GDN 100 ฐาน

บูมมม ~

หลังจากที่เกิดเสียงระเบิด ชั้นน้ำแข็งได้พังทะลายลงไปโดยการกระทำของใครบางคน

ฮั่นหลางหันไปทางทิศของเสียง หลังจากที่ชั้นน้ำแข็งพังทะลาย กลุ่มสัตว์อสูรมืดก็ออกมา พวกมันดูเหมือนกับพวกไดโนเสาร์แรพเตอร์ที่ดูโหดร้ายมากกว่าปกติ

หลังจากที่ได้รับการดัดแปลงพันธุกรรมโดยอารยธรรมก่อนประวิติศาตร์  สัตว์อสูรมืดชนิดนี้มีความสูงอย่างน้อย 3 เมตร พวกมันไม่ได้ดูเกินจริง แต่ฟันทุกซี่และกรงเล็บของพวกมันได้รับการปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น ส่งผลให้การสู้รบของพวกมันมีความแข็งแกร่งและรุนแรงมากขึ้นไปอีกนับสิบเท่า

หลังจากที่เหล่าสัตว์อสูรมืดสัตว์อสูรมืดแร็พเตอร์ปรากฏตัวขึ้น ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังดำเนินการเพื่อล้อมรอบ แต่ไม่ได้โจมตี ดวงตาสีดำของพวกมันไม่มีสัญลักษณ์ของการมีชีวิต และพวกมันก็ยืนอยู่ที่นั่นมองมาที่ฮั่นหลางอย่างหนาวเหน็บ

ด้วยนิ้วที่กดเบาๆบนแหวนมิติของเขา นี่เป็นการ์ดใบสุดท้ายที่อยู่ในมือของฮั่นหลางในตอนนี้ ความหวังที่ฮั่นหลางเตรียมไว้สำหรับสิ่งที่แย่ที่สุดคือถ้ามันไม่ได้ผล ก็อาจที่จะตายไปด้วยกัน!

จากสายตาของฮั่นหลาง ภายในอุโมงค์น้ำแข็ง ชายที่สวมผ้ากระสอบกำลังเตรียมการขั้นสุดท้าย

เขานั่งอยู่บนหลังของสัตว์อสูรมืดแร็พเตอร์ และค่อยๆดึงหมวกของเขาขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าสีดำ การแสดงออกบนใบหน้าของเขาดูแปลกๆ

ยากที่จะจินตนาการ แต่ชายคนนี้สวมกระสอบไม่เหมือนมนุษย์ แม้ว่าเขาจะมีรูปร่างเหมือนมนุษย์ แต่เขาดูคล้ายกับสัตว์อสูรมืด ผิวสีดำของเขาดูหนาและเหนียวมาก มันเต็มไปด้วยเกล็ดที่ละเอียด ดวงตา แขน ขาและมือของเขามีสีดำ

เพียงแค่วินาทีเดียวก่อนหน้านี้ชายแปลกๆที่อยู่ในผ้ากระสอบยังมีรอยยิ้ม อยู่บนใบหน้าของเขา แต่ในวินาทีนี้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นความกลัวและความกังวลใจ สีหน้าเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วราวกับเวทมนต์ เช่นเดียวกับนักแสดงมืออาชีพที่เก่ง

เขาตบหนักๆไปบนพาหนะของเขา ดูเหมือนว่าชายในชุดผ้ากระสอบจะรู้สึกกระวนกระวายมากขึ้น เมื่อเดินออกจากหลุมน้ำแข็ง ขณะที่เขาเห็นฮั่นหลางเขาใช้ภาษาทางช้างเผือกสากล และตะโกนออกมาจากที่ไกลๆว่า "ราชาสวรรค์ของข้า! ท่านสบายดีไหม?!"

ชายในชุดผ้ากระสอบพร้อมด้วยความประหม่าที่ไม่มากเกินไปนัก ได้มาอยู่ข้างหน้าฮั่นหลาง เขากระโดดลงจากพาหนะแล้วคุกเข่าลงข้างหนึ่ง  จากนั้นเขาก็ทักทายฮั่นหลาง ซึ่งทำให้ฮั่นหลางรู้สึกประหลาดใจจริงๆ

"ราชาสวรรค์! ท่านจำข้าไม่ได้หรือ? ข้าเป็นทหารที่จงรักภักดีที่สุดภายใต้การบัญชาการของท่าน คุนหลุน ซึ่งเป็นสมาชิกแห่งภูมิภาคที่ถูกทิ้งไว้เพื่อปกป้องอาณาจักรสาบสูญ!"

"ราชาสวรรค์? เป็นไปได้หรือไม่ว่าท่านความจำเสื่อม? มิฉะนั้นแล้วท่านจะลืมข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์ที่สุดของท่านได้อย่างไร? "

ความจำเสื่อม?

ฮั่นหลางสามารถใช้เหตุผลชี้นำนี้เป็นข้ออ้างที่ดี และสัตว์อสูรมืดนี้อาจจะคิดว่าเขาเป็นราชาแห่งความมืดใช่หรือไม่?

เมื่อคิดย้อนกลับไปเมื่อใช้ครึ่งหนึ่งหัวใจแห่งความมืดที่เป็นของราชาแห่งความมืด ที่ได้ทิ้งไว้และนั่นคือวิธีที่เขาได้รับพลังกำปั้นมืดและเนตรแห่งความมืด สัตว์ประหลาดที่ดูเหมือนมนุษย์คนนี้จะต้องเป็นข้ารับใช้ของ ราชาแห่งความมืดในอดีตและเนื่องจากเขาสังเกตเห็นว่าฮั่นหลางมีพลังของราชาแห่งความมืด ซึ่งมันทำให้เขาเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็น ราชาสวรรค์แห่งความมืด

ในความคิดของฮั่นหลาง เขาเริ่มสงสัยเกี่ยวกับความเป็นไปได้ทั้งหมด แต่ก็ไม่ถูกต้อง ราชาแห่งความมืดไม่น่าที่จะดูเหมือนเขา ตามตำนานร่างทั้งร่างของราชาแห่งความมืดเหมือนหลุมดำที่ไม่มีวันสิ้นสุด ในขณะที่ฮั่นหลางมีรูปร่างแบบมนุษย์ทั่วไป ดังนั้นแม้ว่าคุนหลุนจะสัมผัสกลิ่นอายเหล่านี้ มันก็ไม่น่าที่จะสับสนระหว่างรูปร่างหน้าตาของทั้งสอง

ในตอนนั้นคุนหลุนเริ่มพูดกันอีกครั้งว่า "ราชาสวรรค์ของข้า นับหมื่นปีมาแล้วนับตั้งแต่เราเจอกันครั้งสุดท้าย ไม่รู้ว่าทำไมท่านจึงได้มาที่นี่? และทำไมท่านจึงได้ใช้ร่างมนุษย์?"

เดี๋ยวก่อน หรือว่า ราชาแห่งความมืดสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาได้?

ฮั่นหลางกัดฟันของเขา ในตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกเหนือจากจะตามน้ำที่คุนหลุนเริ่มมา และดูว่ามันจะเป็นอย่างไร

"โอ้ เจ้าคือคุนหลุน" ฮั่นหลางขมวดคิ้วเล็กน้อยลูบไล้เคราที่ไม่มีอยู่จริงของเขา และพูดด้วยน้ำเสียงต่ำๆว่า "มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ข้าจำไม่ได้ รวมถึงเจ้า ข้าก็จำเจ้าได้เพียงรางๆ และก็ไม่แน่ใจนัก"

คุนหลุนรู้สึกตื่นเต้นมากจนเกือบจะร้องไห้ออกมาในขณะที่คุกเข่าอยู่บนพื้นดิน "ราชาของข้า นี่คือพรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของคุนหลุน! นี่ไม่ใช่สถานที่จะพูดคุย ขอได้โปรดตามคุนหลุนไปที่ฐานก่อน!"

เมื่อเขาพูดจบและโบกมือ ในทันทีทันใดนั้นสัตว์อสูรมืดแร็พเตอร์ก็มาถึงฝั่งของฮั่นหลางและภายใต้คำแนะนำของคุนหลุน สัตว์อสูรมืดตัวนั้นก็ก้มศีรษะลงอย่างไม่เต็มใจ

ดูเหมือนว่าพวกสัตว์อสูรมืดแร็พเตอร์ระบุว่าคุนหลุนเป็นเจ้านายของพวกมัน ดังนั้นการที่มันจะต้องแบกฮั่นหลางจึงไม่ได้อยู่ในคำสั่ง ในสายตาของพวกมันไม่มีสัญญาณของความรักที่มีต่อฮั่นหลางแม้แต่น้อย

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรมืดแร็พเตอร์ที่มีพลังมากกว่าหมื่นตัว และชายที่มีลักษณะคล้ายกับมนุษย์ที่ดูน่ากลัว ดูเหมือนว่าฮั่นหลางจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกระโดดขึ้นบนด้านหลังของสัตว์อสูรมืดแร็พเตอร์ ภายใต้คำสั่งของคุนหลุน พวกมันก็เดินกลับออกไปในทางที่พวกมันเข้ามา

"ราชาสวรรค์ของข้า ยังมีมนุษย์อีกสองคนอยู่ใกล้ๆข้าควรจะไปและฆ่าพวกมันดีไหม?" คุนหลุนหันไปมองฮั่นหลาง

ทั้งสองคนที่คุนหลุนพูดถึงคงหมายถึงแลนซ์และหลันเฟิง ฮั่นหลางโบกมือและพูดว่า "ไม่เป็นไร แค่คนสองคน มันไม่สำคัญ"

"รับทราบ ฝ่าบาท!" คุนหลุนกล่าวตอบรับด้วยท่าทางที่เคร่งขรึมอย่างมาก และในขณะที่เขาหันหน้ากลับไปอีกทาง พลันปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่บนใบหน้าของเขาอีกครั้ง

......

คลืนนนน ~

สัตว์อสูรมืดแร็พเตอร์วิ่งเร็วราวกับสายลมและหลังจากผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงฮั่นหลางก็อยู่ห่างไกลออกมาจากเขาวงกตมากพอสมควร

หลันเฟิงและแลนซ์ควรที่จะปลอดภัยในขณะนี้ ฮั่นหลางถูกนำตัวไปยังสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยโดยคุนหลุน ระหว่างทางมีการเลี้ยวไปมา พวกมันเดินผ่านภูมิประเทศหลากหลาย ทั้งถ้ำขนาดใหญ่และขนาดเล็ก ฮั่นหลางรู้สึกสับสนว่าเขาอยู่ที่ไหนในอาณาจักรสาบสูญ

ทันใดนั้นทัศนียภาพข้างหน้าก็เปิดกว้างออก ในที่สุดก็ปรากฏมีแสงสว่างเผยให้เห็นเมืองโลหะขนาดมหึมาตั้งอยู่ที่ด้านหน้าของฮั่นหลาง

เมืองแห่งความมืดถูกสร้างขึ้นมาจากโลหะและตั้งอยู่ในบริเวณใต้ดินที่มืดมิด หากแต่ส่วนนี้มีแสงสว่างและมีเครื่องผลิตมากมายที่กำลังทำงาน ในเวลาเดียวกันยังมีสัตว์อสูรมืดรวมตัวกันอย่างน้อยล้านตัว

ลักษณะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเมืองใต้ดินนี้คืออาคารขนาดใหญ่หนึ่งหลัง มีหอคอยที่มีลักษณะเป็นยอดแหลมสีดำที่ถูกแทรกเข้าไปในใจกลางเมือง

"ฝ่าบาท" คุนหลุนหันกลับมาและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่าว่า "เรามาถึงฐานแล้ว ที่นี่เป็นที่ทำการทดลองและผลิตเหล่าสัตว์อสูรมืด"

ฮั่นหลางพยักหน้าอย่างไร้ความปราณี นั่นหมายความว่าส่วนหนึ่งของเมืองนี้ต้องเป็นศูนย์ผลิตยีนซึ่งเป็นแกนหลักของอาณาจักรสาบสูญ และถ้าหากทำลายที่นี่ซะอาณาจักรแห่งนี้ก็จะปลอดภัย

ฮั่นหลางถูกนำมาโดยคุนหลุนไปยังใจกลางเมืองใต้ดินอันแปลกประหลาด ซึ่งอยู่ภายในอาคารทรงกลมและเหล่าบรรดาสัตว์อสูรมืดแร็พเตอร์ถูกทิ้งไว้ข้างนอก

ภายในศูนย์เป็นสถานที่หรูหราราวกับพระราชวัง แต่โต๊ะเก้าอี้และโคมไฟทั้งหมดทำมาจากโลหะสีดำ ทำให้มีบรรยากาศมืดมนและอึดอัด

ศูนย์กลางถูกล้อมรอบไปด้วยห้องพักหลายห้องที่มีผนังกระจกโปร่งใสฮั่นหลางเดินไปที่ห้องหนึ่งด้วยความอยากรู้และค้นพบว่าห้องเต็มไปด้วยแผ่นหน่วยความจำแบบพิมพ์เขียวที่มีปริมาณมากนับหมื่นชิ้น!

ต้องเป็นที่รู้กันดีว่าพิมพ์เขียวที่ขายได้หลายล้านหรือหลายพันล้านGCในทางช้างเผือกเป็นเรื่องปกติมาก และสำหรับแผ่นดิสก์ความจำแบบพิมพ์เขียวทั้งหมดเหล่านี้ที่สามารถเติมเต็มห้องได้อย่างง่ายดาย มูลค่ารวมของมันก็เป็นตัวเลขที่มหึมา!

"ฝ่าบาท ท่านต้องการที่จะไปดู?"

"เอาล่ะ" ฮั่นหลางพยักหน้าเบาๆ

ห้องไม่ได้ถูกล็อก คุนหลุนผลักประตูกระจกออกไปได้อย่างง่ายดาย และนำฮั่นหลางเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยพิมพ์เขียว จำนวนแผ่นดิสก์หน่วยความจำที่นับไม่ถ้วนถูกจัดวางไว้บนชั้นวาง พวกมันถูกจัดวางไว้ตามประเภทของพิมพ์เขียวเช่น เรือข้ามดวงดาว ระบบอิเล็กทรอนิกส์ระบบไฟฟ้า ระบบอาวุธและอื่นๆอีกมากมาย

"ฝ่าบาท นี่เป็นชุดพิมพ์เขียวด้านเทคโนโลยีระดับชั้นหนึ่ง ข้าได้รับการแนะนำให้ดูแลอย่างรอบคอบและไม่มีอะไรสูญเสีย นอกเหนือจากนั้นอาณาจักรสาบสูญทดสอบอื่นๆก็ยังมีพื้นที่เก็บข้อมูลพิมพ์เขียวบางส่วนเช่นกัน แต่มีจำนวนน้อยมากและยังไม่ได้อยู่ในชุดสมบูรณ์เช่นนี้" คุนหลุนอธิบาย

ชุดของพิมพ์เขียว?

ฮั่นหลางรู้สึกตกใจเล็กน้อย เมื่อพูดถึงเรือ เริ่มต้นด้วยกระสวยอวกาศที่มีขนาดเล็กที่สุด เรือปืนขนาดเล็ก เรือรบพิฆาต เรือรบลาดตระเวน เรือรบประจัญบาน เรือรบประจัญบานขนาดใหญ่เดรตนอต เรือบรรทุกเรือบิน พวกมันมีแบบมากมายหลายพันแบบ และพิมพ์เขียวทั้งหมดก็อยู่ในห้องนี้รวมทั้งระบบช่วยอื่นๆเช่นเดียวกัน

โดยไม่ต้องสงสัย พิมพ์เขียวเหล่านี้เป็นสมบัติขนาดใหญ่หลังจากครอบครองแล้วก็สามารถที่จะผลิตเรือและอุปกรณ์ที่เป็นที่รู้จักในทางช้างเผือกได้โดยทำตามพิมพ์เขียวแม้กระทั่งสำหรับสมาชิก 12 ดาวเคราะห์ที่มีการบริหารถาวรในทางช้างเผือก แต่ก็ยังคงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีชุดพิมพ์เขียวแบบเต็มรูปแบบ!

คุนหลุนกล่าวว่านี่คือชุดพิมพ์เขียวด้านเทคโนโลยีระดับ 1 ซึ่งหมายความว่าอารยธรรมก่อนประวัติศาสตร์มีเทคโนโลยีชั้นที่ 2 มากขึ้นไปอีกหรือไม่?

ชุดนี้มีพิมพ์เขียวมากกว่า 10,000 ชิ้นที่สมบูรณ์แบบและทำให้ฮั่นหลางรู้สึกอิจฉาจริงๆ ในขณะเดียวกันเขาก็สงสัยว่าอารยธรรมยุคก่อนประวัติศาสตร์มีเทคโนโลยีอยู่ที่ระดับที่เท่าไหร่ในตอนนี้ แต่สีหน้าของเขายังคงสงบและเก็บข้อมูลรวบรวมไว้

หลังจากที่ออกมาจากห้องพิมพ์เขียว คุนหลุนชี้ไปที่ห้องอื่นๆ และแนะนำว่า "ดูนี่สิ นี่เป็นชุดพิมพ์เขียวเกี่ยวกับอาวุธทหารเดี่ยว ชุดพิมพ์เขียวพันธุวิศวกรรมฉบับเต็ม ข้าได้เก็บไว้อย่างระมัดระวังและตรวจสอบทุกวัน ข้าไม่เคยหย่อนยานและพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อทำภารกิจนี้"

ฮั่นหลางพยักหน้าเบาๆและพูดว่า "ดีมาก เจ้าทำได้ดี"

หลังจากที่ได้รับคำชมเชยจากฮั่นหลาง สีหน้าคุนหลันดูเบิกบานขึ้นในทันที หลังจากที่หันกลับไปและเดินเข้าไปในห้องที่ปิดสนิท ห้องนี้ดูแปลกมาก ห้องอื่นๆที่มีการเก็บพิมพ์เขียวที่มีค่าและตัวอย่างทางวิศวกรรมพันธุกรรมทั้งหมดอยู่ในห้องที่ไม่ได้ล็อก แต่ห้องเล็กๆนี้ถูกปิดผนึกแน่นด้วยผนังโลหะหนา เมื่อคุนหลุนพยายามจะเข้าไป มันมีการสแกนลายนิ้วมือและการเข้ารหัสลับที่ซับซ้อน และคุนหลุนจะต้องไขปริศนามาสักระยะหนึ่งเพื่อเปิดประตูขึ้น

ไม่นานนัก คุนหลุนได้นำเอากล่องโลหะที่ออกแบบมาอย่างประณีตออกมามันไม่ใหญ่เกินไป แต่มันดูหนักมาก และมีเสียงอู้อี้ดังออกมาเมื่อคุนหลุนวางกล่องลงบนโต๊ะ

"ฝ่าบาท ท่านมาได้ในเวลาที่เหมาะสมพอดี สำหรับการฟักไข่นี้มันต้องการพลังแห่งความมืดจากฝ่าบาท ดังนั้นโปรดช่วยเหลือข้าด้วย”

หลังจากที่เขาพูดจบแล้ว คุนหลุนก็เปิดกล่องออกมา ภายในกล่องมีไข่ทรงกลมสีดำฟองหนึ่ง มันกึ่งโปร่งใสและมันทำให้รู้สึกลึกลับอย่างที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้

"นี่คืออะไร?" ฮั่นหลางถามออกมา

“ฝ่าบาททรงลืม?"

"ใช่ ข้าลืมมันแล้วจริงๆ"

"ดังนั้นก็รอให้มันฟักไข่ และฝ่าบาทก็จะรู้ได้เอง" คุนหลุนกล่าวขณะที่เขาจ้องมองไปที่ฮั่นหลางอย่างมุ่งมั่นที่จะไม่ยอมให้ฮั่นหลางปฏิเสธ