EGT 1205
มีรัศมีบางอย่างแผ่ออกมาจากกระแสหมอกที่หมุนรอบตัวของเฉินหยานเซียว และมันก็ดูเหมือนว่าร่างกายของเธอค่อยๆถูกดูดกลืนพวกมันทั้งหมด!
ใบหน้าของชิวเอ๋อเริ่มซีดเซียวในไม่ช้า เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าพลังชีวิตในชั้นแรกของหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน?
แม้แต่พวกเอลฟ์ระดับสีดำก็ไม่สามารถฝึกบ่มเพาะที่นี่ได้นานกว่าหนึ่งชั่วโมง แต่เฉินหยานเซียว มันเป็นจริงที่ว่า เธอกำลังดูดซับพลังชีวิตทั้งหมดของชั้นแรกด้วยร่างกายของเธอ อย่างน่าเหลือเชื่อ
“เปิดประตูเร็ว!" ชิวเอ๋อรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่สิ่งที่ดี ไม่ว่าหยานเซียวจะทำอะไร แต่ด้วยพลังชีวิตอันยิ่งใหญ่นั้นไม่ใช่สิ่งที่เอลฟ์จะทนได้ เมื่อเธอดูดซับพลังชีวิตส่วนเกินที่มากนี้ เฉินหยานเซียวมีแนวโน้มที่จะตายได้!
แม้ว่าชิวเอ๋อรู้สึกว่าการเข้ามาที่ค่ายฝึกขั้นสูงของเด็กน้อยนั้นแปลกประหลาด แต่ถ้าเขาปล่อยให้เธอตายภายใต้สายตาของเขาเอง เขากลัวว่าม่อหยูและคนอื่น ๆ จะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป
“รับทราบ!” ใบหน้าของอันหรานนั้นซีด แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะมันเป็นสิ่งที่สามารถทำได้ ชิวเอ๋อ ลุกลี้ลุกลน เขาสามารถจินตนาการถึงความรุนแรงของเหตุการณ์ได้
อันหรานวิ่งไปเปิดประตูที่ปิดทันที
ชิวเอ๋อกลั้นหายใจแล้วก้าวเข้าหาเฉินหยานเซียวที่อยู่ท่ามกลางกระแสหมอกวน เขาต้องหยุดเธอ ไม่เช่นนั้นผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ
ด้านนอกหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ กลุ่มเอลฟ์ที่กำลังพักผ่อน กำลังแลกเปลี่ยนประสบการณ์ภายในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์
แม้กระนั้นในเวลานี้ประตูของหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ก็ถูกเปิดออกอย่างรุนแรงและใบหน้าซีดเซียวได้ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา
“มันจำเป็นที่จะต้องทำรุนแรงกระตุ้นอารมณ์โกรธหรือไม่?” เอลฟ์หลายคนไม่ชอบการกระทำในปัจจุบันของ อันหราน
อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ พวกเขารีบลูบตาและอ้าปากค้าง
“นั่น…มันคืออะไร” เอลฟ์ทั้งหลายมองดูกระแสหมอกวนภายในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์อย่างไม่เชื่อสายตาของตนเอง
ทุกอย่างยังคงดีเมื่อพวกเขาออกมา ...
ภายใต้กระแสหมอกวนขนาดใหญ่ ร่างเล็กกระทัดรัดของเฉินหยานเซียวนั้นมองเห็นได้เพียงเล็กน้อยและพวกเอลฟ์ก็เห็นว่า ชิวเอ๋อพยายามอย่างหนักเพื่อเข้าใกล้เฉินหยานเซียว
“หยานเซียวกำลังดูดซับพลังชีวิตทั้งหมดในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์!” เอลฟ์ที่มีสายตาแหลมหลายคนค้นพบความผิดปกติทางฝั่งของเฉินหยานเซียวได้ในทันที
อย่างไรก็ตามข้อเท็จจริงนี้ทำให้พวกเขาตกใจอย่างสิ้นเชิง
พวกเขาอยู่ในหอคอย แต่เพียงไม่กี่นาที ดูดซับพลังเพียงหนึ่งในสิบในชั้นแรกจากหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ แต่เฉินหยานเซียวพยายามดูดซับพลังทั้งหมดไว้ในร่างกายของเธอ
เธอต้องการตายหรือไม่?
“ทุกคนต้องระวังเธออาจระเบิดได้!” พวกเอลฟ์ระดับสีดำไม่ใช่คนโง่ หากเจ้าดูดซับพลังชีวิตมากเกินไป แหล่งกำเนิดพลังชีวิตจะไม่สามารถย่อยสลายพลังนั้นได้และมันจะทำให้เกิดการระเบิดโดยตรง
ด้วยการเตือนนี้พวกเอลฟ์ที่ยืนอยู่หน้าประตูของหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ต่างพากันถอยกลับออกไปในทันที
จากระยะไกล เมื่อเผชิญกับพลังชีวิตที่รุนแรงเช่นนี้ย่อมไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
“หาวิธีช่วยหยานเซียว อ่า!" อันหรานมองดูอย่างโง่เขลาไปที่กลุ่มเอลฟ์ที่มีสีหน้าไม่แยแสที่อยู่ข้างหน้า พวกเขาต่างพากันถอยห่างออกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หัวใจของเขาอดที่จะรู้สึกเย็นชาเหมือนแอ่งน้ำแข็ง
ทำไมพวกเขาถึงไม่ยอมช่วยหยานเซียว? มีหลายคนอาจมีวิธีช่วยถ้าพวกเขาจะทำด้วยกัน
ทำไมพวกเขาถึงถอยกลับ?
ทำไมพวกเขาถึงไม่สนใจเลย ...
คำขอของอันหรานไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากพวกเอลฟ์ พวกเขามองดูเขาด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน
“มาช่วยเธอ…เธอยังเป็นเด็กอยู่…” อันหรานร้องอ้อนวอนด้วยเสียงแหบห้าว แต่พวกเขายังมองดูเขาแบบเดิมด้วยสายตาที่ไม่แยแสและเย็นชา
EGT 1206
ยังไม่มีเอลฟ์คนใดตอบสนอง พวกเขายืนเฉยๆ
อันหรานกำแน่นมืออย่างแน่นหนา เขามองใบหน้าที่เฉยเมยของเอลฟ์เหล่านั้นอย่างเยือกเย็น
สูดลมหายใจและหันหลังกลับเข้าไปในหอคอย
ทันใดนั้นเอลฟ์ตัวเล็กบอบบางก็พูดว่า “มันไร้ประโยชน์ พลังภายในหอจิตวิญญาณพิสุทธิ์ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะต่อต้านได้ ชิวเอ๋ออยู่ภายในแล้ว หากเขาไม่สามารถแก้ไขปัญหาของหยานเซียวได้ เจ้าที่เข้าไปจะกลายเป็นภาระเพิ่มเติม”
ร่างของอันหรานหยุดชะงักครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะยังคงวิ่งเข้าไปในกระแสหมอกวนต่อไป
กลุ่มเอลฟ์ที่ยืนอยู่ข้างนอก มองดูความวุ่นวายภายในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์อย่างเงียบ ๆ
ชิวเอ๋อ พยายามอย่างหนักเพื่อเข้าใกล้เฉินหยานเซียว แต่พบว่ายิ่งเข้าใกล้เธอมากเท่าไร อากาศรอบตัวเธอก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น หลายครั้งที่เขาต้องการจะยื่นมือออกไปหาเฉินหยานเซียวและลากเธอออกจากหอคอย แต่เขาถูกปิดกั้นโดยการไหลเวียนของอากาศรอบ ๆ เฉินหยานเซียว
เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเข้าใกล้
มันเป็นครั้งแรกที่ ชิวเอ๋อพบปัญหาที่ยากลำบากเช่นนี้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปกระแสหมอกวนก็หมุนเร็วขึ้นและ
เร็วขึ้นและสีหน้าของชิวเอ๋อก็ดูน่าเกลียดขึ้นเรื่อย ๆ
“ชิวเอ๋อ หยานเซียวเป็นอย่างไรบ้าง” อันหราน ปิดการดูดซับของร่างกายของเขาและรีบไปที่ด้านข้างของชิวเอ๋อ
ชิวเอ๋อมองเขาด้วยความประหลาดใจ
"เจ้ามาทำอะไรที่นี่?!"
อันหรานตอบว่า “เธอคือสหายของข้า ข้าไม่สามารถปล่อยเธอไว้ตามลำพังไเ”
ดวงตาของชิวเอ๋อเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจและความเย็นชาที่รวมอยู่ที่ดวงตาของเขาดูเหมือนจะลดลง จากนั้นเขาก็ดึงอันหรานออกไปข้างนอก
“เจ้า…” อันหรานไม่เข้าใจว่าทำไมชิวเอ๋อถึงทำเช่นนี้ พวกเขายังไม่ได้ช่วยเหลือเฉินหยานเซียวออกจากสถานการณ์ปัจจุบัน ทำไมเขาถึงออกไปแล้ว?
ชิวเอ๋อเดินไปที่ประตูหอคอยพร้อมกับอันหราน และพูดออกมาด้วยหน้านิ่วคิ้วคิ้วขมวดว่า "พลังที่นี่ในชั้นแรกของหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ ได้ถูกดึงดูดอย่างสมบูรณ์จากหยานเซียว ข้าไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้ ตอนนี้ หากเรายังคงอยู่ที่นี่ต่อไป ไม่เพียงแต่จะไม่ส่งผลดีต่อเรา แต่ยังเป็นไปได้ที่จะขัดขวางการไหลเวียนของพลังชีวิต ถ้าเจ้าต้องการช่วยหยานเซียว จากนั้นก็จงออกไปข้างนอกกับข้า” ชิวเอ๋ออารมณ์ไม่ดีขณะที่เขาลากอันหรานออกไปที่นอกหอคอย
ในความเป็นจริงหลังจากที่เขาพยายามที่จะเข้าใกล้ เฉินหยานเซียว หลายครั้งเขาก็รู้สึกราง ๆ ว่า เฉินหยานเซียวดูเหมือนจะได้รับการผสานเข้ากับกระแสหมอกพลังชีวิต ด้วยพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง จุดศูนย์กลางของการไหลเวียนของอากาศนี้จึงไม่ใช่ สิ่งที่พวกเขาจะสามารถเข้าใกล้ได้เลย
“แต่หยานเซียว เธอ…” อันหรานยังต้องการต่อสู้ อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งของชิวเอ๋อและถูกโยนออกมาโดยตรงจากหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์
ชิวเอ๋อตามออกมาในทันที ลิงเพลิงยักษ์สองตัวที่อยู่ข้างหลังเขาทำการปิดประตูหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ ทันที
อันหรานที่เพิ่งถูกโยนออกไปเข้าใจทันทีว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ถูกต้อง ในทันทีที่เขาเห็นประตูปิด
“ทำไมเจ้าต้องปิดประตู เราจะไม่รบกวนเธอตราบใดที่เราไม่เข้าไปใช่หรือไม่? ทำไมเจ้าต้องปิดประตู” ใบหน้าของอันหรานแสดงให้เห็นถึงความกังวล
ชิวเอ๋อขมวดคิ้วของเขาและมองดูเอลฟ์ผู้อยากรู้อยากเห็นคนอื่น จากนั้นเขาก็ตะโกนว่า “เจ้าจะต้องไม่เข้าไปในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์นี้ ต่อจากนี้มันอาจจะระเบิดได้ตลอดเวลา”
“อะไรกัน!” อันหรานเบิกตากว้างขณะมองชิวเอ๋อ
“เจ้ากำลังบอกว่าเธอจะระเบิดหรือไม่? หยานเซียว…เจ้า…เจ้ารู้ว่าเธออาจระเบิดได้ แต่เจ้าก็ยังทิ้งเธอไว้ที่นั่น!” อันหรานไม่เคยรู้สึกโกรธเช่นนี้มาก่อน เขามองไปที่ชิวเอ๋อ และเขาไม่เข้าใจ ว่ามันเริ่มต้นได้อย่างไร การหลอกลวง ไม่แยแส และอารมณ์เชิงลบอื่น ๆ เมื่อไหร่ที่มันได้เริ่มปรากฏในตัวตนของเขาเอง? ทั้งหมดนี้ อารมณ์ด้านลบ ทำให้เขาไม่สามารถเชื่อได้ว่าร่างที่อยู่ด้านหน้าเขานั้นเป็นเอลฟ์จริงๆ
EGT 1207
ในอดีตพวกเอลฟ์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ใจดี
อันหรานไม่เคยคิดว่าเขาจะโกหก แต่เขาก็ไม่รู้ว่าวันไหนที่พวกเอลฟ์ได้เริ่มรับอารมณ์เชิงลบเข้ามา ความเห็นแก่ตัว ความเฉยเมย ความทรนง โกหก ...
อารมณ์เชิงลบเหล่านี้ ซึ่งเอลฟ์เคยถูกดูหมิ่นเหยียดหยามได้แพร่กระจายไปยังตัวเอลฟ์เองโดยไม่รู้ตัว
อันหรานไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเอลฟ์เคยแตกต่างจากนี้ ทุกคนเริ่มเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“อันหราน พอ ข้าควรปล่อยให้เจ้าอยู่ที่นั่นเพื่อให้เจ้าสามารถตายไปพร้อมกับเธอ? มันยังชัดเจนไม่พออีกหรือว่า มันเกิดอะไรขึ้น ในตอนนี้ข้างใน และไม่มีใครในพวกเจ้าที่จะสามารถเข้าไปได้อย่างปลอดภัย จนกว่าความสงบจะกลับคืนสู่ชั้นแรกของหอคอย” ชิวเอ๋อไม่ได้คิดว่ามีอะไรผิดปกติกับวิธีการของเขา เขาไม่ได้ช่วยชีวิตเขาหรือไม่?
“นั่นเป็นทางเลือกของข้า ข้าไม่ต้องการให้เจ้าตัดสินใจแทนข้า!” อันหรานสูดหายใจลึก ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะดวงตาสีเขียวและสีเงิน เขาก็จะคิดว่าเอลฟ์ที่นี่เป็นมนุษย์ไปแล้วจริง ๆ
ชิวเอ๋อพูดเหวี่ยงออกไปและไม่ใส่ใจกับอันหราน
อันหรานไปที่ประตูของหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ และพยายามที่จะเปิด แต่ไม่ได้รับความช่วยเหลือจาก ลิงเพลิงยักษ์ เขาไม่สามารถเปิดประตูดังกล่าวจากด้านนอกได้
เขาทำได้แค่ยืนอยู่หน้าประตูเต็มไปด้วยความกังวล
......
ภายในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ เฉินหยานเซียวไม่สนใจสถานการณ์ที่เธอสร้างขึ้น เธอก็แค่ทำการบ่มเพาะ พร้อมกับปิดดวงตาของเธอ และไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงแปลก ๆ ที่อยู่รอบตัวเธอ เธอแค่รู้สึกว่าแหล่งกำเนิดพลังชีวิตของเธอได้ซึมซับรับมากขึ้นเรื่อย ๆ
นอกเหนือจากการบ่มเพาะ เธอก็แลกเปลี่ยนคำพูดกับซิ่วด้วย
และเขาก็ดีกว่าตอนที่เธอยังเป็นมนุษย์อยู่มาก
เราต้องรู้ว่าเมื่อเธอบ่มเพาะพลังเวทและพลังลมปราณการปฏิบัติของซิ่วก็ไม่แตกต่างจากการดึงแส้ออกมาแล้วเฆี่ยนที่ด้านหลังเธอ
แต่ปัจจุบันซิ่วนั้น “อ่อนโยน” มากกว่าเดิม
เฉินหยานเซียวมองไปที่แหล่งกำเนิดพลังชีวิตที่ค่อยๆเติบโตของเธอ กิ่งก้านแตกและใบไม้ที่ผลิบานออกมา
ใบสีเขียว มันได้สร้างสีเขียวขึ้นภายในใจของเธอแล้ว เธอยังได้เห็นกลุ่มของแสงสีทองที่เปล่งประกายออกมาจากส่วนลึกของทะเลจิตวิญญาณ มันได้สะท้อนแล้วล้อมรอบกับแสงสีเขียวที่มาแหล่งกำเนิดพลังชีวิตของเธอ
มันได้เกิดภาพที่สวยงามมาก แสงสีทองเปล่งประกายมากขึ้นเรื่อย ๆ ล้อมรอบใบไม้สีเขียวของต้นไม้ เฉกเช่นแสงในยามเช้าที่กระบกับใบไม้ ..
เฉินหยานเซียวมองดูฉากนี้อย่างเงียบ ๆ
การฝึกฝนของเหล่าเอลฟ์นั้นสวยงามกว่าของมนุษย์ ...
เฉินหยานเซียวมองดูแหล่งกำเนิดพลังชีวิตของเธอและกระแสความอบอุ่นถูกแผ่ออกไปยังแขนขาของเธอ
ความรู้สึกที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นอีกครั้งและเธอก็รู้สึกประหลาดใจ
“ซิ่ว! ข้าปลดผนึกชั้นที่สองของตราประทับ!” เฉินหยานเซียวกล่าวออกมาในทันใด
ความเร็วที่เธอปลดผนึกชั้นที่สองของตราประทับนี้ไม่ช้า!
‘ไม่เลว‘ ซิ่วไม่ตระหนี่กับคำยกย่อง
“ฮะ ~ ข้าสงสัยว่าข้าอยู่ในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ กี่ชั่วโมงแล้ว ข้าคิดว่ามันน่าจะพอแล้วสำหรับวันนี้ ข้าจะกลับไปและพักผ่อนในตอนนี้” เฉินหยานเซียวยิ้มแล้วพูด หลังจากนั้นเธอก็ดึงความรู้สึกนึกคิดของเธอออกไปจากทะเลสาบจิตวิญญาณของเธอในทันที
เฉินหยานเซียวค่อยๆลืมตาขึ้นและรู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่มุมตาของเธอ
อย่างไรก็ตามเมื่อเธอมองไปรอบ ๆ เธอก็พบว่าเธอเป็นคนเดียวในหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ทั้งหมด แม้แต่ ชิวเอ๋อก็ไม่อยู่
“ดึกแล้วหรือไม่? พวกเขาทั้งหมดไปพักผ่อนกันแล้ว?” เฉินหยานเซียว ลุกขึ้นยืน ปัดเนื้อตัวเล็กน้อยแล้วเดินไปที่ประตู
ประตูของหอคอยจิตวิญญาณพิสุทธิ์ได้รับการออกแบบมาเป็นพิเศษ มันง่ายมากสำหรับเอลฟ์ที่จะผลักมันจากด้านใน อย่างไรก็ตามในการเปิดจากด้านนอกเราต้องได้รับความช่วยเหลือจากลิงเพลิงยักษ์ สองตัว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น