EGT 038 ผู้สมัครลงนามสัญญาหงส์ไฟส่วนที่ 2

ใครจะไปรู้ละว่า เฉินเจียอี้ได้รับรู้อย่างไม่คาดคิดว่าตัวเธอต้องปรากฏตัวต่อหน้านักปราชญ์ด้วยลักษณะที่อัปลักษณ์และน่าเกลียดของเธอ เธอเกือบจะโขกศีรษะของตัวเองตายด้วยความอับอาย

สิ่งที่ผู้หญิงใส่ใจมากที่สุดคือรูปลักษณ์ของตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นคือเฉินเจียอี้ เป็นผู้หญิงที่หยิ่งและหัวแข็ง มันอาจจะสันนิษฐานได้ว่าในช่วงเวลาที่เธอได้เติบโตขึ้นมาในครอบครัวตระกูลหงส์ไฟ เมื่อไหร่กันที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้?

ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งของเฉินเฟิง มันเป็นไปได้มากที่เฉินเจียอี้ จะนำใบมีดมาและสับเฉินหยานเซียวจนเละเป็นเนื้อสับ!

สิ่งที่เธอไม่เข้าใจก็คือในวันแห่งความยิ่งใหญ่เช่นนี้และกับการที่นักปราชญ์ได้มาในวันนี้ ทำไมตัวอัปยศอดสูของครอบครัวตระกูลหงส์ไฟ จึงมาที่นี่?!

เฉินหยิวขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับว่าเขารู้สึกถึงความโกรธของลูกสาว หลังจากที่ได้รับคำสั่งจากเฉินเฟิงเมื่อวานนี้ เฉินหยิวไม่สามารถนอนหลับได้ เพราะเขาไม่สามารถเข้าใจเหตุผลที่ เฉินเฟิงอนุญาตให้เฉินหยานเซียวปรากฏตัวที่นี่ ต้องเป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าภูมิปัญญาของเฉินหยานเซียวอยู่ในระดับของเด็กวัยสี่ขวบเท่านั้น แม้ว่าเธอจะไม่ได้ร้องไห้หรือสร้างความวุ่นวาย แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าคนอื่นพูดอะไร ถ้ามีโอกาสเธอก็อาจที่จะทำอะไรบางอย่างที่อาจดูตลกขบขันต่อหน้านักปราชญ์ มันจะไม่เป็นการเสียหน้าและทำลายภาพลักษณ์ที่ดูยิ่งใหญ่ที่สุดของตระกูลหงส์ไฟ?

สำหรับทุกคนที่อยู่ในฉาก - นอกจากนักปราชญ์ที่ไม่ทราบถึงสถานการณ์ เฉินเฟิงผู้ซึ่งออกคำสั่งและเฉินซืออู๋ผู้ดำเนินการตามคำสั่ง - พวกเขาทั้งหมดต่างขมวดคิ้วเนื่องจากการทาถึงของเฉินหยานเซียว

ทุกคนกังวลว่า ความอับอายของครอบครัวตระกูลหงส์ไฟจะทำให้ครอบครัวของเธอเสียหน้าต่อหน้านักปราชญ์หรือไม่

ปกติแล้วพวกเขาย่อมไม่คิดว่าเธอจะมีส่วนร่วมในกิจกรรมใด ๆ ของตระกูล ไม่มีแม้แต่ใครก็ตามที่เต็มใจที่จะเรียกถังขยะที่งี่เง่าผู้นี้มาร่วมมื้ออาหารของสมาชิกในแต่ละเดือน นอกจากนี้เมื่อเฉินซืออู๋ได้กลับมา เขาคนบ้าผู้นี้ก็ออกโรงและพาเธอปรากฏตัวต่อหน้าสายตาของทุกคน คนโง่ ที่ทุกคนหลงลืมการมีอยู่

ไม่มีใครอยากจะสร้างความประทับใจที่ไม่ดีให้กับนักปราชญ์เพราะความอัปยศผู้นี้

บรรยากาศภายในห้องดูแปลก ๆ ซึ่งทั้งหมดนี้เกิดจากการมาถึงของเฉินหยานเซียว หลังจากที่เธอเดินเข้าไปในห้องโถงหลักแล้วเธอก็ยืนนิ่งอยู่ที่ตำแหน่งเดิมอย่างเงียบ ๆ ทำให้หัวใจของทุกคนเต้นแรงพร้อมกับที่เหงื่อเย็นผุดออกมา

เป็นไปได้ไหมที่คนโง่คนนี้อยากจะยืนต่อหน้านักปราชญ์โดยไม่ได้รับความรังเกียจ? มันต้องเป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าเมื่อคนที่หน้าตาไม่ได้ขวนมอง มายืนอยู่ต่อหน้าตาทุกคนที่ดูดี "อัปลักษณ์" เป็นแค่สองคำที่ใช้ในการอธิบายตัวเธอ การดำรงอยู่อย่างหนึ่งที่เป็นความผิดพลาดได้เตือนอย่างต่อเนื่องต่อตระกูลหงส์ไฟว่าเธอเป็นความอับอายขายหน้า!

เฉินทวนต้องการเปิดปากของเขาและให้คนลากเด็กงี่เง่าที่กำลังกระทำการประมาทไปทางด้านข้าง แต่นักปราชญ์ที่นั่งอยู่ได้ยิ้มออกมาในทันทีและพูดว่า "เด็กสาวผู้นี้น่าจะเป็นคุณหนูเจ็ดของตระกูลหงส์ไฟ?” เสียงหวานและอ่อนโยนเหมือนสระน้ำอุ่นในฤดูใบไม้ผลิขณะไหลผ่านจิตใจของทุกคน

"ใช่ แน่นอนว่าเป็นของเธอ" เฉินเฟิงพยักหน้า ขณะที่พูด

“ภูมิปัญญาของหยานเซียวขาดไป ถ้าเป็นการดูหมิ่นแล้วล่ะก็ ข้ายังคงหวังว่าท่านนักปราชญ์จะให้อภัยไม่เอาความ"

นักปราชญ์ยิ้มขณะที่เขาส่ายหัว

"เด็กคนนี้ที่ข้าเห็น ทำให้ข้ารู้สึกคุ้นเคยตั้งแต่แรกเห็น"

ประโยคจากปราชญ์ทำให้ทุกคนที่ต้องกังวลว่าเฉินหยานเซียว จะนำความอับอายมาสู่ครอบครัวตระกูลหงส์ไฟต่างตกตะลึง

พวกเขาเพิ่งได้ยินอะไรไป? ผู้นำ นักปราชญ์ได้กล่าวอะไรออกไปอย่างไม่คาดคิด คนงี่เง่าผู้นี้ ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยตั้งแต่แรกเห็น?!

ไม่ว่าคุณจะมองมันแบบไหน การปรากฏตัวของเฉินหยานเซียว ก็เป็นแบบที่ไม่สามารถพบได้อีกหลังจากทิ้งเธอไว้กับฝูงชน เธอที่ยืนอยู่ในกลุ่มคนจากครอบครัวตระกูลหงส์ไฟ คล้ายกับความรู้สึกของไก่ที่ยืนอยู่ในฝูงปศุสัตว์

เพียงแค่นี้ มันจะทำให้คนรู้สึกคุ้นเคยได้อย่างรวดเร็วเพียงใด?

มันอาจเป็นไปได้ว่ารสนิยมของผู้เชี่ยวชาญผู้นี้ 'ประหลาด' ผิดปกติหรือไม่?

เฉิงเจียอี้ยิ่งกว่าตกตะลึง เมื่อเธอพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่าเฉินหยานเซียวที่เธอกำลังจ้องมองอยู่ ผู้ซึ่งไม่สามารถแม้แต่จะเทียบกับเท้าของเธอ ซึ่งเป็นคนที่น่าเกลียดคนนั้น อย่างไม่คาดฝัน ได้รับการมองจากนักปราชญ์เป็นคนแรกอย่างนี้