GDN 423 จุดสิ้นสุดของโชค

แปลโดย ข้าแปลเจ้าอ่าน 

ให้กำลังใจผู้แปลโดยงด การกอปปี้ งดแชร์ 
แล้วมาอ่านด้วยกันที่ https://imakeuread.blogspot.com/

 

หลังจากฮั่นหลางออกจากองค์กรใหญ่ทั้งห้า เขาหันไปทางถนนที่เล็กแคบ

ไม่มีทางที่เขาจะหันหลังกลับมาได้ ทางเข้าหอคอยทองคำใช้เทคโนโลยีการก้าวกระโดดเชิงพื้นที่ ปัจจุบันเขาไม่มีทางรู้ว่าประตูทางเข้าอยู่ที่ใดและไกลแค่ไหน

และตามข้อมูลที่เขาได้รับจากหุบเหวเดียวดาย ประตูทางเข้าก็เหมือนถนนทิศทางเดียว แม้ว่าฮั่นหลางจะค้นพบมัน มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะหาทางออกไปได้

ถ้าออกจากหอคอยทองคำเป็นเรื่องง่าย แน่นอนว่าหุบเหวเดียวดายคงจะไม่ได้บอกว่า เขาจะทำการดักทุกคนที่นี่ ตั้งแต่ที่เขาบอกมาเช่นนั้น มันพิสูจน์ให้เห็นว่าเขามีความเชื่อมั่นในโครงสร้างของหอคอยเป็นอย่างมาก

วิธีเดียวที่จะรอดนั่นคือขึ้นไปที่ชั้นที่ 7 และเปิดทางออก

แต่จนถึงขณะนี้ฮั่นหลางยังคงไม่เข้าใจในวิธีการที่จะขึ้นไปยังหอคอย เขาเดินไปรอบ ๆ แต่เขาก็ยังอยู่ในชั้นแรก

เขาเริ่มได้ยินเสียงประหลาด ๆ มากขึ้น เสียงมันดังอยู่รอบ ๆ ตัวเขา ฮั่นหลางรู้ว่ามีสัตว์หลายตัวที่นี่ เป้าหมายหลักของพวกมันควรจะเป็นคนจาก องค์ใหญ่ทั้งห้า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกมันจะไม่โจมตีฮั่นหลาง ระบบการป้องกันและการโจมตีของหอคอยทองคำจะไม่เลือกปฏิบัติกับบางคน ถึงแม้ว่าหุบเหวเดียวดายจะอยู่ที่นี่ เขาก็จะถูกโจมตีด้วยเช่นกัน ถ้าเขาต้องการที่จะออกไป เขาก็จำเป็นต้องไปที่ชั้นที่เจ็ดเช่นเดียวกัน

ฮั่นหลางแตะนิ้วของเขาบนจันทราทมิฬเพื่อปล่อยสหายของเขาออกมา

จิ้งจอกเงินทำการตรวจสอบสภาพแวดล้อมเช่นนักแกะรอย บลูสตาร์ทำหน้าที่เช่นคนคุ้มกัน ไข่ดำเป็นเหมือนกองโจร ขณะที่เสี่ยวบ่าวห่อรัดอยู่บนหลังของฮั่นหลาง แม้ว่ามันจะกลัว มันก็ยังคงพยายามที่จะอยู่อย่างกล้าหาญ

ชูวว ~

จิ้งจอกเงินหายไปในทันที และไม่นานนัก มันก็โผล่ขึ้นมายืนที่ด้านหน้าฮั่นหลางและโบกมือให้สัญญาณว่าปลอดภัย

หลังจากนั้นประมาณ 20 นาทีฮั่นหลางก็ต้องตกใจ

จิ้งจอกเงินดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ มันนำฮั่นหลางไปข้างหน้าโดยไม่พบปะกับศัตรูแม้แต่ตัวเดียว

แม้แต่นักแกะรอยระดับพระเจ้า ก็อาจจะทำไม่ได้เช่นเดียวกับจิ้งจอกเงิน

สิ่งที่ฮั่นหลางไม่ทราบก็คือจิ้งจอกเงินไม่ได้อยู่แค่เพียงคนเดียวเท่านั้น

จิ้งจอกเงินมีพืชจิตวิญญาณเป็นคู่หู ถั่วงอกน้อย ภายในหอคอยทองคำมีพืชเกิดอยู่มากมายและภายใต้อิทธิพลของถั่วงอกน้อย พืชทุกต้นได้กลายเป็นเพื่อนของฮั่นหลางเช่นกัน

ถั่วงอกน้อยติดตามจิ้งจอกเงินไปอย่างเชื่อฟัง ตราบเท่าที่จิ้งจอกเงินขยับหางไปด้านหน้ามันก็จะสามารถเห็นถั่วงอกน้อยได้

"เจ้าพูดว่า เราสามารถไปได้ทั้งถนนทางด้านขวาและซ้าย?" จิ้งจอกเงิน ลูบคางและถามออกไป

อืมมม ~

ถั่วงอกน้อยพยักหน้าไม่หยุด

"เราควรเลือกเส้นทางที่ใกล้กับหุบเหวเดียวดายมากที่สุด เขาต้องรู้วิธีที่จะออกจากที่บ้า ๆ นี้ เราต้องตามเขาให้ทัน" จิ้งจอกเงินคิดและกล่าวออกมา

ช่างเป็นสหายตัวน้อยที่ฉลาดที่เกือบจะเทียบเท่ากับมนุษย์ ขณะนี้จิ้งจอกเงินกำลังสร้างแผนการ และแกนหลักของแผนนี้คือการทำตามหุบเหวเดียวดาย และไปทุกที่ที่เขาไป

ชูวว ~

ถั่วงอกน้อยชี้ไปทางขวาแสดงให้เห็นว่าเส้นทางนั้นใกล้กับหุบเหวเดียวดาย

หลังจากได้รับข้อมูลที่ถูกต้องแล้วจิ้งจอกเงินโบกมือให้ฮั่นหลางอีกครั้ง ถ้าเพียงแต่มันจะสามารถสื่อสารกับฮั่นหลางได้เช่นไข่ดำทำกับฮันหลาง มันจะสะดวกมากยิ่งขึ้น

จิ้งจอกเงินไม่เคยอิจฉาไข่ดำสำหรับสิ่งอื่นใด สิ่งเดียวก็คือพวกเขามีความสัมพันธ์ทางจิต แต่น่าเสียดายที่ไข่ดำหยิ่งเกินไป การเชื่อมต่อทางจิตจึงไม่ได้มีประโยชน์มากนัก ความภาคภูมิใจของมัน ทำให้มันแตกต่างจากจิ้งจอกเงิน มันไม่ชอบฟังคำสั่งที่มาจากฮั่นหลาง

เนื่องจากทักษะที่เป็นเอกลักษณ์ของจิ้งจอกเงิน ฮั่นหลางจึงประสบความสำเร็จอย่างมากในการเดินผ่านหอคอยทองคำ

แต่ฮั่นหลางรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เขารู้สึกว่ามีคนตามเขาและไข่ดำก็ไม่สามารถหยุดการตรวจสอบไปทางด้านหลังเขาได้เช่นกัน ฮั่นหลางจ้องตาสีทองของมันแล้วถามว่า

"มีคนอยู่ข้างหลังเรา?" ฮั่นหลางถาม

ไข่ดำพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรอย่างอื่น

"เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเราก็รอเขา" ฮั่นหลางหยุดและพูดออกไป

แน่นอนเงาดำได้พุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว เขาเปิดเผยตัวโดยไม่ได้พยายามที่จะซ่อนตัวจริง ๆ

"อ่า ข้ามาช้าอีกแล้ว!" ชายคนนี้พูดกับฮั่นหลาง

เอ่อ ..

ฮั่นหลางพูดไม่ออก มันเป็นอาจารย์ของป่าคำราม คนที่ชอบพูดขี้โม้ตลอดทั้งวัน ไหวลาดดาว

"ทำไม เจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?" ฮั่นหลางถาม

ไหวลาดดาวตบหน้าอกของเขาและพูดว่า "เหล่าสมองขององค์กรใหญ่ทั้งห้ารวมทั้งเจ้าและหุบเหวเดียวดายจากเผ่าพันธุ์ทองคำทั้งหมดต่างมารวมกันที่นี่ ข้าจะพลาดงานสำคัญเช่นนี้ได้อย่างไร?"

"หุบเหวเดียวดาย เชิญเจ้าด้วยเหรอ?" ฮั่นหลางถาม

"ไม่ เขาอาจจะลืม .. มันก็โอเค ข้าควรที่จะให้อภัยเขา!" ไหวลาดดาวพูดออกไป

ฮั่นหลางขมวดคิ้ว เขาหมายถึงหุบเหวเดียวดายลืมอะไร หุบเหวเดียวดายอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไหวลาดดาวเป็นใคร

ไหวลาดดาวกล่าวโดยไม่คิดว่า "ตอนนี้ข้าอยู่ที่นี่แล้ว ดังนั้นเจ้าจึงปลอดภัย ..ไม่ต้องกังวลตราบใดที่ข้าอยู่ที่นี่ ข้าก็สามารถพาเจ้าออกจากหอคอยทองคำ ถ้าหุบเหวเดียวดายกำหนดเป้าหมายเป็นเจ้า ข้าจะจัดการเขา!"

ฮั่นหลางคิดกับตัวเองว่า  'เจ้า? เจ้าสามารถจัดการพวกเขาได้หรือไม่? ลูชุ่ยชิวหลิน อาจจะไม่ได้พูดอะไรแบบนั้น แต่ถ้าเจ้าเป็นอาจารย์ของ ป่าคำราม ข้าก็จะฟังและพยักหน้าเห็นด้วย'

พรึบ ~

ไหวลาดดาวโยนชายร่างเล็กลงไปบนพื้นและชี้ไปที่เขา "องค์กรใหญ่ทั้งห้าไม่ใช่คนดี พวกเขาได้จ้างฆาตกรที่โหดเหี้ยมที่สุดเพื่อให้ติดตามเจ้าและกำจัดเจ้า โชคดีที่ข้าอยู่ที่นี่ ข้าจึงจับเขามาได้ มิฉะนั้นเจ้าก็จะถูกฆ่าตาย"

ฮั่นหลางรู้สึกตกใจ เขามองไปที่คนที่อยู่บนพื้นดินที่ถูกมัดไว้อย่างแน่นหนา ใบหน้าของเขาถูกปกคลุมจนเหลือเพียงลูกตาสองข้างเท่านั้น เขาจ้องมองฮั่นหลางด้วยสายตาที่ดูเศร้าและไม่มีความโกรธในแววตา

"องค์กรเหล่าเทพเจ้า ได้ส่งมือลอบสังหาร?" ฮั่นหลางเห็นสัญลักษณ์บนเกราะของชายคนนั้นและดึงลูกบอลพลังงานออกจากปากของเขา

"ลูชุ่ยชิวหลิน ต้องการจะฆ่าข้า?" ฮั่นหลางถามขึ้น

ไม่มีใครคาดการณ์ได้ว่าคน ๆ นี้จะเรียกชื่อของฮั่นหลางออกมาในขณะที่เขาร้องไห้

"อะไร..เจ้าคือเจียนเจีย?!" ฮั่นหลางรู้สึกตกใจกับเสียงที่คุ้นเคย

อืมมม!

เจียนเจียพยักหน้า

ฮั่นหลางหลุดชื่อเจียนเจียออกมา เขากล่าวโทษไหวลาดดาวในใจของเขา ฆาตกรที่ร้ายกาจที่สุด? เห็นได้ชัดว่าเจียนเจียตามข้ามา แต่เจ้าเพิ่งตัดสินใจจับเธอและผูกมัดเธอไว้

แม้ว่าฮั่นหลางจะคิดอย่างนี้ เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรกับไหวลาดดาวได้ เขาเป็นอาจารย์ของป่าคำราม เขาจะไม่ได้รับประโยชน์จากการที่ทำให้ไหวลาดดาวอาย และไหวลาดดาวก็อาจจะหวังดีจริง ๆ เขาอาจจะไม่รู้ว่าเจียนเจียเป็นอย่างไร ดังนั้นเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอเป็นคนดีหรือไม่

ฮั่นหลางเช็ดน้ำตาของเจียนเจีย แล้วกล่าวว่า "อย่าร้องไห้ตอนนี้เจ้าปลอดภัยแล้ว"

"ใครบอกว่าข้าร้องไห้ ???" แม้ว่าเจียนเจียจะคิดถึงฮั่นหลาง แต่เธอยังคงปากแข็งอยู่

"แต่น้ำตาของเจ้า ... "

"ลมพัดเข้าตาข้า!!"

"ไม่มีลมที่นี่... "

"ถ้าข้าบอกว่ามี มันก็มี!"

ฮั่นหลางรู้สึกเสียใจ นิสัยของเจียนเจียได้ถูกทำลายโดยปู่และพ่อของเธอ เธอไม่มีเหตุผลอย่างสมบูรณ์

"เจ้ามาที่นี่ทำไม?" ฮั่นหลางถามเธอ

"ข้าย่อมตามคุณปู่ของข้ามาที่นี่ เจ้าคงจะไม่คิดว่าข้ามาที่นี่เพื่อตามหาเจ้า?" เจียนเจียกล่าวออกมาอย่างไม่ใส่ใจ

ฮั่นหลางพูดออกไปอย่างจริงจังว่า "ถ้าเจ้าตามคุณปู่ของเจ้ามาที่นี่ เจ้าควรตามเขา สถานที่นี้อันตรายจริง ๆ"

"เจ้า!!" เจียนเจียรู้สึกโกรธมากจนไม่สามารถหาคำอื่นได้ เธอมาที่นี่เพื่อมาหาฮั่นหลาง ด้วยความรักของเธอ แต่ฮั่นหลางไม่ได้พูดอะไรกับเธอ

ตอนนั้นจิ้งจอกเงินก็สังเกตเห็นว่าฮั่นหลางไม่ติดตามมันมา ดังนั้นมันจึงย้อนหลังกลับมา

เมื่อเขาเห็นว่าไหวลาดดาวก็อยู่ที่นั่น จิ้งจอกเงินก็โบกมือให้อย่างตื่นเต้น ฮั่นหลางคิดว่าจิ้งจอกเงินกำลังโบกมือให้เขา ดังนั้นเขาจึงไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

"แกะรอยต่อไป เราต้องดำเนินปฏิบัติตามหุบเหวเดียวดาย เพื่อที่เราจะได้ออกไปโดยเร็วที่สุด" ฮั่นหลางบอกกับจิ้งจอกเงิน

ชูวว ~

จิ้งจอกเงินพยักหน้าและทำภารกิจของมันต่อ จากที่ไกลออกไปเสียงของการต่อสู้ที่รุนแรงและเสียงคำรามของสัตว์มากมายดังออกมา

ฮั่นหลางเงยหน้าขึ้นและพูดว่า "มันอาจจะเป็นฝูงสัตว์ที่โจมตีคุณปู่ของเจ้า อย่าไปที่นั่นในตอนนี้ เพียงทำตามข้า ข้าหวังว่าปู่ของเจ้าจะปลอดภัย"

เจียนเจียกล่าวโดยคิดว่า "ปู่ของข้าจะสบายดี แค่ดูแลตัวเองก่อน"

"นั่นดีที่สุด ไปกันเถอะ" ฮั่นหลางโบกมือและพาทุกคนไปตามทางที่จิ้งจอกเงินนำทาง

ฮั่นหลางได้จัดตั้งทีมเล็ก ๆ ขึ้นมาโดยเฉพาะ แต่คุณภาพของทีมก็ค่อนข้างน่าสงสัย

นอกจากบลูสตาร์และจิ้งจอกเงินที่น่าเชื่อถือ ไข่ดำก็หยิ่งเกินไป เสี่ยวบ่าว กลัวเกินไป ไหวลาดดาวโอ้อวดมากเกินไปและเจียนเจียเป็นหญิงสาวที่ทำตัวเหมือนเจ้าหญิงมากเกินไป

ฮั่นหลางส่ายหัว เสี่ยวบ่าว ไหวลาดดาวและเจียนเจียอ่อนแอเกินไป พวกเขาทั้งหมดจำเป็นต้องได้รับการคุ้มครอง และไข่ดำ... เอาเถอะมันก็คือไข่ดำ

"พวกเจ้าตามหลังข้ามา บลูสตาร์จะอยู่ข้างหลังพวกเราทุกคน" ฮั่นหลางกล่าวกับเจียนเจียและไหวลาดดาว

จากนั้นเขาก็ตบเบาๆ ที่หัวของบลูสตาร์ เครื่องป้องกันโลหะที่ทึ่มแต่จงรักภักดีวิ่งไปอยู่ท้ายของของทีมนี้และเข้ารับหน้าที่ดูแลความปลอดภัย

"เจ้าเป็นห่วงว่าข้าจะเป็นภาระกับเจ้า?" เจียนเจียทำตัวเป็นเด็กและถามออกไปด้วยความโกรธ

"ไม่ ข้าไม่อยากให้เจ้าเจ็บ" ฮั่นหลางพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

ฮั่นหลางพูดออกมาอย่างจริงใจและเอาใจใส่ มันทำให้เจียนเจียตกใจมาก

ไหวลาดดาวเป็นคนที่น่าหงุดหงิดเช่นกัน เขาเริ่มพูดถึงพลังของเขาและเขาจะทำให้หุบเหวเดียวดายคุกเข่าลงและขอร้องเขาเพื่อขอความเมตตา แต่แน่นอนฮั่นหลางไม่ได้พูดอะไรออกไปอย่างอย่างจริงจัง

ชูวว ~

จิ้งจอกเงินนั้นเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว มันก็เกือบจะเหมือนเขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลาคิด เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงสถานที่ที่มีสัตว์มากมายมารวมตัวกัน

มีอยู่หลายครั้งที่สัตว์กลุ่มเล็กจะวิ่งเข้ามาหาฮั่นหลาง แต่เมื่อไข่ดำจ้องตาพวกมันด้วยดวงตาสีทองของมัน พวกมันเหล่านั้นก็วิ่งหนีไปในทันที

ฮั่นหลางสังเกตและตระหนักว่า สัตว์ในชั้นแรกของหอคอยเป็นสัตว์ดาวธรรมดา ฮั่นหลางฆ่าพวกมันเป็นจำนวนมากในสมัยก่อนที่เขาจะกลายเป็นขุนศึก บางทีอาจเป็นเพราะชั้นแรกของหอคอยมีระดับต่ำสุดและนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกมันจึงกลัวไข่ดำ

แต่ฮั่นหลางพบปัญหาอีกอย่างหนึ่ง มีสัตว์มากมายที่เริ่มวิ่งเข้าหาเขาบ่อยขึ้น

แม้ว่าไข่ดำจะแข็งแกร่งพอ ที่เมื่อสัตว์เห็นมันก่อนที่พวกมันจะหลบหนีไป

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า พวกมันทุกตัวจะวิ่งหนีไป

ตามการคาดการณ์ของฮั่นหลาง เกี่ยวกับหอคอยทองคำควรจะมีชุดของกฎตรรกะ ใครก็ตามที่แข็งแกร่งที่สุดในหอคอยทองคำ สัตว์เหล่านั้นจะทำร้ายพวกมันก่อน

เขาไม่แน่ใจว่าทำไม ที่สัตว์ในหอคอยถึงคิดว่าฮั่นหลางเป็นภัยคุกคามที่สำคัญต่อพวกมัน และนั่นคือเหตุผลที่ฮั่นหลางเริ่มดึงดูดสัตว์มากขึ้นเรื่อย ๆ และเห็นสถานะปัจจุบันของจิ้งจอกเงิน ดูเหมือนว่ามันจะนำทางได้ยากขึ้นเรื่อย ๆ

แน่นอนว่ามันเป็นสัญญาณที่ไม่ดี นี่เป็นเพียงแค่ชั้นแรกที่เต็มไปด้วยเหล่าสัตว์ระดับต่ำกว่ากลัวไข่ดำที่มีสายเลือดในระดับสูงสุด แต่เมื่อพวกเขาเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง ชั้นสามหรือสูงกว่า อะไรจะเกิดขึ้น?

สัตว์ที่มีระดับสูงเหล่านี้จะไม่หลบหนีจากการจ้องมองของไข่ดำ พวกมันก็ยังคงโจมตีฮั่นหลางและลูกทีมของเขา

ฮั่นหลางเริ่มคิดย้อนกลับไป เมื่อจำนวนสัตว์เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เขาพบกับเจียนเจียและไหวลาดดาว อาจเป็นเพราะพวกเขา? นั่นเป็นเหตุผลที่ทีมของฮั่นหลางกลายเป็นเป้าหมายที่สำคัญสำหรับสัตว์เหล่านี้?

"ไม่มีทาง"

ฮั่นหลางส่ายหัว เขาปฏิเสธความเป็นไปได้นี้ เขารู้จักเจียนเจียดีมาก เธอสามารถต่อสู้ แต่เธอก็ไม่มีอะไรที่เทียบกับเขาได้

และสำหรับไหวลาดดาว นั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย เขาไม่ได้มีชื่อเสียงในเรื่องของพลัง แต่เขามีชื่อเสียงในเรื่องของความหน้าด้านและนิสัยที่ชอบขี้โม้

"โอ้พวกมันวิ่งหนีอีกแล้ว? ข้ารอที่จะหวดเพื่อฆ่าพวกมัน แต่สัตว์ประหลาดเหล่านี้กลับไม่โจมตี ช่างน่ากลัวจริง ๆ!" ไหวลาดดาวบ่นอยู่ด้านหลังฮั่นหลาง แน่นอนเขาไม่ได้มีท่าทีของผู้เชี่ยวชาญ นี่เป็นการยืนยันความเชื่อของฮั่นหลางว่าเขาไม่ใช่เหตุผลที่ดึงดูดสัตว์ให้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ

"มันอาจจะเป็นจิ้งจอกเงินและไข่ดำ พวกมันมีพลังมากหรืออาจเป็นเพราะข้าได้เรียนรู้เกี่ยวกับจิตวิญญาณ" ฮั่นหลางคิดถึงเรื่องนี้และตัดสินใจที่จะให้เหตุผลกับตัวเอง

จิ้งจอกเงินสามารถหาทางเข้าสู่ชั้นที่สองได้ มันเป็นลานสีทองและมีบันไดวนอยู่บนแท่น อาจเป็นระบบการขนส่งเชิงพื้นที่แบบสัมผัสบางประเภท

ชูวว ~

จิ้งจอกเงินใช้อุ้งมือของมันเกาหัว มันคิดว่ามันโชคดีมากเพราะสัตว์หลายตัวที่กำลังตามมาจนถึงที่นี่ เห็นได้จากเงาดำที่กำลังเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อย ๆ

โอ้ววว ~

ไข่สีดำหงุดหงิด คำรามออกมาจนทำให้ฝูงสัตว์ร้ายที่อยู่ห่างออกไปราว ๆสิบเมตรหวาดกลัว แต่อย่างรวดเร็วพวกมันดูเหมือนจะถูกดึงดูดโดยกองกำลังลึกลับบางอย่างและยังคงเข้ามาใกล้ ๆ พวกเขา

หนึ่ง สอง สาม

ฮั่นหลางมองไปรอบ ๆ ตัวเขาภายในระยะเวลาสั้น ๆ มีสัตว์หลายหมื่นตัวเข้ามาหาเขา อะไรที่ดึงดูดพวกมัน?

"ปล่อยมันไป!" ฮั่นหลางกล่าวออกมาด้วยเสียงต่ำ

เจียนเจีย พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง ในขณะนี้เธอหมดเวลาที่จะล้อเล่น เธอเป็นนักรบที่ยอดเยี่ยมดังนั้นเธอจึงรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

"พวกเจ้าไปก่อน ข้าจะส่งสัญญาณให้คุณปู่ของเจ้าก่อน!" ฮั่นหลางพูดปราศจากการลังเล

"งั้นข้าไปก่อน!"

ราชาแห่งการโม้ซึ่งบอกว่าเขาจะฆ่าหุบเหวเดียวดาย กลับเป็นคนแรกที่กระโดดขึ้นไปบนบันไดสีทอง

ชูวว ~

แสงสีทองส่องลงบนร่างของเขาและเขาก็หายตัวไปในอากาศบาง ๆ ในวินาทีถัดไป

ชูวว ~

ชูวว ~

แล้วเจียนเจีย จิ้งจอกเงิน บลูสตาร์ ทั้งหมดก็ถูกย้ายไปโดยรัศมีแสงสีทอง มีเพียงฮั่นหลางและเสี่ยวบ่าวที่อยู่บนหลังและไข่ดำที่ไม่เคยฟังคำสั่งของฮั่นหลาง

ฮั่นหลางมองลงไปและเดินขึ้นบันไดสีทองในขณะนี้สัตว์ทุกตัวก็วิ่งเข้าหาเขาอย่างกับพายุเฮอริเคน

แสงสีทองเปิดออกมา หลังจากฮั่นหลางทิ้งสัญญาณควัน ในตอนนี้ ฝูงสัตว์อยู่ห่างจากตัวเขาไม่ถึง 100 เมตรและทุกตัวก็ดูโกรธแค้น

"นี่เป็นเรื่องแปลก พวกมันจะจู่โจมข้า?” ฮั่นหลานกัดฟันและถามออกไปอย่างสับสน

เขารู้อย่างชัดเจนว่าถึงแม้ว่าเขาจะพึ่งพาทักษะของจิ้งจอกเงินเพื่อก้าวไปสู่ชั้นแรกของหอคอยทองคำโดยไม่มีรอยขีดข่วนแม้แต่รอยเดียว แต่ความโชคดีของเขาอาจจะจบสิ้นลง ...