EGT 722 กู้ภัย
(1)
หยุนฉียืนขึ้นอย่างตื่นเต้นและมองดูเฉินหยานเซียว
ซึ่งเขาไม่ได้เห็นมานานหลายเดือน
“ทำไมเจ้ากลับมา
ความก้าวหน้าในดินแดนรกร้างเป็นอย่างไร? มีปัญหาหรือไม่?”
หยุนฉีมองไปที่เฉินหยานเซียวจากบนลงล่าง
ในช่วงหลายเดือนที่เธอหายตัวไป เฉินหยานเซียวโตและสูงขึ้น แต่ดูผอมลง เมื่อมองดูลูกศิษย์ของเขาที่ดูเหมือนว่าจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก
หยุนฉีก็ไม่มีความสุขและรำคาญตัวเอง
เหตุใดเขาจึงต้องคำนึงถึงข้อตกลงระหว่างเขากับโอวหยางฮันหยูและให้ลูกศิษย์ของเขาต่อสู้อย่างโดดเดี่ยวในที่ที่อันตรายเช่นนี้
"เจ้าดูสูง
แต่ก็ผอมลงเช่นกัน เจ้าสบายดีหรือไม่ในดินแดนรกร้าง?" หยุนฉีรู้สึกค่อนข้างลำบาก
นี่เป็นลูกศิษย์คนเดียวของเขา
เฉินหยานเซียวพยักหน้าพร้อมด้วยรอยยิ้ม
“ข้าไม่เป็นไร
จักรพรรดิมอบเมืองตะวันไม่เคยลับของภาคตะวันออกและตอนนี้ข้าสร้างมันขึ้นมาแล้ว”
"เมืองตะวันไม่เคยลับ?"
หยุนฉีและเฉินหยานเซียว แยกจากกัน หลังจากการแข่งขัน
เขาไม่ได้รับข่าวคราวเกี่ยวกับสถานการณ์ของเฉินหยานเซียว ในดินแดนรกร้าง
แต่เขารู้เกี่ยวกับเมืองตะวันไม่เคยลับ
"พวกเขามอบเมืองตะวันไม่เคยลับให้เจ้าได้อย่างไร
มี ...... เดี๋ยวนะ!" หยุนฉีรู้ทันทีว่ามีบางสิ่งบางอย่าง และมองดูเฉินหยานเซียวด้วยความประหลาดใจ
"เจ้าบอกว่าเจ้าสร้างมันขึ้นมาแล้วเหรอ?"
เฉินหยานเซียวพยักหน้า
"การก่อสร้างกำแพงเมืองและโครงสร้างภายในเมืองนั้นเสร็จสมบูรณ์เหลือเพียงการก่อสร้างอีกไม่กี่แห่ง
ภายในหนึ่งเดือนเมืองจะเสร็จสมบูรณ์"
หยุนฉีอ้าปากค้างเพื่อสูดอากาศ
เมื่อมองเฉินหยานเซียว เขาแทบจะไม่เชื่อเธอ
“เมืองตะวันไม่เคยลับไม่ใช่หนึ่งในห้าเมืองหลักของเผ่าพันธุ์ปีศาจในช่วงเวลาดังกล่าวใช่หรือไม่?
มีปีศาจมากมายในนั้นและมันใช้เวลาน้อยกว่าครึ่งปีสำหรับเจ้าที่จะ
... วิธี ...ได้อย่างไร”
"เรื่องมันยาว"
เฉินหยานเซียวเกาหัวเธอและไม่กล้าบอกอาจารย์เกี่ยวกับปีศาจ เธอกลัวว่ามันจะกระตุ้นให้หยุนฉีไม่สบายใจและเกิดผลลัพธ์ที่ไม่ดี
"ข้ากลับมาคราวนี้เพราะมีปัญหา
และข้าอยากจะขอความช่วยเหลือจากอาจารย์"
"ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร
บอกข้ามา" หยุนฉีพูดออกไปโดยไม่ลังเล แม้ว่า
เฉินหยานเซียวจะขอให้เขาไปทะเลไฟเขาก็จะไม่ปฏิเสธ
เฉินหยานเซียวเงียบไปครู่หนึ่งจากนั้นเขาบอกหยุนฉี
เกี่ยวกับเคล็ดวิชาคำสาปผสมในแหล่งน้ำของเมืองตะวันไม่เคยลับ
ใบหน้าของหยุนฉีนั้นเคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อย ๆ
“เจ้าหมายถึงเจ้าไม่สามารถระบุได้ว่าคำสาปนั้นคืออะไร”
หยุนฉีชัดเจนเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของลูกศิษย์ของเขา แม้ว่าเธอจะยังเด็ก
แต่เธอก็เป็นนักเวทมนต์ดำอาวุโสแล้ว แต่เธอก็ไม่สามารถแยกแยะคำสาปได้
มันจะต้องเป็นคำสาปของผู้อัญเชิญเวทมนต์ดำขั้นที่สอง
แต่…
อาชีพนักเวทมนต์ดำเริ่มเสื่อมถอยลงไปนานแล้ว
มีนักเวทมนต์ดำไม่กี่คนที่รอดชีวิตจากทวีปคังหมิง ยิ่งไปกว่านั้นในตอนแรกผู้ที่สามารถเข้าถึงระดับผู้อัญเชิญเวทมนต์ดำมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น
แม้กระทั่งก่อนที่นักเวทมนต์ดำจะล้มสลาย
มันก็มีไม่ถึงหนึ่งร้อยคนเวทเท่านั้นที่สามารถไปถึงขั้นที่สองในทวีปคังหมิงและคนเหล่านี้ส่วนใหญ่เสียชีวิตไปแล้วจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
"ท่านอาจารย์มีผู้ต้องสงสัยหรือไม่?"
เฉินหยานเซียวดูการแสดงออกที่น่าเกลียดของหยุนฉี
และรู้สึกค่อนข้างกังวล
หยุนฉีขมวดคิ้วแล้วส่ายหัวเบา
ๆ
"ข้าไม่สามารถแน่ใจได้ว่ามันคือใครในตอนนี้
แต่ความมั่นใจเพียงอย่างเดียวคือบุคคลนั้นจะต้องเป็นผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
ท้ายที่สุด ด้วยสถานการณ์ในปัจจุบันของนักเวทมนต์ดำ
เจ้าจะไม่สามารถหานักเวทมนต์ดำระดับกลางพบ
แม้ว่าจะมีใครบางคนลอบฝึกบ่มเคล็ดวิชาคำสาปอย่างลับๆ
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเลื่อนขั้นสู่วิชาชีพขั้นที่สองโดยไม่ได้รับคำแนะนำจากอาจารย์
ช่องว่างระหว่าง นักเวทมนต์ดำระดับสูง และ ผู้อัญเชิญเวทมนต์ดำนั้นใหญ่มาก
โดยทั่วไปหากไม่มีผู้มีอำนาจนำทางเจ้า มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะบุกทะลวง"
EGT 723 กู้ภัย
(2)
"อย่างไรก็ตามข้าสามารถไปกับเจ้าได้สักพักที่เมืองตะวันไม่เคยลับ
แม้ว่าความแข็งแกร่งของข้าจะหมดไปแล้ว
แต่การพิจารณาว่าเคล็ดวิชาคำสาปชนิดใดที่อีกฝ่ายใช้ยังคงไม่เป็นปัญหาสำหรับข้า
ตราบใดที่เรารู้ว่าคำสาปมันคืออะไร ด้วยความสามารถของเราทั้งอาจารย์และศิษย์ เราก็สามารถแก้ไขได้"
"นั่นคือความตั้งใจของข้า"
ในที่สุด เฉินหยานเซียวก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
ด้วยความช่วยเหลือของหยุนฉีเธอไม่เชื่อว่าจะมีคำสาปที่จะช่วยเธอไม่ได้!
"อย่างไรก็ตามข้าไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับยาพิษได้"
หยุนฉีถอนหายใจ สถานการณ์ในเมืองตะวันไม่เคยลับนั้นซับซ้อน
แม้ว่าพวกเขาจะสามารถปัดเป่าคำสาปออกไปได้
แต่น้ำยาเชิงลบก็ยังคงเป็นปัญหาที่ทำให้ปวดหัวอยู่
"ไม่มีปัญหาข้ามีวิธีแก้ปัญหาสำหรับประเด็นนี้ข้าจะเชิญอาจารย์เย่ชิงไปช่วยพวกเราด้วย"
เฉินหยานเซียวกล่าว
“เย่ชิง?”
หยุนฉีพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากกลับมาที่สำนักศักดิ์สิทธิ์รั่วหลานแล้วเย่ชิงก็มาหาเขาในคืนหนึ่ง
ชายชราสองคนไม่ได้พูดกันมากเกินไป แต่พวกเขาทั้งสองรู้ว่าพวกเขามีศิษย์ร่วมกัน
"เย่ชิงซื่อสัตย์มากและเจ้าก็เป็นศิษย์ของเขาด้วย
ข้าเชื่อว่าเขาควรเห็นด้วยกับคำขอของเจ้า" เฉินหยานเซียวพิจารณาสิ่งต่าง ๆ
เป็นอย่างดี หยุนฉีเองก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง
“จากนั้นข้าขอให้อาจารย์เตรียมตัวก่อน
ข้าจะไปหาอาจารย์เย่ชิงในภายหลัง
จากนั้นเราจะใช้เวลาในตอนกลางคืนเพื่อรีบกลับไปยังเมืองตะวันไม่เคยลับ
เฉินหยานเซียวต้องรีบเร่ง ยิ่งเธอกลับไปที่เมืองช้า ชาวเมืองก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น
"ดีเจ้าไปจัดการมัน
อาจารย์ผู้นี้จะฟังทุกอย่างที่เจ้าพูด"
เฉินหยานเซียวได้พักที่สาขานักเวทมนต์ดำ
จนกระทั่งเย็นก่อนออกเดินทางเพื่อเป้าหมายต่อไป
หอคัมภีร์ของสาขานักปรุงยานั้นแตกต่างจากสาขานักเวทมนต์ดำ
ในการเข้าสู่ชั้นที่เย่ชิงตั้งอยู่ต้องใช้ห้องโดยสารพาขึ้นไป (ลิฟต์)
เฉินหยานเซียวทำได้แค่ลอบแอบขึ้นไปเมื่ออาจารย์ที่ปรึกษาในหอคัมภีร์ไปกินอาหารเย็น
เฉินหยานเซียว
กำลังวางแผนจะแอบเข้าไปในห้องของเย่ชิง แต่เสียงของซิ่วก็ดังขึ้นทันที
‘มีใครบางคน’
เฉินหยานเซียว
ตกใจและกระโดดขึ้นไปบนคานในทันทีเพื่อซ่อนตัวในความมืด
ในวินาทีถัดไปร่างสองร่างที่คุ้นเคยปรากฏอยู่ด้านล่างของเธอ
ลั่วดีมีใบหน้าตึงและมองเย่ชิงด้วยความกังวลเล็กน้อย
"ท่านอาจารย์เย่ชิงโปรดช่วยเรื่องนี้ ข้าไม่สามารถติดต่อ เฉินจิว ได้เลย
ไม่มีทางแจ้งให้เธอทราบ แต่เนื่องจากข้ารู้
ข้าไม่สามารถมองดูตระกูลหงส์ไฟตกอยู่ในความเดือดร้อนได้"
เฉินหยานเซียวที่อยู่บนคานตกใจเล็กน้อย
คำพูดของลั่วดีทำให้เธอรู้สึกตื่นตระหนก
เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหงส์ไฟ? เกิดอะไรขึ้น?
“เรื่องนี้ข้าจะส่งต่อชื่อของข้าโดยที่ข้าแน่ใจว่าพวกเขาจะทำการประเมินบางอย่างสำหรับการกระทำของพวกเขา
สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการหาวิธีในการรักษาอาการบาดเจ็บของ เฉินเฟิง
โดยไม่ให้ร่ายกายของเขาเสื่อมถอยต่อไป
ข้าจะปรุงยาหลายชนิดและเขียนจดหมายที่เจ้าต้องนำไปที่เมืองหลวงจักรวรรดิ
ไม่ว่าในกรณีใดเจ้าต้องช่วยเฉินเฟิง”
การแสดงออกของเย่ชิงนั้นน่าเกลียดและน้ำเสียงของเขาก็มีความโกรธ
'การบาดเจ็บของ
เฉินเฟิง' คำเหล่านี้พัดเปิดใจของเฉินหยานเซียว
เธอไม่สนใจสิ่งอื่นใด เธอกระโดดลงมาโดยตรงและยืนอยู่ตรงหน้า ลั่วดี และ เย่ชิง
ลั่วดีและเย่ชิง
รู้สึกตกใจ การปรากฎอย่างกะทันหันของเฉินหยานเซียว
ทำให้ทั้งคู่ถอยห่างออกไปไม่กี่ก้าว
"เกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของข้า!"
เฉินหยานเซียวถามอย่างกระวนกระวายใจ ลางสังหรณ์ของลางร้ายเกิดขึ้นในใจของเธอ
“เฉิน… เฉินจิว?”
ลั่วดี มองไปที่เฉินหยานเซียว อีกครั้งด้วยความตกใจและสงสัย
ตั้งแต่เฉินหยานเซียวชนะการแข่งขันระดับสำนัก เฉินจิวก็หายตัวไป ลั่วดีและเย่ชิง
มีการคาดเดาบางอย่างเกี่ยวกับตัวตนของเฉินหยานเซียว
EGT 724 กู้ภัย (3)
ถึงกระนั้นทันทีที่เห็นใบหน้าของเฉินหยานเซียว
เขาก็ยังไม่สามารถปรับตัวเข้าหามันได้
"มันเป็นข้า!
อาจารย์ที่ปรึกษาลั่วดี อาจารย์เย่ชิงเกิดอะไรขึ้นกับปู่ของข้า? โปรดบอกข้า” อาการเต้นของหัวใจของเฉินหยานเซียวเร็วขึ้น เฉินเฟิง เป็นญาติเพียงคนเดียวของเธอในโลกนี้
เธอนึกภาพไม่ออกว่าเธอจะเจ็บปวดแค่ไหนถ้า เฉินเฟิง ประสบอุบัติเหตุ
มีความลังเลในการแสดงออกของลั่วดีและเย่ชิง
พวกเขาไม่แม้แต่จะคิดว่าเฉินหยานเซียวจะมาปรากฏตัวที่นี่
ตอนนี้ชายทั้งสองได้พูดถึงอาการบาดเจ็บของเฉินเฟิงแล้ว แม้ว่าพวกเขาต้องการซ่อนมัน
มันก็จะไม่สามารถทำได้อีกต่อไป
เย่ชิงถอนหายใจและมองเฉินหยานเซียว
เขาพูดอย่างสง่างามว่า "ข้าบอกเจ้าได้
แต่เจ้าต้องสัญญากับข้าว่าเจ้าจะสงบสติอารมณ์อย่าหุนหันพลันแล่น"
"ได้!"
เฉินหยานเซียวเห็นด้วยอย่างเด็ดเดี่ยว
เย่ชิงกล่าวว่า
“ลั่วดีได้นำส่งชุดยาให้จักรพรรดิในเมืองหลวงเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
ในเวลานั้นเขาได้ยินข่าวบางอย่างเกี่ยวกับตระกูลหงส์ไฟ ดูเหมือนว่าตระกูลหงส์ไฟ
กำลังประสบกับความปั่นป่วนอันยิ่งใหญ่ หัวหน้าตระกูลปัจจุบัน
ลูกชายสองคนของเฉินเฟิง เฉินหยิวและเฉินทวนได้ทำการกบฏ
พวกเขาดึงคุณปู่ของเจ้าลงจากตำแหน่งของเขาในฐานะหัวหน้าตระกูลและกักเขาให้อยู่ในบริเวณในบ้าน
ลั่วดีได้ไปสอบถามเรื่องนี้เป็นพิเศษโดยเฉพาะผู้ดูแลตระกูลหงส์ไฟ กล่าวว่า
เฉินเฟิงโกรธมากเมื่อลูกชายสองคนของเขาก่อกบฏ เขาพยายามหยุดพวกเขา
แต่เขาก็สูญเสียและได้รับบาดเจ็บสาหัส เฉินทวนและเฉินหยิว
ก็กลัวว่ามันจะไม่ดีเมื่อสิ่งต่าง ๆ หลุดออกไป
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าที่จะขอให้แพทย์ทำการรักษาเฉินเฟิง
และพวกเขาเพียงแค่ปล่อยให้หมอเวทหลายคนในครอบครัวดูแล"
ใบหน้าของเฉินหยานเซียวเริ่มรุนแรงขึ้นตามคำพูดของเย่ชิง
มือเล็ก ๆ ของเธอกำแน่น ดวงตาสีเข้มของเธอแผ่จิตสังหารออกมาอย่างรุนแรง
"พวกเขากล้าจริง
ๆ !" หน้าอกของเฉินหยานเซียวเกือบจะระเบิด เธอนึกภาพไม่ออก
เธอจากเมืองหลวงเพียงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาและมีการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่นี้เกิดขึ้นในตระกูลหงส์ไฟ
เฉินทวนและเฉินหยิว
กล้าที่จะพยายามฆ่าพ่อของพวกเขาและเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าตระกูล พวกเขาไม่ใช่มนุษย์!
“ใจเย็น ๆ
เสี่ยวเซียว! นี่ไม่ใช่เวลาที่จะใช้อารมณ์
ข้าได้ยินมาจากเมืองหลวงจักรวรรดิว่าลุงสองคนของเจ้าดูเหมือนจะเชิญผู้คนที่แข็งแกร่งจำนวนมาก
ลุงห้า เฉินหลิงของเจ้าพร้อมกับคนสนิทของตระกูลหงส์ไฟ ต่อสู้
แต่ก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ได้ เขากลับถูกจับกุมแทน
ตระกูลหงส์ไฟในปัจจุบันอยู่ภายใต้ลุงทั้งสองของเจ้า แม้ว่าเจ้าจะเกลียด
เจ้าจะต้องคิดให้ชัดเจน เจ้าต้องไม่ประมาท
เจ้าเป็นคนเดียวเท่านั้นที่สามารถช่วยคุณปู่และลุงของเจ้าได้"
ลั่วดีเห็นว่าลมหายใจของเฉินหยานเซียวไม่ถูกต้องและรีบจับแขนเธอไว้
"อารมณ์?
อ่า เฉินทวนและเฉินหยิว เหนื่อยล้าจากการใช้ชีวิตจริง ๆ
ข้าจะปล่อยให้พวกเขาสร้างปัญหาเช่นนี้ได้อย่างไร!"
เฉินหยานเซียวระเบิดด้วยความโกรธ เธอไม่สามารถจินตนาการได้ว่า เฉินเฟิง
ซึ่งแก่แล้วกำลังทุกข์ทรมานจากการกบฏของลูกชายทั้งสองของเขา แม้ว่าเฉินเฟิงนั้นจะสูงส่ง
แต่เขาก็เป็นห่วงครอบครัวของเขาเป็นอย่างมาก เมื่อเขาเห็นการกบฏของลูกชาย
ตอนนี้หัวใจเขาจะเจ็บปวดแค่ไหน?
เฉินทวนและเฉินหยิว
สารเลวสองคนนี้เพื่อปกปิดอาชญากรรมของพวกเขา
ถึงกับปฏิเสธที่จะขอให้ผู้คนไปทำการรักษาอาการบาดเจ็บของเฉินเฟิง
ทันทีที่เธอนึกถึง เฉินเฟิง
ผู้ซึ่งร่างกายและจิตใจเหนื่อยล้าได้รับบาดเจ็บและนอนอยู่บนเตียงเย็น
เฉินหยานเซียวไม่สามารถระงับความตั้งใจในการฆ่าของเธอได้อีกต่อไป!
พวกมันสมควรตาย!
“แล้วไง
ถ้าพวกเขามีคนแข็งแกร่ง? แม้ว่าพวกเขาจะเรียกกองทัพทั้ง
จักรวรรดิหลงซวนมาไว้ในมือพวกเขา ข้าจะยังคงให้พวกเขาจ่ายราคาสำหรับการกระทำของพวกเขา”
EGT 725 กู้ภัย (4)
“เจ้า…อาจารย์เย่ชิงตัดสินใจช่วยอยู่แล้ว
เขาจะขอให้จักรพรรดิไว้หน้าเขา ให้เผชิญหน้าและแทรกแซงในเรื่องนี้
ไม่ว่าในกรณีใดเจ้าต้องรักษาปู่ของเจ้าก่อน”
ลั่วดีไม่เคยเห็นเฉินหยานเซียวแผ่จิตสังหารเช่นนี้มาก่อน
เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าเด็กอายุ 14 ปีสามารถมีจิตสังหารที่น่ากลัวได้อย่างไร
เฉินหยานเซียวหายใจเข้าลึก
ๆ เธอรู้ว่าลั่วดีและเย่ชิงกำลังคิดเพื่อผลประโยชน์ของเธอ
หากลั่วดีไม่ได้ถามเหตุการณ์เกี่ยวกับตระกูลหงส์ไฟ ที่เมืองหลวงจักรวรรดิ
เย่ชิงก็จะไม่สามารถรับข่าวนี้และจะไม่ได้คิดที่จะช่วยอะไร
ต้องบอกว่า เฉินหยานเซียวรู้สึกขอบคุณลั่วดีจริงๆ
หากไม่ใช่เพราะลั่วดี เธอคงไม่ได้รับแจ้งถึงความวุ่นวายครั้งใหญ่ในบ้านของเธอ
“ข้าขอขอบคุณอาจารย์ที่ปรึกษาลั่วดี
และอาจารย์สำหรับเรื่องนี้ แต่ข้าต้องการจัดการกับปัญหานี้เป็นการส่วนตัว
หลังจากทั้งหมดนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของตระกูลหงส์ไฟ
แม้ว่าจักรพรรดิจะออกมาข้างหน้า มันก็ไม่ใช่ทางออกที่ดี
ข้าเพิ่งกลับมาที่สำนักศักดิ์สิทธิ์รั่วหลาน เพราะยังมีสิ่งอื่นที่ข้าต้องทำ
ข้าต้องการขอความช่วยเหลือจากอาจารย์เย่ชิง"
เฉินหยานเซียวปฏิเสธความตั้งใจดีของเย่ชิงและลั่วดี ไม่ใช่เพราะเธอจะอกตัญญู แต่เพราะเธอชัดเจนมากว่าคนที่นั่งอยู่ในราชวังจะไม่ได้ใจดีมากพอที่จะช่วยเหลือเฉินเฟิง
แม้แต่ลั่วดีเองก็ได้ยินข่าว
จักรพรรดิแห่งหลงซวน
จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเกิดความปั่นป่วนอันยิ่งใหญ่ในตระกูลหงส์ไฟ
หากเขาสนใจเขาก็ควรที่จะยื่นมือช่วยแล้ว
ถ้าเขาไม่มีหัวใจที่จะช่วยแม้ว่าเย่ชิงจะขอให้เขาเข้าไปแทรกแซง
เขาก็คงทำแบบไม่เต็มใจ
แทนที่จะชะลอการช่วยเหลือของเฉินเฟิงในวิธีนี้
เฉินหยานเซียวก็เต็มใจที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง!
"มันคืออะไร?"
เย่ชิงถาม
เฉินหยานเซียวบอกเย่ชิงเกี่ยวกับสิ่งต่าง
ๆ ใน เมืองตะวันไม่เคยลับ เย่ชิงได้ปฏิบัติตามโดยไม่มีข้อผูกมัด
“จากนั้น
ข้าก็คงต้องรบกวนอาจารย์ในการเดินทางครั้งนี้
ข้าให้สัตว์ในตำนานหงส์ไฟพาอาจารย์และอาจารย์หยุนฉีไปยังเมืองตะวันไม่เคยลับ”
เฉินหยานเซียวกล่าวอย่างซาบซึ้ง
แต่เย่ชิงได้ยินสิ่งผิดปกติ
"ถ้าหงส์ไฟส่งเรา?
แล้วเจ้าล่ะ?"
ใบหน้าของเฉินหยานเซียวไร้ความรู้สึก
แววตาของหรี่ลงเล็กน้อย
"ข้าจะไปที่เมืองหลวง"
"เจ้าคนเดียว?
หากปราศจากสัตว์ในตำนาน?” เย่ชิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
เขารู้อยู่แล้วว่าความแข็งแกร่งของสัตว์ในตำนานของเฉินหยานเซียวนั้นแข็งแกร่งมาก
ถ้าหงส์ไฟไปกับเธอแม้ว่าเธอจะไปที่เมืองหลวงจักรวรรดิ เขาก็ไม่ต้องกังวลมากเกินไป
แต่ตอนนี้
เฉินหยานเซียวได้มอบหงส์ไฟให้กับพวกเขา แล้วเธอจะทำอย่างไร?
เธอต้องการไปที่เมืองหลวงจักรวรรดิจริง
ๆ หรือ?
"ท่านปู่กำลังทุกข์ทรมานในขณะนี้
และหลานสาวผู้นี้ต้องไปช่วยเขา
แต่คนที่อยู่ในเมืองตะวันไม่เคยลับของข้าก็เป็นครอบครัวของข้าด้วยเช่นกันข้าไม่สามารถเพิกเฉยทั้งสองฝั่งได้
ดังนั้นข้าสามารถขอให้อาจารย์ทั้งสองไปกับหงส์ไฟเพื่อไปยังดินแดนรกร้าง
จากนั้นข้าจะไปที่เมืองหลวงจักรวรรดิ"
เฉินหยานเซียวก็ไม่สามารถรอได้แม้แต่ครู่เดียว
ผู้คนในเมืองตะวันไม่เคยลับ
ไม่สามารถรอได้อีกต่อไปและสถานการณ์ที่เป็นอันตรายของเฉินเฟิง ก็น่าเป็นห่วงสำหรับเธออย่างมาก
ดังนั้นเธอสามารถปล่อยให้หงส์ไฟที่สามารถบินด้วยความเร็วสูงส่งหยุนฉีและเย่ชิงไป
ในขณะที่ตัวเธอเองจะก้าวเข้าสู่เมืองหลวงจักรวรรดิเพื่อช่วยเหลือเฉินเฟิงและเฉินหลิง!
ทั้งสองฝ่ายเป็นความรับผิดชอบของเธอ
และเธอไม่สามารถยอมแพ้ได้ทั้งสองอย่าง เธอเป็นความหวังของพวกเขา
เธอจะไม่มีวันทำให้ใครผิดหวัง!
"ไม่!
มันเสี่ยงเกินไป!" เย่ชิงปฏิเสธข้อเสนอของเฉินหยานเซียวในทันที
"เจ้ายังไม่เข้าใจ
คนสนิทของปู่ของเจ้าได้ต่อสู้เพื่อตระกูลหงส์ไฟมามากขนาดไหน
แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลุงทั้งสองของเจ้า และตอนนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพียงลำพังโดยปราศจากสัตว์ในตำนาน?
เจ้าต้องการที่จะฆ่าตัวตายหรืออย่างไร อ่า!"
แนวทางของเฉินหยานเซียวนั้นมีความเสี่ยงสูงเกินไป
เขาไม่ต้องการเห็นเธอไปตายอย่างแน่นอน
เหตุผลที่เฉินทวนและเฉินหยิวกล้าที่จะแย่งชิงตำแหน่งหัวหน้าตระกูลจะต้องเป็นเพราะพวกเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
เฉินหยานเซียวเพียงคนเดียวจะสามารถต่อต้านพวกเขาได้อย่างไร?
ขอบคุณมากครับ
ตอบลบ