EGT 020 การกินผลไม้รสขมของตัวเองส่วนที่ 2

เฉินเจียอี้ก้าวเข้าไปที่ทางด้านหน้าของโต๊ะอย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นแล้วกางมือออก เปลวไฟขนาดเล็กที่ถูกจุดประกายที่ปลายนิ้วของเธอค่อยๆจับตัวและขยายออกมา

สำหรับบรรดานักบ่มเพาะพลังเวทก่อนระดับหก  จำนวนทักษะที่พวกเขาสามารถควบคุมได้นั้นมีไม่มากเท่าไรและทักษะที่เฉินเจียอี้ใช้ตอนนี้เป็นเคล็ดวิชาลูกบอลเพลิง ซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่เคล็ดวิชาที่สามารถทำได้

"เจ้าไม่สมควรได้รับพวกมัน!"

ด้วยความอิจฉา เฉินเจียอี้ยิงลูกไฟที่อยู่บนฝ่ามือของเธอออกไปที่กองขนมของเด็กเล่นที่อยู่บนโต๊ะ เกิดเสียงดังลั่นออกมาจากเปลวไฟสีแดงเข้ม ภายในพริบตาของหวานที่มีกลิ่นหอมได้แผ่กระจายออกไปทุกหนทุกแห่งพร้อมกับของเด็กเล่นที่ดีเหล่านี้ล้วนถูกเผาไหม้ ภายในเปลวไฟพิโรธ และกลายเป็นขี้เถ้าในทันที

จากจุดเริ่มต้นจนถึงจุดสิ้นสุดโดยไม่ต้องเรียงลำดับของการเกิดปฏิกิริยาใด ๆ เฉินหยานเซียวยังคงนั่งอยู่บนเตียงในขณะที่เธอนิ่งเงียบมองไปที่เฉินเจียอี้ ที่ได้แสดงออกมาอย่างรุนแรงอันเนื่องมาจากความหึงหวงเธอ

ในการเผาไหม้สิ่งที่ไม่ได้เป็นของเธอด้วยความหึงหวงที่อัดแน่นอยู่ในใจของเฉินเจียอี้ มันได้ลดน้อยลง เธอรู้ว่า เฉินซืออู๋ ถูกเรียกให้ไปพบเฉินเฟิง และภายในตระกูลหงส์ไฟทั้งหมด ไม่มีใครที่จะมาที่ห้องของเฉินหยานเซียวได้ในขณะนี้ ดังนั้นไม่ว่าเธอจะทำอะไรกับคนงี่เง่าในขณะนี้ มันก็จะไม่มีใครที่จะเข้ามาช่วยได้!

ความหึงหวงและความไม่เต็มใจกระตุ้นให้เฉินเจียอี้ เดินเข้าหาเฉินหยานเซียวทีละก้าว เฉินเจียอี้คว้าคอของเฉินหยานเซียวอย่างแน่นหนาและลากตัวเธอออกจากเตียงเพื่อก้าวเข้าไปสู่เปลวไฟที่กำลังลุกโชน

"จริง ๆ แล้วข้าก็อยากจะดูว่าพี่ซืออู๋จะยังคงสงสารเจ้า ยัยโง่ที่น่าเกลียด หลังจากที่เส้นผมขนและคิ้วของเจ้าถูกเผาไปแล้วหรือเปล่า!" เฉินเจียอี้กล่าวออกมาอย่างดุร้าย

ที่ด้านนอกของห้อง เฉินเจียเว่ยกำลังเฝ้าทางให้ เธอจึงไม่ต้องกังวลว่าคนอื่น ๆ จะรู้เรื่องนี้ แม้ว่าจะมีคนที่สังเกตเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในระหว่างเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ แต่ก็น่าจะถูกเหมารวมว่าเป็นเฉินหยานเซียวที่ประมาท จนทำให้เปลวเทียนลุกไหม้เผาของขวัญทั้งหมด เช่นเดียวกับผมของเธอเอง!

จะไม่มีใครที่จะสงสัยเธอเพราะไม่มีใครที่จะมาสนใจในชีวิตหรือความตายของคนงี่เง่าผู้นี้!

ยกเว้นเฉินซืออู๋

สารเลวน้อยผู้นี้ยิ่งทำตัวหยาบคายและป่าเถื่อนมากขึ้น เฉินหยานเซียวยังคงดูไร้เดียงสาตามที่เฉินเจียอี้เห็น ในขณะที่เฉินเจียอี้ ลากเธอเข้าไปใกล้เปลวไฟ

อย่างไรก็ตามในแววตาของเฉินหยานเซียว แสดงออกถึงรอยยิ้มที่ชั่วร้ายเช่นในอดีตชั่วครู่หนึ่ง

พวกเธอเข้าไปใกล้เปลวไฟมากขึ้น จนรู้สึกว่าร้อนไปทั่วผิว เฉินหยานเซียวหรี่ตาของเธอก่อนมองไปยังเฉินเจียอี้ที่กำลังบ้าคลั่งเช่นเดียวกับเปลวไฟลุกโชนด้วยความโกรธที่ด้านหน้าของเธอ มุมของปากสีดอกกุหลาบของเธอโค้งขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัว ส่วนหนึ่งของพลังลมปราณที่ไร้รูปแบบได้ไหลมาควบแน่นที่ปลายนิ้วของเฉินหยานเซียว พวกมันค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นเป็นเปลวไฟเล็ก ๆ เปลวไฟที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังของเธอ ในขณะที่เฉินเจียอี้ที่อยู่ข้างหน้าของเธอไม่สามารถสังเกตเห็นถึงสิ่งนี้ได้

เมื่อเห็นว่า เธอได้มาถึงหน้าโต๊ะที่ถูกเผาไหม้ ภายในดวงตาของเฉินหยานเซียว 'ดอกไม้ที่น่ากลัวเบ่งบานออกมา' เปลวไฟขนาดเล็กมากถูกส่งบินออกไปเหมือนลูกธนู!

เพียงเมื่อเฉินเจียอี้ กำลังจะลากเฉินหยานเซียวเข้าไปในเปลวไฟ เฉินเจียอี้รู้สึกถึงความร้อนที่ข้อเท้าของเธอ ร่างของเธอสูญเสียความสมดุลไปชั่วขณะและตกใจ จนร่างของเธอล้มลงตรงกองไฟ!

เมื่อเปลวไฟได้ลุกท่วมตัวเธอ ความร้อนของเปลวไฟได้เผาไหม้ร่างกายของเฉินเจียอี้ แผลไฟลุกไหม้ที่แผ่กระจายไปบนผิวของเธอ ทำให้เธอไม่สามารถที่จะปัดป้องตัวเองได้ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอล้มลงไปในกองไฟอย่างลึกลับ

ท่ามกลางความเจ็บปวดจนทุรนทุรายเหล่านั้น เฉินเจียอี้ ผู้อยู่ในกองเพลิงกำลังต่อสู้ ขณะที่เธอหมุนและสายตาของเธอกำลังมองไปที่ภาพเงาเล็ก ๆ ที่ยืนอยู่ข้างนอกเปลวไฟโดยไม่ได้ตั้งใจ

เฉินหยานเซียวยังคงอยู่ที่เดิม พร้อมกับมีใบหน้าที่ไม่คาดฝันเผยออกมา