EGT 001 เกิดใหม่ในร่างคุณหนูเจ็ดที่ไร้ประโยชน์

อาการเจ็บปวดราวกับปอดฉีกขาด หัวใจกำลังถูกดึงแยกออกจากร่างได้แผ่กระจายไปทั่วร่างของเธอ พร้อมกับที่ลากเอาเฉินหยานเซียวเข้าสู่ความมืดมิด เธอพยายามอย่างแรงกล้าที่จะเปิดดวงตาที่ปวดร้าวทั้งสองข้างของเธอขึ้นมา ทันใดนั้นก็ได้ปรากกฏแสงสว่างจาง ๆ พร้อมกับมีเสียงที่ดังกระทบเข้ามาในหูของเธอ

“ถ้าตัวเองไม่มีความสามารถ มันก็ไม่สมควรที่จะกล่าวโทษผู้อื่น คราวนี้เธอโชคดีมากและสามารถเอาชีวิตรอดได้ แต่เธอต้องตระหนักไว้ให้ดีว่า มันจะไม่มีโอกาสในครั้งต่อไป"

"ถังขยะเองก็ควรมีความตระหนักในการเป็นถังขยะ นี่คือโฉมหน้าของคนที่ไร้ความสามารถของตระกูลเรา ที่ยังดำเนินชีวิต ทำตัวเองด้วยความประมาท หลังจากที่รู้อยู่แล้วว่าตัวเองเป็นแค่ขยะ"

เสียงของชายและหญิงดังขึ้นมากระทบหูของเฉินหยานเซียว

‘คนขี้ขลาดสองคนนี้กำลังด่าใครว่าเป็นขยะ? เมื่อไหร่กันที่องค์กรมีสองคนที่รู้สึกเบื่อหน่ายกับการใช้ชีวิต จนอยากตาย ถึงได้มาพูดเช่นนี้?’

เมื่อเธอไม่สามารถรับมือกับความเจ็บปวดที่รุนแรงของร่างกายของเธอเอาได้ เฉินหยานเซียวได้เปิดตาของเธอก่อนหันไปมองต้นกำเนิดของเสียง

เด็กหนุ่มและเด็กสาวที่มีอายุประมาณสิบสี่ถึงสิบห้าปี พวกเขากำลังยืนอยู่ที่หน้าเตียง ในขณะที่กำลังกอดอกอยู่ การปรากฏตัวของทั้งสองค่อนข้างโดดเด่น ไม่รวมถึงลักษณะของการแต่งกายของเสื้อผ้าของพวกเขา อย่างไม่คาดคิดพวกเขามีโครงหน้าที่เหมือนกัน

หลังจากที่พวกเขาได้สังเกตเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงได้ตื่นขึ้นแล้ว พวกเขาไม่มีใบหน้าที่ดูกังวลที่ถูกจับได้โดยบุคคลที่เกี่ยวข้อง แต่บนใบหน้ายังเต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยและถากถาง จากนั้นพวกเขาก็ขยายความรู้สึกดูถูกออกมามากขึ้น ราวกับกำลังมองถังขยะ

“เฮ้? คุณหนูเจ็ดไร้ค่าของตระกูลหงส์ไฟในที่สุดก็ฟื้นแล้ว? นี่ต้องเป็นเพราะพรของบรรพบุรุษที่ทำให้เจ้าไม่ตายในทันที หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้" เด็กสาวที่มีใบหน้างดงาม กำลังมองมาที่เธอด้วยความเกลียดชังและยังไม่มีแม้แต่จะปกปิดความเกลียดชังของเธอที่มีต่อเฉินหยานเซียวที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง

เด็กหนุ่มที่มีบุคลิกน่าสนใจและชาญฉลาดยิ้มเยาะออกมา ในขณะที่เขากวาดตาผ่านไปบนใบหน้าที่ซีดเผือดราวกับคนตายของ เฉินหยานเซียว "ยัยโง่ เจ้าควรจะรู้วิธีตอบคำถามของท่านปู่ ถ้าเจ้ากล้าที่จะพูดจาเหลวไหล ข้ารับประกันได้ว่าตั้งแต่บัดนี้ ชีวิตส่วนใหญ่ของเจ้าจะต้องนอนอยู่บนเตียง"

เขากล่าววาจาดูถูก ข่มขู่และเยาะเย้ย ผสมด้วยความเกลียดชังอย่างเห็นได้ชัด พยายามกระตุ้นทำให้คนที่นั่งอยู่บนเตียงเกิดความโกรธ

แต่เฉินหยานเซียวในขณะนี้ย่อมไม่สนใจในสิ่งที่วายร้ายทั้งสองพูดออกมา ด้วยที่ว่าเธอสังเกตเห็นส่วนหนึ่งของฉากภายในห้องที่ดูแปลกตาดูไม่คุ้นเคย มันทำให้เธองุนงงและอึดอัด ความทรงจำที่สมบูรณ์ที่ไม่ได้เป็นของเธอได้ไหล่บ่าเหมือนคลื่นซัดที่โหมกระหน่ำ ถ้าเธอไม่ต้องต่อต้านอาการคลื่นไส้อย่างรุนแรงเธออาจจะต้องล้มนอนลงไปบนเตียงอีกครั้ง

ความทรงจำที่ควรจะเป็นของคนอื่น นับตั้งแต่เป็นเด็กทารกจนกระทั่งกลายมาเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีอายุสิบสามปี ฉากต่าง ๆ ที่ดูยุ่งเหยิง มันไม่ได้มีแค่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับการเจริญเติบโตของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จนเธอมีอายุสิบสามปี แต่ยังเผยให้เห็นความจริงที่ว่าเฉินหยานเซียวได้มาอยู่ในโลกที่ไม่คุ้นเคยอย่างสิ้นเชิง

โลกนี้แตกต่างจากสังคมยุคสมัยใหม่อย่างสิ้นเชิงเพราะโลกใบนี้อยู่ท่ามกลางความหลากหลายของอารยธรรมสมัยโบราณทั้งทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตกซึ่งเต็มไปด้วยเวทมนตร์อันลึกลับ แม้แต่ตำนานการมีอยู่ของมังกรขนาดใหญ่ ก็ยังปรากฏภายในโลกมหัศจรรย์นี้

จากการเป็นขโมยในศตวรรษที่ 24 เฉินหยานเซียวไม่กล้าที่จะเชื่อว่าเธอได้ตายไปแล้ว และโดยไม่คาดคิดว่าเธอได้กลับมาเกิดใหม่อย่างลึกลับภายใต้ร่างกายของเด็กสาวตัวน้อยคนนี้ ยิ่งกว่านั้น เฉินหยานเซียวไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี อย่างที่ไม่คาดคิด เด็กสาวตัวน้อยผู้นี้มีชื่อเดียวกับเธอ

ที่อยู่ของเธอตอนนี้อยู่ในดินแดนที่เรียกว่ามนฑลคังหมิง บริเวณอาณาเขตที่เธออยู่ เป็นอาณาจักรของจักรวรรดิหลงซวน ซึ่งอยู่ภายใต้ในอาณาจักรของจักรวรรดิคังหมิง เจ้าของร่างที่เธอเข้ามาครอบครองมันเป็นหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่ในจักรวรรดิหลงซวน - คุณหนูเจ็ดของตระกูลหงส์ไฟ ในทางทฤษฎีมันควรจะเป็นการที่เธอได้หลอมรวมเข้ากับร่างของผู้อื่น อีกทั้งจากคำพูดของคนโง่สองคนที่เธอได้ยิน มันก็ทำให้เธอเข้าใจได้ว่า เจ้าของร่างกายที่เธอเข้ามาครอบครองนั้นเป็นเด็กสาวที่ไร้ค่า ที่เป็นขยะอย่างแท้จริง