EGT 1223
ในขณะนี้บริเวณโดยรอบเงียบสงบและเหล่าเอลฟ์ทุกคนเปลี่ยนสายตาไปที่เฉินหยานเซียว
พวกเขากำลังรอคอยให้เฉินหยานเซียว “ตื่นขึ้นมา” และอยู่ห่างจากคนทรยศ
เฉินหยานเซียวมองดูชุยหลิง จากนั้นมองดูอันหราน ปากสีกุหลาบของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มที่สวยงาม
“ไม่ ข้าจะไม่อยู่กับพวกเจ้าทุกคน” รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินหยานเซียวเหมือนดอกไม้ เธอเดินไปอย่างเด็ดเดี่ยวที่ด้านข้างของอันหราน เอื้อมมือไปจับกำปั้นของอันหรานแล้วพูดว่า “ข้าอยู่ข้างเดียวกับอันหราน”
“อะไรนะ…” ดวงตาของชุยหลิงเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจเมื่อเขามองดูเฉินหยานเซียว อย่างไม่น่าเชื่อ
เขาได้บอกเธอถึงความผิดที่เผ่ารัศมีจันทร์ได้กระทำไปอย่างละเอียด ดังนั้นเฉินหยานเซียวจึงควรที่จะเลือกที่จะยืนเคียงข้างอันหราน...
ทันใดนั้นอันหรานก็เงยหน้าขึ้นและมองเฉินหยานเซียวอย่างประหลาดใจ ในดวงตาคู่ใสสีเขียวของเธอ
เขาไม่เห็นความเกลียดชังในจินตนาการของเขา พวกมันยังเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความจริงใจ
“ถ้าเจ้าพูดจบแล้ว ข้าคิดว่าข้าไม่มีอะไรจะพูดคุยกับเจ้า ข้าคิดว่าอันหรานเป็นคนดีมาก ส่วนเรื่องอื่นเจ้าไม่ต้องกังวลอีกต่อไป" เฉินหยานเซียวยิ้มออกมาแบบง่าย ๆและไม่แยแส ดูเหมือนว่าการโน้มน้าวใจของชุยหลิง ในขณะนี้เป็นเพียงเรื่องตลกในสายตาของเธอ
“ จ้า…เจ้าดื้อรั้นมาก! เจ้าอยากอยู่กับคนทรยศนี้จริง ๆ หรือ?” ชุยหลิงมองแล้วพูดกับเฉินหยานเซียว ใบหน้าของเขาสังแสดงอาการตกใจ เขาไม่สามารถเชื่อได้เลยว่าจะมีเอลฟ์ที่จะเลือกยืนที่ด้านข้างของเผ่ารัศมีจันทร์
“คนทรยศ?” เฉินหยานเซียว เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ทำไมข้าถึงรู้สึกแตกต่าง”
“เผ่ารัศมีจันทร์ ช่วยให้เผ่าพันธุ์ผสมและมนุษย์เข้ามาในเมืองรัศมีจันทร์ เห็นได้ชัดว่า…”
ชุยหลิงยังคงต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกขัดจังหวะโดยตรงจากเฉินหยานเซียว
“เจ้าพูดมากพอแล้วและข้าได้ยินเจ้าชัดเจนมาก แต่ไม่ว่าเผ่าพันธุ์ผสมกับมนุษย์ทำอะไรหรือข่าวลือที่ไม่ดีที่เจ้าได้ยินเกี่ยวกับเผ่ารัศมีจันทร์มาจะเป็นอย่างไร ข้าเชื่อในทุกสิ่งที่ข้าเห็นด้วยตาของตัวเอง เมื่อเปรียบเทียบกับเอลฟ์อย่างเจ้าที่รู้จักแต่การซุบซิบไร้ความหมายกับคนอื่น ๆ แล้ว อันหรานที่พยายามต่อไปเพื่อที่จะพัฒนาตัวเอง มันดูน่ายกย่องยิ่งกว่าเจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าไม่ได้เป็นเผ่าพันธุ์ผสม? ทำไมเจ้าจึงทำตัวเช่นนั้น เช่นมนุษย์?” เฉินหยานเซียวหัวเราะเบา ๆ และมองดูชุยหลิง คำพูดจากปากของเธอเหมือนตบหน้าเขาอย่างไร้ความปราณี
มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่ถูกพวกเอลฟ์รังเกียจ แต่เฉินหยานเซียวพูดจริง ๆ แล้วว่าชุยหลิงเป็นเช่นนั้น เป็นเช่นมนุษย์!
ชุยหลิงกัดฟันของเขาและพูดออกมาเมื่อมองไปที่เฉินหยานเซียว “เจ้าพูดว่าใครเหมือนมนุษย์?!”
เฉินหยานเซียวเลิกคิ้วแล้วยิ้มตอบว่า "อะไรนะ? ไม่จริงหรอ ข้าคิดว่าพวกเอลฟ์นั้นอ่อนโยนและสงบ แต่เจ้ามักจะรู้สึกตื่นเต้นมาก เจ้าไม่ควร 'สนใจกับสิ่งต่าง ๆ ของโลก' นี่เป็นลักษณะของเอลฟ์หรือไม่? ทำไมเจ้าถึงคอยแต่ไล่อันหราน? ข้าคิดว่าเจ้าเป็นเหมือนมนุษย์ที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและมีความคิดที่ไม่ดี”
ในความเป็นจริง เฉินหยานเซียวรู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่ชุยหลิง ยกเว้นพวกเอลฟ์ของเผ่ารัศมีจันทร์ ที่เธอเห็นแล้วและผู้อาวุโสเย่ว พวกเอลฟ์ที่เหลือที่เธอเคยเห็นในทวีปเทพจันทราก็เหมือนมนุษย์ทุกคน
“ไร้สาระ! ข้าทนคนทรยศคนนี้ไม่ได้!" ชุยหลิงสั่นไปหมด เขาเป็นเอลฟ์ที่สูงส่ง จะเอาเขาไปเทียบกับมนุษย์ที่สกปรกได้อย่างไร
“ข้าแค่พูดว่า ทำไมเจ้าถึงร้อนรนมาก? เจ้าอาจจะรู้สึกผิดหรือเปล่า?” รอยยิ้มของเฉินหยานเซียวเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ
ชั่วขณะที่เธอคิดว่าเส้นประสาทของเอลฟ์ค่อนข้างบอบบาง
“ใครกันที่รู้สึกผิด? หยานเซียว เจ้าไม่รู้จริง ๆ ว่าอะไรดีสำหรับเจ้า เนื่องจากเจ้าต้องการอยู่กับคนทรยศจากนั้นมันก็เหมาะกับตัวเอง! เมื่อเจ้าไม่สนใจที่จะรักษาเกียรติชื่อเสียงของเผ่าแสงจันทร์ มันก็จะไม่มีใครหยุดเจ้าได้!”
EGT 1224
ชุยหลิงแทบจะพูดไม่ออก เขาไม่เคยเจอเอลฟ์ที่กล้าหาญมาก่อน ชุยหลิงไม่เพียงแต่หุนหันออกไปอย่างรวดเร็ว แม้แต่พวกเอลฟ์ที่อยู่ข้าง ๆ ต่างก็มีสีหน้าเหมือนผี
นี่……
เอลฟ์ของเผ่าแสงจันทร์สามารถอยู่ใกล้กับคนทรยศเช่นเป็นพี่น้องกันได้อย่างไร?
ผู้หญิงคนนี้ดื้อด้าน ไม่ยอมรับฟังคำชี้แนะใด ๆ
อันที่จริงความคิดของเฉินหยานเซียวเกี่ยวกับเหล่าเอลฟ์นั้น หลังจากรับรู้ว่าเธอเป็นสมาชิกเผ่าแสงจันทร์ พวกเขาเปลี่ยนทัศนคติของที่มีต่อเธอ ถ้าเธอยังคงเหมือนเดิมเมื่อเธอเพิ่งเข้าค่ายฝึก เธอกลัวว่าพวกเอลฟ์จะเหยียบหัวเธอโดยไม่ลังเล และจำแนกเธอว่าเป็นบุคคลอันตรายเช่นเดียวกับอันหราน
‘อะไรที่ดีสำหรับเธอ’? พวกเขาเป็นขยะทั้งหมด พวกเขาต้องการที่จะอยู่ในเงื่อนไขที่ดีกับเผ่าแสงจันทร์
แม้ว่าเฉินหยานเซียวจะไม่เข้าใจว่าทำไมเผ่าแสงจันทร์ จึงได้รับความนิยมมาก จนกระทั่งได้รับการปฏิบัติที่สุภาพจากเหล่าเอลฟ์ ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
เฉินหยานเซียวและอันหราน ยืนเคียงข้างกันเพื่อเผชิญหน้ากับชุยหลิงและพวกเอลฟ์ที่จ้องมองมาอย่างไม่เป็นมิตร
เมื่อบรรยากาศเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ชิวเอ๋อก็เข้ามาในทันใด
“พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่? เจ้าเบื่อหน่ายหลังจากการบ่มเพาะในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้หรือไม่? เจ้ายังไม่มีความกังวลจนมาส่งเสียงอึกทึกที่นี่?" ใบหน้าของชิวเอ๋อเข้มงวด ในขณะที่เขาเดินเข้ามา ดวงตาของเขากวาดไปทั่วพวกเอลฟ์
ภายใต้การจ้องมองของชิวเอ๋อ ชุยหลิงก็มีมารยาทที่ดีและกลับมารวมกลุ่มกับพวกเอลฟ์ในทันที
ชิวเอ๋อมองดูเฉินหยานเซียวและอันหราน เมื่อเขาเห็น เฉินหยานเซียวจับมือของอันหราน ตาของเขาเปล่งประกายด้วยแสงแปลก ๆ
“หยานเซียว เจ้าทำได้ดีในการฝึกบ่มเพาะในชั้นแรกของหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ ตามกฎระเบียบ เจ้าสามารถเข้าสู่ชั้นสองของหอคอยได้โดยตรง หากเจ้าสามารถอยู่ในชั้นสองเป็นเวลาเจ็ดวันหรือมากกว่านั้น เจ้าสามารถขึ้นไปในชั้นถัดไปได้" ชิวเอ๋อพูดกับเฉินหยานเซียวด้วยท่าทางปกติ
เฉินหยานเซียวเลิกคิ้ว ข่าวนี้ไม่เลว การอยู่บนชั้นหนึ่งของหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์เป็นเวลาสิบวัน มันทำให้ชั้นที่สองของตราประทับของเธอถูกปลดผนึก
เธอสงสัยว่ามันจะเป็นอย่างไรในชั้นที่สอง
คำพูดของ ชิวเอ๋อทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในสายตาของพวกเอลฟ์รอบ ๆ พวกเขาไม่ชอบเอลฟ์ที่ต้องการใกล้ชิดกับคนทรยศ
“เอาล่ะอย่างงงวย รีบเร่งและฝึกฝน แม้แต่หยานเซียวที่เป็นเอลฟ์ตัวน้อย เธอก็สามารถขึ้นไปในชั้นสองได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ในทางกลับกันพวกที่เหลือ พวกเจ้าทำได้แย่ พวกเจ้าไม่สามารถทำได้แม้แต่จะอยู่บนชั้นแรกตลอดทั้งวัน” ชิวเอ๋อกล่าว
การด่าว่าของชิวเอ๋อ ทำให้พวกเอลฟ์ทุกคนก้มหัวและรู้สึกโกรธภายใน
“อันหราน” ทันใดนั้น ชิวเอ๋อก็เรียกออกมา
“ข้าอยู่นี่!” อันหรานตอบรับทันที
“เจ้าอยู่ใกล้ชิดกับหยานเซียว ในกลุ่มนี้ ยกเว้นหยานเซียว เจ้าเป็นคนที่สามารถอยู่ได้นานที่สุดในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ จงฝึกหนักต่อไป ข้าหวังว่าเจ้าจะเป็นเอลฟ์คนที่สองที่จะสามารถเข้าสู่ชั้นสองได้" ใบหน้าของชิวเอ๋อยิ้มออกมามากขึ้นในทันที
อันหรานรู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อเขามองชิวเอ๋อ เขาไม่คิดว่าชิวเอ๋อจะสนับสนุนเขาเช่นนี้
“ข้าจะฝึกให้หนักขึ้น”
ชิวเอ๋อพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
เฉินหยานเซียวคิดว่าคำพูดของชิวเอ๋อค่อนข้างแปลก เธอไม่เข้าใจความตั้งใจของเขา
ทันใดนั้น หลังจากที่สิ้นสุดคำพูดต่าง ๆ ของชิวเอ๋อ เฉินหยานเซียวไม่ได้สังเกตเห็นว่าพวกเอลฟ์ที่ยืนอยู่อีกด้านต่างก็มองไปที่อันหรานด้วยความเป็นศัตรู
EGT 1225
เมื่อเข้าสู่หอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์อีกครั้ง เฉินหยานเซียวก็ตรงไปที่บันไดสู่ชั้นสองภายใต้การแนะนำของชิวเอ๋อ
เพียงเข้าสู่ชั้นสองของหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ เฉินหยานเซียวก็รู้สึกได้ถึงพลังชีวิตอันทรงพลัง
“พลังชีวิตที่นี่แข็งแกร่งกว่าชั้นแรกมาก” เฉินหยานเซียวรู้สึกว่าเมื่อเธอหายใจเข้า มันเต็มไปด้วยพลังชีวิตมากมาย
'พลังชีวิตในชั้นสองของหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ นั้นแข็งแกร่งกว่าในชั้นแรกและนี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเจ้า ฝึกไปเรื่อย ๆ และตราประทับบนร่างกายของเจ้าจะถูกปลดผนึกอย่างรวดเร็ว' ซิ่วกล่าว
เฉินหยานเซียวพยักหน้าและพบบริเวณที่มีพลังชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุด ก่อนที่จะนั่งลง
แต่ก่อนที่จะเข้าสู่สถานะการบ่มเพาะ เธอไม่ลืมที่จะพูดเตือนอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่
“ซิ่วข้าตั้งใจจะบ่มเพาะเพียงวันเดียว เจ้าเข้าใจหรือไม่” เธอไม่ต้องการอยู่ในสถานที่นี้นานนับสิบวัน อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในวันแรกเพราะพลังชีวิตที่นี่แข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาก เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าเธอจะสามารถดูดซับได้ทั้งหมด
‘อืม' ซิ่วตอบเบา ๆ
เฉินหยานเซียวทำให้เธอสบายใจและเริ่มฝึกบ่มเพาะ
เฉินหยานเซียวไม่รีบเร่งเร็วเกินไปเพราะ อันหราน บอกว่าภายในห้าวันนี้ พวกเขาจะต้องออกไปฝึกอบรมทักษะ หยานเซียวเป็นนักธนูเวท มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เธออยากรู้เรื่องธนู
ทักษะของพวกเอลฟ์ เธอไม่ต้องการที่จะพลาดโอกาสในการเรียนรู้ ยิ่งกว่านั้น หงส์ไฟเองก็ยังโกรธเธออยู่ เธอจะทำให้เขาหายโกรธได้อย่างไร ถ้าเธอหายตัวไปอีก
และจุดที่สำคัญที่สุด ...
เฉินหยานเซียวหรี่ตาของเธอลง จุดสุดท้ายที่เธอไม่ได้พูดนั่นคือ - ซิ่ว
หลังจากเข้าสู่ทวีปเทพจันทรา เธอไม่มีเวลามากพอที่จะดึงคริสตัลสีดำออกมาเพื่อดูดซับองค์ประกอบธาตุแห่งความมืด เธออาจรู้สึกว่าพลังของซิ่วยังไม่ฟื้นฟูดี
เฉินหยานเซียวไม่ต้องการให้สิ่งนี้เกิดขึ้น ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจว่าหลังจากฝึกฝนในทุกวัน เธอต้องดูดซับองค์ประกอบธาตุแห่งความมืดจากผลึกทมิฬ
ภายใต้การเตือนของซิ่ว เฉินหยานเซียวไม่พบอุบัติเหตุอีกต่อไป
เมื่อตกเย็น ซิ่วเตือนเฉินหยานเซียว ดังนั้นเฉินหยานเซียวจึงออกมาจากสภาพการบ่มเพาะตามธรรมชาติ
เมื่อเธอกลับไปที่บ้านต้นไม้ อันหรานก็ได้พักอยู่ข้างใน แต่ใบหน้าของเขาดูเหนื่อยมาก เมื่อเขาเห็นเฉินหยานเซียว เขาแทบไม่แสดงรอยยิ้ม
“เหนื่อยมากเหรอ?" เฉินหยานเซียวนั่งลงบนเก้าอี้แล้วถาม
อันหรานหัวเราะเบา ๆ และตอบว่า “ไม่เท่าไหร่” หลังจากที่เขาพูดเขาก็จ้องมองกลับไปในทันที
เฉินหยานเซียวรู้สึกแปลก ๆ แต่เธอไม่สามารถบอกได้ว่าทำไม
เมื่อคืนนี้ เฉินหยานเซียว นอนอยู่บนเตียงหยิบเอาผลึกทมิฬอกจากแหวนมิติของเธออย่างเงียบ ๆ
และอุ้มไว้ในอ้อมแขนของเธออย่างระมัดระวัง
ซิ่วผู้อาศัยอยู่ในทะเลสาบจิตวิญญาณของเธอทันใดนั้นก็รู้สึกว่าองค์ประกอบธาตุแห่งความมืดที่คุ้นเคยซึ่งเติมเต็มไปทั่วร่างกายของเขา ใบหน้าที่งดงามของเขาดูประหลาดใจ แต่แล้วเขาก็เข้าใจความตั้งใจที่ดีของสหายตัวน้อย ได้อย่างรวดเร็ว
เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ เมื่อแสงแรกของดวงอาทิตย์ส่องกระทบพื้นดินในวันถัดมา เฉินหยานเซียวตื่นขึ้นมาและเก็บผลึกทมิฬลับเข้าไปในแหวนมิต
หลังจากทานข้าวแล้ว เฉินหยานเซียวและอันหรานก็ไปที่หอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์อีกครั้ง
มีเอลฟ์สองสามคนที่กระจายอยู่ด้านนอกหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ เมื่อพวกเขาเห็นเฉินหยานเซียวและ อันหราน พวกเขาดูแปลก ๆ พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนจะเพิกเฉยต่อเฉินหยานเซียวอย่างสิ้นเชิง เพียงแค่จ้องมองไปที่อันหรานพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้
สีหน้าของอันหรานมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรเลย เขาก้มศีรษะลงและหลีกเลี่ยงสายตาจิกกัดเหล่านั้น
มันไม่ได้จนกว่าพวกเขาจะเข้าไปในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ เมื่อเฉินหยานเซียวและอันหราน ดำเนินการแยกกัน ความหายนะก็จะตกมาที่อันหรานอย่างแท้จริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น