EGT 519
การประลองของนักกระบี่และนักธนู (1)
"พี่ใหญ่นาจื่อ
เจ้าต้องสั่งสอนสารเลวน้อยที่ส่งกลิ่นเหม็นผู้นี้ ให้บทเรียนกับเขา ทำเพื่อข้า
อา!" เฉินเจียอี้อ้าปากพูดขณะที่เธอหลั่งน้ำตาจระเข้
ถังนาจื่อมองเธอในทันที
เขาทนไม่ได้กับผู้หญิงคนนี้ที่ทำตัวฉอเลาะอยู่ตลอดเวลา
ในช่วงเวลานี้
เขาจำได้ว่าสาวน้อย เฉินหยานเซียว เธอเองก็เป็นผู้หญิง
แต่เขาไม่เห็นว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะประพฤติตัวเหมือนเด็กสาวที่ชอบฉอเลาะ
เมื่อคุ้นเคยกับพฤติกรรมบริสุทธิ์ของเฉินหยานเซียว มันไม่สบายใจจริงๆเมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นเฉินเจียอี้
"กล้าที่จะทำหรือไม่"
เฉินหยานเซียวยกคางขึ้นเล็กน้อยมองไปที่ "คู่สามีภรรยา ที่มีชู้ในเรื่องรัก ๆ
ใคร่ ๆ"
"พูดพอได้แล้ว"
ถังนาจื่อ พบว่ามันยากที่จะพูดอะไร แต่เขาไม่สามารถปล่อยให้
เฉินเจียอี้เผชิญหน้ากับฝูงชนนี้ได้เลย เธอยังเป็นพี่สาวของเฉินหยานเซียว
แม้ว่าเขาจะรังเกียจเธอ
แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นพูดสิ่งที่เป็นอันตรายเกี่ยวกับเธอได้
"อยากให้ข้าหุบปาก?"
เฉินหยานเซียวหรี่ตาของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"จากนั้นต่อสู้กับข้า ถ้าเจ้าชนะ ข้าจะถอนคำพูดที่ข้าพูด"
ถังนาจื่อจ้องไปที่เธออย่างว่างเปล่าครู่หนึ่ง
เขาไม่คิดว่าเด็กคนนี้ต้องการต่อสู้กับเขาจริง ๆ
เฉินเจียอี้หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“สารเลวกลิ่นเหม็น
เจ้าเล่ห์ จริง ๆ แล้วเจ้าต้องการที่จะต่อสู้กับ นาจื่อ พี่ใหญ่ของข้าหรือไม่?
เพียงแค่เจ้ามันก็ทำให้ผู้คนหัวเราะจนตาย นาจื่อ พี่ใหญ่ของข้า
ตอนนี้อยู่ในระดับนักกระบี่อาวุโสแล้ว
ด้วยมือของเขากระบวนท่าเดียวก็เพียงพอที่จะจัดการกับขยะอย่างเจ้า"
“โอ้
เราจะยังไม่รู้ จนกว่าเราจะได้ประลอง”
เฉินหยานเซียวมีรูปลักษณ์ที่เรียบง่ายและไม่แยแส ชั้นที่สี่ของตราประทับของเธอถูกปลดผนึกแล้วและเธอสามารถตัดสินใจได้จากการยกเลิกคำสาปบ้าคลั่ง
ถึงความสำเร็จของเธอในฐานะนักเวทมนต์ดำว่ามาถึงระดับอาวุโส
เธออยากเห็นว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรหากนักเวทมนต์ดำอาวุโสและนักกระบี่อาวุโสต่อสู้
"งั้นข้าจะสู้กับเจ้า"
ถังนาจื่อปฏิบัติตามอย่างเด็ดขาด แทนที่จะติดอยู่กับคนโง่งมงายในความรัก
เฉินเจียอี้ ในขณะที่เดินเล่นอย่างไร้จุดหมาย เขาก็อาจเล่นกับคนอื่นได้เช่นกัน
อย่างไรก็ตามฝ่ายตรงข้ามดูเปราะบาง
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถทนต่อการโจมตีได้ เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากล้มไปง่าย
ๆ เขาจะพยายามลากการต่อสู้ออกไปอีกเล็กน้อย หากโชคดีหลังจากการต่อสู้
ในที่สุดเขาก็อาจที่จะสามารถส่ง เฉินเจียอี้ เทพเจ้าแห่งโรคระบาดนี้ออกไปได้!
หัวใจของเจียอี้นั้นอยู่ในความปีติยินดีอันไม่มีที่สิ้นสุด
แน่นอนว่า ถังนาจื่อ มีใจให้เธอจริงๆ!
เขายังต่อสู้เพื่อเธอสองครั้ง
เขาใส่ใจต่อเธออย่างจริงจัง!
เฉินหยานเซียว
ยิ้มเยาะแล้วเธอเสริมว่า "สู้ก็สู้
แต่เนื่องจากข้าบอกว่าข้าจะหุบปากและจะไม่พูดอะไรอีกถ้าข้าแพ้
และถ้าข้าชนะเจ้าจะทำอะไร?"
ถังนาจื่อ
ขมวดคิ้วและคิดก่อนที่เขาพยักหน้า "เจ้าพูดมา เจ้าต้องการอะไร?"
เฉินหยานเซียวยกมุมปากของเธอขึ้น
เผยรอยยิ้มและยื่นมือออกไปอย่างไม่รีบร้อนชี้ไปที่ด้านข้าง บนตัวของ เฉินเจียอี้
ก่อนที่เธอจะพูดว่า "ข้าต้องการเธอ ... "
"อะ?"
ถังนาจื่อตกตะลึง เขาไม่รู้จริง ๆ
ว่าส่วนใดของเฉินเจียอี้ที่ยอดเยี่ยม คืนนี้พวกเขาจะเจอกับคนที่จะมองผู้หญิงโง่เง่าผู้นี้ได้อย่างไร?
เป็นไปได้ไหมที่ความงดงามของเมืองหิมะโปรยปรายบิดเบี้ยว?
เฉินเจียอี้สะดุ้งในตอนแรก
จากนั้นเธอก็ทำท่าทางขี้อายออกมา แต่ในใจของเธอ เธอหัวเราะด้วยเสียงหัวเราะอันดัง
ในขณะที่คิดว่าคุณสมบัติที่ดึงดูดความสนใจของเธอเองนั้นสูงขึ้นไปอีก
"ข้าต้องการให้เธอวาดเต่าบนใบหน้าของเธอ"
เฉินหยานเซียว หายใจเข้าลึก ๆ และพูดจบคำขอของเธอ
"อะ?"
ถังนาจื่อกะพริบตา เขามีปัญหาในการแยกแยะคำขอของอีกฝ่าย
ใบหน้าของเฉินเจียอี้เปลี่ยนเป็นสีเขียว
เธอคิดว่าอีกฝ่ายกำลังจับตาจับใจกับความงามของเธอ แต่สิ่งที่เขาต้องการจริง ๆ
ก็คือการวาดเต่าบนใบหน้าของเธอ!
"เจ้า!
พี่ใหญ่นาจื่อทุบเขาให้ข้า ข้าทนเขามามากพอแล้ว
สัญญากับข้าสิว่าเจ้าจะหักเขาเป็นชิ้น ๆ อย่างโหดเหี้ยม!"
มันเหมือนกับว่าเฉินหยานเซียวตบหน้าเฉินเจียอี้
ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถยับยั้งความโกรธและระเบิดมันออกมา
แม้ว่าใครจะคิดด้วยนิ้วเท้าของพวกเขา
ทุกคนสามารถเห็นว่าเด็กน้อยตัวเล็กที่เปราะบางนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังนาจื่อ
ดังนั้นเฉินเจียอี้จึงไม่รู้สึกกดดันเลย
EGT 520
การประลองของนักกระบี่และนักธนู (2)
ถังนาจื่อก็ไม่ไร้เหตุผลในขณะที่เขาเห็นด้วยกับสภาพของเธอ
ในไม่ช้าเสียงกลองของการต่อสู้ดังก้องอยู่ในลานประลองชั่วคราว
ผู้คนที่อยู่ข้างสนามรู้สึกตื่นเต้นมาก
คนที่มาเมืองหิมะโปรยปรายส่วนใหญ่เป็นนักต่อสู้ นอกเหนือจากการต่อสู้ด้วยตัวเอง
พวกเขาก็ชอบที่จะมองดูการต่อสู้ของคนอื่น
การต่อสู้ต่อเนื่องสองครั้งทำให้เลือดของคนที่บ้าคลั่งกับการต่อสู้เดือด
ข้อเสียเปรียบเพียงอย่างเดียวก็คือเด็กหนุ่มร่างเล็ก
ๆ บนลานประลองนั้นดูไร้ประโยชน์จริงๆ
รูปร่างหน้าตาราว ๆ
สิบสามปี ร่างกายผอมบางและเล็ก มันยากจริงๆที่จะมีความหวังใด ๆ สำหรับเธอ
จากนั้นเมื่อมองไปที่ถังนาจื่อ
รูปร่างสง่า ผอมเพรียว ร่างกายแข็งแกร่งและเขาก็มาถึงระดับอาวุโสของนักกระบี่
ความสามารถเช่นนี้สามารถกดดันรุ่นเยาว์ทั้งหมดเหล่านั้น
ความแข็งแกร่งของนักเวทคนก่อนหน้านี้ก็ไม่เลวเช่นกัน
ซึ่งเป็นระดับสูงสุดของระดับกลาง แต่เขายังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้กับนักกระบี่อาวุโส
ซึ่งถูกกดขี่ข่มเหงและถูกส่งตัวบินออกไป
และตอนนี้เด็กน้อยตัวเล็กที่กระโดดออกมาอย่างกระทันหันซึ่งแม้แต่นักเวทก็อาจเอาชนะได้
เขาช่างมีความกล้าที่จะท้าทายนักกระบี่อาวุโสคนนี่
ผู้คนไม่รู้ว่าจะปรบมือให้กับความกล้าหาญของเธอหรือถอนหายใจด้วยความโง่เขลาของเธอ
ถังนาจื่อ
ยืนตรงข้ามกับเฉินหยานเซียว จ้องมองไปที่เด็กหนุ่มร่างเล็ก ๆ
ที่แปลกประหลาดอย่างสมบูรณ์
กระบี่ในมือของเขาห้อยลงมาดูเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจจะโจมตีก่อน
เฉินหยานเซียวเลิกคิ้วของเธอและก่อนที่ทุกคนจะมองเห็น
เธอได้หยิบบารอนม่วงออกมาจากแหวนมิติของเธอ
ธนูสีม่วงเข้มปรากฎออกมาต่อสายตาของฝูงชนและในเวลากลางคืนดูเหมือนจะมีม่านลึกลับปกคลุมคันธนู
บนคันธนูสีม่วงเข้มนั้นแก่นผลึกชีวิตที่ฝังอยู่เปล่งประกายเงางามออกมา
เมื่อเทียบกับแสงไฟที่เบื้องหลัง มันแผ่กลืนออกไปด้วยความพร่างพราว
"เด็กคนนี้เป็นนักธนู?"
ผู้ชมได้เดาอาชีพของเฉินหยานเซียวจากอาวุธของเธอ
ภายในลานประลอง
นักต่อสู้ที่โดดเด่นที่สุดคือ นักกระบี่และนักดาบ
ทั้งคู่ไม่เพียงแต่มีพลังโจมตีสูง แต่ยังมีความสามารถในการป้องกันที่แข็งแกร่ง
เมื่อเปรียบเทียบกับนักดาบและนักกระบี่
นักธนูและนักเวทก็อ่อนแอมากในลานประลอง
อาชีพทั้งสองจำเป็นต้องมีระยะทางที่แน่นอนเพื่อสร้างความเสียหายแก่คู่ต่อสู้โดยใช้การโจมตีด้วยระเบิด
เช่นในทุ่งหญ้ากว้างใหญ่และป่ารก นักธนูและนักเวทถึงจะมีความได้เปรียบที่ไม่เหมือนใคร
เป็นไปได้สำหรับพวกเขาที่จะดึงระยะห่างจากคู่ต่อสู้ออกไป
ในขณะที่การต่อสู้ระยะประชิดจะเสียเปรียบ
ยิ่งภายในพื้นที่เล็ก ๆ
ของลานประลอง มันไม่มีที่ว่างสำหรับให้พวกเขาเล่น
ความคล่องตัวของนักธนูนั้นสูงมาก
แต่ลานประลองที่มีที่ว่างเพียงเล็กน้อย มันก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาใช้ความสามารถที่แท้จริง
การป้องกันของนักธนูนั้นต่ำมากเมื่อพวกเขาเข้าใกล้ศัตรูมากขึ้นเนื่องจากการต่อต้านของพวกเขาไม่ดีเท่าหมอเวท
พวกเขาจะตกอยู่ในสภาพเฉยเมยเมื่อถูกโจมตีในระยะใกล้
ภายในลานประลองชั่วคราวทั้งหมดนี้มีพื้นที่น้อยกว่า
10 ตารางเมตรมีพื้นที่น้อยเกินไปสำหรับนักธนูที่จะเล่น
นอกจากนี้อีกด้านหนึ่งก็เป็นนักกระบี่ที่ทรงพลังอย่างมากและมีการป้องกันที่แข็งแกร่ง
เมื่อถังนาจื่อเข้าใกล้กับนักธนูแล้วมันก็บ่งบอกว่าทุกอย่างจบลงแล้ว
เกือบจะไม่มีใครมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับเฉินหยานเซียวที่ถือธนูอยู่ในมือของเธอ
ในพื้นดินไม่มีอะไรเทียบได้ระหว่างนักธนูกับนักกระบี่
เว้นแต่ช่องว่างในระดับของพวกเขามีขนาดกว้างใหญ่
มิฉะนั้นนักธนูไม่มีความหวังที่จะชนะ
อย่างไรก็ตามเมื่อ
ถังนาจื่อเห็นบารอนม่วงในมือของเฉินหยานเซียว
ดวงตาของเขาเปิดเผยร่องรอยแห่งความประหลาดใจ
EGT 521
การประลองของนักกระบี่และนักธนู (3)
ทำไมคันธนูนี้ถึงดูคุ้น
ๆ ?
เมื่อถังนาจื่อจำได้ ครั้งแรกที่เขาไปสาขานักธนู
เพื่อดูการแข่งขันเขาคิดว่าคันธนูที่อยู่ต่อหน้าเขาคล้ายกับคันธนูที่เด็กหญิงตัวน้อยใช้
ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือไม่มีแก่นผลึกเวทหรือแก่นผลึกชีวิตบนธนูของเฉินหยานเซียว
แต่ธนูอยู่ในมือของเจ้าเด็กน้อยผู้นี้
ถูกฝังด้วยแก่นผลึกชีวิต ถังนาจื่อปฏิเสธการคาดเดาของเขาโดยไม่รู้ตัว
เฉินหยานเซียวกล้าแสดงบารอนม่วงออกมาอย่างเป็นธรรมชาติเพราะเธอสรุปแล้วว่าสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว
ถังนาจื่อ จะไม่เชื่อมโยงตัวเธอเองกับบารอนม่วง ที่เสริมด้วยแก่นผลึกชีวิต
นักธนูและนักกระบี่เผชิญหน้ากันโดยไม่ต้องขยับกล้ามเนื้อแม้แต่น้อย
ผู้คนที่อยู่ข้างๆก็ศึกษาบารอนม่วงในมือของเฉินหยานเซียว
พวกเขาไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดเป็นพิเศษบนคันธนูนั้น
มากยิ่งขึ้นเมื่อมันฝังด้วยแก่นผลึกชีวิตที่ราคาถูกมาก
แก่นผลึกชีวิตมักใช้ในการฝึกอาวุธเท่านั้น
ไม่มีใครกล้าใช้มันในอาวุธจริง
นอกจากนี้สีของบารอนสีม่วงนั้นซีดหม่น
ไม่มีใครจะคิดว่าธนูนั้นเป็นอาวุธชั้นดีได้
มันอาจเป็นเพียงเด็กหนุ่มผู้น่าสงสารคนนี้ที่ใช้อาวุธโทรม ๆ ดังกล่าว
ในทางตรงกันข้ามกระบี่ในมือของถังนาจื่อ
เป็นกระบี่ที่คมกริบและด้ามจับนั้นถูกตกแต่งอย่างสวยงาม
พร้อมกับแก่นผลึกเวทที่มีระดับอย่างน้อยที่อันดับแปด
ไม่ว่าพวกเขาจะมองจากมุมมองใด
เฉินหยานเซียวก็รนหาที่ตาย
เด็กน้อยตัวเล็ก ๆ
ที่น่ารักคนหนึ่งพร้อมกับธนูที่ทรุดโทรม
กับนักสู้รูปหล่อที่มีกระบี่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ ใคร ๆ
ก็รู้ว่าเด็กน้อยไม่มีโอกาสชนะแม้ว่าพวกเขาจะใช้นิ้วเท้าคิดก็ตาม
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเบื่อกับการต่อสู้แบบตัวต่อตัว
มันไม่น่าดูเกินไป!
"ในเมื่อเจ้าอายุน้อยกว่าข้า
ข้าจะให้เจ้ายิงก่อน" ถังนาจื่อไม่ใช่คนที่รังแกคนอื่น
เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามยังอายุน้อยกว่าและมีอาวุธธรรมดา
เขาก็จะถอยกลับไปหนึ่งก้าว
มันไม่ใช่ความรู้สึกอันสูงส่ง
แต่เป็นเพราะเขาไม่ต้องการที่จะจบการต่อสู้ในทันที
เขาอยากจะเล่นรำไทเก็กกับเด็กที่อยู่ด้านหน้าเขามากกว่าการรับใช้หญิงสาวคนโต
เฉินเจียอี้ อีกต่อไป
เฉินหยานเซียวยิ้มพร้อมกับมองดูถังนาจื่อที่มั่นใจ
"ถ้าอย่างนั้น
ข้าก็ขออภัยถ้าข้าไม่สุภาพ"
"ไม่มีปัญหา
โปรดอย่าลังเล!" ถังนาจื่อ พูดตรงไปตรงมา
เฉินหยานเซียวดึงตะกร้อลูกธนูออกมาและแขวนไว้รอบเอวของเธอ
เธอวางลูกธนูบนบารอนม่วง พร้อมรอยยิ้มที่น่ารังเกียจที่มุมปากของเธอ
คนงี่เง่าธรรมดา ๆ
ที่มีแขนขาที่ได้รับการพัฒนามาอย่างดีเป็นเป้าหมายที่ดีในการรังแก!
ไม่มีใครในปัจจุบันรวมถึงถังนาจื่อจะเชื่อว่าธนูที่ทรุดโทรมและคนตัวเล็กจะสามารถทำอันตรายใด
ๆ กับนักกระบี่อาวุโส ถังนาจื่อ ได้
แม้แต่นักเวทที่อยู่ในระดับสูงสุดของระดับกลางก็ไม่สามารถโจมตีนักกระบี่ผู้นี้ได้
ดังนั้นลูกธนูดอกเล็ก ๆ ดอกนี้จะทำร้ายเขาได้อย่างไร
ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าช่วงเวลาที่เฉินหยานเซียวดึงธนูออกไปร่องรอยที่มองไม่เห็นของเวทอาคมก็ค่อยๆกระจายไปทั่วลูกธนูทั้งหมด
พวกเขาได้ยินเสียงดัง
จากนั้นลูกธนูบนบารอนม่วงก็บินพุ่งออกไปที่ ถังนาจื่อ เหมือนสายฟ้า
ลูกธนูนั้นเร็วมากจนไม่มีใครเห็นเงาของมัน
สิ่งเดียวที่พวกเขาเห็นคือการสะท้อนของแสงแสงสีเงินกระพริบในอดีต!
ถังนาจื่อที่ลดการระวังตัวลง
ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ถึงแรงกระตุ้นของลูกธนูจากธนูที่ทรุดโทรม
เขาก็รีบกระโดดเพื่อหลีกเลี่ยงลูกธนู แต่เมื่อทุกคนคิดว่าลูกธนูกำลังจะหมดลง ...
พลันปรากเสียงดังขึ้นมาอีก
ลำแสงสีเงินไล่ตามมา มันพุ่งตามลูกธนูลูกแรกที่ปล่อยออกมา
พุ่งเข้าหาหางของลูกธนูดอกแรกด้วยการจัดระยะที่น่าอัศจรรย์
ลูกธนูดอกแรกที่บินตรงหลังจากถูกชน มันก็พุ่งตรงไปที่ร่างที่หลบของถังนาจื่อ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น