ZX 064 ต้องการเล่นไฟกับข้า?

ยาเม็ดลมปราณระดับสามนั้นไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องประสิทธิภาพ​ ​ใคร

ก็ตามที่​ ​สามารถปรุงยาเม็ดลมปราณระดับสามได้ถือว่าเป็น​ ​คนมี

พรสวรรค์พิเศษ​ ​ผู้เชี่ยวชาญด้านการปรุงเม็ดยาเม็ดลมปราณระดับสาม

ที่รู้จักกันดีนั้นเกือบทั้งหมดอยู่ในขั้นผลิดอก​ ​แม้แต่การพบเจอพวกเขาก็

เป็นเรื่องที่ยากยิ่งนับประสาอะไรกับการที่จะได้รับยาของพวกเขา

แต่น่าประหลาดใจ​ ​หยางเฉินประกาศว่าภายในหนึ่งปีเขาจะสามารถ​ ​ปรุง

ยาเม็ดลมปราณระดับสามได้ต่อหน้าพวกเขา​ ​จะเป็นอย่างนั้นจริงหรือ?

หลังออกมาจากหลุมดักเซี่ยนแล้วเขาจะเป็นผู้เชี่ยวชาญ​ ​ด้านการปรุงยา

เม็ดลมปราณระดับสามหรือ?

ผู้เชี่ยวชาญปรุงยาเม็ดลมปราณระดับสามในขั้นรวบรวมลมปราณ?​ ​อย่าง

นี่ไม่เรียกว่าเป็นพรสวรรค์แต่เป็นสัตว์ประหลาด​ ​ยาใดๆที่เป็น​ ​ยาเม็ด

ลมปราณระดับสามแม้ว่าจะเป็นยาเม็ดทั่วไปของยาเม็ดลมปราณก็

สามารถเปรียบเทียบกับ​ ​ยาเม็ดหลินจือหยก​​ ​เป็นที่รู้กันว่ายาหลินจือหยก

นั้นสามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้หมดแม้กระทั่งนำคนกลับมาจาก

ความตาย​ ​ยาตัวนี้ช่างร้ายกาจอย่างสมบูรณ์

  

“ศิษย์ผู้น้องหยาง​ ​ข้ามาจากนิกายหนึ่งจักรวาลถ้าเจ้าเจอปัญหาอะไร

ที่หลุมดักเซียนนี้แค่บอกข้า”

  

“ศิษย์ผู้น้องหยางหลังออกมาจากหลุมดักเซี่ยนแล้วเจ้าต้องการอะไร

มองหาข้าได้ที่นิกายโม่หวิน”

  

  

ในเวลาไม่นานเสียงจำนวนมากเริ่มพูดคุยกับหยางเฉินเพื่อพยายาม

สร้างความประทับใจแก่เขา​ ​มีกี่คนกันที่จะมีโอกาสเป็นเพื่อนกับ

ผู้เชี่ยวชาญปรุงยาเม็ดลมปราณระดับสามหรือใครก็ตามที่อยู่ในขั้น

รวบรวมลมปราณแล้วยังไม่ถึงขั้นผู้เชี่ยวชาญปรุงยาเม็ดลมปราณระดับ

สาม​ ​ถ้าพวกเขาสามารถให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่จะเป็นประโยชน์

ต่อ​ ​พวกเขาใ​นอนาคต​ ​แค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้แม้แต่ผู้นำนิกาย​ ​นํ้า

ลายหยด

ความวุ่นวายอลหม่านในมุมหนึ่งของตลาดเรียกความสนใจจากทุกคน

คนเหล่านั้นมุ่งความสนใจดูเหตุการณ์เพราะไม่ได้ยินว่าพวกเขากำลัง

พูดอะไรกัน​ ​พวกเขาสับสนว่าทำไมเหล่า​ผู้บ่มเพาะรวบรวมลมปราณขั้น

ปลายจึงสามารถก่อสร้างรากฐานได้แม้ในเวลาที่ผู้เชี่ยวชาญก่อลำต้น

เริ่มไล่ล่าเขา

ผู้บ่มเพาะขั้นรวบรวมลมปราณรวมตัวกันอยู่บริเวณหัวมุมนั้น​ ​เป็นไปได้

ไหม​ ​ว่านั่นคือ​ผู้เชี่ยวชาญปรุงยาเม็ดลมปราณระดับสอง​ ​ทันใดนั้นพวก

เขา​ ​ก็เข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมดเเละเริ่มพุ่งไปยังทิศทางนั้น

ผู้คนจำนวนมากเริ่มจับตัวชุมนุมกันและนั่นก็​ยิ่งเพิ่มแรงกระตุ้นให้หยาง

เฉินอยากหลบออกจากที่เกิดเหตุ​ ​ความชื่นชมที่แสดงออกต่อหยางเฉิน

ของนักบ่มเพาะเหล่านี้ยิ่งทำให้ผู้คนเชื่อว่าเขาเป็นบุคคลที่น่าทึ่งเข้าไป

อีก​ ​หยางเฉินคิดว่าแม้ว่าเจ้าแห่งพระราชวังหยางบริสุทธิ์ปรากฎขึ้น​ ​ตรง

นี้เขาก็ไม่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

“ข้าน้อยหยางเฉินต้องขอบคุณน้ำใจของทุกท่าน”​ ​ในตอนท้าย​ ​หยางเฉิ

นกุมมือขึ้น​คำนับโดยรอบ​ ​และกล่าวด้วยเสียงดังว่า​ ​: 

“​ ​ความสามารถอันเพียงผิวเผินของผู้น้อยนี่ไม่สมควรที่จะได้รับการ

ยกย่องจากท่านผู้อาวุโส​ ​ข้ายังขาดเพลิงที่แตกต่างซึ่งสามารถพบเจอ

ได้ในที่ต่างๆ​ ​ถ้าท่านผู้อาวุโสท่านใดมีข้อมูลเกี่ยวกับเพลิงที่แตกต่าง​ ​ข้า

เองก็พร้อมที่จะแลกกับเตาหลอมที่เต็มไปด้วยเม็ดยา”

  

พอได้ยินคำนี้ทุกคนจำบางสิ่งบางอย่างได้​ ​สิ่งที่หยางเฉินพูดก่อนหน้า​ ​นี้

เกี่ยวกับความสามารถในการปรับตัวยาสามครั้งหลังจากที่กลับมาจาก

หลุมดักเซียนนั่นหมายความว่าเขาสามารถปรับตัวยาได้เพียงสามครั้ง

เพราะขาดเพลิงชั้นสูงบางส่วน​ ​เมื่อใดที่เขารวบรวมเพลิงได้หมดเขาจะ

สามารถข้ามผ่านกลายเป็น​ผู้เชี่ยวชาญปรุงยาเม็ดลมปราณระดับสาม

ทันที

แม้ว่าก่อนหน้านี้เมื่อตอนหยางเฉินเป็นนักบ่มเพาะที่มีคุณลักษณะ​ ​เป็น

ไฟเขาเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถหาเพลิง​ ​‘ไฟสุริยะแท้จริง’​ ​โดย

บังเอิญ​ ​​ซึ่งเหมาะสมกับการบ่มเพาะของเขาเป็นอย่างมากไม่​ ​งั้นเขา

คงจะไม่สามารถประสบความสำเร็จได้​ ​ในการจะค้นหาเพลิงเพียงคน

เดียวนั้นเป็นงานที่ยากมาก​ ​​บางทีเขาอาจจะได้รับความ​ ​ช่วยเหลือจาก

คนเหล่านี้ในการค้นหาเพลิง​ ​ด้วยการมอบของกำนัล​ ​บางอย่าง

ไม่ว่าเพลิงจะขั้นสูงหรือต่ำ​ ​​แม้ว่าจะไม่เหมาะกับหยางเฉินก็ตาม​ ​แต่ยัง

สามารถให้เตาหลอมแก่นจิตวิญญาณดูดซับและเพิ่มขั้นได้​ ​ดังนั้นข้อ

ตกลงแบบนี้มีแต่ประโยชน์ต่อหยางเฉินและไม่มีอันตรายใดๆ​ ​แล้วทำไม

เขาจะไม่ทำหล่ะ?

สำหรับนักบ่มเพาะเหล่านี่ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าว่าที่ผู้เชี่ยวชาญปรุงยาเม็ด

ลมปราณขั้นสามในอนาคตต้องการอะไร​ ​ดังนั้นถ้าพวกเขาต้องการ​ ​เม็ด

ยาจากหยางเฉินก็แค่ต้องใช้เส้นสายของพวกเขาในการสืบหา​ ​ข้อมูล

เกี่ยวกับเรื่องนี้​ ​ถ้าพวกเขาสามารถหาข้อมูลอะไรมาได้มันก็ถือ​ ​เป็น

โอกาสที่จะทำให้พวกเขาได้รับมิตรภาพจากหยางเฉิน​ ​ในโลกนี้จะมี

ที่ไหนล่ะที่พวกเขาได้รับโอกาสง่ายๆที่จะประจบผู้เชี่ยว​ ​ชาญปรุงยาเม็ด

ลมปราณขั้นสาม​ ​นอกจากนี้ยังอยู่ขั้นรวบรวมลมปราณ

  

นักบ่มเพาะจำนวนไม่น้อยจากไปพร้อมกับความหวังทั้งหมด​ ​ในที่สุด

หยางเฉินก็ไม่ต้องกุมมือคำนับรอบๆอีกต่อ​ ​เขากลับมาเป็น​ ​ตัวเองและ

เริ่มสนใจเรื่องของตน​ ​ในหลุมดักเซียนทุกคนสนใจแต่ตัวเอง​ ​และการ

สังหารจิตวิญญาณสัตว์อสูร​ ​สำหรับการผูกมิตรภาพกับผู้เชี่ยวชาญปรุง

ยาพวกเขารู้ว่าจะต้องพยายามฉวยโอกาสที่มี​ ​ถ้ามันจะช่วยอำนวยความ

สะดวกสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างในภายหลังหลังจากที่พวกเขาออกมา

  

ทันทีหลังจากนั้นหยางเฉินก็หายตัวไปอีกครั้งในหลุมดักเซี่ยน​ ​แต่ก็ไม่

ได้ทำให้เกิดความสงสัยใดๆ​ ​ดั่งเช่นทุกคนที่เข้ามาหลุมดักเซี่ยนเพื่อฝึก

สังหารจิตวิญญาณสัตว์อสูร​ ​ทุกคนในหลุมดักเซี่ยนมีวิถีชีวิตแบบนี้​ ​พวก

เขาออกไปและพวกเขารู้ว่าที่ไหนที่สามารถพบจิตวิญญาณสัตว์​ ​อสูร

เพื่อให้พวกเขาสังหารได้

เหตุการณ์นี้ไม่ได้มีนัยสำคัญอะไรสำหรับหยางเฉิน​ ​เพียงแต่ให้โอกาส

กับคนที่จะประจบเขา​ ​และเป็นโอกาสให้หยางเฉินได้ขอความช่วยเหลือ

จากคนอื่นในการค้นหาเพลิงที่แตกต่าง​ ​ไม่มีอะไรอื่นอีก

ปัจจุบันยางเฉินไม่ให้ความสำคัญกับสิ่งอื่นใดนอกเหนือจากการได้รับ

เปลวเพลิงแกนพิภพ​ ​ภายในห้าปีนี้หยางเฉินต้องเข้าพระราชวังหยาง

บริสุทธิ์ให้ได้​ ​หยางเฉินไม่ลืมที่จะฝึกแม้สักวัน​ ​ทั้งหมดที่เขาทำไปเพียง

ปรารถนาที่จะแสดงความเคารพอาจารย์ของเขาอีกครั้ง

ลางสังหรณ์ของหยางเฉินนั้นแม่นมาก​ ​ตราบใดที่เขาสามารถหาเปลว

เพลิงแกนพิภพภายในหลุมดักเซียนการบ่มเพาะของธาตุไฟของเขาก็จะ

สามารถถึงขั้นก่อสร้างรากฐานได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น​ ​ณ​ ​จุดนั้นหยาง

เฉิน​ ​ติดอยู่ในขั้นการรวบรวมลมปราณ​ ​หลายเรื่องที่เขาไม่สามารถ

จัดการ​ ​อะไรได้เ​พราะเขาไม่ได้สร้างรากฐานอย่างเป็นมั่นคงและเชื่อม

ต่อกับพลังจิตวิญญาณของสวรรค์และแผ่นดิน​ ​แม้กระทั่งการปกป้อง​ ​ตัว

เองเขาก็ต้องพึ่งพาวิธีการอื่น

การเดินทางไปยังที่ตั้งของเปลวเพลิงแกนพิภพนั้นเป็นไปอย่างผ่อน

คลาย​ ​ไม่ว่าเขาจะเดินไปทางไหนสัตว์อสูรใต้ภิพพ​ ​ต่างหายตัวไปอย่าง

รวดเร็ว​ ​และไร้ซึ่งอุปสรรคใดๆทั้งนั้น​ ​ในบางที่ทางด้านหลังของหยางเฉิ

นมีบางคนสะกดลอยเขาอย่างคิ้วขมวดแต่ด้วยความเร็วของหยางเฉินทำ

ให้ทุกคนไม่สามารถสะกดลอยเขาทัน​ ​มันอาจเป็นไปได้ว่าพระราชวัง

หยางบริสุทธิ์ได้ค้นพบวิธีการที่จะอยู่ให้ห่างจากจิตวิญญาณสัตว์อสูร

ทำไมเขาจึงสามารถเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วได้อย่างไร?​ ​ทำไมสัตว์อสูร

ใต้พิภพโจมตีเขา? 

คนนั้นได้แต่สงสัยและในขณะที่กำลังตรวจสอบเรื่องเข็มทิศในมือเขา

เมื่อมองตามไปยังทิศทางนั่นหยางเฉินก็หายไปแล้ว​ ​เขาได้แต่ขมวดคิ้ว

จนหน้าผากย่นอีกครั้ง

“นักบ่มเพาะขั้นรวบรวมลมปราณที่สามารถบรรลุเป็นผู้เชี่ยวชาญปรุงยา

เม็ดลมปราณขั้นสาม?​ ​คนแบบนี้ไม่ควรจะอยู่ที่พระราชวังหยางบริสุทธิ์!”

ในอีกทิศทางหนึ่งเงาอีกตัวกล่าวขึ้นขณะถือเข็มทิศที่คล้ายๆกันว่า​ ​การ

แสดงออกของเขาแสดงให้เห็นว่าเขามีเจตนาที่ไม่ดี​ ​ดูที่เข็มชี้ของเข็ม

ทิศที่มีการสั่นอย่างต่อเนื่อง

​ ​“​พระราชวังหยางบริสุทธิ์ได้รับชื่อเสียงอันยิ่งใหญ่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา

แม้แต่เด็กขั้นรวบรวมลมปราณก็ยังโอ้อวดและคดโกงคนใน​ ​หลุมดัก

เซียน​ ​นี่เป็นบทเรียนที่ดีสำหรับพวกเขา!”

ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงกล่าว

"เป็นไปได้ไหมที่พระราชวังหยางบริสุทธิ์จะได้รับคำชี้แนะจากผู้

เชี่ยวชาญอาวุโส​ ​มิฉะนั้นศิษย์ภายนอกของพวกเขาจะเพิ่มมาก​ ​ขึ้นใน

ช่วง​ ​2-3​ ​ปีที่ผ่านมาได้อย่างไร​ ​แม้แต่เด็กขั้นรวบรวมลมปราณก็สามารถ

กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญปรุงยาเม็ดลมปราณขั้นสองได้โดยง่าย​ ​"

คนที่แต่งตัวประหลาดชุดสีดำกล่าวขึ้นอย่างอิจฉาและมองไปในทิศทาง

ที่​หยางเฉินจากไป

“ฉันจะจับตัวเด็กหนุ่มผู้นี้มาทรมานเพื่อให้เขาเปิดเผยความลับของ

พระราชวังหยางบริสุทธิ์!"

ผู้คนจำนวนมากที่ติดตาม​ ​หยางเฉินต่างมีความคิดที่หลากหลาย​ ​แต่สิ่ง

ที่น่าประหลาดที่สุดก็คือพวกเขาทั้งหมดถือเข็มทิศลักษณะแบบ

เดียวกันซึ่งชี้ไปที่ตำแหน่งของหยางเฉิน

แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะปลดปล่อยจิตสำนึกทางจิตวิญญาณ​ ​ออกไปแต่

หยางเฉินก็ยังไม่สามารถค้นพบคนเหล่านี้ได้​ ​เพราะพวกเขาติดตาม

หยางเฉินเว้นระยะห่างออกไปครึ่งชั่วยาม​ ​แม้ว่าจิตสำนึกทางจิต

วิญญาณของหยางเฉินจะถึงระดับขั้นกลางก่อลำต้น​ ​แต่พลังจิตวิญญาณ

ยังถือว่าอ่อนแอ​ ​ในระยะทางหลายลี้นี้​ ​หยางเฉินไม่สามารถตรวจพบใคร

สักคนถ้าเขาอยู่นอกระยะนี้

ถึงแม้ว่าหยางเฉินจะไม่สามารถค้นพบพวกเขาได้​ ​แต่พวกเขาก็ไม่

สามารถตามระดับความเร็วหยางเฉินได้ทัน​ ​สัตว์อสูรใต้พิภพยังคงลุกขึ้น

มาโจมตีพวกเขาเช่นเดิม​​ ​นี่ยิ่งทำให้พวกเขาเชื่อว่าที่พระราชวังหยางบริ

สุทธิ๋ต้องมีวิธีที่ทำให้หยางเฉินสามารถรับมือกับสัตว์อสูรใต้พิภพ​ ​วิํธีพวก

นี้พวกเราต้องได้รับมัน!

ที่จริงหยางเฉินไม่ได้เคลื่อนไหวเร็วแต่อย่างใดแต่นี่คือความเร็วที่ปกติ

ของเขา​ ​ในหลุมดักเซียนเ​ฉินหยางไม่ได้ใช้การเหาะใน​ ​การเดินทาง

แม้ว่าเขาบรรลุการรวบรวมลมปราณขั้นที่เจ็ดแล้วก็ตาม​ ​ในขณะที่นักบ่ม

เพาะคนอื่นที่มีความสามารถในการเหาะ​ ​โดยไม่ต้องใช้ยันต์อาคมใดๆ

หลังจากบรรลุการรวบรวมลมปราณขั้นที่หก​ ​แต่ภายใต้พื้นดินวิธีที่

ปลอดภัยที่สุดคือการเดินและสิ่งหนึ่งคือต้องไม่แสดงความสามารถออก

มา

ปัญหาคือแม้ว่าหยางเฉินจะเดินอย่างปกติแต่ผู้คนเหล่านั้นก็ต้องรีบเร่ง

ถ้าพวกเขาต้องการที่จะจับหยางเฉินเมื่อเทียบกับ​ ​สัตว์อสูรหลายร้อย

หลายพันตัว​ ​แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้เชี่ยวชาญก่อสร้างรากฐานหรือแม้

แต่ขั้นก่อลำต้นก็ตามพวกเขายังคงต้องตัดสร้างทางด้วยเลือดต่อไป

หยางเฉินดูเหมือนไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเบื้องหลังเขา​ ​เขาเพียง

แค่เดินมุ่งไปตามทิศทางของเขาอย่างสงบในทิศทางนี้มี​ ​ธารลาวาใต้ดิน

ที่เกิดจากหินหนืด​ ​หลายคนรู้ว่าเปลวไฟแกนพิภพตั้งอยู่ในธารลาวา

เนื่องจากไม่ได้เป็นสถานที่ลึกลับใดๆ​ ​จึงไม่มีใครคิดว่าแปลกที่เขาเดิน

ทางไปที่นั่น​ ​ในกรณีนี้เขาเป็นนักบ่มเพาะ​คุณลักษณะไฟดังนั้นการมาที่

ธารลาวาจึงเหมาะ​ ​แก่การบ่มเพาะของเขาเป็นอย่างมาก

ธารลาวามีแสงแตกออกมาตามล่องหินหนืดสีแดงเข้ม​ ​และยังเป็นพื้นที่

เฉพาะ​ ​ภายในหลุมดักเซียนที่ส่องแสงตามธรรมชาติ​ ​หินหนืด​สีแดง

ค่อยๆไหลลงมาที่พื้นดินและบางครั้งจะไหลออกจากธารลาวา​ ​สร้างรอย

เล็กๆน้อยๆ​ ​บนพื้นดินและทำให้สภาพแวดล้อมที่นี่ร้อนอบอ้าวคน

ธรรมดาทั่วไปจะไม่สามารถอดทนต่อความร้อนนี้ได้

สิ่งที่ไม่คาดฝันที่สุดก็คือตอนที่หยางเฉินรีบมาที่นี่เงาทึบที่​ ​สามารถมอง

เห็นกำลังยืนอยู่บนผาหินสูงคอยเฝ้ามองแม่น้ำหิน​ ​หนืดนั่นเอง

"เจ้ามาในที่สุด!"

หลังจากการตรวจพบถึงตัวตนของหยางเฉิน​ ​ผู้ที่ยืนอยู่เหนือหินก็ลงมา

และพูดด้วยความหยิ่งทะนง​ ​:

“เจ้าใช้เวลานานพอสมควร!”

สีแดงเข้มสะท้อนกับผิวหน้าของเขาทำให้การปรากฏตัวของเขาคล้าย

กับหยางเฉินเมื่อตอนเขาออกมาจากแท่นประหารเซียน

"ที่นี่คือธารลาวาและเจ้ายังขาดเปลวเพลิง​ ​บางทีเจ้า​ ​อาจลองใช้โชคที่มี

ของเจ้าดูว่าจะสามารถหาเปลวเพลิงแกนพิภพได้หรือไม่”

เห็นได้ชัดว่าคนผู้นี้ต้องการจะบอกความรู้สึกว่าการปรากฏตัวของหยาง

เฉินนั้นไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจสำหรับเขา​ ​และไม่รอให้หยางเฉินพูดเขาก็

ประกาศบทสรุปของเขาอย่างกระตือรือร้น

"ข้าพูดถูกไหม?"

"ถูกต้องอย่างที่สุด!"

ในที่สุดหยางเฉินก็มีโอกาศที่จะเปิดปาก​ ​แต่เขาไม่ได้หวาดกลัวคนนั้น

ที่รู้เกี่ยวกับตัวเขา​ ​เพราะคนผู้นั้นพูดเร็วเกินไป​ ​พูดด้วยความมั่นใจที่

สมบูรณ์โดยปราศจากความอับอายเกี่ยวกับความคิดของเขา​ ​​ ​ไม่แม้แต่

จะให้​ ​หยางเฉินมีเวลาที่จะพูด

เมื่อมองไปบนใบหน้าที่มีรอยยิ้มที่กระหยิ่มใจของคนนั้น​ ​หยางเฉินกล่าว 

ว่า​ ​

  

"แม้ว่าเจ้าจะถูกแต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับข้าอย่างไร?"

คำถามวาทศิลป์นี้ทำให้รอยยิ้มที่มุมปากของคนผู้นั้นตกลง​ ​เขาคาดไม่

ถึงว่าหยางเฉินจะตอบคำถามเขาแบบนี้ด้วยน้ำเสียงแบบนี้

สิ่งที่เขาคิดไว้คือหยางเฉินเป็นผู้เยาว์ขั้นรวบรวมลมปราณ​ ​ดังนั้นเขาคาด

เดาแผนและเป้าหมายของหยางเฉินได้อย่างถูกต้องแน่นอน​ ​สิ่งนี้จะ

ทำให้หยางเฉินตกใจและเมื่อเป็นเช่นนั้นหยางเฉินก็จะต้องขอคำชี้แนะ

จากเขา​ ​หลังจากนั้นเขาก็จะประกาศชื่อของเขาให้​ ​ดังก้องซึ่งจะทำให้

หยางเฉินรู้สึกเหมือนมีเสียงฟ้าร้อง​ ​แทรกซึมเข้าไปในหูเหมือนข่มขู่ซึ่ง

จะสามารถทำให้เขารู้สึกเลื่อมใสอย่างมาก​ ​​สิ่งนี้จะเกิดขึ้นเป็นขั้นต่อไป

อย่างแน่นอน

แต่เขาไม่คาดคิดว่าหยางเฉินจะ​ ​โต้ตอบแบบนี้​ ​กล่าวอีกนัยหนึ่ง

แผนการที่เขาคิดวางแผนมานานก็ล้มเหลว​ ​สิ่งเหล่านี้ทำให้เขาเป็นผู้ที่

ได้รับความชื่นชอบมาอย่างยาวนานและหลายคนไล่ตามเขาภายใน

นิกาย​ ​บินออกมาด้วยบันดาลโทสะเนื่องจากความอับอาย

“เข้าประเด็นเลยเด็กน้อย​ ​ข้าต้องการรู้บางอย่างจากเจ้า​ ​ถ้าเจ้าตอบ

คำถามข้ามันจะเป็นประโยชน์แก่ตัวเจ้าอย่างมาก”

คนที่เคยพูดอย่างใจเย็นก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนน้ำเสียงของเขาทันที:

“เจ้าไม่ควรทิ้งชีวิตของเจ้าเพื่อรักษาหน้าตัวเอง”

"ด้วยความยินดี​ ​ตราบใดที่ท่านสามารถให้ประโยชน์แก่ข้ามากพอ​ ​ก็ไม่มี

อะไรที่เราต้องปราศรัยอีก"

  

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหยางเฉิน

"พูดถึงเรื่องนี้​ ​ท่านต้องการพูดอะไรเกี่ยวกับอะไร​ ​และผลประโยชน์อะไร

ที่ท่านต้องการเสนอให้ข้า?"

คำตอบกลับที่ดูพึงพอใจของหยางเฉินทำให้คนอื่นตกใจ​ ​ความหยิ่งยโส

ที่เขาสร้างขึ้นมาเป็นเวลานานได้รับการทำลายลง​ ​เรื่องเหล่านี้มันควรจะ

เป็นเช่นการแย่งเอาลูกอมจากเด็ก​ ​แต่ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนถูกปล้นแทน

ในขณะนี้บรรยากาศที่เหนือกว่าของเขาก็ลดลง​ ​เหลือเพียงคนสองคนที่

กำลังใช้แผนการในการแลกเปลี่ยนข้อมูล​ ​​นี่เป็นเพียงแค่การทำธุรกิจ

และไมใ่ช่ปัญหา​ ​ว่าใครเหนือกว่าหรือต่ำกว่า

“เจ้าเป็นเพียงผู้เยาว์ขั้นรวบรวมลมปราณ​ ​ทำไมถึง​ ​สามารถเคลื่อนที่ไป

มาได้อย่างอิสระในหลุมดักเซียน?”

ไม่ว่าอย่างไรเมื่อหยางเฉิน​แสดงให้เห็นถึงทัศนคติแบบแลกเปลี่ยนผล

ประโยชน์​ ​ไม่มีเหตุผลใดกับคนที่โกรธ​ ​บุคคลนั้นสามารถถามคำถามเขา

ได้

“นอกจากนี้เจ้ายังอยู่ขั้นรวบรวมลมปราณ​ ​ทำไมจึงสามารถเป็นผู้

เชี่ยวชาญปรุงยาเม็ดลมปราณขั้นสองได้​ ​เบื้องหลังนี้มีความลับอะไร?”

"สองสิ่งนี้ไม่ได้เป็นความลับอันยิ่งใหญ่ใดๆ​ ​"

หยางเฉินยิ้มอ่อนและถามขึ้น​ ​:

"อย่างไรก็ตามผลประโยชน์แบบไหนที่ท่านจะมอบให้ข้า?​ ​หากว่ามันมี

ค่าน้อยกว่าความลับ​ ​เราก็ไม่สามารถบรรลุข้อตกลงได้!”

"ตราบเท่าที่เจ้าพูดออกมา​ ​ข้าจะรักษาชีวิตเล็กๆของเจ้าไว้​ ​เจ้าสามารถ

ใช้ชีวิตของเจ้าเพื่อแลกกับความลับทั้งสองนี้!​ ​" 

ในที่สุดอีกฝ่ายก็เปิดเผยความดุร้ายออกมา

ในขณะที่พูดอยู่ๆก็มีแรงกดมหาศาลผลักดันอย่างแรงลงมาจากฟากฟ้า

และมีเชือกขนาดใหญ่ตกลงมาที่หยางเฉิน​ ​คนผู้นั้นเปลี่ยนความตั้งใจ

อย่าง​ ​กะทันหันว่าจะต้องจับหยางเฉินมาให้ได้ก่อนเพื่อทรมานเขาและ

เค้นคำตอบในขณะพูดคุยกับเขา

  

‘ไม่ดี!’

ความอึดอัดของแรงกดดันจากผู้อื่นเป็นสิ่งที่ว่าหยางเฉินสามารถ​ ​เพิก

เฉยได้ง่าย​​ ​​ความกดดันดังกล่าวเป็นเรื่อง​ ​เล็กน้อยที่เขาจัดการได้​ ​แต่

ตาข่ายขนาดใหญ่นี่แหละที่ทำ​ ​ให้เขาเกิดความกังวล​ ​ถ้าเขาโดนจับ​ ​อยู่

ในตาข่ายเขาจะไม่​ ​สามารถหลบหนีออกมาได้ในระยะเวลาสั้นๆ​ ​ทันใด

นั้น​ ​หยางเฉินก็วิ่งไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็วและตรงดิ่งเข้าไป​ ​ในธาร

ลาวาหลังจากนั้นไม่นานร่างของหยางเฉินก็จางหายไปราวกับว่าตัวเขา

เองกลายเป็นหินหนืด

“เอ๊ะ?”

  

ตาข่ายของคนอื่นๆจบลงด้วยการจับอากาศว่างเปล่า​ ​เขาไม่ได้คาด

การณ์ไว้ล่วงหน้า​ ​ช่างน่าประหลาดใจที่หยางเฉินไม่ได้รับอิทธิพลจาก

แรงกดดันของเขา​ ​แต่สามารถใช้เคล็ดวิชาล่องหนเพื่อหลบหนีได้​ ​เขา

รู้สึกตัวในทันทีและรู้สึกเหน็บหนาว

  

“ฮึ่ม​ ​เป็นทักษะอัคคีลวงหลบหนีที่เขาแทบไม่ได้เรียนรู้​ ​แต่เขาก็ยังกล้าที่

จะแสดงมันออกไปต่อหน้าข้า​ ​เด็กน้อยขั้น​ ​รวบรวมลมปราณ​ ​ไหนข้าจะดู

ซิว่าเจ้าจะสามารถหลบหนีไป​ ​ทางไหน?

เกิดประกายแสงที่ร่างกายของเขาครั้งเดียวและหายตัวไปในลาวาทันที

ภายในธารหินหนืด​ ​หยางเฉินราวกับว่าไม่รู้สึกถึงความร้อนการเผาไหม้

ใดๆ​ ​เขาขยับไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องได้โดยง่าย​ ​เมื่อศัตรูตามเขาลงไป

ในธารลาวาหยางเฉินก็รู้สึกได้ทันทีที่​ ​เขาไม่เต็มใจจะยกโทษให้หยาง

เฉินไม่ช่วยและเผยยิ้มเยาะ

"อยากจะเล่นด้วยไฟไหม?​ ​ข้าจะดูว่าเจ้าจะสามารถอยู่ในไฟ​ ​ที่โหดร้าย

นี้อย่างไง!”