EGT 850-852 วิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่ง

EGT 850

 

อาจเป็นได้ว่าดวงตาของหนานกงเมิ่งเมิ่งจ้องมองเธออย่างดุเดือดจนเกินไปดังนั้นเฉินหยานเซียวจึงสังเกตเห็นการมีอยู่ของเธอ

และจากการเห็นเพียงเล็กน้อยทำให้เธอค่อนข้างประหลาดใจ

นี่ไม่ใช่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ประกาศตนจะมุ่งมั่นเดินทางในเส้นทางอาชีพนักเวทมนต์ดำในครั้งล่าสุดที่เธอไปในสำนักศักดิ์สิทธิ์รั่วหลาน  หรือไม่? เธอจะอยู่ในกลุ่มของคนที่มาจากดินแทนเทพเจ้า ได้อย่างไร

ความประทับใจของเฉินหยานเซียวสำหรับหนานกงเมิ่งเมิ่ง นี้ก็ไม่ได้เลวร้าย อย่างไรก็ตามวิธีที่เธอมองมา มันก็ทำให้ร่างกายสั่นเทา เธอมั่นใจว่า “เฉินหยานเซียว” และ หนานกงเมิ่งเมิ่ง คนนี้ไม่เคยพบกันมาก่อนดังนั้นเหตุใดดวงตาของสาวน้อยจึงจ้องมองเธออย่างร้อนแรงเช่นนี้

“ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์คงจะอ่อนเพลียหลังจากออกเดินทางมาไกล ขอให้ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ไปพักในที่ประทับของเจ้าเมืองก่อน?” แม้ว่า เฉินหยานเซียวจะไม่พอใจที่ได้เห็นคนเหล่านี้จากดินแดนเทพเจ้า แต่เธอไม่สามารถบอกให้พวกเขาออกไปในตอนนี้ได้...

ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่ปล่อยให้พวกเขาอยู่ในที่พักพิงของเมืองเท่านั้นเพื่อที่พวกเขาจะได้คอยดูแลพวกเขาและหลีกเลี่ยงพวกเขาที่จะค้นพบร่องรอยของปีศาจในเมือง มันจึงเป็นอะไรที่น่าอึดอัดใจ

"ขอบคุณสำหรับความยากลำบากของเจ้า" ปราชญ์มองไปที่เฉินหยานเซียวและพยักหน้าเล็กน้อย ดวงตาของเขาอ่อนโยน

"เชิญ" เฉินหยานเซียวได้เชิญกลุ่มผู้คนจากดินแทนเทพเจ้า เข้าไปในที่พักของท่านเจ้าเมือง และสัตว์ทั้งห้าก็ตามมาทางด้วยหลัง ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ได้ตามมา ในที่สุดพวกเขาก็อยู่ในที่อยู่อาศัยของเจ้าเมือง ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์นั่งอยู่บนที่นั่งด้านบนในขณะที่ เฉินหยานเซียวนั่งที่ด้านข้าง

“ในการที่ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์มาเยี่ยมเราโดยไม่คาดคิด มีเรื่องอันใดหรือไม่ที่เจ้าอยากคุยกับเรา? ถ้ามีเรื่องสำคัญจริง ๆ ข้าก็จะทำให้ดีที่สุดแน่ ๆ ” ท่าทางของ เฉินหยานเซียวกำลังเปล่งรัศมีแสง “ข้าเป็นคนดี” ออกมา

ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์หัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะมองอย่างจริงจังไปที่เฉินหยานเซียว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ดินแดนรกร้างอยู่ห่างไกลจากอารยธรรมอย่างแท้จริง เหตุผลที่ข้ามา เป็นเพราะพฤติกรรมผิดปกติของสัตว์ปีศาจ ข้าได้คำนวนแล้วกับเหตุการณ์ที่จะเกิดกับสัตว์ปีศาจในทุกหนึ่งร้อยปี มันกำลังจะเกิดขึ้น ดังนั้นข้าจึงมาที่นี่เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น”

สัตว์ปีศาจนั้นไม่เหมือนกับปีศาจ แม้ว่าปีศาจถูกแบ่งออกเป็นอันดับที่แตกต่างกันและมีความคิดที่แตกต่างกัน พวกมันยังสามารถกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาด สัตว์ปีศาจนั้นไม่เหมือนกัน

สัตว์ปีศาจและปีศาจต่างก็มาจากเผ่าพันธุ์ปีศาจ สัตว์ปีศาจนั้นคล้ายกับสัตว์เวทในโลกนี้ มีเพียงพวกสัตว์ปีศาจที่โหดร้ายกว่าและต้องสังหารสิ่งมีชีวิตมากกว่า แม้ว่าสัตว์ปีศาจที่มีอำนาจจะไม่สามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์เหมือนสัตว์เวท แต่พวกมันก็เป็นสัตว์บริสุทธิ์ ทั้งเลือดเนื้อสดก็จะกระตุ้นความรุนแรงของพวกมัน

เมื่อการเผ่าพันธุ์ปีศาจถอยกลับไปอยู่ในโลกใต้ภิภพและถูกปิดผนึกไว้แล้ว ปีศาจและสัตว์ปีศาจจำนวนหนึ่งก็ยังคงอยู่ในโลกนี้

แม้ว่า เฉินหยานเซียว มีใจที่จะปราบปีศาจ แต่สำหรับสัตว์ปีศาจมีเพียงคำเดียวที่เธอสามารถพูดได้ - ฆ่า!

สัตว์ปีศาจไม่มีมนุษยธรรมและเป็นสัตว์ที่ไร้เหตุผล สติปัญญาของพวกมันไม่สูงเท่ามนุษย์ พวกมันเหมือนสัตว์ป่า แม้แต่ปีศาจที่มาจากแหล่งกำเนิดเดียวกันก็จะกลายเป็นเป้าหมายของพวกมัน

เมื่อเปรียบเทียบกับสัตว์ปีศาจ ปีศาจยังถือว่าดุร้ายน้อยกว่า

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือร่างกายของสัตว์ปีศาจและความดุร้ายนั้นเหนือกว่าสัตว์เวท หากสัตว์ปีศาจและสัตว์เวทในระดับเดียวกันต่อสู้กัน สัตว์เวทจะยากที่จะเอาชนะได้ ยิ่งกว่านั้นสัตว์ปีศาจชอบที่จะอาศัยอยู่เป็นกลุ่ม เมื่อเผ่าพันธุ์ปีศาจ ถูกบังคับให้กลับสู่โลกใต้พิภพ สัตว์ปีศาจจึงได้ตั้งรากฐานในดินแดนรกร้าง อย่างไรก็ตามสัตว์ปีศาจไม่ได้วิ่งไปมาทุกหนทุกแห่ง มิฉะนั้นความเสียหายที่เกิดจากสัตว์ปีศาจนั้นจะเกินความเสียหายของปีศาจอย่างแน่นอน

สี่อาณาจักรไม่กล้าที่จะยั่วยุสัตว์ปีศาจ มิฉะนั้นมันอาจจะเป็นการกระตุ้นพวกมันทั้งหมด เหตุผลที่แท้จริงที่ทำให้ดินแดนร้างยังไม่ถูกฟื้นฟูเป็นเพราะนอกเหนือจากปีศาจแล้วยังมีสัตว์ปีศาจเหล่านี้อาศัยอยู่ในดินแดนนี้อีกด้วย

สัตว์ปีศาจครอบครองส่วนที่ลึกที่สุดของตะวันออกเฉียงใต้ของดินแดนรกร้าง มีป่ากว้างใหญ่ที่เรียกว่าป่าปีศาจทมิฬ สัตว์ปีศาจทุกตัวที่อาศัยอยู่ในนั้นจะไม่ปรากฏตัวขึ้นอย่างง่ายดาย สถานที่นั้นถือเป็นเขตต้องห้ามใน ดินแดนรกร้าง ไม่ต้องพูดถึงมนุษย์แม้แต่ปีศาจก็ไม่กล้าที่จะก้าวเข้าไปแม้แต่ครึ่งก้าว

หากสัตว์ปีศาจอยู่ในป่าปีศาจทมิฬและไม่เคยออกมามันก็จะดีกว่า แต่ครั้งหนึ่งในรอบร้อยปี สัตว์ปีศาจในป่าปีศาจทมิฬจะออกมาจากรังของพวกมัน ไม่เพียงแต่พวกมันจะโจมตีปีศาจและมนุษย์ในดินแดนรกร้าง แต่พวกมันจะโจมตีอาณาจักรต่าง ๆ ที่อยู่ติดกับดินแดนรกร้าง

EGT 851

 

เหตุการณ์นี้เมื่อสัตว์เวทออกมาจากรังของพวกมันและโจมตีทุกคนเป็นที่รู้จักกันในช่วงเวลา 'วิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่ง'

สัตว์ปีศาจที่เคยอยู่ในทวีปนี้สามารถทำลายทุกสิ่งในทันที

สี่อาณาจักรต่างหวาดกลัวสัตว์ปีศาจ สิ่งเดียวที่มีความสามารถในการทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับสัตว์ปีศาจคือดินแดนเทพเจ้า ทุกครั้งที่มีวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่งเกิดขึ้น ทั้งสี่อาณาจักรจะมีความเข้าใจโดยปริยายเพื่อขอความช่วยเหลือจากดินแดนเทพเจ้า และต่อสู้กับพวกมันด้วยกัน

อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากดินแทนเทพเจ้า แต่มันก็เป็นการลดความสูญเสียลงเท่านั้น พวกเขาไม่สามารถลดอันตรายจากวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่งได้อย่างสมบูรณ์

ทุกครั้งที่พวกเขาเผชิญหน้ากับสัตว์ปีศาจ ทั้งสี่อาณาจักรจะถือว่าพวกมันเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขา แต่เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาเห็นวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่ง พวกเขาก็รู้สึกเหมือนกำลังจะตาย สัตว์ปีศาจนั้นได้รับพลังอันแข็งแกร่งของเผ่าพันธุ์ปีศาจ ตราบใดที่สัตว์ปีศาจจำนวนหนึ่งหนีกลับไปยังป่าปีศาจทมิฬได้ หลังจากผ่านไปหนึ่งร้อยปี พวกมันก็จะยังสามารถสร้างวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่งที่น่ากลัวได้

สัตว์ปีศาจนับล้านเหล่านี้ พวกมันจะถูกกำจัดได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร?

วิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่ง ได้กลายเป็นมรดกตกทอดของดินแดนรกร้าง และถึงแม้ว่าทั้งสี่อาณาจักรจะได้สร้างเมืองขึ้นในดินแดนรกร้างของตนเองขึ้นมา มีแต่เมืองพายุหิมะที่มีเจ้าของเป็น อาณาจักรวายุศักดิ์สิทธิ์ที่ก่อตั้งมานานกว่าร้อยปีที่ผ่านมาเท่านั้นที่มีประสบการณ์กับเหตุการณ์นี้ แต่เดิมไม่นานหลังจากนั้นเมืองพายุหิมะก็ถูกสร้างขึ้น มันได้เผชิญหน้ากับวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่ง หลังจากสิบปีแห่งการก่อสร้างอย่างหนัก เมืองถูกทำลายโดยสัตว์ปีศาจและมีผู้บาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วน เมืองพายุหิมะในวันนี้ถูกสร้างขึ้นมาใหม่หลังจากผ่านวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่ง ยุคแรกของเมืองพายุหิมะนั้นถูกยกขึ้นโดยกีบเหล็กของวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่งในก่อนหน้านี้

ในครั้งนี้เมื่อ เฉินหยานเซียวสร้างเมืองตะวันไม่เคยลับ  ขึ้นมาอีกครั้งมันใกล้จะถึงจุดเริ่มต้นของวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่ง ข่าวนี้ไม่ค่อยดีสำหรับเธอ

แม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็นสัตว์ปีศาจมาก่อน แต่การรู้ว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้สามารถทำให้ใบหน้าปีศาจอันดับสูงเปลี่ยนสีได้ทั้งหมด เธอสามารถเดาได้ว่าพวกมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการ

คำพูดของนักปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์นั้นสมเหตุสมผล เนื่องจากดินแดนเทพเจ้ามีหน้าที่ต่อต้านสัตว์ปีศาจมาเป็นเวลานาน มันเป็นเพียงเหตุผลที่พวกเขาจะมาและตรวจสอบดินแดนรกร้างเมื่อวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่งกำลังจะมาถึง

แต่!

การตรวจสอบสถานการณ์ต้องใช้ ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อดำเนินการเป็นการส่วนตัวหรือไม่?

เห็นได้ชัดว่ามีเหตุผลอื่น ๆ สำหรับการปรากฏตัวของปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ แต่ในตอนท้ายที่สุด เฉินหยานเซียว ไม่กล้าถามมากเกินไป จากท่าทีของปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์สามารถพิจารณาได้ว่าเป็นมิตรกับเธอ เธอโล่งใจชั่วคราวกับความตั้งใจของปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ จริง ๆ แล้วอาจไม่ได้สร้างปัญหาให้เธอ

"วิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่งนั้นอันตรายและน่ากลัวข้าสงสัยว่า ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ จะอนุมานถึงสัตว์ปีศาจในครั้งนี้ได้หรือไม่?" หัวใจของเฉินหยานเซียว เต้นเร็ว เธอไม่ได้สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของสัตว์ปีศาจเลย เมื่อเธอได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้จากปราชญ์เป็นครั้งแรกในวันนี้เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย

แม้ว่ากำแพงเมืองของเมืองตะวันไม่เคยลับนั้นจะยอดเยี่ยมมาก แต่วิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่งนั้นน่ากลัวมาก ใครจะรู้ว่าผลลัพธ์ของการเผชิญหน้านี้จะเป็นอย่างไร

นอกจากนี้เธอยังได้เตรียมที่จะฟื้นฟูเมืองต่างๆในภาคใต้ภาคเหนือภาคตะวันออกและตะวันตกของเมืองตะวันไม่เคยลับ หากมีสัตว์ปีศาจเกิดขึ้นในช่วงระยะเวลานี้เธอก็อยากที่จะร้องไห้ออกมา

นักปราชญ์เข้าใจความกังวลของเฉินหยานเซียว เมืองตะวันไม่เคยลับเพิ่งถูกสร้างขึ้นในดินแดนรกร้างและกลายเป็นช่วงเวลาพิเศษ ไม่มีใครกล้าที่จะรับประกันว่ามันจะไม่เป็นไปตามรอยเท้าของเมืองพายุหิมะ

“ตามการคำนวนของข้ายังมีเวลามากกว่าหนึ่งปีก่อนการมาถึงของวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่ง”

มากกว่าหนึ่งปี เธอสามารถพูดได้ว่ามันไม่นานและไม่มาก แต่จากความเร็วที่เฉินหยานเซียวได้สร้างเมืองตะวันไม่เคยลับขึ้น มันก็เพียงพอแล้วที่เธอจะเปิดเมืองเล็ก ๆ สี่แห่งในสี่ทิศทาง

อย่างไรก็ตามมันเป็นปัญหายากที่จะต้านทานการโจมตีของสัตว์ปีศาจ กำแพงเมืองของเมืองตะวันไม่เคยลับ ถูกสร้างขึ้นด้วยหินอัคนีที่มาจากภูเขาไฟ มันแข็งแกร่งมากอีกทั้งยังถูกเสริมด้วยตาข่ายอาคม อาจกล่าวได้ว่า ความแข็งแกร่งของกำแพงเมืองของเมืองตะวันไม่เคยลับ สามารถเอาชนะอาวุธล้อมในยุคปัจจุบันได้ทั้งหมด

แต่อีกสี่เมืองที่เธอจะเปิดตัวในไม่ช้า แม้ว่าเฉินหยานเซียวจะสามารถใช้หินอัคนีเพื่อสร้างกำแพงของสี่เมืองต่อไป แต่หากไม่มีการป้องกันเพิ่มเติมของตาข่ายอาคมเวท มันก็ไม่มีใครกล้าที่จะรับประกันได้ว่ากำแพงเมืองที่ทำด้วยหินอัคนีจะสามารถต้านทานการโจมตีของสัตว์ปีศาจได้หรือไม่

EGT 852

 

หากเธอสร้างสี่เมืองเท่านั้นเพื่อจบลงด้วยการถูกทำลายโดยวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่ง มันจะเป็นความอัปยศอย่างแท้จริง

ไม่เพียงแต่พลังงานทั้งหมดที่ลงทุนมาในขั้นต้นจะสูญเปล่าเท่านั้น แต่ยังเป็นไปได้มากที่จะสูญเสียชีวิตจำนวนมาก - ลดกำลังคนลง

สัตว์ปีศาจนั้นปวดหัวจริงๆ

เฉินหยานเซียว มีความไม่แน่นอนอยู่ในใจของเธอและสามารถขอความเห็นของซิ่วได้ อย่างไรก็ตามเมื่ออยู่ต่อหน้านักปราชญ์ เธอสามารถระงับคำถามไว้ในใจของเธอได้ชั่วคราว

เธอจะต้องรอจนกว่าเธอจะกลับไปในห้องของเธอ จากนั้นเธอจะถามซิ่วอย่างถูกต้อง

“ข้าสงสัยว่า ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์นั้นจะมีวิธีจัดการกับสัตว์ปีศาจหรือไม่ โปรดให้ความกระจ่างแก่ข้าด้วย” เฉินหยานเซียว ต้องการทราบจุดประสงค์ของปราชญ์ ไม่ว่าในกรณีใดเธอเพียงต้องการช่วยเมืองของเธอ ตราบใดที่จุดประสงค์ของนักปราชญ์ไม่ได้ขัดแย้งกับเธอ ทุกอย่างอื่นก็ไม่สำคัญ

มีรอยยิ้มแปลก ๆ บนใบหน้าของปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์

“หากมีวิธีการหนึ่งก็จะไม่เป็นปัญหาเลย ในตอนนี้ข้าทำได้เพียงให้ทั้งสี่อาณาจักรเสริมกำลังการป้องกันชายแดนของตน แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถต่อสู้กับสัตว์ปีศาจได้ แต่อย่างน้อยมันก็จะลดความสูญเสียให้น้อยที่สุด" ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์กล่าวว่าเขาไม่มีทางและ เฉินหยานเซียวก็ไม่ได้ขออะไรอีกแล้ว

เมื่อเทียบกับปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์แล้ว เฉินหยานเซียวก็ไว้วางใจซิ่วมากขึ้น

หัวข้อของสัตว์ปีศาจถูกกันไว้ชั่วคราวและปราชญ์ก็จ้องมองคนหกคนในห้องโถงด้วยรอยยิ้ม

นอกเหนือจาก หลีเสี่ยวเว่ย เขาได้เห็นคนอื่นอีกห้าคนแล้วในตอนที่สัตว์ในตำนานของเขาถูกปลุกให้ตื่น

“ท่านเจ้าเมืองอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้อง พันธมิตรห้าตระกูลที่ยิ่งใหญ่นั้นดีที่สุดตามธรรมชาติ ด้วยความช่วยเหลือของกันและกัน ข้าเชื่อว่าเมืองตะวันไม่เคยลับสามารถต้านทานวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่งได้” คำพูดของปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ยกย่องมาก

ฉีเซียและคนอีกห้าคนถูจมูกอย่างลับๆ แต่ใบหน้าของพวกเขายิ้มอย่างเป็นมิตร

ลักษณะของปราชญ์ผู้นี้ไม่เลว แต่เขาอาจจะลงมือทำ ด้วยสถานะของปราชญ์ เขาไม่จำเป็นต้องพูดคำชมใด ๆ เขาเป็นสัญลักษณ์ของพลังอันยิ่งใหญ่ของทวีปคังหมิง

"เราจะไม่ทิ้ง เสี่ยวเซียว ไว้เพียงลำพังอย่างแน่นอน" ถังนาจื่อพึมพำเบา ๆ

ปราชญ์ผู้นี้ดูเหมือนจะอยู่ในวัยยี่สิบต้น ๆ ของเขา แต่ไม่มีใครมองว่าออกว่า นี่คืออายุที่แท้จริงของปราชญ์หรือไม่

"ดี" ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์หัวเราะเบา ๆ อาจมีคนสงสัยว่าเขามีความสุขกับพันธมิตรของห้าตระกูลใหญ่หรือพอใจกับมิตรภาพของกลุ่มผู้เยาว์กลุ่มนี้

"ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ ได้เดินทางมาไกล น่าจะอ่อนเพลีย จากการเดินทางมาถึงที่นี่ ข้าได้ให้ผู้คนเตรียมที่พักสำหรับปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ และคนอื่น ๆ จากดินแดนเทพเจ้า ขอให้นักปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์พักก่อน" เฉินหยานเซียวยังคงต้องถามคำถามซิ่วเกี่ยวกับวิกฤตกาลกระแสสัตว์ปีศาจไหลหลั่ง และตราบใดที่วัตถุประสงค์ของ ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ ไม่ได้ขัดแย้งกับเธอ เธอก็ไม่มีอะไรจะบอกกับปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์

"ดีมาก" ปราชญ์ก็ไม่ได้ปฏิเสธและยิ้ม

ต้องบอกว่าถึงแม้สถานะของปราชญ์จะสูง แต่การวางตัวของเขาก็ค่อนข้างดี ผู้คนไม่สามารถหาข้อบกพร่องใด ๆ ในนั้นได้ เขาไม่มีความเย่อหยิ่งแม้น้อยนิดเท่านั้นเขายังให้ความรูสึกยินดีพอใจที่จะพูดคุยด้วย

เฉินหยานเซียวได้จัดเตรียมให้ปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ และคนอื่น ๆ พักใกล้กับที่พักของท่านเจ้าเมือง มันสะอาดและเรียบง่ายมากและยังเหมาะสำหรับผู้คนที่มาจากดินแดนเทพเจ้า

หลังจากส่งปราชญ์ไปแล้ว เฉินหยานเซียวก็ไม่ลืมที่จะส่งคนไปแจ้ง เฉินเฟิงและเฉินหลิงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ความเคารพของทั้งสองคนที่มีต่อปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์นั้นหนักแน่นกว่าคนหนุ่มสาวเหล่านี้มาก

เมื่อได้รับข่าวทั้งสองคนพร้อมกับคนรับใช้ในบ้านของพวกเขารีบไปพบนักปราชญ์

"นักปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์คนนี้ไม่น่ารำคาญจริง ๆ" ถังนาจื่อ นั่งเฉยอยู่ในห้องโถงของที่พักอาศัยของเจ้าเมือง จากการประเมินผลของเขา ปราชญ์ไม่ได้ด้อยแต่อย่างใด

"ผู้คนในดินแทนเทพเจ้า มีหลักการของตัวเองหากมีสิ่งใดผิดกับพวกเขามันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีชื่อเสียงที่ดีในทวีปคังหมิง" ฉีเซียยักไหล่ ราวกับว่าพวกเขากำลังพูดถึงเรื่องซุบซิบ

"ข้าไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ สำหรับการมาที่ดินแดนรกร้าง ข้าคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย" ฉีเซียลูบคางของเขาอย่างรอบคอบ