GDN 238 ถึงเวลาฆ่า!

เจียนเจียตกใจมาก เขาแทบไม่เชื่อหูของตัวเองว่าฮั่นหลางกำลังคิดที่จะฆ่าผู้ดูแลนักโทษทั้งหมดนี้!?! พวกเขาเป็นคนของเส้นทางเหล่าเทพเจ้า!

"ทำไมเจ้าต้องฆ่าพวกเขา?" เจียนเจียถามออกไปด้วยความอยากรู้

"ประการแรก เพราะกฎบังคับให้ผู้ดูแลนักโทษฆ่าผู้เข้าร่วมจำนวนหนึ่งเพื่อทำให้การพิพากษาเสร็จสิ้นลง การพิพากษาไม่สามารถดำเนินต่อไปได้อีกต่อไป หากข้าฆ่าผู้ดูแลนักโทษทุกคน มันจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะจบการทดสอบนี้ลง"

"ประการที่สองจำนวนผู้เข้าร่วมเห็นได้ชัดว่ามีจำนวนมากกว่านักบวชหากรวมพลังกันย่อมมีพลังมากขึ้น แต่ทุกคนกลับถูกไล่ล่าโดยผู้ดูแลนักโทษ ทำไมเราไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้?"

เจียนเจียก็พูดไม่ออก ฮั่นหลางใช้ตรรกะนอกรีตและอนุมานได้ว่าตราบเท่าที่ผู้ดูแลนักโทษทุกคนถูกฆ่าแล้ว การทดสอบจะสิ้นสุดลงทันที นี่คือสิ่งที่เจียนเจียไม่เคยนึกถึง

ในช่วงเวลาที่เจียนเจียสมองว่างเปล่า เขาก็ได้มาถึงด้านหลังของกลุ่มพร้อมกับฮั่นหลางแล้ว ผู้ดูแลนักโทษนับสิบต่างสวมชุดสีดำทั้งหมดและมีดาบอยู่ในมือ พวกเขามองฮั่นหลางและเจียนเจียอย่างไร้ความปราณี

ชิ้ง ~

ฮั่นหลางตัดสินใจ หยิบหนวดดาวมฤตยูออกมาในทันทีและผลักเจียนเจีย ไปด้านข้างพร้อมกับทำการโจมตี

"เขตแดนสิ้นสลาย!" ฮั่นหลางพูดออกมาภายในใจของเขา

ผู้ดูแลนักโทษคนอื่น ๆ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้คาดคิดว่า จะมีใครมาเยี่ยมพวกเขาถึงที่ กลุ่มหลักกำลังก้าวไปข้างหน้า แต่ฮั่นหลางคนนี้กลับย้อนหลังกลับมา เป็นไปได้ไหมที่เขาต้องการจะฆ่าตัวตาย?

ขณะที่เขตแดนสิ้นสลายของฮั่นหลางเปิดขึ้น ผู้ดูแลนักโทษทั้งหมดก็ตื่นตระหนกเช่นกัน พวกเขาสูญเสียอำนาจของพวกเขาในทันที ใครที่สามารถสร้างแรงกดดันนี้? พวกเขาพยายามเหวี่ยงแขน หากแต่ไม่มีอะไรออกมา ราวกับว่าพลังอำนาจของพวกเขาถูกปล้นโดยใครบางคน

ชิ้ง ~

ชิ้ง ~

ฮั่นหลางได้ใช้ประโยชน์ในช่วงเวลาการเปิดใช้งาน กำจัดไปได้สองคน

การโจมตีที่บ้าคลั่งในขณะที่อยู่ในน้ำก็เหมือนกันกับตอนโจมตีในตอนปกติ มันก็เพียงแค่ต้องตีไปข้างหน้าเท่านั้น เมื่อผู้ดูแลนักโทษพยายามที่จะตอบโต้ฮั่นหลาง เขาไม่เพียงแต่จะไม่หลบซ่อน แต่เขากลับใช้กำลังที่ยิ่งใหญ่กว่าตีกลับ!

ชิ้ง ~

ชิ้ง ~

ในเวลาเดียวกันฮั่นหลางได้สังเกตเห็นว่ามีอีกสองคนได้เข้าร่วมการรบ หนึ่งในนั้นคือเจียนเจีย ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยความตื่นเต้นราวกับเด็กที่ได้เห็นของเล่นที่สนุกสนานมากมาย และอีกคนหนึ่งเป็นชายผิวสีฟ้าที่ฮั่นหลางไม่รู้จัก

ทั้งเจียนเจียและชายผิวสีฟ้าต่างล้วนมีพลังอำนาจมาก และภายในนาทีเดียวผู้ดูแลนักโทษเกือบทั้งหมดเสียชีวิต เหลือเพียง 2 หรือ 3 คนที่กำลังตกใจจนใบหน้าซีด ในตอนนี้พวกเขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามใด ๆ กับฮั่นหลาง

ชูววว ~

ชายในชุดดำที่นอนหลับอยู่ในปากของสัตว์ประหลาดก็ยืนขึ้น เขามองไปในระยะไกลอย่างไม่เชื่อสายตา ในสนามรบบริเวณที่ฮั่นหลางและอีกสองคนกำลังสังหารผู้ดูแลนักโทษ ตอนนี้สถานการณ์มาถึงขั้นนี้ผลที่ได้รับถูกกำหนดไว้แล้ว เมื่อผู้ดูแลนักโทษคนสุดท้ายถูกจัดการโดยโล่กลมบินของชายผิวสีฟ้า

ทุกคนล้วนรู้สึกประหลาดใจมาก ต่างจ้องไปที่ฮั่นหลางและอีกสองคน โดยไม่ได้ว่ายน้ำต่อไปไปข้างหน้า

"แม่ง เกิดขึ้นทุกปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปีนี้" ชายในชุดสีดำพึมพำแล้วพูดกับสัตว์ประหลาดปากใหญ่ "จบเกม ไปที่ท่าเรือ"

อูวว ~

สัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ออกเสียงต่ำราวกับว่ามันเข้าใจอะไรบางอย่าง ก่อนที่มันจะเปลี่ยนทิศทางพร้อมกับยังเร่งความเร็ว

ชายผิวฟ้าพยักหน้าให้กับฮั่นหลางและพูดออกมาอย่างเฉยเมยว่า "ข้าได้ยินพวกเจ้าคุยกัน เจ้าพูดถูก ทำไมเราต้องถูกฆ่าตาย?! ข้าไม่เห็นด้วยเช่นกัน! พวกเราร่วมมือกัน เผชิญหน้ากับพวกเขา!"

ฮั่นหลางคิดอยู่ครู่หนึ่ง ไม่พูดอะไร หากพูดตามตรง ฮั่นหลางไม่ต้องการที่จะเสียเวลา ถ้าคนอื่นจะถูกฆ่า ฮั่นหลางก็ไม่สนใจจริง ๆ

ชายผิวฟ้าคนนี้ชื่อว่าบ่อยา เขาเต็มไปด้วยเลือดร้อนระอุ หลังจากได้ยินคำพูดที่ของฮั่นหลาง เขาก็กลายเป็นแฟนตัวยงและยังบอกด้วยว่าเขาจะให้คนรับรู้เรื่องนี้แล้วเผชิญหน้าร่วมกัน!

แม่ง ใครจะสน ฮั่นหลางไม่ได้สนใจว่าจะเกิดขึ้นอะไร เขาเพียงแค่ยอมรับอย่างไม่เป็นทางการจากคำบอกของบ่อยาเท่านั้น

ฮั่นหลางและอีกสองคนกลับเข้าไปในกลุ่ม และตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดี เมื่อปราศจากผู้ดูแลนักโทษไล่ตาม พวกเขาก็เพียงแค่ติดตามสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ตัวนี้โดยไม่ต้องถูกกำจัด ดังนั้นทุกคนจึงรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก

ชายที่มีสีผิวเหมือนตัวเสมิร์ฟ ที่ชื่อบ่อยา เขาไม่เพียงแต่เป็นคนอารมณ์ร้อน เขายังเป็นพวกปากใหญ่ เมื่อมีคนถามว่าทำไมเขาถึงฆ่านักโทษ เขาก็ยังคงพูดสิ่งที่ฮั่นหลางกล่าวไว้ว่า พวกเขามาฆ่าพวกเราได้อย่างไร? ไม่ยุติธรรม! สิ่งที่พวกเราควรทำเพียงแค่ตอบโต้กลับไป!

และคำพูดอื่น ๆที่ต่อเติมโดยบ่อยา

ในหมู่คนเหล่านี้ที่เข้ารับการทดสอบบนลานพิพากษา มีทั้งเด็กหนุ่มเลือดร้อน และชายหนุ่มวัยกลางคนวัยกลางเช่นเดียวกับบ่อยา และทุกคนก็เริ่มมองไปที่ฮั่นหลางด้วยสายตาที่ชื่นชมเล็กน้อย

"เฮ้ พลังพิเศษของเจ้ามีพลังมาก มันสามารถดูดซับพลังของข้าได้หรือไม่?" เจียนเจีย กระซิบกับฮั่นหลาง

จากนั้นฮั่นหลางทำท่าทางถอดเสื้อให้คนอื่นก่อนตอบกลับไปว่า "ไม่ได้ มันเป็นเพียงการปล้น แต่ก็ไม่มีอะไรนอกจากนี้ ข้ายังสามารถขจัดพลังอำนาจของผู้คนได้ แต่ข้าก็ไม่มีพลังอำนาจพิเศษอื่น ๆ”

เจียนเจีย ดูเหมือนจะไม่ชอบท่าถอดเสื้อของฮั่นหลาง เขาหน้าแดงเล็กน้อย หันหน้าไปทางอื่น และพึมพำออกมาว่า "เจ้าหยาบคาย!"

"ใช่” ฮั่นหลางกำลังคิดถึงเรื่องอื่น ดังนั้นเขาจึงยอมรับออกมาอย่างตรงไปตรงมา

หลังจากที่ฮั่นหลาง เจียนเจียและบ่อยากำจัดผู้ดูแลนักโทษ สัตว์ร้ายปากใหญ่ตัวนี้ได้พาทุกคนกลับสู่ฝั่ง

มีหลายคนในกลุ่มผู้เข้าร่วมที่ได้ยินว่าการทดสอบนี้จะใช้เวลานานมาก และเต็มไปด้วยความทรมาน พวกเขาแทบไม่เชื่อว่ามันจะเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็วเช่นนี้

ตอนนี้คำพูดของบ่อย่ากลายเป็นเรื่องที่น่าเชื่อมากขึ้น และเขาตะโกนออกมาว่า "ดูสิ! ถ้าเราไม่หันมาต่อสู้กลับ ใครจะรู้ว่าเราจะถูกทรมานนานเท่าไหร่! ฮั่นหลางทำถูก ทำไมเราต้องปล่อยให้คนอื่นตัดสินเรา?! เราต้องเผชิญหน้ากับเขาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย! "

“ข้าไม่เคยพูดว่าให้เผชิญหน้ากับพวกเขา” ฮั่นหลางพึมพำออกมา เขาอยากจะลุกขึ้นเพื่ออธิบาย แต่เขารู้สึกว่ามันจะไม่ใช่เป็นการตัดสินใจที่ดี เมื่อเห็นว่ากลุ่มนักต่อสู้เริ่มเห็นด้วย และคำอธิบายของเขาอาจทำให้สถานการณ์วุ่นวายมากขึ้น

เจียนเจียเป็นคนที่ดูแลตัวเองเป็นพิเศษ หลังจากกลับเข้าถึงฝั่งเขาก็นำสิ่งหนึ่งออกมา มันดูคล้ายกับจานบินยูเอฟโอขนาดเท่ากับฝ่ามือ มันบินวนรอบตัวเขาทำความสะอาดสิ่งสกปรกทั้งหมดบนร่างกายและแม้กระทั่งทำการเป่าผมของเขาให้แห้ง

สำหรับฮั่นหลางเขาเพียงแค่สะบัดตัวเอง เพื่อกำจัดน้ำสีฟ้าออกจากตัว และนั่นคือทั้งหมดที่เขาทำ

สัตว์ประหลาดปากใหญ่จมลงไปที่ก้นทะเลสาบ ชายในชุดสีดำที่อยู่ในปากของสัตว์ร้ายนั้นส่ายศีรษะและเดินตรงไปยังชายอีกคนในชุดดำซึ่งอยู่ไม่ไกลจากจุดเชื่อม

"ส่วนที่เหลือ คงต้องให้เจ้าดูแลต่อแล้ว"

"มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ? ไม่ใช่ว่าเจ้าจะต้องกำจัดพวกเขาอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง? มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่ได้รับบทเรียนของพวกเขา"

"ปัญหานี้ ค่อนข้างซับซ้อนเล็กน้อย ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นพวกกบฏเล็กน้อย ในตอนนี้หน้าที่ของข้าจบแล้วสำหรับการลงโทษพวกเขา ที่เหลือคงต้องให้เจ้าจัดการต่อ"

ชายในขชุดดสีดำคนแรกส่ายหัว หลังจากที่เขากล่าวจบ เขาก็จากไปทิ้งภาระกิจที่เหลือให้กับชายในชุดดำอีกคนที่มีรูปร่างอวบและสูงกว่าเล็กน้อย

เขาเดินไปยังจุดเชื่อม สายตาที่เย็นชาของเขากวาดตามองกลุ่มคนที่เข้ารับการทดสอบ และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "ทุกคนเงียบ! เจ้ามาที่นี่เพื่อทดสอบ ไม่ใช่เพื่อมาพักผ่อน!"

"ตอนนี้มีการทดสอบที่ยากขึ้นรอพวกเจ้าอยู่! ที่ด้านหน้าของพวกเจ้าจะมีที่ราบลุ่มรอพวกเจ้าอยู่ และพวกเจ้าจะต้องอยู่ที่นั่นจนถึงเดือนหน้า! ใครก็ตามที่สามารถมีชีวิตรอดออกมา พวกเขาจึงจะมีคุณสมบัติที่จะไปต่อ!"

"ตอนนี้พวกเจ้าไปได้แล้ว!"

ผู้ชายคนนี้พูดออกมาอย่างรุนแรงและบังคับให้คนหลายพันคนเข้าไปในที่ราบลุ่ม

ที่ราบลุ่มถูกล้อมรอบด้วยหน้าผาและตรงกลางเป็นทะเลทราย ดวงอาทิตย์ที่แผดเผาอยู่เหนือศีรษะแสงแผดจ้าจนทำร้ายดวงตาของผู้คน อุณหภูมิสูงมากอย่างน่าเหลือเชื่อ ไข่สามารถสุกหากวางไว้บนหิน

หลังจากพระอาทิตย์ตกดิน อุณหภูมิภายในที่ราบลุ่มต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง ถึงแม้ว่าทุกคนจะเป็นเอสเปอร์ และไม่ค่อยสนใจเรื่องการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิ แต่ความขัดแย้งในอุณหภูมิที่มาก มันก็ทำให้คนรู้สึกอึดอัด

ชิ้ง ~

เมื่อมีแสงดาวปรากฏ เสียงที่น่าขนลุกเริ่มดังออกมาจากรอบทิศทางภายในที่ราบลุ่ม

ฮั่นหลางรั้งแขนเจียนเจียเอาไว้ก่อนจะพูดว่า "ระวัง มีอะไรบางอย่างกำลังออกมา"

จากนั้นเขาก็ปล่อยให้ จิ้งจอกเงิน ภูตกรงเล็บ และ ปีศาจกรงเล็บออกมา

เจียนเจีย เป็นคนแปลก เขาไม่สนใจจิ้งจอกเงินที่น่ารัก แต่เขากลับให้ความสนใจกับ ปีศาจกรงเล็บที่ดูโง่เขลา จ้องมองมันก่อนจะเอื้อมมือออกไปแตะที่หัวของมันเบา ๆ

"เจ้าชอบเจ้าทึ่มนี้เหรอ?" ฮั่นหลางถามออกมาด้วยความอยากรู้

เจียนเจีย ตอบว่า "ใช่ แม่บอกว่าสัตว์และคนที่เก่งเกินไปนั้นเชื่อถือยาก ถึงแม้ว่าปีศาจกรงเล็บจะดูโง่ แต่ก็จงรักภักดีและเชื่อถือได้"

จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่จิ้งจอกเงินและพูดว่า "มองไปเจ้าตัวเล็ก ๆ นี้ดูตาเล็ก ๆ ที่กลิ้งไปมา เจ้าคงรู้ว่ามันฉลาดมาก"

ฮั่นหลาง ตอบว่า "ถึงแม้ว่ามันจะฉลาด แต่มันก็ยังภักดีมาก ๆเช่นกัน"

เจียนเจีย ส่ายหัว "ข้าไม่สนใจ ข้าแค่ชอบคนและสัตว์ที่ดูโง่เขลา"

"แมงป่อง!" ทันใดนั้นมีคนตะโกนโวกเวกออกมา “พวกมันเหล่านี้ล้วนมีพิษ!"