EGT 1441
การก่อความเสียหาย (4)
เมืองรัศมีจันทร์
ทั้งเมืองมีความวิตกกังวลอย่างไม่สิ้นสุดเนื่องจากการหายตัวไปของเทาเที่ย
ในอีกด้านหนึ่งในวังของราชาเอลฟ์
เหวินหยารู้สึกประหลาดใจที่เห็นเด็กชายตัวเล็ก ๆ
น่ารักได้ปรากฏตัวขึ้นในทันใดที่ข้างเฉินหยานเซียว
“เจ้านาย
ข้าทำได้ดีหรือไม่?" เทาเที่ยขอรับคำชมจากความสำเร็จของมัน
พร้อมกับดึงมุมเสื้อของเฉินหยานเซียว
และกระพริบตาสีแดงที่เต็มไปด้วยความหมายที่ว่า “มอบรางวัลให้ข้าเร็ว
ป้อนอาหารข้าเร็ว”
เฉินหยานเซียว
หัวเราะเบา ๆ เอาถุงแร่ออกจากแหวนมิติของเธอและมอบให้กับเทาเที่ย
เทาเที่ยทันทีร้องออกมาอย่างดีใจและกลืนกินอาหารที่อยู่ในอ้อมกอดของมัน
“เสี่ยวเซียวนี่คือสัตว์เวทของเจ้าหรือ?”
เหวินหยามองไปยังเด็กชายตัวเล็ก ๆ น่ารัก
ที่กำลังเคี้ยวแร่ในปากของมัน ด้วยสีหน้าแปลก ๆ เล็กน้อย
เหวินหยาเก่งมาก
เนื่องจากเฉินหยานเซียวสามารถอัญเชิญมันมาได้
มันจึงต้องเป็นสัตว์เวทที่ลงนามสัญญาของเธอ
มีสัตว์เวทมากมายที่สามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้
ดังนั้นระดับของมันจะต้องเป็นสัตว์ในตำนานหรือเหนือกว่า เพียงแต่...
เหวินหยามองไปที่ใบหน้าที่โง่เขลาของเทาเที่ย
มันยากที่จะจินตนาการว่าเด็กชายตัวเล็กโง่ ๆ จะเป็นสัตว์ในตำนานที่ดุร้าย
“ท่านแม่
มันคือเทาเที่ย” เฉินหยานเซียวยิ้มแล้วพูดออกมา เหวินหยาตกตะลึงเล็กน้อย
"เทาเที่ย?
ไม่ใช่ว่ามันถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินหรือ
เจ้าลงนามสัญญากับมันเมื่อไหร่”
เมื่อได้ยินเรื่องการเติบโตของเฉินหยานเซียวในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เหวินหยารู้สึกตกใจมากแล้ว แต่เธอไม่เคยคิดในความฝันของเธอว่า เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
ของครอบครัวจะมาถึงจุดที่เธอได้รับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เทาเที่ย
ซึ่งถูกจับโดยพวกเอลฟ์!
อาจกล่าวได้ว่าทุกคนรู้จักชื่อเสียงความโหดร้ายของ
เทาเที่ย ในอดีตมันนำความโกลาหลมาสู่ทวีปซึ่งปลุกกองทัพของทั้งสี่อาณาจักร
อย่างไรก็ตามแม้หลังจากการล้อมของทั้งสี่อาณาจักร
สัตว์ร้ายตัวนี้ก็ไม่ได้รับความเสียหายใด ๆ เลย หากหงส์ไฟ ไม่ได้ช่วยในการไล่ล่า
เทาเที่ย นั่นก็ไม่แน่ใจว่าภัยพิบัตินี้จะยังคงอยู่ในทวีปคังหมิงหรือไม่
“มากกว่าหนึ่งเดือนที่แล้ว”
เฉินหยานเซียวลูบจมูกเธอ
เธออายมากที่จะพูดว่าสหายคนนี้เป็นความตั้งใจเดิมที่จะมอบให้กับหลันเฟิงหลี่
“แต่…สัตว์เวทลงนามสัญญาของเจ้า…เป็นหงส์ไฟไม่ใช่หรือ?”
เหวินหยาแน่ใจว่าเธอยังไม่ชราจนถึงขั้นมีปัญหาในการได้ยิน
เฉินหยานเซียวกล่าวในก่อนหน้านี้ว่าเธอได้ลงนามสัญญากับหงส์ไฟ
และได้เป็นผู้สมัครหัวหน้าตระกูลคนต่อไป….
ถ้าอย่างนั้นตอนนี้อะไรคือสิ่งที่
...
เธอยังลงนามสัญญากับเทาเที่ยได้ด้วยไม่?
เฉินหยานเซียวมองดูเหวินหยาด้วยความงุ่มง่ามและอัญเชิญหงส์ไฟออกมาโดยตรง
เหวินหยามองตะลึงเมื่อเห็นเด็กชายตัวเล็ก
ๆ น่ารักปรากฏตัวรอบ ๆ เฉินหยานเซียว
“ข้าคือหงส์ไฟ"
น้ำตามหลักการที่ว่า 'รักเจ้านาย
รักผู้ที่เกี่ยวข้องกับเจ้านาย' หงส์ไฟจึงสุภาพมากต่อเหสินหยา
“เจ้ามีสัตว์เวทสองตัวหรือ?”
เหวินหยารู้สึกว่าเธอกำลังจะตาย
เธอไม่เคยได้ยินว่าใครที่สามารถต้านทานแหล่งกำเนิดของสัตว์เวทสองตัวได้
ไม่ต้องพูดถึงระดับสัตว์เวททั้งสองนี้ดุร้ายในระดับหนึ่ง
หนึ่งเป็นสัตว์ในตำนานและอีกเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์
ระดับของสัตว์เวทก็จะมีผลกระทบต่อแรงกดดันที่กระทำต่อผู้รับเช่นกัน
ถ้าเฉินหยานเซียวลงนามสัญญากับสัตว์เวทสองชนิดที่อยู่ในระดับต่ำบางทีเหวินหยาคงไม่ตกใจเหมือนอย่างในตอนนี้
“ใช่แล้ว”
เฉินหยานเซียวพยักหน้าอย่างจริงใจ
เหวินหยาเอามือกุมหัวของเธอเองอย่างเงียบ
ๆ
พระเจ้า
เธอคิดว่าลูกสาวของเธอดุร้ายนิดหน่อย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะดุร้ายอย่างมาก!
เธอเป็นเพียงแค่การดำรงอยู่ที่ท้าทายสวรรค์!
ไม่เพียงแต่การลงนามสัญญากับสัตว์เวทสองตัวเท่านั้น
แต่ระดับของสัตว์เวทเหล่านี้ยังเป็นระดับในตำนานขึ้นไป
พระเจ้าทรงทราบว่าหนึ่งในสองสิ่งนี้เมื่อถูกพาออกมาก็เพียงพอที่จะแผ่รัศมีไปทั่วทั้งทวีป!
EGT 1442
ก่อความเสียหาย (5)
“เจ้า…ทำให้ข้าประหลาดใจมากเกินไป”
หัวใจและตับเล็ก ๆ ของเหวินหยาเต้นและกระโดดออกมาอย่างดุเดือด ลูกสาวของเธอมีแนวโน้มที่ดีจริงๆ!
แม้กระทั่งก่อนที่เธอจะอายุสิบห้าเธอก็ทำสิ่งต่าง
ๆ ที่สั่นสะเทือนไปทั่วโลก
นี่มันอย่างแน่นอนที่จะบังคับให้เหล่าผู้ที่เรียกตนเอียงว่าเป็นอัจฉริยะและกองกำลังกลั้นใจตาย!
“เป็นการดีที่จะไม่ปล่อยให้เจ้าและพ่อเสียหน้า”
เฉินหยานเซียวยิ้มเล็กน้อย
คำชื่นชมของผู้อื่นจะเปรียบได้กับคำสรรเสริญของแม่ของเธอเองได้อย่างไร
เหวินหยาพูดอย่างยิ้ม ๆ
“ถ้าพ่อของเจ้ารับรู้ความสำเร็จในปัจจุบันของเจ้า เขาจะมีความสุขมาก”
“แม่มั่นใจได้เลยว่าข้าจะทำให้ราชาเอลฟ์ยอมแพ้ปล่อยท่านพ่อออกมา”
เฉินหยานเซียวมองดูเหวินหยา เฉียบขาด
“แผนของเจ้าคืออะไร”
เหวินหยาถาม
เฉินหยานเซียวยิ้มอย่างลึกลับและตอบกลับเหวินหยาว่า
“แม่ควรรอดูการแสดง ปล่อยส่วนที่เหลือให้ข้าจัดการ”
“ดี”
หลังจากเรียนรู้ความกล้าหาญของเฉินหยานเซียว แล้ว เหวินหยาก็มั่นใจในตัวลูกสาวของเธอถึงร้อยยี่สิบเปอร์เซ็นต์
เฉินหยานเซียว
หันไปที่เทาเที่ยซึ่งยังคงกินอยู่และพูดว่า “เทาเที่ยค่อยกินต่อทีหลัง
ก่อนอื่นข้ามีงานใหญ่ให้เจ้าทำ”
“วู?” เทาเที่ยเหล่ตาของมันไปที่เฉินหยานเซียว จากนั้นดูอาหารในมือของมัน
มีคำใบ้ของการดิ้นรนในการแสดงออกของมัน
“ข้าหิวนิดหน่อย…”
เทาเที่ยกล่าว ตอนนี้มันใช้พลังมากในการแสดง
ไม่ต้องรอให้เฉินหยานเซียวพูด
หงส์ไฟได้ก้าวไปที่ด้านหน้าของเทาเที่ย แล้วมือข้างหนึ่งของมันคว้ากระเป๋าแร่ออกไป
ในขณะที่มืออีกข้างเปิดปากของ เทาเที่ยโดยตรง หลังจากนั้นแร่ทั้งหมดในถุงนั้นถูกเทลงไปในปากของเทาเที่ย!
“ขยะก้อนโต!
ไม่ว่าเธอจะให้เจ้าทำอะไร เจ้าก็ต้องทำได้ในทันที! รีบกินให้เสร็จ!”
หงส์ไฟค่อนข้างโหดร้ายต่อเทาเที่ย
“โอ้! โอ้
!!" หงส์ไฟยัดอาหารเข้าไปในปากของเทาเที่ยอย่างไร้ความปราณี กรงเล็บเล็ก ๆ
สองข้างปัดออกด้วยความเจ็บปวด
หงส์ไฟไม่มีความเห็นอกเห็นใจแม้แต่น้อยในขณะที่มันผลักอาหารลงไปด้วยความแข็งแกร่ง
ในที่สุดหลังจากเทาเที่ยกลืนกลืนอาหารทั้งหมดลงในปากของมันเรียบร้อย
มันเช็ดน้ำตาจากหางตาของมัน
ภายใต้การกดขี่ข่มเหงของหงส์ไฟ มันตามหงส์ไฟไปด้านนอกและเฉินหยานเซียวเดินออกไปในขณะที่จับแขนของเหวินหยา
แสงจันทร์ปกคลุมด้านนอกของวัง
ดวงจันทร์ที่สลัวนี้สาดส่องแสงลงมาในยามค่ำคืน
“เทาเที่ย”
เฉินหยานเซียวมองไปที่เทาเที่ยที่ยืนอยู่ถัดจากหงส์ไฟ และเรียกมัน
“ที่นี่!”
“นำความสามารถของเจ้าออกมาและก่อให้เกิดความเสียหายในเมืองรัศมีจันทร์!"
ปากของเฉินหยานเซียว แสดงรอยยิ้มที่น่ารังเกียจออกมา
หากเธอต้องการโน้มน้าวให้ราชาเอลฟ์ทำตาม
เธอต้องเอาทรัพย์สินออกมาให้เพียงพอ!
“ไม่มีปัญหา!”
เทาเที่ยยิ้มอย่างซุกซน ทันใดนั้นร่างเล็ก ๆ ของมันก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าหลังจากนั้นแสงเปล่งประกายปกคลุมร่างเทาเที่ย
ทันทีแสงขยายตัวออกในพริบตา เมื่อแสงจางลงสัตว์ร้ายตัวใหญ่ เทาเที่ย
ได้ปรากฏตัวในสายตาของเฉินหยานเซียวและเหวินหยา
“โฮกก!!”
เสียงคำรามที่จะนำไปสู่การสั่นสะเทือนที่น่ากลัวดังก้องไปทั่วฟ้า
“หงส์ไฟ
พาเราไปชมการแสดงที่ด้านบน" เฉินหยานเซียวหันไปมองหงส์ไฟและสั่งการ
หงส์ไฟเปลี่ยนร่างของมันทันทีหลังจากนั้นมีนกไฟ
ขนาดใหญ่ปรากฏตัวในเมืองรัศมีจันทร์ ในพริบตา
เปลวไฟสีแดงสะท้อนออกมาในเส้นขอบบนท้องฟ้า!
เฉินหยานเซียวดึงเหวินหยาขึ้นมาและนั่งลงที่ด้านหลังของหงส์ไฟ
การเกิดขึ้นของสัตว์เวทสองตัวในเมืองรัศมีจันทร์
จะนำสิ่งที่ภัยพิบัติที่ไม่คาดคิดมาอย่างน่าตกใจ!
เทาเที่ยผู้ซึ่งถูกขังอยู่นานกว่าร้อยปีในที่สุดก็ฟื้นอิสรภาพของมันในวันนี้
มันถูกล่ามโซ่มานานกว่าร้อยปีทำให้จิตใจของมันเต็มไปด้วยความโกรธ
แต่ตอนนี้มันได้รับการปลดปล่อยออกมาทั้งหมด
ราชาแห่งสัตว์เวทที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้ประชาชนแห่ง
ทวีปคังหมิงสั่นสะเทือนเมื่อเอ่ยถึงมัน
ชื่อนี้ปรากฏขึ้นอีกครั้งในโลกใบนี้!
EGT 1443
ก่อให้เกิดความเสียหาย (6)
สายลมพัดกรรโชก
เสียงร้องคำรามดังไปทั่ว เทาเที่ย คำราม! เทาเที่ยเปล่งเสียงดังกล่าว!
เมืองรัศมีจันทร์
ถูกห่อหุ้มด้วยสัตว์ร้องคำรามอึกทึก
สำหรับพวกเอลฟ์นี่เป็นฝันร้าย
สำหรับ เทาเที่ย
นี่เป็นความน่าหลงไหล
ไม่มีใครคิดว่า
เทาเที่ย ผู้ซึ่งหายตัวไปจากคุกใต้ดินในทันทีจะปรากฏตัวอีกครั้งในเมืองรัศมีจันทร์
แม้ว่าจะแตกต่างจากอดีต
แต่ทว่าสิ่งนี้ได้แยกออกจากกรงแล้วและไม่มีโซ่ที่ผูกมัดมันอีกต่อไป!
พวกเอลฟ์ที่กระจัดกระจายไปทั่วเมืองเพื่อตามหาเทาเที่ย
นั้นถูกดึงดูดโดยเสียงคำรามของเทาเที่ย และทันทีมาจับกลุ่มยังที่ที่เทาเที่ยอยู่
เฉินหยานเซียวนั่งบนหงส์ไฟมองดูพวกเอลฟ์ที่มาจากทุกทิศทุกทาง
พวกเอลฟ์มีการจัดวางคันธนูและลูกธนูในขณะที่วิ่งพร้อมที่จะโจมตีได้ตลอดเวลา
เฉินหยานเซียวยกมุมปากของเธอขึ้นเล็กน้อยและพูดว่า
“หงส์ไฟ อย่าให้พวกเขาทำร้ายเทาเที่ย”
เธอไม่ต้องการให้นักชิมตัวอ้วนถูกยิงท่ามกลางความโกลาหลนี้
หงส์ไฟสะบัดปีกที่น่าประทับใจของมันอย่างน่าประทับใจไปที่เทาเที่ย
แม้แต่พวกเอลฟ์ก็ไม่สามารถที่จะรักษาความแม่นยำของการยิงของพวกเขาได้เมื่อต้องเจอกับลมกระโชก
ช่วงเวลาที่เหล่าเอลฟ์เข้าใกล้เทาเที่ย
พวกเขายกคันธนูและลูกธนูขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อลูกธนูบินออกไปทีละดอก
พวกมันถูกลมพัดปลิวไปในทันที ไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะยิงถูกเป้าหมายหริอไม่
พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกธนูบินไปไหน
ในเวลานี้พวกเขาค้นพบว่าในสวรรค์มีสัตว์เวทอีกตัวหนึ่ง!
“นั่นอะไรนะ?”
พวกเอลฟ์มองดูนกไฟในท้องฟ้าด้วยความประหลาดใจ
ภายใต้สายลมหมุนของนกไฟ พวกมันไม่สามารถทำร้ายขนของ เทาเที่ย ได้แม้แต่ครึ่งเส้น
เทาเที่ยนั้นยากที่จะจัดการและเพียงพอที่จะทำให้พวกเขาทั้งหมดสับสน
ตอนนี้มีสัตว์เวทบินมาอีกอันหนึ่ง
พวกเอลฟ์สามารถมองดูได้อย่างไร้ประโยชน์
ระดับความสูงที่บินของหงส์ไฟ
เกินระดับการโจมตีของเอลฟ์หลายคน
มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะยิงได้อย่างแม่นยำในระยะไกล ยิ่งกว่านั้น
หงส์ไฟจะไม่นิ่งเฉยอย่างโง่เขลา
กลางเวหา
มันเป็นเจ้าเหนือหัวแห่งท้องฟ้าและความเคลื่อนไหวของมันในอากาศไม่ควรถูกมองข้าม
นอกจากนี้การไหลเวียนของอากาศที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องภายใต้ปีกของหงส์ไฟ
ทำให้เกิดความหวาดกลัวมากกว่าที่เคยเป็นที่เกิดบนพื้น
สัตว์ประหลาดตัวใหญ่ที่อยู่บนพื้นดินและมีนกไฟขนาดยักษ์ที่บินอยู่บนท้องฟ้า
เอลฟ์ของเมืองรัศมีจันทร์ดูเหมือนจะเผชิญหน้ากับศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขา
เทาเที่ยคำรามอย่างรุนแรงบนพื้นดิน
กรงเล็บหนาทั้งสี่ของมันกระทืบด้วยความโกรธระบายความโกรธที่มันเก็บกดไว้มานานหลายปี
แต่เนื่องจากมีคำสั่งของ เฉินหยานเซียว เทาเที่ยจึงไม่ทำร้ายเอลฟ์จริงๆ
มันก็แค่สวมบทบาทและแสดงความสามารถของมัน
อย่างไรก็ตามเพียงอย่างเดียวนั้นก็ทำให้เอลฟ์หลายคนซีดเซียวด้วยความกลัว
ในไม่ช้าราชาเอลฟ์ก็มาพร้อมกับเฟินชู
ในที่สุดราชาเอลฟ์รายล้อมไปด้วยกลุ่มเอลฟ์
เขาได้เห็นความโกลาหลในเมืองรัศมีจันทร์ !!!
ทันทีที่เขาเห็นสัตว์เวททั้งสองตัวใบหน้าของราชาเอลฟ์ดูไม่น่าดูและเมื่อดวงตาของเขาเห็นร่างที่คุ้นเคยที่ด้านหลังของนกไฟบนท้องฟ้าความตกใจที่ด้านล่างของดวงตาของเขาไม่สามารถถูกปกปิดได้อีกต่อไป!
“เหวินหยา?”
EGT 1444
ก่อความเสียหาย (7)
เมื่อไม่นานมานี้เหวินหยายังเป็นนักโทษ
แต่ตอนนี้เธอนั่งอยู่ที่ด้านหลังของหงส์ไฟ มองกลุ่มเอลฟ์บนพื้นดิน
ข้างๆเหวินหยาเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก
ๆ ที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ แม้ว่าเธอจะยังเด็ก
แต่เธอก็แสดงให้เห็นแล้วของสัญญาณของความงามที่ไม่มีใครเทียบ
อัตลักษณ์ของเธอและเหวินหยามีความคล้ายคลึงกันเล็กน้อยโดยไม่คาดคิด
ดูเหมือนว่าราชาเอลฟ์จะได้รับความเดือดร้อนอย่างใหญ่หลวงราวกับว่าเขาถูกบดขยี้ด้วยหินก้อนใหญ่
เด็กคนนั้น ...
เธอเป็นลูกสาวของเหวินหยาหรือไม่
“เจ้าวางแผนจะทำอะไร?"
ราชาเอลฟ์สูดหายใจเข้าลึก ๆ และระงับความสิ้นหวังในหัวใจของเขา
เฉินหยานเซียวนั่งที่ด้านหลังของหงส์ไฟยิ้มแย้มแจ่มใสเมื่อเธอมองไปที่ราชาเอลฟ์ที่มีสีหน้าผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
“ราชาเอลฟ์โปรดมั่นใจได้ว่าข้าจะไม่ทำอะไรเลย
อย่างไรก็ตามมีบางสิ่งที่ข้าต้องการพูดคุยกับเจ้าเป็นการส่วนตัว”
หากเจ้าต้องการเจรจาต่อรองเจ้าต้องเปิดเผยน้ำหนักของเจ้าในตอนแรก
ปรากฏการณ์ที่เฉินหยานเซียวสร้างขึ้นในครั้งนี้เป็นการเดิมพัน
สิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้คือผู้ปกครองของทวีปเทพจันทรา
ซึ่งไม่เทียบเท่ากับจักรพรรดิของมนุษย์เหล่านั้น
อย่างน้อยที่สุดจักรพรรดิก็สามารถระดมกองทัพของอาณาจักร
แต่ก็ยังมีนายพลที่ไม่ลงรอยกันอยู่บ้างที่ทำสิ่งเล็ก ๆ ในความมืด อย่างไรก็ตามราชาเอลฟ์มีหน้าที่ดูแลเอลฟ์ของทวีปเทพจันทราทั้หมดและไม่มีใครที่กล้าท้าทายคำสั่งของเขา
คู่ต่อสู้ที่น่ากลัวที่สุดคือการรวมกันของสัญลักษณ์แห่งพลังและผู้นำทางจิตวิญญาณ
เฉินหยานเซียวเล่นพนันว่าราชาเอลฟ์
ต้องการต่อสู้แบบความเป็นและความตาย ปล่อยให้พวกเอลฟ์ทั้งหมดต่อสู้กับสัตว์เวทสองตัวของเธอจนถึงที่สุดหรือถ้าเขาอาจจะนั่งเฉยๆและคุยกับเธออย่างใจเย็น
นี่ก็เป็นทางเลือกสุดท้าย
หากไม่ใช่เพราะเธอต้องการพบพ่อของเธอโดยเร็วที่สุด
เฉินหยานเซียว จะไม่ต้องการเลือกสิ่งนี้ วิธีการที่สิ้นหวัง
อย่างไรก็ตามความคิดทั้งหมดนี้ถูกซ่อนไว้อย่างดีจาก
เฉินหยานเซียว ในสายตาของพวกเอลฟ์เธอเป็นผู้ที่น่ากลัวมาก ผู้ก่อการร้าย !!!
ใบหน้าของราชาเอลฟ์นั้นสง่างามมาก
เขาไม่เคยคิดเลยว่ามนุษย์ตัวเล็ก ๆ จะกล้าวิ่งมาที่เมืองรัศมีจันทร์
ของเขาและขอเจรจากับเขา!
นี่เป็นมนุษย์ที่กล้าหาญที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา!
“ด้วยเหตุผลใดที่ราชาของข้าควรเจรจากับคนอย่างเจ้า!?”
เฟินชูพร้อมใบหน้าตึงยืนอยู่ที่ด้านหน้าของราชาเอลฟ์มองเฉินหยานเซียวที่เพิ่งพูดไม่สุภาพ
เฉินหยานเซียวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วยกมือข้างหนึ่งขึ้น!
ในทันใดนั้นเสียงคำรามของเทาเที่ยและเสียงร้องของ
หงส์ไฟก็ดังขึ้นและแผ่ออกไปเรื่อย ๆ โดยไม่ต้องทำอะไรเลย
กำลังดุร้าย
เสียงคำรามของสัตว์เวททั้งสองในระดับของสัตว์ในตำนานและเหนือสิ่งอื่นใด
คลื่นกระแทกและเอลฟ์ที่อยู่ด้านหน้าเกือบเป็นลมจากคลื่นกระแทกโดยตรง
“ด้วยเหตุผลนี้”
เฉินหยานเซียวเอ่ยออกมา แล้วมองดูเฟินชูอย่างร่าเริง
ในความเป็นจริง
เฉินหยานเซียว ไม่พอใจกับผู้บัญชาการคนนี้ การที่เฟิงชูต่อสู้กับเหวินหยาน
มันทำให้เฉินหยานเซียวเริ่มมีความเป็นปรปักษ์ต่อเฟินชู
ใบหน้าของเฟินชูที่ปะทะกับคลื่นกระแทกของสัตว์เวทสองตัวไม่ได้น่าดูเลย
ในฐานะหัวหน้าผู้บัญชาการทหารหน่วยทหารจันทราศักดิ์สิทธิ์
เขามีหน้าที่รับผิดชอบในการดูแลความปลอดภัยของเมืองรัศมีจันทร์
แต่ตอนนี้เขาปล่อยให้มนุษย์วิ่งหนีไปพร้อมกับสัตว์เวทสองตัวในเขตอำนาจของเขาและเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
เฉินหยานเซียวเพียงแค่ตบหน้าของเฟินชู!
แค่เทาเที่ยเพียงอย่างเดียวก็ต้องการให้
ราชาเอลฟ์ ดำเนินการด้วยตนเองและตอนนี้ก็มีหงส์ไฟนี้ มันอาจกล่าวได้ว่าพวกเอลฟ์มีโชคไม่ดีในครั้งนี้
ราชาเอลฟ์มองดูเฉินหยานเซียว
แล้วมองดูสัตว์เวททั้งสองที่อาละวาด เขาหายใจเข้าลึก ๆและพูดว่า “ได้
ข้าตกลงจะคุยกับเจ้า
แต่เจ้าต้องมั่นใจว่าสัตว์เวททั้งสองนี้จะไม่ทำอันตรายต่อพวกเอลฟ์”
EGT 1445
การสนทนา (1)
ราชาเอลฟ์ก็ยอมแพ้กับการเผชิญหน้ากับสัตว์เวททั้งสองที่มีระดับสูงพิเศษ
ราชาเอลฟ์ไม่กล้าที่จะเสี่ยงโชคกับชีวิตของเอลฟ์ทุกคนในเมืองรัศมีจันทร์
เฉินหยานเซียวชนะการเดิมพัน!
นี่เป็นก้าวเล็ก ๆ
สำหรับเธอ แต่เป็นการก้าวกระโดดครั้งใหญ่เพื่อมนุษยชาติ!
เป็นเวลาหลายพันปี
เธอเป็นคนแรกและคนเดียวที่กล้ามาที่เมืองรัศมีจันทร์ เพื่อเผชิญหน้ากับราชาเอลฟ์
“ราชาของข้า!”
เฟินชูหันไปมองราชาเอลฟ์อย่างไม่เชื่อ
เขาไม่สามารถเชื่อได้ว่าราชาของเขาได้ตกลงใจตามคำขอของเฉินหยานเซียว
ราชาเอลฟ์ส่ายหัวเล็กน้อยเพื่อไม่ให้พูดอะไรอีก
เฉินหยานเซียว ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แม้ว่าเธอจะมีความมั่นใจว่าราชาเอลฟ์จะไม่นำพวกเอลฟ์ในเมืองรัศมีจันทร์ทั้งหมดเข้าสู่สนามรบเพราะผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในการแข่งขันเพื่อเจรจาต่อรองนั้นไม่ใช่คนธรรมดา
ที่จะสามารถทนได้
“เจ้าเป็นราชาที่ใจดี”
เฉินหยานเซียวมองดูราชาเอลฟ์และพูดอย่างยิ้ม ๆ
ถ้าเขาจะถูกแทนที่โดยจักรพรรดิแห่งอาณาจักรหลงซวน
มันอาจจะมีคำสั่งให้กองทัพมาเตรียมพร้อมนานแล้ว
ลงมือทำโดยไม่คิดถึงชีวิตและความตาย
และตะโกนให้ต่อสู้ให้ดีที่สุดเพื่อให้กองทัพทำลายศัตรู
ในแง่หนึ่งราชาเอลฟ์เป็นผู้มีเมตตา
ราชาเอลฟ์ไม่ได้พูดอะไรมาก
แต่เพิ่งเดินเข้าไปในพระราชวังเพียงลำพัง เฉินหยานเซียวสั่งให้หงส์ไฟลงไปที่พื้น
หลังจากนั้นเธอกับเหวินหยาจึงเดินตามราชาเอลฟ์
ก่อนที่เท้าของเฉินหยานเซียวจะก้าวเข้าไปในวัง
เฟินชูผู้ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหลังเธอทันทีตะโกนออกมา “มนุษย์! หากเจ้ากล้าที่จะทำร้ายราชาของข้า
พวกเราเหล่าเอลฟ์จะสู้กับเจ้าอย่างแน่นอน!”
พวกเอลฟ์ทุกคนเดินไปที่ฝั่งของเฟินชูและสาบานว่าจะปกป้องราชาของพวกเขาจนกว่าจะตาย
เฉินหยานเซียวหันหัวของเธอแล้วมองไปที่เฟินชูที่ประหม่าและยิ้ม
“อย่ากังวลไปเลย
ข้าเป็นผู้หญิงอ่อนแอเพียงคนเดียวที่ไม่มีความสามารถในการมัดไก่
เจ้าคิดว่าข้าจะกินราชาของเจ้าหรือไม่?"
ผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่งที่ไม่มีกำลังมัดไก่…
พวกเอลฟ์เกลียดที่พวกเขาไม่สามารถขว้างเลือดไปบนใบหน้าของเฉินหยานเซียวได้!
ใครจะไม่เห็นว่า
มนุษย์ที่สามารถก่อให้เกิดความเสียหายในเมืองหลักของพวกเอลฟ์นั้นมีสัตว์เวทสองตัวและสามารถกระตุ้นราชาเอลฟ์ได้
แต่เธอกลับบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอ ...
เฉินหยานเซียวนำเหวินหยาเข้าไปในวังโดยไม่สนใจสภาพจิตใจของพวกเอลฟ์โดยสมบูรณ์
ราชาเอลฟ์นั่งเงียบ ๆ
บนเก้าอี้มองผู้หญิงสองคนที่อยู่เบื้องหน้าเขา
“นั่งสิ”
ราชาเอลฟ์อ้าปากพูดด้วยเสียงที่ไพเราะ
ราวกับว่าเขาไม่ได้เป็นผู้ที่ถูกคุกคามโดยเฉินหยานเซียว
แต่ได้มาเจือสหายเก่าเพื่อพูดคุย
เฉินหยานเซียวและเหวินหยานั่งลง
“เจ้าต้องการพูดคุยกับข้าเกี่ยวกับอะไร”
ราชาเอลฟ์มองดูเฉินหยานเซียวซึ่งนั่งถัดจากเหวินหยา
ผู้หญิงสองคนมีเสน่ห์และคล้ายคลึงกันมาก
แม้ว่าเขาจะพยายามหลอกลวงตัวเองว่าพวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน
และมันเป็นไปไม่ได้
เฉินหยานเซียวกล่าวว่า
“ข้าคิดว่าเจ้าได้เดาตัวตนของข้าไปแล้ว ในกรณีนี้ข้าจะไม่พูดเรื่องไร้สาระใด ๆ ข้าหวังว่า
เจ้าจะปล่อยพ่อของข้า เฉินอู๋”
ราชาเอลฟ์หัวเราะเบา ๆ
เขาไม่ได้มองเฉินหยานเซียว
แต่มองไปที่เหวินหยาโดยตรง
“เสี่ยวหยา
ลูกสาวของเจ้าตรงไปตรงมาเหมือนเจ้า”
เหวินหยาหันหน้าไปมองเฉินหยานเซียว
และดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรัก
“เธอคือลูกสาวของข้า
โดยธรรมชาติแล้วเธอจะเป็นเหมือนข้า”
ราชาเอลฟ์กล่าวว่า
“เมื่อเจ้าเพิ่งเข้ามาในเมืองรัศมีจันทร์
ข้าจำได้อย่างชัดเจนว่าเจ้ามักจะดูเหมือนคนที่อ่อนโยนและสง่างามในภายนอก
แต่นั่นไม่ใช่ตัวเจ้า อารมณ์ของเจ้าไม่สงบนิ่งเหมือนกับพวกเอลฟ์
แต่กลับกลายเป็นเหมือนมนุษย์มากขึ้น บางทีความแตกต่างนั้นทำให้ข้าสังเกตเห็นเจ้า”
เหวินหยาไม่ได้พูด
เธอมีสามีลูกเป็นของตัวเองอยู่แล้ว เธอไม่ต้องการพูดถึงอะไรเกี่ยวกับอดีต
ตอนนี้เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่ต้องการปกป้องครอบครัวของเธอเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น