EGT 051 ถ้ำหงส์ไฟส่วนที่ 3

"ท่านนักปราชญ์ ด้วยความเคารพอย่างสูง ไม่ทราบว่าหงส์ไฟอยู่ภายในถ้ำนี้หรือไม่?" เฉินเจียอี้กลืนน้ำลายของเธอ ขณะที่เธอมองไปที่ถ้ำที่กำลังแผ่คลื่นความร้อนออกมา จากก้นบึ่งของหัวใจของเธอเริ่มที่จะปลดปล่อยร่องรอยของความกลัวออกมา ดินแดนเทพเจ้าเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับความเมตตากรุณา ดังนั้นเธอจึงจงใจแสดงความน่ารัก น่าสงสารและเอียงอายออกมา ขณะที่เธอยืนข้างหน้านักปราชญ์ เพื่อที่จะสร้างความประทับใจให้กับเขา

นักปราชญ์มองไปทางเฉินเจียอี้ และพยักหน้า

“หงส์ไฟอยู่ภายในถ้ำนี้จริงๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล เพราะในตอนนี้ หงส์ไฟอยู่ในสภาพจำศีลและจะไม่เป็นอันตรายต่อทุกคน"

หลังจากที่ทุกคนเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังถ้ำที่มืดมิด

ฑูตดินแดนเทพเจ้าทั้งสิบแปดคนถูกแบ่งออกเป็นสองชุด โดยชุดแรกอยู่ที่ด้านหน้าเพื่อเปิดเส้นทาง ขณะที่อีกชุดเดินปิดท้ายเพื่อป้องกันเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด

หลังจากที่ได้มุ่งหน้าเข้าไปในถ้ำแล้ว ฑูตดินแดนเทพเจ้า ผู้ที่อยู่ด้านหน้าได้เผยผลึกแสงอยู่ในมือของพวกเขา ก่อนที่เขาปล่อยให้พวกมันบินออกไป ผลึกแสงเป็นวัตถุพิเศษที่สามารถนำมาใช้เพื่อเป็นแสงสว่างได้ มันจำเป็นต้องมีนักเวทเท่านั้นที่จะถ่ายเทพลังเวทของเขาลงไปในผลึก มันจะสามารถลอยอยู่กลางอากาศ พร้อมกับเปล่งรัศมีแสงออกมา ราวกับคบเพลิง

ตลอดการเดินทางภายในถ้ำที่มืดมิดนี้ จะต้องใช้ผลึกแสงเพื่อเพิ่มแสงสว่างอย่างน้อยไม่ต่ำกว่าสิบผลึก

แต่หลังจากนั้น ทุกคนต่างสังเกตเห็นแสงสีแดงสลัว ๆ ที่กระพริบออกมาจากผนังถ้ำ พวกมันเป็นร่องสีแดงยาวบางเฉียบคล้ายกับหินหนืดที่ฝังอยู่ในผนังหิน พวกมันกระพริบแสงสีแดงเลือดออกมา ตลอดเส้นทางที่ลึกเข้าไปในถ้ำ

เฉินหยานเซียวกำลังเดินอยู่ด้านทุกคนด้วยดวงตากลมโตของเธอกวาดตามองไปที่ร่องรอยสีแดงแปลก ๆ เหล่านี้พวกมันดูเหมือนกับเส้นเลือดที่หลั่งไหลออกมาจากถ้ำ

มันค่อนข้างมีกลิ่นหอมและหวาน ผสมกับกลิ่นคาว กลิ่นนี้ทำให้เธอค่อนข้างมึน

ความมืดภายในถ้ำขยายออกไปอย่างไม่หยุดยั้ง เมื่อเวลาผ่านไปเมื่อ ผู้คนมองย้อนกลับไปในทิศทางของประตูทางเข้าของถ้ำ พวกเขาก็ไม่สามารถมองเห็นอะไร มีเพียงแต่ ผลึกแสงที่ยังคงให้แสงสว่างในระยะจำกัดเท่านั้น

"เราต้องเดินเข้าไปอีกนานแค่ไหน? มันดูร้อนขึ้นเรื่ย ๆ" เฉินเจียเว่ยค่อนข้างกลัว เขาเดินตามเฉินเจียอี้ ไปติด ๆ แม้เขาจะอยู่ภายใต้การคุ้มครองของเกราะชุดเส้นใยไหมเยือกแข็ง   เขาก็ยังคงรู้สึกว่าอุณหภูมิสูงมากขึ้นเรื่อย ๆ และมันเหลือที่ทนได้มากขึ้น หยดเหงื่อผุดออกมาบนหน้าผากของเขาและใบหน้าของเขาเริ่มแดงเหรื่อ

จากสายตาของพวกเขา ในกลุ่มนี้ นอกจากเฉินหยานเซียว ที่ไม่สามารถบ่มเพาะพลังเวทและพลังลมปราณ ความแข็งแกร่งของเฉินเจียเว่ยนับได้ว่าต่ำสุด เมื่ออุณหภูมิสูงขึ้น มันก็ทำให้เขายากที่จะต้านทานได้

"ข้าไม่รู้ เราน่าที่จะถึงในอีกไม่นานนี้ พยายามอดทนกับมันไปอีกสักหน่อย" ความมุ่งมั่นของเฉินเจียอี้ก็ยังไม่แน่นอน แต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าของพี่ชายของเธอ เธอก็อยากจะรู้ว่าสถานการณ์ของยัยงี่เง่า เมื่ออยู่ในสถานที่ร้อนจัดเช่นนี้เป็นอย่างไร

เฉินเจียอี้หันศีรษะของเธอเพื่อมองไปที่เฉินหยานเซียว ที่เดินอยู่ข้างหลังเธอ ตอนแรกเธอเชื่อว่าตัวเองจะได้เห็นใบหน้าแผ่นที่เต็มไปด้วยเหงื่อและหมดแรง อย่างไรก็ตาม เฉินหยานเซียวที่เดินอยู่ข้างหลังพวกเขา อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าเธอจะไม่เป็นไร ไม่ต้องพูดถึงหยดเหงื่อ เพราะบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอไม่มีหยาดเหงื่อแม้แต่น้อย อย่างไม่คาดฝัน

เรื่องนี้เป็นเรื่องแปลกมาก เพราะแม้แต่เธอที่กำลังจะทะลวงผ่านระดับหก เธอก็ยังรู้สึกร้อน มันมีอะไรที่ผิดปกติกับเธอหรือไม่?

ความแตกต่างระหว่างก่อนที่จะถึงระดับหกและหลังจากทะลวงผ่านระดับหกของพลังลมปราณและพลังเวทนั้น มีความแตกต่างเป็นอย่างมาก เฉินเจียอี้ได้รับการฝึกฝนจนอยู่ในระดับห้า แต่เธอยังไม่สามารถทะลวงผ่านระดับหกไปได้ ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางที่จะต้านทานอุณหภูมิสูงได้อย่างสมบูรณ์ ในที่นี่เฉพาะผู้ที่ทะลวงผ่านระดับหกเท่านั้น เฉินอี้เฟิงผู้ซึ่งกลายเป็นนักรบระดับสามดาวแล้ว ก็ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ แม้แต่น้อย

อย่างไรก็ อะไรเกิดขึ้นกับเฉินหยานเซียว? เธอเห็นได้ชัดว่าเป็นถังขยะที่ไม่สามารถบ่มเพาะได้ ดังนั้นเธอจะผ่อนคลายได้ดีมากกว่าเฉินเจียอี้และเฉินเจียเว่ยได้อย่างไร?