GDN 034 ฮั่นหลางปะทะไรเดอร์กรงเล็บปักษา!

ฮั่นหลางโจมตีตรงไปยังไรเดอร์ที่มีรูปร่างสูงเต็มไปด้วยมัดกล้าม ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง!

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏตัวขึ้นบนใบหน้าของไรเดอร์ร่างสูงกล้ามเนื้อแน่น มันเห็นว่าฮั่นหลางกำลังก้าวลงมาในหลุมพรางของพวกเขา ก่อนที่มันจะก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ทันทีทันใดนั้นไรเดอร์ร่างเตี้ยได้ยิงลูกบอลเพลิงสองลูกโจมตีไปยังฮั่นหลาง

นี่คือการร่วมมือกันเพื่อโจมตีและสนับสนุนของพวกมัน ชายร่างสูงพยายามดึงดูดความสนใจของศัตรูและหลบออกไปก่อนที่จะเกิดการปะทะเพื่อสร้างช่องว่างให้ชายร่างเตี้ยปลดปล่อยลูกบอลเพลิง เมื่อลูกบอลเพลิงได้พุ่งเข้าปะทะเข้าใส่ร่างของศัครู ชายร่างสูงก็จะใช้ประโยชน์จากสถานะการณ์นี้พุ่งตรงไปที่ศัตรูของพวกมันและจบชีวิตศัตรูลง

มันเป็นกลวิธีที่สามารถเป็นไปได้และมีประสิทธิภาพมากซึ่งต้องใช้การประสานงานที่ดีระหว่างระยะไกลและระยะประชิด นอกจากนี้ยังเป็นหลุมพรางที่ศัตรูอาจหล่นลงไปได้หากไม่ได้ระวังตัว

แต่วันนี้พวกเขาเผชิญหน้ากับฮั่นหลาง! ฮั่นหลางผู้ครอบครอง พลังสูญสิ้น!

อาณาเขตสิ้นสลายได้ลอบเปิดใช้งานแล้ว ฮั่นหลางไม่จำเป็นต้องหลบลูกบอลเพลิงของศัตรู เขากำเทรมเมอร์แน่นขึ้น พร้อมที่จะเข้าปะทะ

ฟุ๊บ ~

เมื่อลูกบอลเพลิงเข้าสู่อาณาเขตสิ้นสลายมันหายไปในทันที ไรเดอร์นอกโลกทั้งสองคนนั้นกลายเป็นมึนงงในทันทีที่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า

แต่ในขณะเดียวกันนั้น ฮั่นหลางก็เข้ามาถึงตรงหน้าชายร่างสูงแล้ว

กริชดำตวัดวาดเป็นเส้นโค้งอันงดงามภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เงียบสงบเฉือนผ่านคอของชายร่างสูง  

ช๊วกกก~

ถูกสังหารภายในหนึ่งเฉือน!

ฮั่นหลางไม่ลังเลแม้แต่น้อย พุ่งเข้าโจมตีไรเดอร์ร่างเตี้ยอย่างต่อเนื่อง

เมื่อชายร่างเตี้ยวิ่งเข้ามาสมทบก็ได้เห็นภาพเหตุการณ์ที่แปลกประหลาด เมื่อเห็นชายร่างใหญ่โดนสบั่นคอด้วยคมกริชของฮั่นหลาง เขาต้องการใช้พลังไฟในการโจมตีฮั่นหลางต่อ แต่พอเขายกมือขึ้นมันกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น อาณาเขตสิ้นสลายของฮั่นหลางได้สลายพลังไฟของมันอย่างสมบูรณ์!

สิ่งที่รอต้อนรับมันอยู่มีเพียงกริชอันเย็นยะเยือกของฮั่นหลาง กระชับกริชด้วยสองมือของตนและสับเข้าไปที่หัวของมันราวกกับตีลูกแตงโม!

โพล๊ะ ~

เลือดสดผสมกับของเหลวในสมองพุ่งกระฉูดขึ้นสูงมากกว่า 3 เมตร!

ศพที่สอง!

ฮั่นหลางไม่สนใจไรเดอร์สารเลวทั้งสองนี้แม้แต่น้อย เขาย่อตัวคุกเข่าลงข้างร่างของชาร์ลี สัญญาณชีวิตของเขาแผ่วจางลงมาก แต่เขาพยายามดิ้นรนและเปิดตามองฮั่นหลาง รอยยิ้มสดใสปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง “ทรงผมของฉัน มันยังดูเท่ห์อยู่ไหม?”

“มาก!” ฮั่นหลางตอบอย่างรวดเร็ว

ดวงตาของเขากลายเป็นไร้สีสัน เขาได้จากไปแล้ว

ฮั่นหลางปิดตาของชาร์ลีและรู้สึกว่าดวงตาเปียกชื้นด้วยน้ำตา เขายกร่างของชาร์ลีขึ้น เขาต้องการที่จะนำทั้งลีแมนและชาร์ลีไปหาหมอ

ฮั่นหลางมองเห็นลีแมนใช้มือข้างหนึ่งกดไว้ที่ช่วงหน้าอกของตัวเอง เขาพยายามที่จะลุกขึ้นนั่งในแอ่งโลหิต พยายามหยุดยั้งฮั่นหลางด้วยสายตาของเขา

“ข้า… ทำมันไม่สำเร็จ ปกป้องสถานที่นี้… ได้โปรด! ปก…” โดยไม่ทันได้เอ่ยจบประโยค โฟลีแมนทรุดตัวลงและสิ้นใจไปในทันที

“อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!”

ฮั่นหลางร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด ดวงตาของเขาแดงฉานราวกับเลือด และเส้นเลือดดำน้ำเงินก็ขยายจนนูนขึ้นมาทั่วหน้าผากของฮั่นหลาง!

ทันใดนั้นฮั่นหลางก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากทางเดินข้างหน้า เป็นศัตรูที่เดินใกล้เข้ามา

ฮั่นหลางกัดฟันแน่นและลุกขึ้นยืน

“เวรเอ้ย! เพราะกลุ่มเอสเปอร์กระจอกของโลกนี้แท้ๆเลยทำให้เราล่าช้า พี่น้องเคนน่าที่จะเปิดประตูใหญ่อาณาจักรสาปสูญนั่นได้แล้ว”

“คนเหล่านี้แข็งแกร่งกว่าที่คาดไว้ แต่ก็ไม่เป็นไร เราได้ผนึกทางเข้าออกสำนักงานใหญ่อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นพวกมันจะไม่มีกำลังเสริมเข้ามา ณ ตอนนี้ที่นี่เป็นโลกของเรา!”

เนื่องจากเสียงสะท้อนจากบทสนทนานั้น ฮั่นหลางได้ยินอย่างชัดเจน ล่าช้าเพราะกลุ่มเอสเปอร์ของโลก? พวกเขาน่าที่จะเป็นพี่น้องประจำการกะดึกของสำนักงานใหญ่ ถ้าพี่น้องของเขาเสียสละไปมากมาย ก็เป็นได้มากว่าที่นี่เหลือฮั่นหลางเพียงคนเดียวที่จะสามารถป้องกันประตูใหญ่ไว้ได้

สำนักงานใหญ่ถูกปิดผนึกไว้ นั่นหมายความว่าฮั่นหลางจะไม่สามารถรอกำลังเสริมใดๆได้ เขาต้องเผชิญหน้ากับพวกมันทั้งหมดด้วยตัวเขาคนเดียว

มีไรเดอร์จากนอกโลกประมาณ 20 คนทั้งสองฝ่ายสังเกตเห็นกันในเวลาเดียวกัน

คำพูดของอู๋ตี้ยังคงดังก้องอยู่ในหูของฮั่นหลาง วันนี้จะเป็นวันตัดสินชะตากรรมของโลกถ้ายังสามารถควบคุมอาณาจักรสาปสูญไว้ได้ อนาคตโลกก็จะยังมีความหวัง!

และคำพูดสุดท้ายของลีแมนเขายังคงคิดถึงหน้าที่ของตนตราบจนสิ้นลมหายใจ

ฮั่นหลางไม่ได้มีวิถีทางที่ยิ่งใหญ่ใดๆในการดำรงชีวิตหรือความรับผิดชอบใดๆ แต่เขาก็รักบ้านของเขาอย่างแท้จริง หากสวนน้อยที่ฮั่นหลางกับแม่ของเขาชอบไปปิกนิกกันไม่ได้มีอยู่อีกต่อไป หากเพื่อนของเขาไม่อยู่ที่นั่นอีกต่อไป หากสถานที่เหล่านั้นและผู้ที่สร้างความทรงจำอันมีค่ามากมายนี้หายไป แล้วสิ่งใดจะเป็นเหตุผลเพื่อดำรงชีวิตอยู่ต่อไป?

ครั้งหนึ่งฮั่นหลางเคยคิดว่าเมื่อมีกาแลคซี่พาสปอร์ต ถ้าโลกกลายเป็นอาณานิคมเขาก็จะย้ายไปอยู่ดาวเคราะห์ดวงอื่น

แต่ตอนนี้เขาตระหนักแล้วว่า แม้ว่าร่างกายของเขาจะจากสถานที่แห่งนี้ไปแต่หัวใจและจิตวิญญาณของเขาจะยังคงอยู่ในแผ่นดินของเขาเสมอ!

แทนที่จะวิ่งหนีเหมือนกับพวกเศษสวะ เขาขอตายเสียตรงนี้ซะจะยังดีกว่า!

เขาจะเสียสละชีวิตเพื่อปกป้องพื้นแผ่นดินที่เขาถือกำเนิดอันเป็นที่รักยิ่ง!

“คืนนี้ ฉันจะปกป้องสถานที่แห่งนี้เพื่อพวกคุณ ฉันขอสาบานด้วยชีวิตของฉัน!” ฮั่นหลางรู้สึกถึงโลหิตภายในกายที่เดือดพล่าน

ฮั่นหลางกระชับกริชเทรมเมอร์ไว้แน่นยิ่งขึ้น ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกใด เขาต้องยืนอยู่ที่นี่เพื่อหยุดไอ้พวกไรเดอร์ ไม่ว่าจะต้องจ่ายด้วยสิ่งใด!

แม้ว่าจะมีเขาเพียงคนเดียว แม้ว่าเขาจะต้องตายเพียงลำพัง!

“ยังเหลือรอดอีกหนึ่งคน?”

“ข้าจะจัดการเขาเอง!”

“ระวังตัวหน่อย พี่น้องเคนตายด้วยฝีมือของเขา!”  

ชายผมดำผิวดำที่มีหนวดเครา ได้พุ่งออกจากกลุ่มเพื่อเข้าโจมตีฮั่นหลางอย่างรวดเร็ว เขาเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถพุ่งตัวทะยานตัวออกไปได้อีกครั้งก่อนที่เท้าของเขาจะแตะพื้น เขาชูแขนขึ้นเพื่อเรียกวายุทมิฬเยือกแข็ง

เอสเปอร์สายพันธุ์สายลม!

ฮั่นหลางตกใจไปเสี้ยววินาที เขาเลือกที่จะโจมตีสวนกลับไปแทนการหลบหลีก

ฟู่ววว~

ชายคนนั้นชื่อว่าหวังเสียวซานเขาเป็นนักสู้ที่ทรงพลังมากในแก๊งกรงเล็บปักษา เป็นเอสเปอร์ระดับ 3 ดาวและเป็นสมุนมือขวาของแพนกงจิน

หวังเสียวซานยิ้มบางๆออกมาก่อนจะไขว้แขนของตนไว้ที่หน้าอก มันดูเป็นท่าทางที่แปลกประหลาด

สายลมมีความสามารถในการสังเกตที่ยอดเยี่ยมมากและสิ่งที่หวังเสียวซานกำลังใช้เรียกว่าสายลมมีดคมแฝด เป็นการโจมตีด้วยสายลมระยะไกล สายลมที่รุนแรงพุ่งทะยานออกไปราวกับคมดาบมันสามารถที่จะลบล้างทั้งกองทัพได้!

ดูเหมือนว่าฮั่นหลางต้องการต่อสู้ในระยะประชิด แต่แน่นอนว่าหวังเสียวซานจะไม่ให้โอกาสนั้นแก่เขา!

ฟุ๊บ~

เขาเหวี่ยงแขนทั้งสองข้าง ด้วยท่าทางการเคลื่อนไหวที่ดูดี

แต่สิ่งที่แปลกคือ ไม่ต้องพูดถึงสายลมมีดคมแฝดใดๆ เขาไม่สามารถปลดปล่อยพวกมันได้แม้แต่ครั้งเดียว! หลังจากเข้ามาภายในระยะ 10 เมตรของฮั่นหลาง อาณาเขตสิ้นสลายก็ได้ปลดปล่อยพลังพิเศษของมันไปอย่างเหี้ยมเกรียม!

ในช่วงเวลาที่ตกอยู่ในความตกใจ ฮั่นหลางก็เข้ามาถึงด้านหน้าของมันแล้วยกกริชเทรมเมอร์ขึ้นสูงและตวัดลงมาอย่างรุนแรงเท่าที่เขาจะสามารถทำได้!

ถ้าหวังเสียวซานหยุดพึ่งพาพลังพิเศษของเขาในทันทีและทำการต่อสู้กับฮั่นหลางในระยะประชิดบางทีเขาอาจจะมีโอกาสรอด

แต่มนุษย์มักจะคิดได้เมื่อมันไร้ประโยชน์แล้ว หวังเสียวซานไม่เคยรู้ว่าพลังพิเศษของฮั่นหลางนั้นทรงพลังเช่นไร และเขายังคิดที่จะเรียกสายลมมีดคมแฝดออกมาโจมตีอีกครั้ง

เขากำมือของเขา ชี้ไปที่ฮั่นหลาง และยังคงพยายามที่จะพูดว่า “สายลมบ้าคลั่ง…”

แต่ก่อนที่จะสิ้นสุดคำพูดสุดท้ายของมัน ฮั่นหลางได้กำเทรมเมอร์ตวัดผ่านบ่าของหวังเสียวซาน แยกหัวและลำคอของมันออกจากร่างกายของมัน!

“วายุคลั่ง มารดาเจ้าสิ!” ฮั่นหลางสบถด่าแช่งออกมา

ศพที่สาม!

นั่นคือพลังสูญสิ้น ซึ่งเป็นพลังที่โหดร้ายที่สุดในโลก ขณะที่มีคนเข้าสู่อาณาเขตสิ้นสลายจะไม่มีแม้แต่ผู้เดียวใช้พลังพิเศษได้! เลือกได้เพียงว่าคุณจะต่อสู้กับฮั่นหลางเฉกเช่นมนุษย์ถ้ำด้วยอาวุธหรือตาย!

“หยุด!” แพนกงจินพบว่าแปลกเกินไป เขายกแขนขึ้นและสั่งหยุดระงับทีมของเขา

ตี๋ฟูได้แนะนำอย่างจริงจังให้เขาดำเนินภารกิจนี้โดยปราศจากเหตุผล  แต่แพนจงจินไม่ได้เป็นเพียงบุคคลที่เลือดเย็นเท่านั้นแต่เขายังรู้จักคิด เขาไม่ใช่นักสู้ที่ไร้สมอง ที่ทำเป็นแต่พุ่งตรงเข้าต่อสู้

“เกิดอะไรขึ้น?”

“เสียวซานตายได้อย่างไร?”

“สายลมมีดคมแฝดเขาไปไหน? แล้วสายลมมีดคมแฝดของเสียวซานได้ถูกยิงออกไปหรือไม่?”

เหล่าไรเดอร์เริ่มรู้สึกกังวล พวกมันไม่เคยเห็นศัตรูที่แปลกประหลาดและลึกลับเช่นฮั่นหลางมาก่อน มันดูเหมือนกับว่าฮั่นหลางได้ยึดเอาความสามารถทั้งหมดของหวังเสียวซานไป

ถ้าศัตรูสามารถยึดพลังของหวังเสียวซาน แล้วศัตรูจะไม่สามารถยึดพลังของพวกเขา? ฮั่นหลางเงยหน้าขึ้นมา เขาเดินกลับไปที่หน้าประตูใหญ่ทางเข้าอาณาจักรสาปสูญ เขาจับกริชสีดำไว้ในมือของเขา

ผิวของคมกริชเป็นสีดำราวกับรัตติกาล เลือดสดของศัตรูไหลไปตามขอบของคมกริชอย่างต่อเนื่อง ในขณะนี้เขาก็ยังคงเป็นตัวเขาเอง เขาไม่มีทางเลือกอื่น

GDN 035 ห้าศพ!