EGT 153
สารเลวน้อย จงรอความตายของเจ้า! (1)
ในความมืด
คนทั้งสี่นอนอยู่บนพื้นและพวกเขาไม่สามารถขยับได้
กระดูกจำนวนมากในร่างกายแทบจะถูกบดขยี้
เมื่อคุณชายน้อยจากห้าครอบครัวที่ยิ่งใหญ่
สี่คนจากทั้งหมดถูกบังคับให้ทำเช่นนี้เป็นครั้งแรก
สิ่งที่ทำให้พวกเขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันมากขึ้นก็คือคนที่ทำให้พวกเขาอับอายคือศิษย์สามัญที่ไม่มีคุณสมบัติที่จะทำสิ่งนี้กับพวกเขา
“กลุ่ม…สารเลว
ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่มีความกล้าที่จะไล่ตามลงมาในนี้” ถังนาจื่อผู้ซึ่งกำลังนอนอยู่บนพื้นดินกัดฟันของเขาเพื่อทนกับความเจ็บปวด
หยางซือและฉีเซี่ยไม่สนใจที่จะตรวจสอบการบาดเจ็บของพวกเขาและรีบเปิดแหวนมิติในมือของหยานอู๋เพื่อหยิบเอายาออกมา
ในขณะที่พวกเขาเตรียมยาและป้อนหยานอู๋ที่ไม่ได้สติให้ดื่มยาของเขา
พลันปรากฏแสงสว่างจากป่าในบริเวณใกล้เคียง
“มันมาจากผลึกแสงสว่าง
บ้าจริง! มีกลุ่มอื่นอยู่ที่นี่!” ถังนาจื่ออารมณ์เสีย พวกเขาหมดหวังแล้วในตอนนี้
พวกเขาทั้งสี่ไม่มีความสามารถในการต่อสู้ ครั้งนี้หากพวกเขาพบกับกลุ่มอื่น
พวกเขากลัวว่าพวกเขาจะไม่มีกำลังที่จะหลบหนีได้อีก
ฉีเซียป้อนยาให้หยานอู๋
ส่วนที่เหลือคงต้องออกจากแข่งขันได้เท่านั้น
เมื่อมองดูแสงที่ค่อย ๆ
เข้ามา จิตใจของคนหลายคนก็ร่วงลงมาถึงด้านล่าง
พวกเขาจะล้มเหลวอย่างน่าสังเวชแบบนี้จริง
ๆ หรือ?
เมื่อคนทั้งสี่เริ่มรู้สึกสิ้นหวัง
เสียงเยาะเย้ยที่คุ้นเคยก็ดังเข้ามาในหูของพวกเขา
“เฮ้
ช่างบังเอิญจริง ๆ ที่พวกเจ้าสี่มาอยู่ที่นี่”
เสียงยังไม่สิ้นสุดดี
ร่างเล็กกระทัดรัดร่างหนึ่งก็ออกมาจากป่า
เฉินหยานเซียวก็ถือผลึกแสงสว่างเดินเข้ามาที่ทั้งสี่คนนั่งอยู่
เมื่อเห็นสหายร่วมกลุ่มที่หายไปนาน
ดวงตาของเธอพร้อมกับเยาะเย้ยกวาดไปทั่วร่างกายที่ไม่ได้รับการโจมตีมาอย่างหนัก
“เฉินจิว!”
ถังนาจื่อรู้สึกประหลาดใจที่ได้เห็นเฉินจิวต่อหน้าเขา เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง
ฉีเซียโล่งใจเมื่อมองสหายร่วมกลุ่มที่หายตัวไปสักพัก
มุมปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม
“เจ้าขโมยน้อย
เจ้ารีบหนีอย่างรวดเร็วมากในวันนั้น”
เฉินหยานเซียวยิ้ม
ในขณะที่มองคนทั้งสี่ที่ดูน่าอนาถ
ก่อนที่จะสังเกตว่ารูปลักษณ์ของหยานอู๋นั้นค่อนข้างผิดปกติ
"เกิดอะไรขึ้นกับเขา?"
“ไม่มีอะไร
เขาเพียงแค่เหนื่อยเกินไป” หยางซือตอบ
เฉินหยานเซียวรู้ว่าหยางซือจงใจปกปิดบางสิ่งบางอย่าง
แต่เธอไม่ต้องการที่จะถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้
เธอค่อนข้างสนใจกับการปรากฏตัวที่น่าสังเวชของคนทั้งสี่
“ไหนบอกมาสิ
เกิดอะไรขึ้นกับคุณชายน้อยทั้งหลาย? เกิดขึ้นได้อย่างไร…”
เธอใจดีมาก เธอจะไม่หัวเราะในความยุ่งเหยิงในปัจจุบันของพวกเขา
ฉีเซียยิ้มออกมาด้วยความหงุดหงิดและพูดว่า:
"เรื่องมันยาว แต่เจ้าไปไหนมาในเวลาที่ผ่านมา? มองดูเจ้า
ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้พบกับกลุ่มอื่น” เฉินหยานเซียวแต่งตัวเรียบร้อย
มันดูไม่ต่างจากพวกเขาที่เพิ่งเข้าไปใน ป่ามืด ในอีกด้านหนึ่งพวกเขาดูน่าสมเพชมากกว่า
เฉินหยานเซียวยักไหล่:
“เดินไปรอบ ๆ ซักพักหนึ่งและทำยาแก้พิษได้สามขวด ฉันตั้งใจจะหาที่อยู่ของพวกเจ้า
ไม่คาดคิดว่าจะได้พบพวกเจ้าที่นี่จริง ๆ”
"อะไรนะ!?"
เสียงของนาจื่อก็ดังขึ้นมาจากพื้นดิน เขายืนขึ้นและมองดู
เฉินหยานเซียว ด้วยความประหลาดใจ: “เจ้าบอกว่าเจ้าทำยาแก้พิษเหรอ”
ในฐานะคนที่ปรารถนาจะเป็นนักปรุงยาอาวุโส
หลังจากถังนาจื่อได้เห็นสูตรยาแก้พิษ มันเป็นไปไม่ได้ที่นักปรุงยามือใหม่จะทำได้
ความยากของยานั้นอยู่ไกลเกินเอื้อมของศิษย์น้องใหม่
แต่ เฉินหยานเซียว จู่
ๆ ก็บอกว่าเธอทำยาแก้พิษ!
เป็นไปได้อย่างไร!
EGT 154
สารเลวน้อย จงรอความตายของเจ้า! (2)
“นี่ยา
สำหรับเจ้าสามคน คนละขวด” เฉินหยานเซียวเหลือบตามองไปที่
ถังนาจื่อเพื่อยืนยันคำพูดด้วยการกระทำของเธอ
สามขวดยาสีฟ้าอ่อนวางอยู่บนฝ่ามือของเฉินหยานเซียว
ไม่ต้องพูดถึงถังนาจื่อ
แม้แต่หยางซือผู้ซึ่งสงบนิ่งและสุขุมอยู่เสมอเมื่อเห็นยาสามขวด
ตาของเขาสว่างขึ้นในทันที
“สหายตัวน้อย…”
ถังนาจื่อกอดเฉินหยานเซียวไว้ในอกของเขาลูบหัวเธอ
“ฉันบอกเจ้าแล้วว่าเด็กคนนี้เป็นอัจฉริยะในการปรุงยา
ฉันรับประกันได้เลยว่านี่เป็นยาขวดแรกในป่ามืดทั้งหมดและแม้กระทั่งชางกวนเสี่ยวเองก็ยังไม่สามารถทำมันได้”
ถังนาจื่ออารมณ์ดี
สายตาของเขาไม่ได้ทรยศเขา เฉินจิวมีพรสวรรค์ในการปรุงยาจริง ๆ
แม้แต่น้ำยาที่ซับซ้อนก็สามารถปรุงขึ้นมาได้
เธอต้องเป็นผู้มีอิทธิพลในโลกปรุงยาในอนาคต!
เฉินหยานเซียวเกือบจะหายใจไม่ออกเพราะการบีบคั้นของถังนาจื่อ
พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่านักปรุงยาสามารถทรงพลังมากกว่านักดาบได้อย่างไร
ชางกวนเสี่ยวไม่สามารถสร้างยาแก้พิษได้อย่างแน่นอนเพราะเขาพร้อมกับกลุ่มของเขาถูกเธอดีดออกไปแล้ว
แน่นอนว่านี่คือสิ่งที่ถังนาจื่อจะไม่มีทางรู้
“ใจเย็น ๆ”
เฉินหยานเซียวตบหน้าผากถังนาจื่อ ตบไหล่แล้วส่งยาไปให้ ฉีเซียและหยางซือ
โดยไม่ต้องสงสัยความถูกต้องของยาแก้พิษของเฉินหยานเซียว
ฉีเซีย และหยางซือเปิดขวดและดื่มมันโดยตรง
ในเวลาไม่นานนัก
คนทั้งสองที่เคยรู้สึกถึงความไร้พลังอำนาจที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย
พลังเวทและพลังลมปราณที่ถูกระงับมาเป็นเวลานาน
ได้กลับคืนมาเติมเต็มในร่างกายของพวกเขาอีกครั้ง
ฉีเซียทำการจุดไฟห้ากลุ่มที่ปลายนิ้วของเขา
เปลวไฟที่ลุกโชติช่วงเต้นอยู่ที่ปลายนิ้วเหล่านั้นและกระจายคลื่นความร้อนไปยังบริเวณโดยรอบ
เมื่อหุบมือ
เปลวไฟก็หายไปทันทีอย่างไร้ร่องรอย
ยาแก้พิษของเฉินหยานเซียวนั้นมีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง!
หลังจากเวลาผ่านไป
หลังจากที่หยานอู๋ได้ทานยาของเขาแล้ว เขาก็ตื่นขึ้นมา
เฉินหยานเซียวปล่อยให้เขาดื่มยาแก้พิษ เพียงแค่ดื่มนิด ๆ หน่อย ๆ ใบหน้าของ
หยานอู๋ก็ดีขึ้นนิดหน่อย
จนกระทั่งเขาจะฟื้นฟูพลังของเขากลับมาได้อย่างเต็มที่เขาก็รีบร่ายอาคมปกคลุมไปทั่วร่างของเขา
ด้วยพลังแห่งการรักษาอันแข็งแกร่งของอาคม หยานอู่ก็สามารถยืนได้ในไม่ช้า
"ขอบคุณ"
หยานอู๋มองไปที่เฉินหยานเซียวและขอบคุณเธอด้วยความจริงใจ
เฉินหยานเซียวเพียงแค่แตะจมูกเธอแล้วก็ไม่พูดอะไรเลย
เธอรู้ว่า ฉีเซีย
และพวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานมากและเธอก็ได้มอบยาสามขวดให้พวกเขาได้ทันเวลา
หลังจากพักฟื้นตัวเอง
หยานอู๋ได้ร่ายอาคมรักษาร่างกายพวกเขามากกว่า 10
ครั้งซึ่งห่อหุ้มฉีเซีย หยางซือ และ ถังนาจื่อ
บาดแผลเล็ก ๆ น้อย ๆ
ที่ปกคลุมพวกเขาได้หายเป็นปกติในไม่ช้า หากพวกเขาถอดเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งออก
มันก็จะเห็นว่าคนทั่งสี่ได้กลับคืนสภาพเดิมแล้ว
“คราวนี้ต้องขอขอบคุณเจ้า”
ฉีเซียตบหัวเฉินหยานเซียว ยิ้มออกมา จากนั้นเขาก็เงยหน้ามองขึ้นไปบนทางลาดที่พวกเขากระโดดลงมาก่อนหน้านี้
รอยยิ้มอันสดใสในดวงตาของเขาจางหายไป
“ถึงเวลาชำระบัญชีกับคนเหล่านั้นแล้ว”
“เจ้าสามารถพูดอีกครั้งได้!”
หยางซือปัดฝุ่นออกจากร่างกายของเขาและหยิบโล่และดาบที่ถังนาจื่อถือไว้ในมือเขา
หยานอู๋
ยิ้มและร่ายอาคมปกคลุมพวกเขา เฉินหยานเซียวรู้สึกทันทีว่าร่างของเธอเบาขึ้นมาก
เมื่อได้รับพลังจากอาคมของหมอเวทเป็นครั้งแรก
เฉินหยานเซียวอยากจะลองกระโดดเพื่อดูผลของมัน โดยไม่รอให้เธอกระโดด
แขนโอบรอบเอวของเธอและอุ้มเธอเบา ๆ
ฉีเซี่ยประคองเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา
ยิ้ม พร้อมกับที่เขากระโดดขึ้นไปบนทางลาดชัน
ขอบคุณมากครับ
ตอบลบ