MRHAN 001 เธอต้องหนี
หลู่หม่านกำลังนอนลงบนพื้นอย่างหมดกำลัง สภาพแวดล้อมรายล้อมไปด้วยเปลวเพลิงที่กำลังแผดเผา ในขณะที่เธอมองดูคนรักในวัยเด็กอุ้มน้องสาวของเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา
"เ**ย!" หลู่หม่านจ้องไปที่คู่รักไร้ยางอายที่อยู่ข้างหน้าเธอ
“พี่สาว คุณติดคุกไปแล้ว และคุณก็จะไม่มีอนาคตที่ดี แม้ว่าคุณจะได้รับการปล่อยตัวออกมาแล้วก็ตาม แม่ของคุณก็ตายไปแล้วด้วย ไม่มีใครในโลกที่ห่วงใยคุณอีกต่อไป แล้วจะเป็นอย่างไร ยังจะมีประโยชน์อะไรกับการมีชีวิตอยู่ต่อไป?"
“คุณสองคนวางแผนเพื่อทำให้ฉันเข้าคุก ทำให้แม่ของฉันเสียชีวิต และตอนนี้เธอก็ต้องการชีวิตของฉันด้วย!” ร่างกายของหลู่หม่านอ่อนแอ และดวงตาของเธอก็แดงก่ำด้วยความโกรธ
“เธอสมควรได้รับทั้งหมดนี้” เหอเจิ้งไป๋กล่าว “ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอจะต้องบอกคนอื่นถึงสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอทำลายสิ่งที่เรามีในตอนนี้”
“หลับให้สบายนะพี่สาว พ่อรู้เรื่องนี้หมดแล้ว และได้เตรียมสถานที่ฝังศพอันเป็นมงคลไว้แล้วด้วย เขาจำสิ่งที่พี่ทำเพื่อตระกูลหลู่ได้ และจะไม่ทำร้ายพี่แม้หลังจากที่พี่ตายไปแล้ว” หลู่ฉีกล่าวอย่างอ่อนโยน
หลู่หม่านหัวเราะดัง ๆ ดวงตาของเธอแดงก่ำ
นั่นคือพ่อที่ให้กำเนิดของเธอเอง แต่สำหรับหลู่ฉี เขาต้องการที่จะฆ่าลูกสาวของเขาเองด้วยซ้ำ!
พ่อและคนรักในวัยเด็กของเธอคือผู้ชายที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ
ทว่าพ่อของเธอยอมรับหลู่ฉีว่าเป็นลูกสาวของเขาเท่านั้น ในขณะที่คนรักในวัยเด็กของเธอก็ถือว่าหลู่ฉีเป็นสมบัติ ในขณะที่ห่วงใยเธอเพียงเล็กน้อย
และตอนนี้ทั้งสองคนอยากให้เธอตาย!
เมื่อเห็นเศษแก้วที่อยู่ข้างมือของเธอ ทันใดนั้นหลู่หม่านก็กดมือของเธอลงบนพวกมัน ความเจ็บปวดรุนแรงที่แผ่ซ่านผ่านฝ่ามือของเธอทำให้จิตใจของเธอปลอดโปร่ง
หลู่หม่านกัดฟันของเธอ ก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่หลู่ฉีอย่างกะทันหัน
หลู่ฉีกรีดร้อง เมื่อถูกหลู่หม่านผลักลงมา
“หลู่หม่าน ปล่อยเธอ!” เหอเจิ้งไป๋ตะโกนเสียงดัง มุ่งหน้าไปช่วยหลู่ฉี
หลู่หม่านใช้กำลังทั้งหมดของเธอเพื่อดึงหลู่ฉีเข้าไปในเปลวไฟและอ้าปากเพื่อกัดหูของหลู่ฉี
หลู่ฉีส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา
เลือดไหลออกจากซอกฟันของหลู่หม่าน พร้อมกับกล่าวว่า "ในเมื่อแกต้องการให้ฉันตาย เช่นนั้นก็มาตายไปพร้อมกับฉันด้วย!"
“ไม่ ปล่อยฉัน! พี่เหอ ช่วยฉันด้วย!” หลู่ฉีกรีดร้องด้วยความกลัว อย่างไรก็ตาม เปลวเพลิงได้เริ่มกลืนกินทั้งหลู่หม่านและหลู่ฉีแล้ว
ขณะที่เหอเจิ้งไป๋รีบวิ่งไป ตู้เสื้อผ้าที่โดนไฟไหม้ก็ตกลงมาที่เขา
หลู่หม่านเห็นสีหน้าของเหอเจิ้งไป๋บิดเบี้ยวด้วยความกลัว ขณะที่เขาติดอยู่ใต้ตู้เสื้อผ้า
ด้วยใบหน้าแดงก่ำ จากเงาสะท้อนของเปลวเพลิง หลู่หม่านจึงสาปแช่ง "พวกแกทั้งสองสมควรที่จะตายอย่างน่าสยดสยอง"
ในที่สุดเธอก็ใช้กำลังสุดท้ายของเธอดึงหลู่ฉีเข้าไปในเปลวไฟด้วยกำลังของตัวเธอเอง
***
หลังจากที่หลู่หม่านเปิดเปลือกตาขึ้น พร้อมกับอาการปวดหัวอย่างรุนแรง ราวกับมาเธอเพิ่งมาจากขุมนรก แต่ทว่า เธอกลับรู้สึกตกใจเมื่อมองเห็นสิ่งที่อยู่รอบๆตัวเธอในขณะนี้
เธอพบว่าตัวเองอยู่ในห้องพักในโรงแรม และบนพรมห่างจากเธอประมาณ 4 ถึง 5 ฟุต มีชายคนหนึ่งนอนจมอยู่ในแอ่งเลือด
ฉากนี้หลู่หม่านรู้สึกคุ้นเคยกับมันอย่างมาก เนื่องจากเธอเคยผ่านสถานการณ์นี้มาก่อน
อย่างไรก็ตามนั่นก็ผ่านมาเป็นเวลานานมากแล้ว ราวกับว่ามันเคยเกิดขึ้นในชีวิตที่ผ่านมาของเธอ
ชีวิตที่ผ่านมาของเธอ…
หลู่หม่านรู้สึกสับสนเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้นในทันใด เธอน่าจะตายในกองไฟ แต่ทำไม เธอยังมีชีวิตอยู่ มันเป็นไปได้อย่างไร??
เธอยกมือทั้งสองขึ้นและพบว่าตัวเองถือโคมไฟตั้งโต๊ะเปื้อนเลือดอยู่ในมือขวา ด้วยความตกใจ เธอรีบโยนมันทิ้งไป
อย่างไรก็ตาม ทั้งแขนและมือของเธอไม่ได้รับอันตราย ขาวสะอาด และไม่มีรอยขีดข่วนใด ๆ เลย
หลังจากมองดูชายคนนั้นอีกครั้ง ในที่สุดเธอก็สามารถยืนยันความสงสัยของเธอได้ เมื่อเห็นใบหน้าของเขา ว่าเธอกลับมาแล้ว ย้อนกลับมาเมื่อตอนที่เธออายุ 22 ปี
ในชีวิตที่แล้วของเธอ ในช่วงเวลานี้ เธอเป็นผู้ช่วยของหลู่ฉี หลู่ฉีเข้าสู่วงการบันเทิงเมื่ออายุ 16 ปี และเมื่อตอนอายุ 20 ปี หลู่ฉีก็กลายเป็นดาราดังไปแล้ว
ความฝันของหลู่หม่านไม่เคยที่จะต้องการเข้าสู่วงการบันเทิงมาก่อน และยิ่งน้อยลงไปอีกกับความต้องการที่จะมาเป็นผู้ช่วย เธอใฝ่ฝันที่จะเป็นนักออกแบบแฟชั่น
อย่างไรก็ตาม เพียงเพราะว่าหลู่ฉีอายุน้อยกว่าเธอ 2 ปี และอยากเป็นนักแสดง หลู่ฉีหยวน บิดาผู้ให้กำเนิดของหลู่หม่านถึงกับลงทุนในบริษัทผลิตภาพยนตร์เพียงเพื่อสนับสนุนหลู่ฉี เขายังกลัวว่า 'ผู้บริสุทธิ์' หลู่ฉีจะพ่ายแพ้ในวงการบันเทิงที่ซับซ้อน ดังนั้นเขาจึงบังคับให้หลู่หม่าน ลูกสาวผู้ที่เขาให้กำเนิด ซึ่งเคยเรียนการออกแบบแฟชั่นในเวลานั้น ลาออกจากโรงเรียนเพื่อมาเป็นผู้ช่วยของหลู่ฉี อันที่จริงทุกคนในบริษัทรู้จักแต่หลู่ฉี ว่าเป็นลูกสาวของตระกูลหลู่ และไม่รู้ว่า หลู่หม่าน เป็นลูกสาวของตระกูล หลู่ เช่นกัน
แม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลหลู่ ซึ่งเป็นลูกสาวโดยสายเลือดของหลู่ฉีหยวน แต่ทว่ามีแต่หลู่ฉี ที่เข้ามาอยู่ในตระกูลหลู่เท่านั้น เพราะแม่ของเธอแต่งงานเข้าครอบครัวหลู่ ซึ่งได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นทายาทที่แท้จริงของตระกูลหลู่
แต่เธอไม่เคยกังวลเรื่องนี้ เพราะเธอยังต้องรักษาอาการเจ็บป่วยของแม่ ถ้าเธอเดินจากไปด้วยความโกรธ จะเกิดอะไรขึ้นกับแม่ของเธอ?
ผู้ชายที่กำลังนอนอยู่บนพรมเป็นผู้กำกับที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง หลู่ฉีต้องการเป็นนางเอกในภาพยนตร์ของเขา และมาที่ห้องของโรงแรมนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับบทบาทนี้
มาหารือประชุม ในห้องของโรงแรม หารืออะไรกัน?
หลู่ฉีเข้าใจมันอย่างชัดเจน แต่แม้หลู่ฉีหยวนก็ไม่มีอำนาจพอที่จะขอความกรุณาจากผู้กำกับภาพยนตร์เรื่องนี้
แม้ว่าตระกูลหลู่จะร่ำรวย แต่พวกเขายังขาดจุดยืนหยัดในสังคม
หลู่ฉีได้เรียกหลู่หม่านให้มาหารือประชุมเช่นกัน แต่เขาแทบจะไม่พูดเลยก่อนที่เขาจะเริ่มสัมผัสหลู่ฉีอย่างไม่เหมาะสม และยังต้องการให้หลู่หม่าน เข้าร่วมด้วย หลู่ฉีจึงตัดสินใจให้หลู่หม่านอยู่ต่อและสร้างความบันเทิงให้กับผู้กำกับด้วย ในขณะที่เธอออกไปก่อน
แน่นอนหลู่หม่านปฏิเสธและเริ่มผลักและดันหลู่ฉี ดังนั้นเพื่อให้หลู่หม่าน ปล่อยเธอไป หลู่ฉีได้นำโคมไฟตั้งโต๊ะที่วางไว้บนโต๊ะมาตีหัวของหลู่หม่านจนทำให้หลู่หม่านหมดสติ
แต่เมื่อเธอโบกสะบัดโคมไฟไปรอบๆ ปลายโคมไฟที่แหลมเป็นโลหะได้ตวัดไปโดนคอของผู้กำกับจนทำให้เลือดไหลออกมาทันที
เมื่อหลู่หม่านตรวจสอบเวลา เธอจำได้ว่าเหลือเวลาอีกประมาณสองนาทีก่อนที่จะมีคนเข้ามาจับกุมเธอ
ชีวิตในฝันร้ายของเธอเริ่มต้นจากจุดนั้นเป็นต้นมา
เธอต้องหนี!
ขณะที่หลู่หม่านกำลังจะปีนออกทางหน้าต่าง เธอก็เห็นโคมไฟตั้งโต๊ะที่วางอยู่ข้างๆเธอ
ในชีวิตที่ผ่านมา หลู่ฉีใช้เวลาในตอนที่เธอหมดสติไปเช็ดรอยนิ้วมือของตัวเองออกและเปลี่ยนเป็นลายนิ้วมือของหลู่หม่าน
ในชีวิตที่แล้วของเธอ เธอไม่ได้ตื่นไวขนาดนี้ หลังจากที่พนักงานโรงแรมเข้ามาในห้องแล้ว เธอก็ยังสลบอยู่ และโคมไฟในมือของเธอกลายเป็นหลักฐานว่าเธอได้ทำร้ายผู้กำกับ
อย่างไรก็ตาม คราวนี้ หลู่หม่านทำความสะอาดรอยนิ้วมือบนโคมไฟตั้งโต๊ะ และสำรวจบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง ยืนยันว่าไม่มีผมของเธอเหลืออยู่แม้แต่เส้นเดียว
เมื่อเหลือเวลาไม่ถึงนาที เธอก็ปีนออกไปทางหน้าต่าง
MRHAN 002 นี่...คงจะไม่ใช่หานโจวหลี่ใช่ไหม
ขณะที่หลู่หม่านกระโดดออกจากหน้าต่าง ก็มีคนผลักประตูเปิดเข้ามา
อย่างไรก็ตาม หลู่หม่านไม่สนใจเรื่องนั้นอีกต่อไป
โชคดีที่มีระเบียงนอกหน้าต่างมีพื้นที่เพียงพอสำหรับเธอที่จะยืนหลังจากที่เธอกระโดดออกไป
ทางหน้าต่าง หลู่หม่านเห็นว่าคนในห้องของโรงแรมกำลังวางแผนที่จะตรวจสอบระเบียง เธอจึงเหลียวมองซ้ายขวา และรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าหน้าต่างของห้องพักโรงแรมทางขวาเปิดอยู่
เธออดทนต่อความกลัวความสูง เธอปีนขึ้นไปทางหน้าต่างทางขวาของเธอ ปีนเข้าไปอย่างรวดเร็วจนสะดุดและล้มลงบนพรมพร้อมกับเสียงดัง 'ตุบ'
เธอกลิ้งตัวไปสองตลบก่อนที่จะหยุดนิ่ง เมื่อจู่ๆ ก็มีเท้าคู่หนึ่งสวมรองเท้าแตะปรากฏอยู่ในสายตาของเธอ
เท้าคู่นี้ใหญ่กว่าเธอมาก และเมื่อมองเพียงครั้งเดียวเธอก็สามารถบอกได้ว่าพวกมันเป็นของผู้ชาย เล็บเท้าของเขาถูกตัดแต่งอย่างเรียบร้อย และเมื่อดวงตาของเธอขยับขึ้นไป เธอเห็นน่องที่เปลือยเปล่าของเขา ซึ่งเรียวยาวและตรง แม้แต่ขาท่อนล่างของเขาก็ดูยาวกว่าขาของคนทั่วไป
เมื่อยกศีรษะขึ้นอีกนิด เธอก็รู้ว่ามีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ปกปิดร่างกายของเขาไว้ ดังนั้นเธอจึงสามารถเห็นกล้ามท้องที่ชัดเจนของเขาได้ ผู้ชายคนนี้มีรูปร่างที่ยอดเยี่ยมจนสามารที่จะทำให้ใครๆ ก็อยากจะโยนตัวเองใส่เขา
อย่างไรก็ตาม เธอชะงักเมื่อเห็นหน้าเขา ราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า
นี่… ไม่ใช่หานโจวหลี่ใช่ไหม
ในชาติที่แล้ว เธอไม่มีโอกาสได้เห็นเขาอย่างใกล้ชิดขนาดนี้ เธอเคยเห็นเขาจากระยะไกลในบางครั้งในฐานะผู้ช่วยของหลู่ฉี
หานโจวหลี่ เป็น CEO ของบริษัทหานมีเดีย และมักปรากฏในรายงานข่าวของสื่อ
แม้จะมีใบหน้าที่หล่อเหลาและเป็นเจ้าของวงการบันเทิงมากกว่าครึ่ง แต่ก็ไม่เคยมีเรื่องนินทาว่าเขาอยู่กับดาราสาวคนไหนเลย
ดังนั้นเขาจึงได้รับการยกย่องว่าเป็นเทพเจ้าเสมอ และหญิงสาวหลายคนที่มีจินตนาการโรแมนติกก็จะถือว่าเขาเป็นสามีในอุดมคติของพวกเขา
แต่ทำไมเขาถึงมาที่นี่? เธอครุ่นคิด
จะเป็นไปได้ไหมว่าในชาติที่แล้ว เขาจะอยู่ห้องนี้อยู่แล้ว?
แล้วเขาเห็นว่าเกิดความวุ่นวาย ในขณะที่เธอถูกตำรวจพาตัวไปหรือไม่?
หานโจวหลี่มองดูเธออย่างเย้ยหยัน “ฉันเคยเห็นผู้หญิงหลายคนที่ชอบเหวี่ยงตัวใส่ฉัน แต่ฉันไม่เคยเห็นใครปีนผ่านหน้าต่างมาเพื่อจะจะโยนตัวเองมาที่ฉัน”
ขณะที่หานโจวหลี่ก้มลงเล็กน้อย ดวงตาของหลู่หม่านก็ถูกดึงดูดไปยังผ้าเช็ดตัวที่เขาพันรอบเอว ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะหลุดออกมาทุกเมื่อตามการเคลื่อนไหวของเขา
วินาทีถัดมา ขากรรไกรล่างของเธอถูกจับด้วยนิ้วเรียวยาวของเขา “เราอยู่ที่ความสูง 26 ชั้น ดูเหมือนว่าคุณต้องใช้ความพยายามอย่างหนัก"
ขณะที่หลู่หม่านกำลังจะพูดก็เกิดความโกลาหลขึ้นจากระเบียงด้านนอก
“เป็นไปได้อย่างไรที่ไม่มีใครอยู่ที่นี่ พวกเขาหนีออกไปจากระเบียงหรือ?”
หลู่หม่านหยุดนิ่งกับเสียงนั้น
ไม่ว่าจะเป็นชาติที่แล้วหรือชาตินี้ เธอจะไม่มีวันลืมเสียงนี้
เสียงนี้เป็นเสียงของแฟนสารเลวของเธอ เหอเจิ้งไป๋ ซึ่งต่อมาเขาก็กลายมาเป็นคู่หมั้นของเธอ
ในชาติที่แล้ว ผู้กำกับยังไม่ตาย เขาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงเท่านั้น
ขณะที่เธอถูกคุมขังในข้อหาก่ออาชญากรรมโดยเจตนาทำให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บ และเธอได้รับโทษจำคุกแปดปี เนื่องจากผู้เสียหายได้รับบาดเจ็บสาหัส ทันทีที่เธอมีปัญหา ผู้ชายคนนั้นได้บอกกับสื่อทันทีว่าเขาเลิกรากับเธอนานแล้ว และไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ กับเธออีกต่อไป
แต่ถ้าเป็นเพียงแค่นั้น เธอคงไม่เกลียดเขา เธอคงต้องรับสภาพนั้นไป เพราะเธอเคยตาบอด จนเธอตกหลุมรักเขา
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้รับการปล่อยตัวจากคุก เธอพบว่าเขากลายเป็นคู่หมั้นของหลู่ฉี และทั้งสองก็ได้รับความชื่นชมจากสาธารณชนในฐานะคู่รักทองคำ
ปรากฎว่าก่อนที่เหตุการณ์ทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้น พวกเขาได้เห็นกันแล้ว
ดังนั้น หลังจากที่หลู่ฉีทำร้ายใครซักคนและหนีไปได้ คนที่เธอขอความช่วยเหลือคือเหอเจิ้งไป๋
มันเป็นความคิดของเขาที่จะกลับมาที่ห้องพักในโรงแรมพร้อมกับหลู่ฉี เพื่อลบร่องรอยทั้งหมดที่เธอทิ้งไว้เบื้องหลังและกล่าวโทษหลู่หม่าน
ไม่น่าแปลกใจที่เธอต้องประสบกับปัญหาในตอนนั้น! ดังนั้นเมื่อเธอมองหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขา เธอก็ไม่พบเขา ปรากฎว่าการวางกับดัก เป็นความคิดของเขามาโดยตลอด
เหอเจิ้งไป๋ถึงกับดูถูกเหยียดหยามเมื่อเห็นเธอหลังจากที่เธอได้รับการปล่อยตัวจากคุก โดยกล่าวว่า “เธอควรใช้กระจกส่องดูตัวเองในตอนนี้ แม้แต่ในตอนนั้น เธอก็ไม่คู่ควรกับฉัน และในตอนนี้ เธอยิ่งไม่คู่ควรกับฉันมากกว่าเดิม"
เขาก็หยิบธนบัติเงินมูลค่าสิบหยวนออกมาก่อนที่จะโยนไปให้เธอราวกับว่าเธอเป็นขอทาน
MRHAN 003 ใครที่น่าถูกยั่วยวน ก็ต้องถูกยั่วยวน
10 หยวน เขาพยายามกำจัดเธอราวกับว่าเธอเป็นขอทาน
เหอเจิ้งไป๋ นายน้อยคนที่สองของ หลงฉิงคอร์ปอเรชั่น ผู้ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในนักแสดงที่เก่งที่สุด และยังเป็นโปรดิวเซอร์ที่มีความสามารถ ก็สามารถหาธนบัตร 10 หยวนในกระเป๋าเงินของเขาได้ มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขามาก [1]
อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นเอง กริ่งประตูห้องพักในโรงแรมก็ดังขึ้น
ขณะที่หานโจวหลี่หันศีรษะไปรอบ ๆ เขาก็ปล่อยมือที่กรามล่างของเธอโดยไม่รู้ตัว
หลู่หม่านใช้โอกาสนี้ผลักมือออกและวิ่งเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ใกล้เคียง
ดวงตาของ หานโจวหลี่หรี่ลงเมื่อได้ยินเสียง ‘คลิก’ ขณะที่ หลู่หม่าน ล็อคประตูห้องน้ำ
ขณะที่เสียงกริ่งประตูดังขึ้น เขาคิดว่าเธอเข้ามาทางหน้าต่างได้อย่างไร และเกิดความโกลาหลในห้องของโรงแรมข้างๆ และหัวเราะอย่างเย็นชาก่อนจะเดินไปเปิดประตู
ที่ด้านนอกประตูมีตำรวจ 2 นาย ผู้จัดการโรงแรม พนักงานโรงแรม และชายหญิงที่ไม่คุ้นเคย
เมื่อเห็นชายที่อยู่ข้างหน้าเขา เหอเจิ้งไป๋รู้สึกประหลาดใจ และถัดจากเขา หลู่ฉีก็ประหลาดใจเช่นกัน ยังไงก็ตามพวกเขาสามารถพบหานโจวหลี่ ที่นี่!
ไม่มีใครเคยคิดว่า หานโจวหลี่จะอยู่ห้องข้างๆ!
ด้วยความตื่นเต้น หลู่ฉีเริ่มหายใจอย่างรวดเร็ว
“คุณชายหาน เราขอโทษที่ต้องมารบกวนคุณ” ผู้จัดการกล่าว “แขกห้องข้าง ๆ ได้รับบาดเจ็บสาหัส และผู้ต้องสงสัยน่าจะหนีออกไปได้ไม่นานแล้ว เราขอถามคุณได้ไหมว่าคุณพบเห็นบุคคลต้องสงสัยหรือไม่”
ริมฝีปากของหานโจวหลี่ยกขึ้นอย่างเย้ยหยัน เมื่อกี้ผู้หญิงคนนั้นคือผู้ต้องสงสัยที่ทำร้ายใครซักคนใช่ไหม?
ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงที่มีเสน่ห์จากด้านหลังหานโจวหลี่ “หลี่ ทำไมคุณใช้เวลานานจัง ฉันรอคุณนานแล้วน้า…”
เสียงนี้ไพเราะมากจนทำให้ขาของผู้คนอ่อนแรง อย่างไรก็ตาม ทุกคนยกเว้นหลู่ฉี ได้รับผลกระทบจากมันในทางใดทางหนึ่ง ทำให้ทุกคนหันไปมองที่มาของเสียง เหอเจิ้งไป๋และหลู่ฉีตะลึงเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลู่หม่าน
เสียงที่มีเสน่ห์นั้น ดังมาจากหลู่หม่าน ผู้ที่ไม่มีความโรแมนติก?
เหอเจิ้งไป๋ขยี้ตาอย่างไม่เชื่อ
อย่างไรก็ตาม ไม่ต้องสงสัยเลยเกี่ยวกับผู้หญิงที่สวมผ้าเช็ดตัวและเดินตรงเข้ามาหาพวกเขา เธอเป็นได้แค่ หลู่หม่าน เท่านั้น!
ผ้าขนหนูสีขาวทำให้ผิวของเธอดูขาวขึ้นและอ่อนเยาว์ขึ้น เหอเจิ้งไป่ไม่รู้ว่าผิวของเธอเรียบเนียนราวกับไหม และเขาก็ไม่รู้ว่ารูปร่างของเธอนั้นเจิดจ้ามากจนผู้คนไม่อยากละสายตาไปจากมัน เพราะกลัวว่าจะพลาดแม้เพียงพริบตาเดียว
ใช่ เขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน
นั่นเป็นเพราะหลู่หม่านเป็นคนเจ้าระเบียบและหัวโบราณ ไม่เคยปล่อยให้เขาแตะต้องเธอ
แต่ตอนนี้ เธอกลับนุ่งแต่ผ้าเช็ดตัว เธอยืนอยู่ในห้องของหานโจวหลี่
หานโจวหลี่ หันหลังให้กับผู้คนที่อยู่นอกประตู เลิกคิ้วไปที่หลู่หม่าน
หลู่หม่านพยายามระงับอาการประหม่า และรวบรวมความกล้าเพื่อรักษาภาพลักษณ์ของหญิงสาวผู้เย้ายวน ส่ายสะโพกที่เพรียวบางของเธอขณะที่เธอเดินไปทางหานโจวหลี่ อย่างสบาย ๆ
โชคดีที่เป็นผู้ช่วยของหลู่ฉี เธอได้เรียนรู้ทักษะการแสดงในขณะที่ดูภาพยนตร์ของเธอ
เธอเดินมาหยุดที่ด้านหน้าของหานโจวหลี่ ก่อนที่จะเขย่งปลายเท้า คล้องแขนของเธอรอบคอเขา
หานโจวหลี่หรี่ตาลงเล็กน้อย สงบสติอารมณ์และสงบนิ่ง ในขณะที่เขารอดูว่าเธอต้องการที่จะทำอะไร
เขาเป็นเหมือนเสือดาวขี้เกียจ เบื่อหน่าย เมื่อจ้องมองเหยื่อที่วิ่งอยู่ข้างหน้าเขา เขาสามารถฆ่าเหยื่อได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แต่เขาต้องการเล่นกับมันก่อน
ขณะที่เขายังคงนิ่ง หลู่หม่านก็เห็นว่าเขาไม่ต้องการร่วมมือกับเธออย่างเห็นได้ชัด เธอจึงรั้งตัวเธอและขยับเข้าไปใกล้ เธอหลับตาราวกับคาดว่ากำลังจะถูกฆ่าตาย และกดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเขา
คุณพระช่วย!!
เธอได้จูบเทพบุตรจริงๆ!
ทันใดนั้น หลู่หม่านรู้สึกว่าชีวิตในอดีตของเธอช่างสูญเปล่า การใช้ชีวิตอย่างซื่อสัตย์และดีงามมีประโยชน์อย่างไร?
เพราะเธอกลับถูกคนอื่นรังแก ถูกแฟนหนุ่มทรยศ และถึงกับถูกน้องสาวที่เป็นลูกเลี้ยงของพ่อของเธอใส่ร้าย นอกจากนี้เธอยังถูกพ่อของเธอทอดทิ้งอีกด้วย ทั้งหมดนี้ส่งผลให้เธอเสียชีวิตอย่างน่าสยดสยอง
อย่างไรก็ตาม คราวนี้เธอไม่อยากใช้ชีวิตแบบนั้นอีก!
เธอต้องการดูแลแม่ของเธอ และล้างแค้น เธอจะไม่เป็นผู้ที่มีความปราถนาดี มีคุณธรรม ซื่อสัตย์ และถูกคนรังแก ไม่มีอีกต่อไป!!
ในชีวิตนี้ เธอปรารถนาที่จะบรรลุทุกสิ่งที่เธอปรารถนา
นอกจากนี้ เธอยังตั้งเป้าที่จะชำระแค้นกับชายและหญิงที่ชั่วร้ายสำหรับสิ่งที่พวกเขาทำกับเธอ
ส่วนเทพบุตรชายข้างๆ ใครที่น่าถูกยั่วยวน ก็ต้องถูกยั่วยวน!
[1]: ในกรณีนี้ ธนบัตร 10 หยวนมีมูลค่าต่ำมาก เมื่อเทียบกับจำนวนเงินที่เหอเจิ้งไป่มักใช้
MRHAN 004 เธอเคยถูกคนงี่เง่าวางแผนร้ายในชีวิตที่ผ่านมา
หลังจากแตะริมฝีปากของเขา หลู่หม่านตัดสินใจว่าเธออาจจะไปต่อและด้วยเหตุนี้จึงเริ่มจูบแบบเบา ๆ กับเทพบุตรผู้นี้
ในที่สุด เมื่อริมฝีปากของทั้งสองแยกออกจากกัน หัวใจของเธอก็เต้นแรง และใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ
เธอลดตาลง มองดูหานโจวหลี่ผ่านขนตาและเห็นว่าดวงตาของเขามืดลงเช่นกัน
หลู่หม่านไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปและเลียริมฝีปากของ หานโจวหลี่อีกครั้ง
เมื่อดวงตาของหานโจวหลี่หรี่ลง เธอสามารถเห็นได้ว่าดวงตาของเขามีประกายแวววาวที่อันตราย
มือของเขาซึ่งเดิมวางอยู่ข้างๆ จู่ๆ ก็คว้ามาที่หลังเอวของเธอ
ทันทีที่เขาสัมผัสเธอ เขาก็สามารถมั่นใจได้ว่าภายใต้ผ้าเช็ดตัวไม่มีอะไรจริงๆ และมันไม่ใช่แค่การแสดงเท่านั้น
ผู้หญิงคนนี้ต้องการทำอะไรกันแน่?
อย่างไรก็ตาม หานโจวหลี่ไม่มีเวลาที่จะสอบถามเพิ่มเติมอีกต่อไปเนื่องจากมีเสียงตะโกนโกรธจากนอกประตู "หลู่หม่าน!"
หลู่หม่านหันกลับไป พร้อมกับปล่อยแขนออกจากตัวหานโจวหลี่ แต่เธอแปลกใจที่เขาไม่ต้องการปล่อยเธอไป
ฝ่ามือของเขายังคงกดทับที่หลังเอวของเธอ ตอนแรกเธอไม่รู้ตัว แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเอวของเธอร้อนมาก ราวกับว่าถูกตีตราด้วยเศษเหล็กร้อน
หลู่หม่านเงยหน้าขึ้น จนสบตาที่โกรธแค้นของ เหอเจิ้งไป๋ “หลู่หม่าน นี่มันหมายความว่ายังไงกัน ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่”
หลู่หม่านเชิดคางขึ้น เยาะเย้ย “คุณยังไม่เข้าใจอีกหรือว่าทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่”
ถึงตอนนี้ เหอเจิ้งไป๋สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่
ทั้งสอง หานโจวหลี่และหลู่หม่าน สวมผ้าเช็ดตัวเท่านั้น พวกเขาจะทำอะไรได้อีก?
“เธอทรยศฉัน!” เหอเจิ้งไป๋ชี้ไปที่หลู่หม่านอย่างโกรธเคือง “เธอนอกใจฉันมานานแค่ไหนแล้ว?”
หลู่หม่านยิ้มเบา ๆ “ไม่นานไปกว่าที่คุณนอกใจฉันแล้วไปคบกับหลู่ฉี”
ในขณะนั้นผู้จัดการโรงแรมและพนักงานต่างเบิกตากว้างแล้วหันไปมองหลู่ฉี
ปัจจุบัน หลู่ฉี เป็นดาราดังที่สื่อจับตาทุกการเคลื่อนไหว น้อยมากที่จะมีข่าวเกี่ยวกับความสัมพันธ์
ในตอนนี้หลู่หม่านกำลังอ้างว่า หลู่ฉีคบกับเหอเจิ้งไป๋!
“ข่าวลืออะไรเนี่ย!” การแสดงออกของเหอเจิ้งไป๋เปลี่ยนไป
แม้แต่ใบหน้าของหลู่ฉีก็เกร็งขึ้น เธอไม่คิดจะบอกทุกคนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับเหอเจิ้งไป๋ แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม
ถ้ามีคนรู้ตอนนี้ เธอจะกลายเป็นมือที่สาม
“ฉันโกหก?” เมื่อเห็นว่าหานโจวหลี่ยังคงไม่ยอมปล่อย เธอตัดสินใจที่จะเอนตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเขา และโอบเขาด้วยใบหน้าที่สวยงามที่มีอำนาจทำลายล้างและเสน่ห์เย้ายวน
อย่างไรก็ตาม เธอมีโอกาสใช้ประโยชน์จากเทพบุตรผู้นี้ และรู้สึกว่าเธอไม่ได้สูญเสียอะไร
“ตอนนี้น้องสาวสุดที่รักของฉันกำลังสวมสร้อยคอที่คุณมอบให้เธอเพื่อแสดงความรักของคุณ ที่ด้านหลังจี้ ก็มีชื่อของคุณและวันที่คุณทั้งคู่อยู่ด้วยกันสลักเอาไว้ คุณเอาออกมาตรวจสอบดูสิ” หลู่หม่านแนะนำ
เมื่อเธอคิดย้อนกลับไปในชาติที่แล้ว เธอนี่มันโง่มากจริง ๆ
มีหลักฐานมากมายเกี่ยวกับทั้งสองคน แต่เธอก็ทำเหมือนคนตาบอด เธอมองไม่เห็นหลักฐานทั้งๆ ที่อยู่ต่อหน้าเธอ
ตอนนี้เธอได้เห็นและเข้าใจทุกอย่างแล้ว ในที่สุดเธอก็รู้ว่าเหอเจิ้งไป๋โง่เขลาเพียงใด ที่ได้ทิ้งหลักฐานที่แน่ชัดไว้ให้เธอใช้ต่อต้านเขา
แต่อย่างไรก็ตาม ในชีวิตที่ผ่านมาของเธอ คนงี่เง่าคนนี้ประสบความสำเร็จในการวางแผนกับเธอ เธอได้ตายอย่างไม่ถูกต้องจริงๆ
เมื่อเห็นความรู้สึกผิด และหน้าตาบูดบึ้งในดวงตาของเหอเจิ้งไป๋ สมองของหลู่หม่านก็เต็มไปด้วยความโกรธ
เธอกับเหอเจิ้งไป๋เป็นคู่รักตั้งแต่ในวัยเด็ก ไม่อย่างนั้น แม้ว่าเธอจะมีสถานะในครอบครัวอย่างไร และพ่อของเธอก็เอ็นดูแค่น้องสาวผู้เป็นลูกเลี้ยงเพียงคนเดียวของเธอ เธอก็คงจะคบกับเหอเจิ้งไป๋ไม่ได้จริงๆ
แต่คุณนายเหอเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของหลู่หม่านและความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดีมาก ดังนั้นเมื่อหลู่หม่านยังเด็ก คุณนายเหอมักจะพาเหอเจิ้งไป๋ไปเล่นที่บ้านตระกูลหลู่
ในที่สุด หลังจากคบกันมาระยะหนึ่ง มิตรภาพของทั้งคู่ก็เบ่งบานเป็นความรัก
แม้ว่าหลู่ฉีหยวนจะมีความสัมพันธ์กับแม่ของหลู่ฉี เซี่ยชิงหยาง และหย่ากับแม่ของหลู่หม่าน เหอเจิ้งไป๋ก็ไม่ได้ทิ้งเธอ กลับสงสารเธอ และปฏิบัติต่อเธอดียิ่งขึ้นไปอีก
และเป็นเพราะเธอมีความทรงจำที่ดี จำได้ว่าเขาปฏิบัติต่อเธอดีเพียงใด เธอไม่เคยนึกภาพการทรยศของเขาเลย
MRHAN 005 น่าแปลกที่หานโจวหลี่ ไม่ได้เปิดเผยความจริง
หลู่หม่านยิ้มอย่างเย็นชา เซี่ยชิงหยาง แม่ของ หลู่ฉี เป็นผู้หญิงที่ทำลายครอบครัวของเธอ และในทำนองเดียวกัน ตอนนี้หลู่ฉีก็มาเป็นมือที่สามที่แทรกเข้ามาระหว่างความสัมพันธ์ของหลู่หม่านและเหอเจิ้งไป๋ เธอขโมย เหอเจิ้งไป๋จากหลู่หม่าน
แต่หลู่หม่านก็ไม่สนใจอีกต่อไป เธอไม่ได้สงสารตัวเองที่ถูกชายสารเลวทิ้งเธอไป
ตอนนี้ ทั้งหมดที่เธอต้องการคือให้พวกเขาจ่ายชำระหนี้แค้นที่พวกเขาวางกับดักกลอุบายและที่พวกเขาทำให้เธอต้องทุกข์ทรมานในชีวิตก่อนหน้านี้!
ยิ่งหลู่หม่านพูดมากเท่าไหร่ เหอเจิ้งไป๋ก็รู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้น และเธอก็จ้องมาที่เขาด้วยท่าทางเหยียดหยาม “ตั้งแต่ที่คุณทั้งสองคนคบกัน ฉันก็คิดว่าเราเลิกรากันแล้ว แต่คุณก็หน้าหนาพอที่จะยืนอยู่ตรงนี้และพูดว่าฉันทรยศคุณ”
“หยุดคำพูดที่ไม่มีหลักฐานเดี๋ยวนี้!” หลู่ฉีกล่าวอย่างกังวล
ถ้าพวกเขาอยู่แต่เพียงลำพัง เธอคงไม่คิดจะใช้เหอเจิ้งไป๋เพื่อปลุกปั่นหลู่หม่าน
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หลู่หม่านไม่สนใจเหอเจิ้งไป๋อีกต่อไป และหลู่ฉี ปฏิเสธที่จะปล่อยให้ตัวเองถูกเรียกว่าเป็นผู้ทำลายบ้านคนอื่น
“แม้ว่าคุณจะเป็นคนที่พยายามทีจะปีนป่ายเพื่อเข้าสังคม และถูกจับได้ คุณกลับพยายามที่จะพลิกลิ้นและใส่ร้ายเรา!”
"ใส่ร้าย?" จู่ๆ หลู่หม่านก็ปล่อยลดแขนลงจากตัวของหานโจวหลี่ และคราวนี้ หานโจวหลี่ก็ไม่รั้งเธอไว้และปล่อยเธอเดินไป
หลู่หม่านจับผ้าเช็ดตัวของเธอไว้เพื่อป้องกันไม่ให้หลุด เธอก้าวไปข้างหน้าเพื่อยืนตรงหน้าหลู่ฉี
จากนั้นเธอก็กางแขนออกและคว้าสร้อยคอที่หลู่ฉีสวมอยู่และดึงออกมา
การกระทำของหลู่หม่านนั้นคาดไม่ถึงเกินไป หลู่ฉีไม่คิดว่าหลู่หม่านจะทำสิ่งนั้นและด้วยเหตุนี้ เธอจึงไม่ได้ระวังเลย
หลู่หม่านบีบจี้บนสร้อยคอแล้วแสดงให้พวกเขาดู “เหอเจิ้งไป๋ สลักชื่อ ในภาษาจีน”
ที่ด้านหลังของจี้สลักชื่อ เหอเจิ้งไป๋ และ หลู่ฉี ซึ่งถูกล้อมรอบด้วยรูปหัวใจ
ความจริงถูกเปิดเผยแล้ว และข้อแก้ตัวใดๆ ก็ตามที่เหอเจิ้งไป๋และหลู่ฉีพยายามจะอ้างก็ไร้ประโยชน์
ไม่ใช่ว่าทุกคนโง่
เป็นไปได้ไหมที่ทั้งคู่แกะสลักจี้เพื่อความสนุกสนาน?
อย่าล้อเล่น!
“เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว โปรดแก้ปัญหาเป็นการส่วนตัว” ตำรวจคนหนึ่งหันไปถามหลู่หม่าน “คุณหลู่ คุณอยู่ที่นี่มาตลอดหรือเปล่า”
"ใช่" หลู่หม่านหันกลับไปที่ด้านข้างของหานโจวหลี่ และโอบแขนของเธอไว้รอบเอวของเขา แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างหานโจวหลี่ไม่ได้เปิดเผยความจริง
เขาเพียงก้มหน้ามองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
หลู่หม่านยิ้มขอบคุณหานโจวหลี่ ไม่ว่าเหตุผลของเขาจะเป็นเช่นไร โดยที่ไม่เปิดเผยความจริง เขาได้ช่วยเหลือเธออย่างมาก
"มีอะไรหรือเปล่า?" หลู่หม่านถาม
เธอไม่ได้อยู่ที่นั่นมาระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นการถามคำถามนี้จึงถือเป็นเรื่องปกติ
ตำรวจอธิบาย “แขกที่พักในห้องข้าง ๆ ได้รับบาดเจ็บสาหัส และตอนนี้ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลเพื่อรับการช่วยเหลือแล้ว”
“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันอยู่ที่นี่มาตลอด ถ้าไม่เชื่อก็เช็คกล้องวงจรปิดได้” หลู่หม่านกล้าพูดแบบนั้น เพราะเธอรู้ว่ากล้องวงจรปิดบริเวณนี้ของโรงแรมใช้งานไม่ได้
ในชีวิตที่แล้วของเธอ หลังจากที่เธอประสบปัญหา หลู่ฉีได้ไปหาเหอเจิ้งไป๋ทันที และบังเอิญว่าโรงแรมแห่งนี้เป็นของตระกูลเหอ
แม้ว่าเหอเจิ้งไป๋ต้องการที่ทำอะไรบางอย่าง เขาก็แค่พูดออกมา
เขาเพิ่งโทรหาตำรวจหลังจากที่เขาช่วยหลู่ฉีทำลายหลักฐาน
ในอดีตของเธอ ผู้กำกับภาพยนตร์โชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่ แม้ว่าการรักษาของเขาจะล่าช้าไปบ้าง
ปัจจุบัน หลู่หม่านกำลังเดิมพันที่นี่ โดยหวังว่าทุกอย่างจะเป็นแบบเดียวกับที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตก่อนของเธอ
เมื่อสังเกตเห็นท่าทางแปลก ๆ ของตำรวจ เธอรู้ว่าการเดิมพันของเธอได้รับผลตอบแทน
“แต่สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจคือ ถ้าเหตุการณ์เกิดขึ้นที่ห้องถัดไป แล้วคุณมาที่นี่เพื่อตามหาฉันทำไม” หลู่หม่านมีสีหน้าสับสน
ก่อนที่เจ้าหน้าที่ตำรวจจะมีโอกาสตอบ หลู่ฉีรีบพูดขึ้นว่า "ไม่ใช่ว่าคุณเป็นคนบอกฉันว่ามาหาผู้กำกับหรอกเหรอ?"
หลู่หม่านยิ้มเยาะ หลู่ฉีตัดสินใจทำให้หลู่หม่านกลายเป็นแพะรับบาปของเธอไปแล้ว
หลู่ฉีขโมยพ่อและแฟนของเธอไปแล้ว แต่นั่นยังไม่เพียงพอสำหรับเธอ เธอยังคงต้องการทำร้ายหลู่หม่านมากยิ่งขึ้น
“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร ฉันเป็นแค่ผู้ช่วย ฉันจะมีธุระอะไรกับผู้กำกับ? เธอกำลังบอกว่าฉันอยากมีบทแสดงเป็นของตัวเอง?” หลู่หม่านพูดพร้อมกับยกโทรศัพท์มือถือในมือของเธอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น