บันทึกมันไว้ในหัวใจของเขา
หยางเฉินแค่อยากจะพักผ่อนสักหน่อย แต่มันดูเหมือนศาลสวรรค์ใหม่จะไม่ให้เขามีเวลาพัก
เมื่อแท่นประหารเซียนว่างเปล่าลง ก็ปรากฏสองนักโทษที่ถูกตัดสิน
เวลานี้มีเพียงสอง แต่พวกเขาทั้งสองก็เป็นระดับชั้นที่สูงที่สุด เมื่อหยางเฉินมองไปที่พวกเขา
พวกเขาเป็นคู่สามีภรรยาที่ไม่มีพันธนาการและเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่นหลังตรงมองไปที่หยางเฉินอย่างมีศักดิ์ศรี
หมดสวรรค์แล้วมั้ง แล้วงี้ใครจะทำหน้าที่แทนเทพเซียนที่โดนประหารไป
ตอบลบ