EGT 791-793 เคล็ดวิชาผสานคำสาปที่สาม

EGT 791

หลันเฟิงหลี่ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับใครเลย เขารู้สึกสบายใจกับเฉินหยานเซียวเท่านั้น

ตอนนี้เขายืนอยู่หน้าเฉินเฟิงและเฉินหลิง จิตใจที่ไร้เดียงสาของเขาเต็มไปด้วยความทุกข์และความกังวล

จดจำลักษณะที่ปรากฏก่อนหน้านี้ของเขาในฐานะ เทพสังหารที่โง่เขลาและดูลักษณะปัจจุบันของหลันเฟิงหลี่ ตัวน้อย เฉินหยานเซียวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

"ท่านปู่นี่คือเสี่ยวเฟิง เขานับได้ว่าเป็นน้องชายของข้า" เฉินหยานเซียวพยายามยับยั้งเสียงหัวเราะของเธอขณะที่ผลักหลันเฟิงหลี่ที่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเธอให้ไปยืนต่อหน้าเฉินเฟิงและเฉินหลิง

หลันเฟิงหลี่มองดูเฉินเฟิงและเฉินหลิงด้วยความตกใจก่อนที่เขาจะก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว

"คา..คาระวะท่านปู่ และทะ ท่านลุง" ใครก็ตามที่ได้ยินเสียงขี้อายของเขา ก็คงอดไม่ได้ที่จะต้องการกอดเขาเข้าสู่อกของพวกเขาและดูแลเขาอย่างระมัดระวัง

เฉินเฟิงและเฉินหลิงชื่นชอบชายร่างเล็กขี้อายผู้นี้เกือบจะในทันที

กลุ่มคนรุ่นเยาว์ของตระกูลหงส์ไฟมีไม่มากนัก เฉินเจียอี้ และ เฉินเจียเว่ย หายไป ตอนนี้คนเดียวที่เหลืออยู่คือ เฉินหยานเซียว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คัดค้านการมีเพิ่ม หลันเฟิงหลี่ ให้กับตระกูลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมื่อเสี่ยวเซียวเป็นคนรับเขาเข้ามา

"เจ้าคือเสี่ยวเฟิงใช่หรือไม่ เจ้าอายุเท่าไหร่?" เฉินเฟิง มองดูหลันเฟิงหลี่ ก่อนเอ่ยถามออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นว่าเขาอยู่ใกล้กับเฉินหยานเซียวมากเพียงเท่านี้ เฉินเฟิงก็จดจำเขาในฐานะที่เป็นหลานชายคนใหม่ของเขาโดยไม่รู้ตัว

"ข้า ... ข้าไม่รู้" หลันเฟิงหลี่ก้มศีรษะจองเขาลงด้วยความอาย มือเล็ก ๆ ของเขาที่อยู่ข้างหลังเขามีเหงื่อออกเนื่องจากความกังวลใจ มันดูราวกับว่าเขาเป็นเด็กที่ทำอะไรผิดพลาดทำให้ใครก็ตามที่มองเขาต้องการที่จะเอาใจใส่เขา

หัวใจของเฉินหลิงรู้สึดโกรธแค้น เขาต้องการหาภรรยาที่สามารถให้กำเนิดลูกของเขาได้ เช่นเด็กน้อยที่น่ารักคนนี้!

"เจ้าไม่รู้?"เฉินเฟิงรู้สึกประหลาดใจ

เฉินหยานเซียวอธิบายอย่างรวดเร็ว "เสี่ยวเฟิง สูญเสียความทรงจำของเขา เขาไม่สามารถจำสิ่งต่าง ๆ ในอดีตได้"

“โอ้ ไม่เป็นไรเขาจะจดจำความทรงจำก่อนหน้านี้ในไม่ช้า" เฉินเฟิงยิ้มบาง ๆออกมา

อย่างไรก็ตามสัตว์ทั้งห้าที่ยืนอยู่ด้านหลังเสี่ยวเฟิงเงยหน้าขึ้นมองกันและกัน

เฉินหยานเซียวเคยบอกพวกเขาถึงตัวตนของหลันเฟิงหลี่ที่แท้จริง ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าเด็กชายตัวเล็กขี้อายผู้นี้คือเทพสังหาร

ตอนนี้เขาน่ารักมากเพราะเขาสูญเสียความทรงจำของเขา แต่ถ้าไอ้หนุ่มที่ไร้เดียงสาได้ฟื้นความทรงจำของเขา พวกเขาก็รู้สึกกลัวว่าจะมีแม่น้ำที่ทำมาจากเลือดและปรากฏศพในทุกทิศทุกทาง

ในเวลาไม่กี่นาทีเขาสามารถฆ่าผู้คนและปีศาจทั้งหมดในเมืองตะวันไม่เคยลับได้โดยไม่มีใครที่จะสามารถหลบหนี

จากนั้นพวกเขาไม่ทราบว่าเฉินเฟิงจะยังคงมองหาปีศาจตัวน้อยผู้นี้อยู่อีกหรือไม่

อย่างไรก็ตามแม้ว่าหลันเฟิงหลี่จะสูญเสียความทรงจำของเขา นั่นไม่ได้หมายความว่าความสามารถของเขาจะหายไปเช่นกัน สัตว์ทั้งห้านั้นยังสามารถจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมืองหิมัะโปรยปรายได้อย่างชัดเจนว่า เขาใช้เพียงแค่มือสองข้างของเขาเท่านั้นที่ควักเนื้อออกจากร่างของเฉินเจียอี้ รูปแบบการฆ่าของเขาโหดร้ายเกินไปและน่ากลัว นอกจากเฉินหยานเซียวและบางคนในเมืองตะวันไม่เคยลับ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรกับเด็กคนนี้

แต่แน่นอนถ้ามีคนคุยกับเขามีโอกาสสูงที่หางเล็ก ๆ นี้จะไม่สนใจพวกเขา

ในสายตาของหลันเฟิงหลี่ นอกเหนือจากเฉินหยานเซียวก็มีเพียงเฉินหยานเซียว!

พี่สาวผู้นี้เป็นที่สุดของที่สุดของเขาแล้ว!

หยินจิวเฉินผู้ซึ่งอยู่ด้านข้าง ในที่สุดก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ก่อนที่จะไปที่ด้านข้างเฉินหยานเซียวด้วยก้าวเล็ก ๆ ที่รวดเร็ว เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าและเช็ดฝุ่นออกจากใบหน้าของเฉินหยานเซียว

นี่เป็นน้องสาวที่เจ้าเลือกมาหรือไม่? เฉินหลิงกะพริบตา สาวน้อยคนนี้สวยงามมาก ครอบครัวของเสี่ยวเซียวนั้นไม่เลวเลย

เฉินหยานเซียว หัวเราะและพูดว่า "นี่คือ เสี่ยวจิว"

หยินจิวเฉินหัวเราะแล้วพูดกับเฉินเฟิงและเฉินหลิง "ข้าคือ หยินจิวเฉิน ข้าเป็นแม่บ้านของเธอ"

เฉินเฟิงและเฉินหลิง ทำได้เพียงแค่ยิ้มโดยไม่พูดอะไรเลย

สัตว์ทั้งห้าที่อยู่ข้างหลังพวกเขาสามารถหลั่งน้ำตาได้อย่างเงียบ ๆ

คุณหนูเจ็ดของพวกเขานั้นช่างสิ้นเปลือง ให้สาวงามที่โดดเด่นเช่นนี้กลายเป็นสาวใช้ของเธอโดยไม่คาดคิด

EGT 792

 

เฉินหยานเซียวแนะนำสมาชิกหลักของเมืองตะวันไม่เคยลับให้รู้จักกับเฉินเฟิงและเฉินหลิง

ตู่หลางหัวหน้ากองทหารรับจ้างถ้ำหมาป่า ลุงจิว ผู้รับผิดชอบกลุ่มบุกเบิกที่ดิน และซูเหอซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มขุดเหมืองแร่

มีคนอื่นอีกหลายคนที่ทำให้ เฉินเฟิงและเฉินหลิงตกตะลึงอย่างมาก

อย่างแรกคือ เย่ชิง นักปรุงยาผู้มีชื่อเสียงซึ่งสามารถขยับทวีปคังหมิงทั้งทวีปได้ อย่างคาดไม่ถึง เขาจะมาอยู่ที่นี่ในเมืองตะวันไม่เคยลับ

มีกี่คนในสี่อาณาจักรในทวีปคังหมิง ที่รอคอยที่จะได้รับความโปรดปรานจาก เย่ชิง? แม้ว่าพวกเขาจะได้รับเพียงขวดยาจากเย่ชิง พวกเขาก็จะพอใจ นักปรุงยาทุกคนต่างก็เคารพบูชาเย่ชิงเช่นเดียวกับต้นแบบไปตลอดชีวิต แม้ว่าพวกเขาจะได้รับคำแนะนำเพียงคำเดียวจาก เย่ชิง พวกเขาก็คงจะรู้สึกขอบคุณอย่างมาก

สำหรับนักปรุงยาผู้ชำนาญเช่นนี้ที่เต็มใจมาที่ดินแดนรกร้าง เพื่อเฉินหยานเซียวนั้นไม่น่าเชื่ออย่างแท้จริง

ทันทีหลังจากนั้น เฉินหยานเซียวได้แนะนำหยุนฉีกับเฉินเฟิง

เมื่อเฉินเฟิงได้เรียนรู้ว่าชายชราที่อยู่ข้างหน้าเขาสอนเคล็ดวิชาเวทมนต์ดำให้กับหยานเซียว มันทำให้เขายิ่งประหลาดใจมากขึ้น เขาคิดอยู่เสมอว่า นักเวทมนต์ดำได้หายไปจากทวีปคังหมิงแล้ว เขาไม่ได้คาดหวังว่าในชีวิตของเขา เขายังจะสามารถเห็นนักเวทมนต์ดำที่แก่ชรา

หลังจากถูกทำให้ตกใจกับทั้งสองคนดังกล่าว เฉินหยานเซียวพาเขาแนะนำต่อไป เพียงเพื่อทำให้ปากของเฉินเฟิงกระตุกมากขึ้น

นี่คือ ท่านราชครูเป่ยหยวน นี่คือองค์ชายหลงเย่ว เป็นการแนะนำที่เหินห่างซึ่งแตกต่างจากการแนะนำของเย่ชิงและหยุนฉี เฉินหยานเซียวเพียงแค่ชี้นิ้วของเธอไปที่คนสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา

เฉินเฟิงเกือบหมดสติ

ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินว่าเป่ยหยวนและองค์ชายหลงเย่วหายไปในทันใด แม้ว่าจักรพรรดิจะปกปิดข้อมูลนี้อย่างจงใจ แต่เฉินเฟิงยังคงสามารถรับรู้ได้ เขาอยากรู้อยากเห็นว่าคนแบบไหนที่ใจร้อนอยากจะลักพาตัวเป่ยหยวนและหลงเย่ว อย่างไรก็ตามไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะได้เห็นคนสองคนในเมืองของเฉินหยานเซียว

แม้ว่าเขาจะคิดด้วยนิ้วเท้าของเขา เขาก็ยังสามารถสรุปได้ว่าเป่ยหยวนและหลงเย่วไม่ได้อยู่ที่นี่ตามความสมัครใจของตัวเอง เขากลัวว่าเฉินหยานเซียวและครอบครัวของพวกเขาจะได้รับความยากลำบากในการ ...

เฉินเฟิงพูดไม่ออก แม้ว่าตระกูลใหญ่ทั้งห้านั้นมีสถานะสูงมากในจักรวรรดิหลงซวน แต่ก็ไม่ได้มีการติดต่อกับราชวงศ์ซึ่งก็เพื่อปกป้องความยิ่งใหญ่ของมหาอำนาจ แม้ว่าจักรพรรดิจะกุมกองทัพไว้ในมือ แต่ความแข็งแกร่งโดยรวมของเขาก็ยังไม่สามารถต่อสู้กับตระกูลใหญ่ทั้งห้า คนเดียวที่มีความสามารถนี้คือ ท่านราชครู เป่ยหยวน ผู้ครอบครองสัตว์ในตำนาน

แม้ว่าตระกูลใหญ่ทั้งห้านั้นจะหยิ่ง แต่พวกเขาก็รู้ว่าเมื่อใดที่จะก้าวไปข้างหน้าและล่าถอยออกมา พวกเขาไม่ค่อยจะขัดแย้งกับจักรพรรดิ

แต่กระนั้นเฉินหยานเซียวก็ทำงานได้ดี จริง ๆ แล้วเธอควบคุมตัวท่านราชครูและองค์ชายไว้ในเมืองตะวันไม่เคยลับ ความกล้าหาญของเธอช่างยิ่งใหญ่แค่ไหน?

เฉินเฟิงตกอยู่ในภวังค์เมื่อเขาได้พบกับเจี่ยหลาน เจี่ยเหอ เหยาจี้และอีกหลายคน

เขายังไม่หายจากอาการตกใจเมื่อรู้ตัวว่าเฉินหยานเซียวลักพาตัวท่านราชครูและองค์ชาย ดังนั้นเฉินเฟิง จึงไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าหลาย ๆ คนที่อยู่ข้างหน้าเขากังวลและกระตือรือร้นมากเมื่อพวกเขาเห็นเขา

หงส์ไฟนำทุกคำของเฉินหยานเซียวมาบอกต่อปีศาจ เพื่อให้ปีศาจอันดับกลางและอันดับล่างไปอยู่ที่ด้านล่างของเมืองตะวันไม่เคยลับ อย่าได้เคลื่อนไหวอะไรที่มีความโดดเด่นเป็นการชั่วคราว และพวกเขาจะต้องไม่วิ่งเข้าไปในชนกับคนในตระกูลหงส์ไฟ

มีเพียงปีศาจอันดับสูงที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างของพวกเขาเท่านั้นที่สามารถปรากฏตัวต่อหน้าเฉินเฟิงและคนอื่น ๆ แน่นอนเฉินเฟิงจะไม่สามารถค้นพบตัวตนของพวกมันในช่วงระยะเวลานี้และปล่อยให้ เฉินเฟิงค่อย ๆ ยอมรับพวกมันอย่างช้า ๆ โดยไม่รู้ตัว

งานที่ยากลำบากเช่นนี้ทำให้ปีศาจอันดับสูงปวดหัวอย่างไม่รู้จบ

เฉินหยานเซียวมอบปัญหาในการจัดการที่พักและอาหารของเฉินเฟิงให้กับปีศาจอันดับสูงและทำให้พวกมันต้องพยายามอย่างหนักที่จะสร้างความประทับใจที่ดีให้กับปู่ของเธอ

EGT 793

 

เฉินหยานเซียวเชิญเย่ชิงและหยุนฉีไปยังห้องโถงหลักของเมือง

"ข้าอยากจะขอบคุณอาจารย์ที่ช่วยเหลือข้าในช่วงเวลานี้"

ในเวลานั้น เฉินหยานเซียวออกเดินทางเร็วเกินไปและไม่มีเวลาอธิบายสถานการณ์ให้กับอาจารย์ทั้งสองคน แต่เมื่อเธอกลับมาเธอสังเกตเห็นได้ทันทีว่าผู้คนในเมืองของเธอนั้นมีสุขภาพดีอย่างที่เคยเป็นมาก่อนหน้านี้ เธอรู้ว่าทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเย่ชิงและหยุนฉี

ในช่วงวันที่ผ่านมานี้เธอคิดว่าคนสองคนนี้ได้ใช้ความพยายามอย่างยิ่งใหญ่สำหรับทุกคนในเมืองตะวันไม่เคยลับ

เย่ชิงและหยุนฉีทั้งคู่ยิ้ม เฉินหยานเซียวแสดงความเคารพต่อทั้งคู่เสมอ แม้ตอนนี้แทนที่จะพักผ่อนหลังจากกลับมาเธอก็มาหาพวกเขาเพื่อทักทายพวกเขา

“มันไม่สำคัญ แต่เมื่อหยุนฉีและข้าปฏิบัติต่อผู้คนที่นี่เราค้นพบความผิดปกติบางอย่าง” เยิชิงขมวดคิ้ว

"มีอะไรผิดปกติเหรอ?" เฉินหยานเซียวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เย่ชิงมองดูหยุนฉี ในช่วงเวลานั้นผู้อาวุโสที่เคารพสองคนกลายเป็นสหายกัน

หยุนฉีถอนหายใจและพูดว่า "นี่ยังคงเป็นเพียงแค่ในส่วนของข้า หลังจากที่ข้ามาที่นี่กับเย่ชิง ข้าก็ไปเก็บตัวอย่างน้ำในบ่อของเจ้าเพื่อตรวจสอบ จากการตรวจสอบ เราพบว่ามียาเชิงลบระดับผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากถูกโยนลงไป พร้อมกับที่มันได้รับการผสมกับเคล็ดวิชาผสานคำสาปที่สาม"

"เคล็ดวิชาผสานคำสาปที่สาม?" เฉินหยานเซียวถามออกไปด้วยความสับสนเล็กน้อย เธอเป็นนักเวทมนต์ดำมานานแล้วแต่เธอยังไม่เคยได้ยินวลีนี้เลย

"นี่เป็นเคล็ดวิชาคำสาปที่สามารถใช้ได้โดยผู้ดำรงอาชีพขั้นที่สอง ผู้อัญเชิญเวทมนต์ดำเท่านั้น เคล็ดวิชาคำสาปที่เจ้ารู้ สามารถทำได้ก็ต่อเมื่อเจ้ามีการสัมผัสติดต่อกับเป้าหมายโดยตรง หรือเป้าหมายอยู่ในช่วงการโจมตีของเจ้า หรือโดยการแนบมันเข้ากับอาวุธที่จะมีผลในช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น แต่เคล็ดวิชาผสานคำสาปที่สามสามารถคงอยู่ได้เป็นเวลานาน แม้ว่ามันจะเป็นพัน ๆ ปี พลังของมันก็จะไม่ลดลงแม้แต่น้อย เมื่อมีคนแตะสัมผัสมัน เขาจะถูกคำสาปในทันที

เฉินหยานเซียวเม้มริมฝีปากของเธอ ก่อนหน้านี้เธอเคยลงคำสาปเข้ากับลูกธนูของเธอ แต่เคล็ดวิชาคำสาปแบบนั้นใช้งานได้เพียงไม่กี่วินาที หากคิดว่าจริงๆแล้วมีเคล็ดวิชาคำสาปแช่งที่มีผลได้นานนับพันปี ...

เมื่อคิดเกี่ยวกับมัน มันย่อมน่ากลัวอย่างแน่นอน

"อาจารย์ กำลังหมายความว่ามีคนวางคำสาปในบ่อเหล่านั้นหรือ?"

หยุนฉีพยักหน้าดวงตาของเขาลึกล้ำ เขาขมวดคิ้วเมื่อเขาคิดอะไรบางอย่าง

"ก่อนที่สาขานักเวทมนต์ดำจะถึงจุดสิ้นสุด ในช่วงเวลานั้นมีทั้งหมดห้าคนที่เข้าถึงระดับผู้ดำรงอาชีพขั้นสอง อัญเชิญเวทมนต์ดำ สองคนนั้นเป็นผู้อัญเชิญเวทมนต์ดำ ในขณะที่อีกสองคนมีความแข็งแกร่งเท่ากับข้า มีเพียงเราห้าคนเท่านั้นที่สามารถใช้เคล็ดวิชาคำสาปได้ หลังจากนักเวทมนต์ดำล่มสลายลง แม้แต่นักเวทมนต์ดำธรรมดาก็เกือบจะสูญพันธุ์ ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ ผู้อัญเชิญเวทมนต์ดำจะปรากฎตัวอีกครั้ง"

ตามข้อมูลของหยุนชีมีเพียงสี่คนในทวีปคังหมิง ทั้งหมดที่สามารถทำสิ่งนี้นอกเหนือจากเขา

"อาจารย์ เจ้ารู้หรือไม่ว่าตอนนี้คนทั้งสี่อยู่ที่ไหนกัน?" เฉินหยานเซียวหรี่ตาของเธอ เธอมั่นใจได้ว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นใน เมืองตะวันไม่เคยลับไม่สามารถแยกออกจากเมืองเวทจินตนาการได้

หยุนฉีส่ายหัวแล้วพูดว่า "หลังจากเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น ทั้งสี่อาณาจักรได้ทำการตรวจสอบอย่างกว้างขวางสำหรับนักเวทมนต์ดำ จนทำให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก ผู้อัญเชิญเวทมนต์ดำคนหนึ่งเสียชีวิตขณะถูกตามล่า ข้าเกรงว่าข้าไม่สามารถช่วยในการหาอีกสามคนที่เหลือได้ ถ้าข้าไม่ได้รับสร้อยคอแสงจันทร์โดยบังเอิญ ข้าก็เกรงว่าข้าคงหนีไม่พ้นโศกนาฏกรรมครั้งนั้นด้วย"

เกิดอะไรขึ้นในเวลานั้นเหตุใด นักเวทมนต์ดำจึงถูกล่าและปราบปรามอย่างกว้างขวาง? เฉินหยานเซียวไม่เข้าใจชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกับนักเวทมนต์ดำในครั้งนั้น เธอเคยได้ยินถังนาจื่อพูดถึงมันหลายครั้ง แต่เมื่อเธอขอรายละเอียดเขาก็ไม่สามารถพูดอธิบายอะไรที่มากกว่านี้ได้อีก